Bij gebrek aan feitelijke en morele argumenten leiden vrijwel alle wegen van de Nederlandse Israëllobby naar antisemitisme om terechte kritiek op het beleid van de staat Israël te delegitimeren. Er bevinden zich echter beren op de weg: de door de Lobby zo aangeduide ‘excuus-joden’.
Bij voorbaat excuus, beste lezer, voor de denigrerende term in de titel van dit artikel. Hij is daarom tussen aanhalingstekens geplaatst. Ik heb hem ook nog nooit eerder gebruikt. Sowieso heb ik mij nog nooit als twitteraar, schrijver en blogger op een denigrerende of discriminerende manier uitgelaten over joden als bevolkingsgroep. Toch ben ik al tientallen malen voor ‘antisemiet’ of ‘jodenhater’ uitgemaakt door de Nederlandse Israël-lobby en haar fellow travelers in de (sociale) media. Omdat ik als historicus en kenner van het Israëlisch-Palestijns conflict mij in het publieke debat zeer kritisch uitlaat over het steeds extremere beleid van de Israëlische overheid ten opzichte van de Palestijnen. Het hoort er nu eenmaal bij, ik weet het. Ik ben geen jood, dus bij gebrek aan argumenten is ‘antisemitisme’ de stok waarmee ze zullen blijven proberen te slaan.
‘Verraders’
Er zijn echter ook veel joden in Nederland en de rest van de wereld, waaronder uiteraard in Israël zelf, die dezelfde kritische houding hebben ten opzichte van de illegale kolonisering van de Westoever en Oost-Jeruzalem, de keiharde militaire bezetting en de mensenrechtenschendingen door de Israëlische overheid. En net als ik is het overgrote deel van deze joden niet tegen Israël maar voor een pluriform democratisch Israël binnen grofweg de zogenoemde Groene Lijn, naast een levensvatbare Palestijnse staat op de Westoever, in Oost-Jeruzalem en in Gaza. Deze mensen kunnen door de Israël-lobby uiteraard niet uitgemaakt worden voor ‘antisemiet’ of ‘jodenhater’, maar omdat van hen een onvoorwaardelijke pro-Israël-houding verlangd wordt worden zij denigrerend weggezet als ‘verraders’ of ‘zelfhatende joden’.
De Nederlands-Israëlische parlementariër van de PVV Gidi Markuszower – met wie ‘gematigde’ clubs van de Nederlandse Israël-lobby als het CIDI en vooral de CIDI-jongeren in de publiek opinie steeds vaker lijken op te trekken – gaf eens in een uitgelekte mail aan een bestuurslid van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge zijn onverbloemde mening over ‘dit soort’ Joden, of ‘verklikkers’:
In het oude Polen (waar mijn roots liggen), wisten we wel raad met dit soort verachtelijke joodjes. Die werden gewoon de shul (synagoge) uitgeplukt en uit het shtetl (dorp) geschopt; in het beste geval. In het ergste geval werden ze in de koude bossen van Oost-Europa achtergelaten en nooit meer teruggevonden.
‘Identity Politics’
Kan het nog denigrerender? Ja dus. Daar komt het denigrerende ‘excuus-jood’ of, in het Engels, ‘token Jew’ om de hoek kijken. Als nuchtere Hollander, wars van de uit Amerika overgewaaide gedachtenkronkels van de Identity Politics, begreep ik in eerste instantie niet eens goed wat die term nu eigenlijk inhield. Gelukkig legde CIDI-medewerker Paul van der Bas het een aantal weken geleden op Twitter haarfijn uit. Ik citeer:
Mensen die zichzelf ‘antizionist’ noemen zijn vaak antisemitisch, vooral als ze direct op de proppen komen met een Token-Jew die ook antizionistisch zou zijn. […] Ja, neem nou EAJG [Een Ander Joods Geluid sic]: er is niets Joods aan die club behalve de voorman. Enige functie is om Israël-haters dekking te bieden. Die kunnen altijd naar EAJG wijzen: ‘Zij zeggen het ook.’
Als ik het goed begrijp laten ‘excuus-joden’ zich dus bewust misbruiken en is het hun enige functie om dekking te bieden aan ‘Israël-haters’ en antizionisten. Die mogen zich achter hen verschuilen om naar aanleiding van hun kritiek op Israël niet voor antisemiet te kunnen worden uitgemaakt.
Hoe bizar en denigrerend ook, de joodse organisatie Een Ander Joods Geluid en haar voorman Jaap Hamburger schijnen regelmatig op deze manier uitgescholden te worden. Bijvoorbeeld door voormalig adjunct-hoofdredacteur Maja Mischke van het extreemrechtse pro-Israël-opinieblog OpinieZ. Maar ook de hoofdredacteur van het ooit respectabele Nieuw Israëlietisch Weekblad, Esther Voet, presteerde het om op 4 mei (!) de bekende joodse schrijver Arnon Grunberg – kind van Holocaustoverlevenden en bekend om zijn Israël-kritische opvattingen – naar aanleiding van een interview in de Volkskrant op Twitter uit te maken voor ‘excuus-jood’.
Vanwaar deze kwaadaardige verbetenheid? Wordt die alleen veroorzaakt doordat joden die tegen de bezetting zijn als ‘verraders’ worden beschouwd? Of omdat op hen bij gebrek aan argumenten de geliefde stok om mee te slaan – de antisemitisme-insinuatie – onbruikbaar is?
De finish leek in zicht
Er speelt volgens mij meer. De huidige extreemrechtse Israëlische regering heeft haar oorspronkelijke doel van een Groot-Israël binnen handbereik. De Palestijnen – zowel de Palestijnse Autoriteit op de Westoever als Hamas in Gaza – liggen tegen de touwen. De Palestijnse bevolking is machteloos. Israël is militair oppermachtig in de regio. Israëls inmiddels slaafse bondgenoot de Verenigde Staten legt Israël geen strobreed meer in de weg, waardoor het zich openlijk niets meer hoeft aan te trekken van de internationale rechtsorde en mensenrechten. Het Palestijnse vluchtelingenprobleem wordt eenzijdig van tafel geveegd. Er is eigenlijk nog maar één hobbel op de weg: joden in Israël, de VS en Europa die het oorspronkelijke rechtvaardige idee van het zionisme geperverteerd hebben zien worden door meer dan vijftig jaar bezetting. Zij zullen in opstand komen.
Mensen als de bekende Amerikaanse journalist Peter Beinart, die onlangs uren werd vastgehouden op de luchthaven Ben Gurion om ondervraagd te worden over zijn politieke denkbeelden. Mensen als Arnon Grunberg, die zich persoonlijk blijven engageren voor een Israël dat, zoals het in de Israëlische Onafhankelijksverklaring omschreven staat, ‘in navolging van de joodse profeten vrijheid, rechtvaardigheid en vrede nastreeft’. Zij komen in opstand net nu rechts Israël en zijn lobby de finish in zicht denkt te hebben. Bij de jonge generatie Amerikaanse Joden zijn de contouren van dit verzet inmiddels zichtbaar. Laat die opstand zo snel mogelijk mogelijk doorzetten. Er is geen tijd te verliezen.
