Titelfoto Protestors at a rally for Palestine in Washington, DC on November 4, 2023. Ian Hutchinson
Hopelijk zijn niet alle Palestina activisten Jodenhaters, maar veel liefde voor de waarheid hebben ze in elk geval niet. Wie werkelijk om het leed van de Palestijnen geeft, gaat niet slechts de straat op als Israël de schuld kan krijgen. En wie verdedigers van Israël het zwijgen oplegt, wil niet de realiteit onder de aandacht brengen, maar een narratief verkopen. Deze Palestina activisten hebben leugens nodig: om anderen te overtuigen, en om zichzelf te overtuigen.
Telkens als het conflict tussen Israël en de Palestijnen oplaait, stromen de straten in het westen vol met Palestina activisten. Deels zijn dit (afstammelingen van) immigranten uit islamitische landen, deels zijn het autochtone westerlingen. Velen van hen ontkennen stellig Jodenhaters te zijn: zij zeggen de straat op te gaan vanuit een diep mededogen met de verdrukte Palestijnen, niet vanuit haat tegen Israël of tegen de Joden.
De hel van Jarmuk
Maar waarom gaan deze activisten alleen de straat op als Israël als dader kan worden aangewezen? Toen Asha ten Broeke tweette dat het extreem is om ‘gewoon door te gaan met je leven’ terwijl je weet dat ‘Israël in Gaza een genocide pleegt,’ was ik er even klaar mee. Ik antwoordde haar dat zij ‘gewoon door was gegaan met haar leven’ toen in Jarmuk (Syrië) duizenden Palestijnen stierven, en dat het haar niet om de Palestijnen ging, maar om de Joden.
Haar antwoord was verbijsterend.
Voor zover ik me man herinneren is vandaag de eerste keer dat ik iets over Jarmuk heb gelezen. Je kunt daar van alles achter zoeken, maar de waarheid is dat ik dit destijds gewoon gemist heb. Dat vind ik niet oké van mezelf, maar er zit geen sinister antisemitisch gedachtegoed…
— Asha ten Broeke (@ashatenbroeke) March 1, 2024
Ik wist niet wat ik las. Dit is iemand die al jaren actie voert voor de Palestijnen, en al jaren een vaste column heeft in de Volkskrant, iemand waarvan je toch al snel denkt dat ze zich informeert voordat ze actie gaat voeren. En deze prominente Palestina activiste had nog nooit gehoord van de hel van Jarmuk… Haar eerlijkheid stelde ik op prijs, maar haar onwetendheid vond ik schokkend.
Selectieve verontwaardiging
En natuurlijk staat Jarmuk niet op zichzelf. Denk bijvoorbeeld aan de systematische discriminatie van Palestijnen in Libanon zonder dat iemand ooit over Apartheid begint. Of denk aan de marteling van politieke gevangenen door de Palestijnse Autoriteit op de Westoever, waar de regering van Mahmoud Abbas al veertien jaar verkiezingen uitstelt. En denk niet dat het onder Hamas of in andere islamitische landen beter is.
Zoals Mehdi Hasan schreef in de Guardian: de selectieve verontwaardiging over het lot van de Palestijnen is moreel verwerpelijk.
Het is precies die selectieve verontwaardiging waardoor ook de VN al lang niet meer geloofwaardig is over Israël. Of is er ook maar iemand die werkelijk denkt dat het terecht is dat Israël sinds 2015 honderddrieënvijftig keer is veroordeeld in de Algemene Vergadering, en alle andere landen van de wereld bij elkaar slechts zeventig keer? En hetzelfde geldt voor talloze ngo’s die keihard zijn voor Israël en boterzacht voor de doodsvijanden van het land.
De oorlog tegen Israël wordt niet alleen gevoerd met raketten en aanslagen.
Gecanceld
En het ergste zijn natuurlijk niet de naïeve idealisten die oprecht geloven dat Israël op mysterieuze wijze is veranderd in een nazistaat die genocide pleegt op onschuldige Palestijnen. Erger zijn degenen die voorkomen dat anderen zich informeren, degenen die verdedigers van Israël het zwijgen opleggen.
Ook dergelijke activisten lieten deze week van zich horen. Er verscheen een triomfantelijke tweet van Kairos-Sabeel, een stichting die zich zegt in te zetten ‘voor rechtvaardigheid voor het Palestijnse volk’. Een pro-Israëlspreker was gecanceld dankzij een kritisch opiniestuk van hun voorzitter Remco van Mulligen.
Het @ADnl bericht over de komst van @HananyaNaftali naar Nederland, de kritiek van onze covoorzitter @Remco1981 op hem en het feit dat @dehogeschoolede, @DeLawei hem niet meer te gast willen hebben. https://t.co/8bjz0K5IR0
— Kairos-Sabeel Nederland/ Christelijk Collectief (@KairosSabeel_NL) March 4, 2024
De pro-Israëlspreker waar het om gaat is Hananya Naftali, een Israëlische Jood die zich bekeerd heeft tot het christendom. Hij was uitgenodigd door de stichting Christenen voor Israël om op drie locaties te komen spreken over het huidige conflict, en inmiddels zijn alle afspraken afgezegd. Hoe heeft Remco van Mulligen dat voor elkaar gekregen?
Beschuldigingen
In zijn opiniestuk portretteert hij Naftali als een haatprediker die oproept tot etnische zuiveringen en Bijbelteksten gebruikt om geweld te verheerlijken. Volgens van Mulligen staan de sociale media van Naftali vol met oorlogspropaganda en brengt hij een ‘eenzijdig pro-Israëlverhaal’. Remco klaagt zelfs dat extremistische imams de toegang tot Nederland wordt geweigerd, terwijl deze ‘christelijke extremist’ vrij rond mag reizen.
De beschuldigingen in het artikel zijn voorzien van linkjes, en ik ging eens kijken met welke feiten Van Mulligen zijn verhaal onderbouwde. Dat viel tegen. In alle linkjes die Remco gaf, riep Naftali nergens op tot geweld. Hij citeerde inderdaad Bijbelteksten, maar die teksten riepen op tot stilte en gebed, en tot vertrouwen op God die voor redding zou zorgen. Daar kan je van alles van vinden, maar gewelddadig is het niet.
Ook beschuldigt Remco Naftali van wantrouwen zaaien over de mainstream media. Het zou hilarisch zijn als het niet zo wrang was: als voorbeeld noemt Van Mulligen de Hamaspropaganda over een Israëlisch bombardement waarmee de mainstream media zichzelf belachelijk maakten. Naftali trapte ook even in die hoax, maar zag zijn fout in en verwijderde de tweet. Remco verkondigt deze desinformatie nog steeds.
Verder wemelt het stuk van Remco van meer beweringen die eindeloos rondzingen in kringen van Palestina activisten. Israël is volgens hen vergelijkbaar met Zuid-Afrika ten tijde van de Apartheid, doet aan etnische zuiveringen, en dreigt nu genocide te plegen in Gaza. Er zijn ngo’s die deze propaganda het zegel van hun goedkeuring geven, maar de beschuldigingen zijn gekleurd door vooroordelen. In een eerder stuk heb ik deze verhalen al eens ontkracht.
Geen podium, geen debat
Voor gedetailleerde weerleggingen van beweringen die Van Mulligen doet in zijn stuk, verwijs ik u naar de twitterdraad die ik erover maakte. En het ergste waren niet eens de leugens zelf, het ergste was dat Remco opriep om Hananya Naftali geen podium te geven. In plaats daarvan konden beter andere mensen een podium krijgen, en hij stelde een aantal mogelijke sprekers voor.
Iets ten gunste van #Israel🇮🇱 zeggen?
Niet toegestaan.
Na een suggestief stuk van @Remco1981 is spreker @HananyaNaftali gecanceld door een kerk, een school en een theater.
Deze #Palestinaactivisten willen geen afwijkend geluid, alleen HUN mening mag gehoord worden.#Draadje🧵👇 https://t.co/MJneOyzUf8— Maaike van Charante (@Repelsteeltje21) March 4, 2024
Dit alleen al maakt volkomen duidelijk wat zijn motieven zijn. Wie de waarheid zoekt, is niet bang voor debat. Die gaat zelfs graag met tegenstanders in debat, want juist daarin komt de waarheid aan het licht. Maar de activisten van Kairos-Sabeel zoeken de waarheid niet, maar willen juist verhinderen dat die gevonden wordt. Zij willen ongestoord leugens kunnen vertellen zonder dat een tegenstander met argumenten komt.
Dus is hun wapen niet het open debat, maar intimidatie en censuur. Gastvrije mensen worden bang gemaakt voor andere meningen en voor de beschuldiging van medeplichtigheid: “Is een propagandist als Hananya Naftali nu echt iemand met een geluid dat past bij de identiteit van de CHE? Kan zijn theologie, die bijbelteksten plakt aan oorlogsgeweld, op instemming rekenen in Ede?”
Er zou best gediscussieerd kunnen worden over sommige uitspraken van Hananya, zoals zijn bewering dat de Palestijnse staat eigenlijk al bestaat en Jordanië heet, maar Remco van Mulligen wil niet in discussie. Hij legt Naftali liever in de mond dat hij etnische zuiveringen voorstaat, dan dat hij een inhoudelijk debat aangaat. Want stel je voor dat Naftali wedervragen zou stellen en onwelgevallige feiten aan zou dragen.
Onwelkome feiten
Ik zou me voor kunnen stellen dat Hananya nog wel een paar feiten op tafel kan leggen. Zoals het feit dat Hamas de huidige ellende opzettelijk gepland heeft, en de bevolking niet toelaat in het tunnelsysteem om daar te schuilen. Of het feit dat Hamas beloofd heeft 7 oktober te zullen herhalen totdat er geen Israël meer zal zijn.
Naftali zou kunnen wijzen op de enorme zorgvuldigheid van het Israëlische leger als het op het beschermen van burgers aankomt. Dit is geen Israëlische propaganda, experts uit andere landen hebben dit uitgebreid geanalyseerd. Hoe past dat in een naziverhaal van etnische zuiveringen en poging tot genocide?
Maar dit zijn feiten die activisten als Remco van Mulligen niet willen horen. Sterker nog, zij willen niet eens dat anderen ze horen. Daarom schilderen ze hun tegenstanders af als haatpredikers en schrijven ze stukken om hen gecanceld te krijgen. Retorische vraag: Als je maar één kant van de waarheid wilt horen, wil je dan überhaupt de waarheid weten?
Zwichten voor intimidatie
Het is heel jammer dat de Christelijke Hogeschool Ede, theater de Lawei in Drachten, en gemeente Jozua in Dordrecht zich lieten intimideren. Ze hadden kunnen weten dat een vredelievende organisatie als Christenen voor Israël geen haatprediker uit zou nodigen, en ze hadden zich beter op de hoogte kunnen stellen. Maar misschien waren ze bang dat zij agressieve demonstranten op bezoek zouden krijgen.
De ware schuldigen
Het zou goed zijn als de Palestina activisten zich eens echt om de Palestijnen zouden gaan bekommeren. Dan zouden zij in de eerste plaats de islamitische landen aanklagen die het Palestijnse vluchtelingenprobleem gecreëerd hebben om Israël te chanteren, zoals de Nederlandse media 60 jaar geleden nog heel goed wisten.
Ooit wist Nederland heel goed dat het Palestijnse vluchtelingenprobleem gecreëerd is als wapen tegen #Israël
Al deze krantenknipsels👇 (2X Volkskrant, 1X Eindhovens, 1X Limburgs) zijn van VOOR 1967.
Zie vooral de 4e over de indoctrinatie met #Jodenhaat door #UNRWA, toen al.
>> pic.twitter.com/vYUemjVZVa— Maaike van Charante (@Repelsteeltje21) February 1, 2024
Ze zouden de VN aanklagen en vooral UNRWA dat vanaf het prille begin generaties van Palestijnse kinderen vergiftigd heeft met haat. Lees voor de methodes van UNRWA mijn eerdere stuk hierover. Mensen die echt om de Palestijnen geven, zouden ook bestuurders aanklagen, personen als Sigrid Kaag – zie weer een eerder stuk van mij – die willens en wetens een ziek systeem in stand houden.
Wie echt om de Palestijnen geeft, klaagt Hamas aan, en Fatah. En ja, ook het westen, Rusland, en tenslotte ook Israël. Want de Israëlische staat is niet gevrijwaard van kritiek. Maar bedenk wel dat geen Palestijn in Gaza het kan wagen om kritiek op Hamas te hebben, terwijl de felste kritiek op Israël vanuit de Israëlische samenleving komt. Maar… dat weten de Palestina activisten heel goed.
De enige goede Jood…
De vredesactivisten in Israël die scherp opletten of de mensenrechten van de Palestijnen niet worden geschonden, de Joodse historici die speciaal op zoek zijn naar zwarte bladzijden in de geschiedenis van Israël, de paar rabbi’s die om religieuze redenen de staat Israël niet erkennen. Dat zijn de enige Joden die in tel zijn bij deze activisten. Zij worden triomfantelijk geciteerd, bij elke gelegenheid.
De enige goede Jood is voor hen een Jood die munitie levert voor de vijanden van Israël. Maar wie alleen de ‘goede’ Joden wil citeren, en de ‘verkeerde’ Joden het spreken onmogelijk maakt, die geeft niet om de waarheid, en ook niet om de Palestijnen.
Wie leugens nodig heeft om actie te kunnen voeren, zou eens goed in de spiegel moeten kijken.
Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.
