Home Israel Arrogant westen is blok aan het been van Israël
Israel

Arrogant westen is blok aan het been van Israël

by Maaike van Charante
by Maaike van Charante 12 minutes lezen

Titelfoto: Titelfoto door Pamela Drew, CC BY-NC 2.0.

De westerse bemoeizucht met Israël doet meer kwaad dan goed. Veel westerse media en politici leggen alle verantwoordelijkheid bij Israël, en kiezen er bewust voor om de rol van het Iraanse regime en de door hen gesponsorde terroristen te bagatelliseren. Deze westerlingen zijn een blok aan het been van Israël en een obstakel voor vrede. De rust in het Midden-Oosten is gebaat bij een sterk Israël dat respect afdwingt.

Onze media schrijven ongerust over escalatie in het Midden-Oosten. Waarom? Omdat Israël teruggeslagen heeft. Op de één of andere manier zijn duizenden raketten op Israëlische burgerdoelen – zowel vanuit Libanon als vanuit Gaza en zelfs Jemen – geen escalatie. Ook het nog steeds gevangen houden van ruim honderd Israëlische gijzelaars telt blijkbaar niet mee. Maar als Israël vervolgens militaire doelen van de agressors aanvalt, dan is het escalatie.

Raketten van Hezbollah

Westerse politici spreken nogal eens over ‘rode lijnen’ die niet overschreden mogen worden. Vaak blijken die rode lijnen niet zoveel waard, maar in het Midden-Oosten is zo’n slappe houding een teken van zwakte, een signaal dat je niet gerespecteerd hoeft te worden. Israël kan zich een dergelijke zwakte niet veroorloven. Dus toen op 27 juli een raket van terreurbeweging Hezbollah door de Iron Dome heen kwam en een bloedbad onder spelende kinderen veroorzaakte, moest Israël wel reageren.

Hezbollah heeft sinds 7 oktober vorig jaar vanuit Libanon duizenden raketten op Israël afgevuurd die hebben geresulteerd in 25 burgerdoden aan Israëlische zijde, de dood van 18 IDF-soldaten en reservisten en grote materiële schade. Noord-Israël is ontvolkt door de aanvallen en er zijn enorme natuurgebieden afgebrand.

Tienduizenden Israëli’s zijn op advies van de regering naar veilige gebieden vertrokken – al ruim negen maanden ontheemd in eigen land – maar sommigen wilden niet weg. Dat geldt ook voor veel Druzen, een Arabische minderheid in Israël die om religieuze redenen een diepe verbondenheid met de eigen woonplaats heeft.

Majdal Shams

Zo kon het gebeurden dat in Majdal Shams een grote groep kinderen en tieners aan het voetballen was op een veldje. En toen kwam die ene raket die wel door de verdediging heen ging. De kinderen hadden maar 16 tellen om in veiligheid te komen, en dat was niet genoeg. Twaalf kinderen werden gedood, talloze anderen zwaar verminkt. Familieleden riepen de Israëlische regering ter verantwoording.

Hezbollah had eerst triomfantelijk de aanslag opgeëist, maar toen bleek dat de enige slachtoffers Arabische(!) kinderen(!) waren, werd dat haastig herroepen. Ineens waren het ‘zionistische leugens’ om te beweren dat Hezbollah deze raket had afgevuurd. Inmiddels is officieel bevestigd dat de raket wel degelijk van Hezbollah kwam, zoals militaire experts in Israël direct al vaststelden.

Israël sloeg terug. In Beiroet, de hoofdstad van Libanon, werd Fuad Shukr gedood. Hij was een hoge militaire leider van Hezbollah en verantwoordelijk voor de duizenden raketaanvallen.

Diezelfde dag nog doodde Israël in Teheran, de hoofdstad van Iran, Hamasleider Ismail Haniyeh. Veelzeggend detail: hiervoor moet Israël hulp hebben gekregen van mensen die toegang hebben tot de hoogste kringen van het Iraanse regime.

Haniyeh

Wie was Haniyeh? Bij NOS/Nieuwsuur kunnen we lezen dat Haniyeh ‘de belangrijkste onderhandelaar van Hamas’ was bij de besprekingen in Qatar over een wapenstilstand. Nieuwsuur vervolgt: Qatar reageerde dan ook verontwaardigd: hoe kunnen we onderhandelen als de ene partij de onderhandelaar van de ander afmaakt?

Dit Hamasstandpunt wordt verder in het artikel niet tegengesproken. Het hele stuk ademt verontwaardiging over deze ‘escalatie’ door Israël. De argeloze lezer kan al snel concluderen dat het onbegrijpelijk is dat Israël deze Haniyeh, deze vredesduif, wilde doden. Maar de verslaggeving is weer eens hopeloos eenzijdig.

Haniyeh was de politiek leider van Hamas. Hij was degene die op 7 oktober andere Hamasleden voorging in een dankgebed toen de omvang van de slachtpartij bekend werd. Zoals alle Hamasleiders wilde hij dat de Palestijnse vrouwen, kinderen en bejaarden in Gaza martelaren worden om de ‘geest van verzet’ bij de Palestijnen levend te houden.

Klinkt dit voor u als een vredesduif? Nog bonter maakte de NOS het door de kop van een artikel over Haniyeh maar liefst zes keer te wijzigen totdat de boodschap niet meer neutraal en feitelijk was, maar ‘ruimte bood’ aan het pro-Palestina narratief: Ismail Haniyeh: terrorist voor het Westen, verzetsheld voor veel Palestijnen.

Witwassen

Belangrijke westerse media voeren de propagandaoorlog tegen Israël aan. Of dit is vanuit politieke belangen, ideologische verblinding of Jodenhaat doet er niet eens toe, het effect is hetzelfde. En het gaat niet alleen om het al jaren witwassen van terroristen, maar ook om het volgen van hun propagandapunten, zoals het portretteren van de lange arm van Iran als bevrijdingsbewegingen.

Iedereen die de ontwikkelingen in het Midden-Oosten volgt, weet dat Iran al decennia oorlog voert tegen Israël. Het is absurd om te doen alsof Hamas, Hezbollah en de Houthi’s onafhankelijke bevrijdingsbewegingen zijn. Na de liquidatie van Fuad Shukr liet de Iraanse ambassadeur bij de VN weten wat het antwoord van Hezbollah zou zijn: de orders voor Hezbollah komen uit Teheran.

Het schaamlapje ‘bevrijdingsbeweging’ is sowieso al belachelijk als je bedenkt dat de Houthi’s niets in Israël te zoeken hebben, Hezbollah in feite delen van Libanon bezet houdt en de bevolking daar gijzelt, en Hamas de eigen bevolking terroriseert en inzet als menselijk schild. Voeg daarbij de talloze gruweldaden – meestal bij voorkeur gericht tegen burgers – en van het romantische beeld van vrijheidsstrijders blijft niets over.

Deze terreurbewegingen zijn geen partijen waarmee Israël zou moeten onderhandelen, behalve dan zoals de politie kan onderhandelen met een crimineel die onschuldige burgers gijzelt. En het is absurd dat Iran openlijk agressie tegen Israël kan financieren en coördineren en zich vervolgens weer mag verschuilen alsof het regime niets met deze agressie te maken heeft. Het moraliserende westen en de corrupte VN hebben in dit conflict hun geloofwaardigheid verspeeld.

Israël demoniseren

Helaas zijn er veel westerse politici die klakkeloos Hamaspropaganda napraten en Israël demoniseren. Een duidelijk voorbeeld hiervan is Jan Paternotte (D66) die in een lange tweet weer eens alle verantwoordelijkheid bij Israël legde, de Palestijnen puur als slachtoffer portretteerde, en afsloot met een walgelijke verdachtmaking.

Hij volgde dezelfde redenatie als partijgenoot Marietje Schaake: Als Israël zo gericht terroristen in Damascus, Beiroet en Teheran kan uitschakelen, waarom pleegt het in Gaza dan ‘grootschalige ongerichte aanvallen die duizenden en duizenden onschuldige levens kosten?’ Waarmee hij insinueerde wat Schaake botweg stelde: dat Israël opzettelijk zoveel mogelijk burgers doodt.

Hiermee negeren deze D66’ers dat militaire experts al lang geleden hebben vastgesteld dat Israël een ongelooflijk moeilijke oorlog moet vechten tegen een vijand die zich letterlijk heeft ingegraven in dichtbevolkt gebied. Een vijand die het inzetten van de eigen bevolking als menselijk schild als kernstrategie heeft. Ter info: in Damascus, Beiroet en Teheran kunnen deze terroristen zichzelf niet op die manier verschuilen.

Paternotte is vast ook niet geïnteresseerd in wat Palestijnen in ballingschap zeggen over de terreur van Hamas. Die NOS kop – Ismail Haniyeh: terrorist voor het Westen, verzetsheld voor veel Palestijnen – is helaas niet uniek. Zie hieronder wat Sky News zei, bijna letterlijk hetzelfde. En lees dan de reactie van John Aziz, een Palestijn die moest vluchten voor Hamas.

De schuldvraag

De politici en journalisten die Israël onder druk zetten om zichzelf niet te verdedigen, die het uitschakelen van terroristen ‘escalatie’ noemen, die Hamaspropaganda over de oorzaken van het lijden van de bevolking in Gaza domweg kopiëren, die mensen komen niet op voor de Palestijnen. In feite helpen zij de ergste onderdrukkers van het Palestijnse volk door hun rol te verdoezelen en alle verantwoordelijkheid voor het lijden bij Israël te leggen.

Hoe vaak nog moeten Iran en de door Iran gesponsorde terreurbewegingen openlijk verkondigen dat zij Israël willen vernietigen? Hoe vaak nog moeten Hamasleiders vertellen dat de Palestijnen van Gaza martelaars moeten worden? Hoe vaak nog moeten het Iraanse regime en de terroristen hun verbondenheid tentoonstellen? Elke westerse politicus of journalist kan zonder al te veel moeite de eigen woorden van deze lieden vinden en hun agenda vaststellen.

En toch blijft men de rol van deze lieden maar vergoelijken en bagatelliseren, of zelf regelrecht ontkennen. Israël moet en zal als enige verantwoordelijk zijn voor alles wat fout gaat. Nogmaals, dit vingerwijzen is geen opkomen voor het Palestijnse volk. Dit is het verzwaren en verlengen van het lijden van de Palestijnen, en als dit zo doorgaat, ook het lijden van burgers in de buurlanden van Israël.

Het is niet voor niets dat Arabische landen als Jordanië en Saoedi-Arabië steeds openlijker steun betuigen aan Israël. Voor hen is het Iraanse regime de grote bedreiging, zoals daar inmiddels gezegd wordt: ‘Iran is fighting to the last Arab.’ Het regime van Iran wil Israël vernietigen, al kost het ontelbare Arabische levens.

Respect

Terwijl westerse politici en journalisten somberden over de ‘escalatie’ door Israël, ging door veel Arabische landen een zucht van opluchting. Israël herstelde het gezag dat het had. Met Israël kan je niet spotten. Als de hiërarchie duidelijk is, geeft dat rust.

Is dat nu zo moeilijk te bevatten? Hebben deze westerlingen zoveel moeite om zich in te leven in een andere cultuur? Zij zouden hun eigen verantwoordelijkheid voor de situatie in het Midden-Oosten onder ogen moeten zien. Zij dwingen Israël met een hand op de rug te vechten tegen meedogenloze terroristen die elke concessie zien als een teken van zwakte. Zij blijven het Iraanse regime tegemoet komen en maken hen daarmee steeds brutaler.

Met de liquidaties van terroristische kopstukken herstelde Israël het respect in de Arabische wereld, en dat brengt rust in de regio. Door gerichte aanvallen op militaire dreigingen – zoals deze week op een Syrische basis van Hezbollah – maakt Israël duidelijk een waardevolle bondgenoot te zijn. Als Iran het toch zal wagen om weer een grote aanval op touw te zetten, zullen de Arabische buurlanden waarschijnlijk Israël weer steunen.

Het is te hopen dat de westerse landen dan niet weer Israël een dolk in de rug zullen steken.

 

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.

Maaike van Charante

Artikelen van Maaike van Charante verschijnen sinds november 2021 eerst op OpinieZ.com

You may also like

Anti-Israël media misleiden Nederland over VN-rapport

Iraanse aanval op Israël vloeit voort uit vernietigingsideologie

Gegijzeld door Hamas: interviews met familieleden

Zwarte Zaterdag

Overheid promoot dubieuze video over Israëlisch-Palestijns conflict

Twittercolumn over de video van professor Maurits Berger

De selectieve verontwaardiging van Kati Piri

Palestina activisten hebben steeds leugens nodig

Haat zaaiend UNRWA moet verdwijnen

De waarheid over UNRWA toont de leugens van...