Het lijkt alsof de verschrikkingen van 7 oktober 2023 alweer vergeten zijn.
Op de dag zelf duurde het lang voordat de verslaggeving op gang kwam, behalve op weblog GeenStijl waar met name Timon Dias die eerste tijd als een bezetene gewerkt heeft om al het nieuws te brengen. Maar in de mainstream media verschenen al direct verhalen om ‘context’ te geven, dat wil zeggen: om de kant van Hamas te belichten. Daarna ging alle aandacht naar Gaza en werd zelfs openlijk getwijfeld of 7 oktober ‘nu echt zo erg’ was geweest.
Ja, 7 oktober was erg.
Om mensen hier weer aan te herinneren, schreef ik een twittercolumn die ik iets heb aangepast om hier te publiceren.
Twittercolumn over 7 oktober
Herinnert u zich de aanslagen in 2015 in Parijs? Kent u de naam Bataclan nog? Weet u nog van Charlie Hebdo? Denkt u nog wel eens aan de aanslag in Manchester in 2017? Bij het concert van Ariana Grande?
De aanslag van 7 oktober in Israël was VEEL erger.
Het is onbegrijpelijk hoe makkelijk deze ramp wordt gebagatelliseerd of zelfs helemaal vergeten. Al op 8 oktober leek alles alleen nog om Gaza te draaien. En hoe belangrijk het leed in Gaza ook is, laten we niet vergeten hoe het komt dat Israël aanviel. Laten we eens wat context geven. Daarom nu een poging tot vergelijking tussen de aanslag van 7 oktober en terroristische aanslagen van de afgelopen twintig jaar in Europa, om u te helpen alles in perspectief te zien.
Overzicht
Eerst een (onvolledige) lijst van schokkende aanslagen in Europa in de afgelopen twintig jaar.
- Madrid (2004: 191 doden)
- Londen (2005: 52 doden)
- Luik (2011: 6 doden)
- Toulouse (2012: 7 doden)
- Parijs Charlie Hebdo (2015: 12 doden)
- Parijs Bataclan (2015: 130 doden)
- Brussel (2016: 32 doden)
- Berlijn (2016: 12 doden)
- Nice (2016: 84 doden)
- Londen (2017: 5 doden)
- Stockholm (2017: 5 doden)
- Manchester (2017: 22 doden)
- Barcelona (2017: 14 doden)
- Straatsburg (2018: 5 doden)
- Utrecht (2019: 4 doden)
- Moskou (2024: 139 doden)
Al deze aanslagen maakten diepe indruk, waarschijnlijk kunt u zich meerdere aanslagen uit deze lijst herinneren. Voor wie wijst op de onvolledigheid van de lijst: de pogrom van 7 oktober is niet de enige aanslag tegen Israël geweest de afgelopen twintig jaar. Waarschijnlijk zou een volledig overzicht nog verder in het ‘voordeel’ van Israël uitvallen. Maar toch wil ik de vraag stellen:
Is dit terrorisme in Europa te vergelijken met wat Israël op 7 oktober meemaakte?
Motieven
Laten we eerst eens kijken naar de motieven.
In Europa was dat woede over het koloniale verleden van Europese landen, woede om belediging van de islam – meer specifiek, de Mohammedcartoons – woede om eventuele discriminatie en vooral: geloof in een Heilige Oorlog tegen het christelijke westen.
Dit is goed te vergelijken met de motieven die Hamas zegt te hebben voor de aanslag van 7 oktober, los van de vraag hoe (on)terecht al deze grieven zijn. Zie daarvoor ook mijn artikel uit november 2023 waarin ik inga op beschuldigingen over bezetting, apartheid en genocide.
Dodental
Dan de omvang van de aanslagen.
Bij al deze aanslagen in Europa vielen in totaal 720 doden. Op 7 oktober vielen in Israël 1139 doden. Europa (niet de EU maar het werelddeel) heeft bijna 750 miljoen inwoners. Israël heeft bijna 10 miljoen inwoners.
Als in Europa een aanslag van vergelijkbare zwaarte zou plaatsvinden, komen we op het duizelingwekkende aantal van 85.425 doden. Als we het alleen naar Nederland vertalen, zou het gaan om een aanslag met 2000 doden, tien keer zoveel als bij de ramp van MH17.
Bijkomende trauma’s
Tel daarbij op dat vrijwel iedereen in Israël persoonlijk mensen kent die zijn omgekomen of gegijzeld, en dat overal zorgen zijn over familieleden en geliefden die tegen Hamas moeten vechten.
Tel daarbij op dat in Israël honderdduizenden mensen ontheemd zijn omdat ze moesten vluchten uit het zuiden vanwege raketten van Hamas en uit het noorden vanwege raketten van Hezbollah.
Zo groot was de klap
Kunt u zich nu misschien een beetje een voorstelling maken van de enorme klap die dit kleine land te verwerken kreeg op 7 oktober?
Begrijpt u nu een beetje hoe getraumatiseerd de Israëlische bevolking is? En dat Hamas daar niet gezien wordt als een soort Pietje Bell maar als een existentiële bedreiging?
7 oktober was een gruwelijke ramp, maar Nederlandse burgemeesters wilden niet eens een Israëlische vlag ophangen als steunbetuiging.
Vanwege de ‘context’.
Wij in Nederland hebben makkelijk praten.
En dat doen we helaas ook.
Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.
