Op dinsdag 26 maart 2024 publiceerden dertien van de vijftien Tweede Kamerfracties een verklaring tegen Jodenhaat. Aangezien kritiek op Israël steeds meer ontaardt in Jodenhaat die ook Nederlandse Joden treft, is die verklaring terecht. Maar is dit voldoende? Alleen mooie woorden zullen de geest niet meer in de fles krijgen.
Hoe is het zover gekomen dat bijna de hele Tweede Kamer zich genoodzaakt ziet om een dringende oproep te doen om onze Joodse medeburgers te beschermen?
Geen verrassing
Iedereen die ogen had kon het van verre aan zien komen. Wie afgaat op de Nederlandse media, kan bijna alleen maar concluderen dat Israël als een beest tekeer gaat in de Gazastrook en allerlei oorlogsmisdaden pleegt.
Dit beeld wordt voortdurend bevestigd doordat gezaghebbende bronnen worden opgevoerd alsof zij neutraal zijn, terwijl deze bronnen dat niet zijn. Denk aan Midden-Oostenexperts, afgevaardigden van ngo’s en VN-functionarissen. De woede bij het publiek over de vermeende misdaden van Israël wordt dagelijks gevoed, en daarmee groeit het onbegrip. Waarom wordt deze schurkenstaat niet gestopt?!
De frustratie daarover sluit perfect aan bij reeds lang gekoesterde vooroordelen over Joden, en voor we het weten herleven duistere tijden waarin het gerechtvaardigd lijkt om op elk lid van dit ‘uniek kwaadaardige’ volk te jagen. Dit is een wereldwijd probleem, maar Nederland loopt voorop.
Is deze observatie van mij vergezocht? Laten we eens kijken hoe deze situatie zich de laatste maanden ontwikkeld heeft. Mocht u twijfelen aan de feiten die ik geef, volg dan vooral de linkjes.
Hamas
Na de aanslag van 7 oktober hebben Hamasleiders trots verteld hoe ze Israël misleid hadden door zich gematigd voor te doen. In interviews legden ze uit hoe ze zouden blijven aanvallen totdat Israël vernietigd zou zijn. Heel Israël? Ja, heel Israël. En na de verschrikking van 7 oktober wist Israël heel goed dat dit een reëel dreigement was.
Herinnert u zich de #aanslagen in 2015 in Parijs?#Bataclan #CharlieHebdo
Of die in Manchester in 2017?#ArianaGrande
De aanslag van 7 oktober in #Israel was VEEL erger.#Leestip👇Het is onbegrijpelijk hoe makkelijk deze ramp💔 wordt gebagatelliseerd of zelfs helemaal vergeten.…
— Maaike van Charante (@Repelsteeltje21) March 27, 2024
Toen Israël Gaza aanviel en zoals gebruikelijk burgers waarschuwde, gebood Hamas de burgers om niet te vertrekken. Op kritische vragen van journalisten legden Hamasleiders uit waarom ze geen schuilkelders hadden gebouwd voor de bevolking. Die tunnels waren voor de strijders, om beschermd te zijn tegen het Israëlische leger. De burgers mochten hun leven geven voor Palestina.
Waarom doet Hamas dit? Omdat de terreurbeweging – als westerse media helpen – hiermee de propagandaoorlog tegen Israël kan winnen. Maar burgers inzetten als menselijk schild is een oorlogsmisdaad. Daarnaast heeft Hamas mensen ontvoerd naar Gaza, en nog steeds zijn niet al die gijzelaars bevrijd. Nog een oorlogsmisdaad. Het stelen van de voedselhulp die Israël probeert te leveren aan de bevolking, is de zoveelste misdaad.
Israël
En toch lopen de media al maanden over van beschuldigingen tegen Israël. Elke mededeling van Israël – bijvoorbeeld over de levering van voedselhulp – wordt met grote argwaan bekeken. Leugens van Hamas – over bombardementen of honger als wapen – worden vrijwel ongewijzigd doorgegeven. Rectificaties worden maar mondjesmaat geplaatst.
Mooie opsomming van hoe de media haar weinig verhullende anti-Israëlische zeer (s)linkse pro-Palestijnse spin aan de berichtgeving geeft. OpinieZ Veldonderzoek: een paar dagen kijken naar het NOS Journaal https://t.co/xCZz72cRcp
— DAVID ดาวิด 🇳🇱🇹🇭🇮🇱🎗 ישראל חי (@davidbenyomin) March 27, 2024
Betekent dit dat Israël helemaal geen fouten maakt? Natuurlijk wel. Sommige Israëlische politici doen dubieuze uitspraken. De legertop maakt soms fouten, denk maar aan de schandalig slechte paraatheid voor 7 oktober. En soldaten in het veld kunnen zich misdragen.
De media doen gretig verslag zodra (het lijkt alsof) er iets op Israël valt aan te merken. Maar wat diezelfde media graag in bijzinnetjes wegmoffelen of zelfs helemaal niet noemen, is dat Israël een democratische rechtsstaat is. Politici worden weggestemd of zelfs voor de rechter gedaagd, legerleiders moeten verantwoording afleggen, soldaten die zich misdragen worden gestraft.
En voorkomt dat alles? Nee. Maar alle feiten – de echte feiten, niet de Hamaspropaganda – wijzen erop dat Israël er alles aan doet om zo min mogelijk burgerslachtoffers te maken. Israël vecht niet om genocide te plegen, maar om Hamas uit te schakelen en de gijzelaars te bevrijden. En hoe slecht dit sommigen ook uitkomt: Israël heeft het recht haar burgers te verdedigen.
Volgende stap
Helaas voor Joden wereldwijd krijgt Israël automatisch de schuld, en vervolgens worden alle Joden verantwoordelijk gehouden. Als Erdoğan Koerden uitmoordt, zal niemand het in zijn hoofd halen om Turkse immigranten aan te vallen, maar als Israël zich verdedigt, zijn Joden de klos.
En dus werd de wereld na 7 oktober niet overspoeld door een golf van medeleven met Israël, maar door een golf van Jodenhaat. Nog voordat Israël de doden geteld had, stroomden de straten vol met demonstranten die alvast opkwamen voor de Palestijnen. Menigtes die volkomen blind waren voor de rol van Hamas, en gretig Israël beschuldigden. En die haat richtte zich direct op de plaatselijke Joden.
Jodenhaat wereldwijd
Zo kon het gebeuren dat Joodse studenten in de VS belaagd werden door Palestijnse activisten, en sommigen zich moesten verschansen in afgesloten kamers. Toen vanwege alle incidenten aan Claudine Gay – topvrouw van Harvard – gevraagd werd of oproepen tot genocide op Joden op haar universiteit waren toegestaan, antwoordde zij dat dit afhing van de context.
Activisten scheurden posters van gegijzelde kinderen van muren en lantaarnpalen. In Davos hing een skiwinkel een briefje op de deur dat Joden niet welkom waren. In Londen werden Joden onder luid gejoel uit een theater gejaagd toen ze niet mee wilden doen aan een staande ovatie voor de Palestijnse vlag. Toen bekend werd dat de nieuwe James Bond mogelijk een Joodse Brit zou zijn, werd een boycot tegen hem gestart.
Vorige week werd bekend dat een feest rond de finale van het Eurovisie Songfestival in Londen dit jaar niet doorgaat. De organisatie ziet er vanaf omdat Israël meedoet met het Songfestival. Twee Israëlische broers die het Nova-festival overleefden werden op de luchthaven van Manchester urenlang ondervraagd door de Britse douane en vijandig bejegend over Gaza.
We have been made aware that survivors of the 7th October terrorist attack on the Re’Im Music Festival were discriminated against by @UKBorder when arriving @manairport.
We have requested an urgent investigation is commenced and assurances are received to ensure passengers with… pic.twitter.com/NC0LC0lPAm
— Jewish Representative Council of GM & Region (@JewishMCR) March 25, 2024
Jodenhaat in Nederland
Begin december werd in Nederland al de alarmklok geluid. Sinds 7 oktober was het antisemitisme in ons land gestegen met 818 procent. De Evangelische Omroep maakte er een korte serie over, en interviewde PvdA’er Rob Oudkerk. De gemeente Amsterdam plaatste dit interview op de gemeentelijke website, maar in maart bleek het stilletjes verwijderd te zijn vanwege alle boze reacties.
Meer mensen lieten zich intimideren. Een stille tocht in Groningen om de Kristallnacht te herdenken, werd afgelast. Een herdenking van de Februaristaking werd afgelast omdat Palestina activisten de herdenking wilden kapen.
Intussen stapelden de incidenten zich op. De meesten halen natuurlijk de media niet, maar na de onrustige opening van het Holocaustmuseum was het ook afgelopen week weer raak. Palestina activisten verstoorden een optreden van Lenny Kuhr (74). Diezelfde dag blokkeerden andere activisten een bioscoop in Maastricht waar een Israëlische film draaide.
Al deze incidenten hadden één ding gemeen: Joden die geen enkele verantwoordelijkheid dragen voor het leed in Gaza, werden daar wel op aangevallen. Ze werden uitgescholden voor terroristen, babymoordenaars, kankerzionisten, en beschuldigd van medeplichtigheid aan genocide. Dit had niets meer te maken met ‘kritiek op Israël’, dit was Jodenhaat.
Verklaring tegen Jodenhaat
Dinsdag 26 maart kwamen dertien van de vijftien Tweede Kamerfracties met een verklaring tegen Jodenhaat. Het was een verademing om klare taal te lezen: “Hier is een grens overschreden. Een grens waarvan we hoopten dat die nooit meer in ons land zou worden overschreden. De veiligheid en vrijheid van Joodse Nederlanders staan op het spel.”
Wat zal het voor veel Joodse Nederlanders een opluchting zijn geweest om dit te lezen: “Laten we pal staan voor onze Joodse gemeenschap, voor het grote goed van vrijheid en veiligheid. Niet stil blijven, maar je keihard uitspreken tegen antisemitisme. Want als Joodse Nederlanders in ons land onveilig zijn, dan hebben we allemaal op te staan.”
Stop de jodenhaat. Nu. pic.twitter.com/xuBTMWDbvj
— Geert Wilders (@geertwilderspvv) March 26, 2024
Niet genoeg
En toch stelt de verklaring niet gerust. Het bederf is al te ver gegaan. Zoals Lenny Kuhr zei in een interview: “De beer is los.” De dag na de verklaring van de politici werd dat bevestigd: een Joodse vrouw werd thuis bedreigd door activisten die een pamflet verspreidden. In het pamflet de meest walgelijke beschuldigingen en een foto en het adres van de vrouw. Twee dagen later werd een rabbijn mishandeld in een winkelcentrum in Utrecht.
Hoe durven deze ‘activisten’ zo brutaal te zijn?! Hoe durven zij Joodse herdenkingen te verstoren? Joodse artiesten te intimideren? Joodse mensen thuis op te zoeken? Joden te mishandelen?
Dit durven zij omdat zij zo vergiftigd zijn met haat en desinformatie dat zij denken in hun recht te staan. Bovendien durven zij dit omdat zij tot nu toe vrij baan hebben gekregen. De zorgelijke uitspraken van Mark Rutte komen te laat na decennia van wegkijken bij het levensgevaarlijke spel van onze media en ‘Midden-Oosten-experts’: voortdurend Israël demoniseren en de islam het hof maken.
Daarnaast heeft onze overheid al decennia nagelaten om ook de orde te handhaven als de verstoring van linksextremisten of moslims komt; men heeft deze groepen duidelijk gemaakt dat ze hun gang kunnen gaan. De burgemeesters die op 7 oktober te laf waren om uit solidariteit de Israëlische vlag uit te hangen, gaven het zoveelste signaal af.
Ons establishment moet verantwoordelijkheid nemen
Ons establishment – de top van de politiek, ambtenarij, universiteiten en media – heeft de zaken op een verschrikkelijke manier laten ontsporen. Eén verklaring – hoe helder ook – zet dat niet recht. Als iemand deze verklaring ter harte moet nemen, dan is het wel ons establishment zelf.
Is anti-Israëlbias een manier om internationaal mee te kunnen tellen? Spelen er nog ergere motieven? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat wat hier gebeurt al lang niet meer ‘gewoon kritiek op Israël’ mag heten. En dat Jodenhaat er een logisch gevolg van is.
Dit moet stoppen.
Journalisten, ga eindelijk eens je werk doen in plaats van een giftig narratief te verkopen. Politici, toon eindelijk eens een rechte rug als de VN weer Israël oneerlijk behandelt. Vervolg Palestina activisten die de wet overtreden, en stel eens een serieus onderzoek in naar de dubieuze banden van sommige Midden-Oosten-experts.
Sta op tegen Jodenhaat, en als jullie niet in staat zijn om dit te doen, blijf dan alsjeblieft ook weg op 4 mei.
Het laatste waar we op die dag behoefte aan hebben is de zoveelste farce.
Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.
