Bron illustratie: https://www.dailystar.co.uk/news/world-news/711014/iran-vs-spain-world-cup-match-fans-women-banned-stadium-russia-protest
De Groepsfase van het WK voetbal is voorbij! Mijn favoriet, Panama, is helaas uitgeschakeld, maar gelukkig zitten er nog heel veel prachtige ploegen in. Maar we hebben al genoeg mooie momenten meegemaakt in de Groepsfase, dus het is tijd om alles op een rij te zetten en de eerste prijzen van het toernooi uit de reiken: de Saltmines-voetbalprijzen!
Dus bij deze de winnaars!
De Wisselbeker voor falende wereldkampioenen
Winnaar: Duitsland
Dit had eigenlijk niemand verwacht, maar voor de eerste keer in de WK-geschiedenis overleven de Duitsers de groepsfase niet. Sterker nog, dit is de eerste keer sinds 1950 dat de Duitsers niet tot de laatste acht reiken.
Dit is na Frankrijk in 2002, Italië in 2010 en Spanje in 2014 natuurlijk wel onderdeel van een trend van wereldkampioenen die falen in de groepsfase van een WK, en je vraagt je af waardoor het komt. Is het misschien zo dat voor ploegen die eerder een titel wonnen, het WK minder speciaal is, omdat ze het al hebben meegemaakt? Of hebben trainers misschien de neiging te lang vast te houden aan succesgeneraties en niet doorselecteren, waardoor oudere spelers die over hun top heen zijn, de voorkeur krijgen over jonge talenten? Want wat we in ieder geval zien bij deze vier landen, is dat ze vier jaar na het winnen van de wereldtitel met grotendeels dezelfde selectie probeerden deze titel te verdedigen.
Hoe het ook zij, die Mannschaft leverde een absolute wanprestatie op het WK, tot vreugde en leedvermaak van eigenlijk bijna iedereen in de voetbalwereld, van Nederlanders tot Belgen tot Fransen tot Engelsen tot Brazilianen. Grote spelers als Thomas Müller, Sami Khedira en Mesut Özil waren helemaal nergens dit WK, wat bij die laatste misschien versterkt is door diens fotoshoot met een fascistische dictator uit het Midden Oosten. In de verloren openingswedstrijd tegen Mexico presteerde vooral de verdediging waardeloos, terwijl het in de wedstrijd tegen Zuid Korea juist de aanvallers waren, die vrijwel niets wisten te creëren.
Het was bij de Duitsers drie keer niets dit WK, en Zweden en Mexico waren simpelweg de betere ploegen in de groep. Schade. Tijd om het team (en mogelijk de trainer) te vernieuwen.
De Houdini-award
Winnaar: Argentinië
Waar maar weinig mensen verwacht hadden dat de Duitsers er in de eeste ronde uit zouden vliegen, hadden de meesten Argentinië al opgegeven na de gênante 0-3 oorwassing tegen Kroatië. Maar tot vreugde van de Argentijnen, en Diego Maradona in het bijzonder, slaagden Messi & co. er uiteindelijk tóch in de volgende ronde te bereiken. Dat ging uitzonderlijk moeizaam, want de verdediging van Argentinië is van het niveau Helmond Sport en eigenlijk had Nigeria een tweede penalty moeten krijgen en de bevrijdende goal van Rojo viel pas in de 86e minuut. Maar ze staan er wel weer, die Argentijnen, ze zijn weer helemaal terug in het toernooi en mogen het nu opnemen tegen het saaie Frankrijk.
UPDATE: Frankrijk was toch een brug te ver: 3-4
De Gouden Vuvuzela voor de beste supporters
Winnaar: Iran
Natuurlijk zijn er elk toernooi landen van wie de supporters zich van hun mooiste kanten laten zien (denk aan Ierland op het EK in Frankrijk 2016), maar de Gouden Vuvuzela gaat dit jaar toch echt naar de supporters van Iran, wier prachtige vrouwen de hoofddoeken afwierpen en de haren fier lieten waaien in de Russische wind, een statement tegen het afbrokkelende, middeleeuwse regime van de Mullahs in Iran. Ook in Iran zelf besloten de autoriteiten een concessie te doen door vrouwen in het stadion toe te laten, maar het Iraanse volk lijkt zich niet meer te willen laten stoppen.
De protesten tegen de regering gaan al maanden door, en het WK is een moment geweest waarin de Iraniërs zich konden verenigen als volk tegen hun leiders, én waarin ze de rest van de wereld de andere kant van Iran konden laten zien, de prachtige, evenwichtige, verstandige mensen die er wonen, in plaats van die paar krankzinnige haatbaarden die er de dienst uitmaken.
De Snurkbokaal
Winnaar: Frankrijk
Is dit een voetbalploeg, of een postmodern balletgezelschap dat in slow-motion groeiend gras uitbeeldt? Mijn god, wat is deze ploeg afschuwelijk sáái. De wedstrijd tegen Australië ging nog enigszins, maar tegen Peru parkeerden de Fransen de bus zodra het 1-0 was, en knikkebolden we onszelf door de resterende 60 minuten van de wedstrijd heen.
En omdat de ploeg tegen Denemarken aan een gelijkspel genoeg had voor een eerste plaats, kwamen de lethargische haantjes in die wedstrijd vanaf minuut één al niet meer van hun plek. Tot niemands verbazing werd deze wedstrijd dan ook de eerste 0-0 van het toernooi. Dit Franse team staat bol van de kwaliteit, maar niemand zal ook maar een stap meer zetten dan nodig is om het minimale resultaat te behalen. Laten we bij god hopen dat ze er snel uitvliegen of hun speelstijl wijzigen, want het idee dat we nog vier keer naar dit cynische bunkervoetbal moeten staren, is afschrikwekkend.
UPDATE: Frankrijk betert haar leven in de achtste finale: 4-3 tegen Argentinië in een fantastische wedstrijd. Er is weer hoop.
De Gouden Handtas
Winnaar: Cristiano Ronaldo
Uiteraard, dat is de enige reden om een Gouden Handtas uit te reiken.
Al moeten we natuurlijk wel vermelden dat Ronaldo, misschien als enige van de absolute wereldtoppers, zijn niveau haalt. Inmiddels staat hij op vier doelpunten voor Portugal, en het einde lijkt nog niet in zicht.
De Wij-Zijn-Geen-Duitsers Onderscheiding
Winnaars: Marokko, Peru, Kroatië, Costa Rica, Zuid Korea en Polen
Een onderscheiding voor landen die, terwijl er voor henzelf weinig of niets meer op het spel staat, toch hun sportieve plicht doen als ze aantreden tegen landen die nog wel meedoen. De naam van deze prijs verwijst naar de Schande van Gijon van 1982, toen Duitsland en Oostenrijk het op een akkoordje gooiden en, bij een resultaat dat gunstig was voor beide ploegen, de wedstrijd rustig uitspeelden door de bal achterin rond te tikken. De Wij-Zijn-Geen-Duitsers onderscheiding is dus specifiek voor landen die dat niét doen.
Het was opvallend hoe vaak ploegen die de eerste twee wedstrijden verloren, de derde wedstrijd zich herpakten en alsnog een goed resultaat neerzetten.
Marokko behaalde na twee nederlagen eerherstel met een uitstekende wedstrijd tegen Spanje, waar de Spanjaarden slechts ternauwernood een punt uit het vuur sleepten. Dat compliment moet ik geven aan de Marokkanen, hoe bloedirritant ik de Marokko-verering van de NOS ook vond (4% van de Nederlanders steunde Marokko, maar toch was het de lieveling van de NOS).
Peru deed haar plicht door het Australië van Bert van Marwijk uit te schakelen, Kroatië (dat al zeker was van de volgende ronde) hielp Argentinië en Nigeria door IJsland te verslaan, Costa Rica pakte een verdiend punt tegen Zwitserland, Polen won van Japan zodat Senegal en Colombia het onderling konden uitmaken, en Zuid Korea zorgde voor een wereldstunt door met 2-0 te winnen van Duitsland, tot dolle vreugde van de Mexicanen, die dankzij dit resultaat alsnog doorgaan en nu allemaal fans zijn van Zuid Korea. Zo gaat dat dan ook weer, in het voetbal.
De Wij-Zijn-Ook-Gewoon-Duitsers Onderscheiding
Winnaars: Denemarken en Frankrijk
Naar aanleiding van de beroerdste wedstrijd dit toernooi tot dusver, Denemarken – Frankrijk 0 – 0, die alles weghad van een salonremise, omdat zo Frankrijk groepswinnaar werd en Denemarken ook doorging, zodat Australië geen kans meer had.
Een minder ernstig geval gelukkig, aangezien Australië hier weliswaar slachtoffer van had kunnen worden, maar omdat Peru gewoon wél haar sportieve plicht deed en Australië versloeg, was dat uiteindelijk geen beslissende factor.
Hier is wellicht ook een eervolle vermelding op zijn plaats voor Engeland – België, ook een uitzonderlijk tamme wedstrijd tussen twee teams die stiekem allebei wilden verliezen, maar omdat daar geen andere ploegen de dupe van werden, is het toch wat minder ernstig. Maar wel lullig naar de eigen supporters toe natuurlijk, kaartjes voor deze wedstrijd waren niet goedkoop. Dus vandaar deze vermelding.
De Rivaldo-buitelbeker
Winnaar: Neymar
Genoemd naar Rivaldo, de archetypische Braziliaanse matennaaier waar dat land er echt veel te veel van heeft. En waar niemand ze ooit op aanspreekt, want Brazilië is goed en mooi en sambavoetbal en zo, en als je van voetbal houdt moet je voor Brazilië zijn, vinden alle NOS-voetbalkenners eensgezind.
Maar die Neymar, wat een afschuwelijk mannetje is dat zeg. Je hoeft maar in zijn richting te blazen en hij gaat naar de grond alsof hij geraakt is door een rechtse directe van Badr Hari. Voer een tackle uit en hij maakt een zesdubbele schroef op de grond, wat dan wel weer tot grappige memes leidde op het internet.
“Maar hij kan wel goed voetballen”, hoor je mensen dan zeggen, alsof dat het goedpraat. Ten eerste vind ik helemaal niet dat Neymar goed voetbalt dit toernooi. Iedereen kwijlt van adoratie als hij achter zijn standbeen langs een bal aanneemt, maar niemand lijkt er bij stil te staan dat Neymar bij de middellijn stond en niemand druk op hem zette. Doelloze pedanterie dus.
En ten tweede vind ik Neymar gewoon een irritant, naar mannetje. Ik moet er niet aan denken dat hij de wereldbeker wint. Sowieso gun ik het Brazilië niet, vanwege de gruwelijke arrogantie waarmee dat land elk WK tegemoet treedt, alsof die beker hun geboorterecht is omdat ze zo ontzettend fantastisch zijn, en de andere landen slechts dienen als decor waarvoor zij kunnen schitteren.
Terwijl ze sinds 2002 elk toernooi absoluut baggervoetbal spelen, vaak gecombineerd met ernstig onsportief gedrag. Nee, laat die ploeg alsjeblieft er zo snel mogelijk uitvliegen.
Diamanten Rammelaar voor meest infantiele commentator
Winnaar: Frank Snoeks & Arno Vermeulen
Dit is, zolang de NOS de uitzendrechten heeft, altijd een moeilijke keuze omdat er heel veel kandidaten zijn, en we hebben dan ook een gedeelde eerste plaats voor de twee ergste overtreders.
Het commentaar van Frank Snoeks lijkt vooral als doel te hebben ons te overtuigen dat Frank Snoeks echt een ontzettend lollige man is.
Het probleem is alleen dat Snoeks geen enkel gevoel voor humor heeft. Dus ergert hij al decennialang de Nederlandse kijker met zijn onbenullige prietpraat. Persoonlijk verafschuw ik die man al sinds de halve finale van het EK 2000, Portugal – Frankrijk, die Snoeks versloeg vanuit de anus van Zinedine Zidane (ik hou niet van kruiperige cheerleaders als commentator). En sindsdien is het niet beter geworden.
Arno Vermeulen, die er ook al twintig jaar zit, is irritant op een andere manier. Arno snapt gewoon heel weinig van voetbal en heeft niet zulke goede ogen, maar blijkbaar is er niemand in zijn directe omgeving die hem dat even uitlegt.
Dus zegt Arno voortdurend dingen als: “dat was een overtreding, maar de scheidsrechter laat doorspelen!” En als dan de herhaling volgt en iedereen kan zien dat het inderdaad geen overtreding was en de scheids gelijk had, zegt Arno doodleuk: “ja, dat was inderdaad een overtreding, daar mag je voor fluiten, scheids!” Want Arno heeft altijd gelijk, ook als videobeelden uitwijzen dat Arno geen gelijk heeft.
En dat dan een keer of tien per wedstrijd.
Hoog tijd dat de NOS, met haar saaie, ingedutte commentatoren, wordt wegbezuinigd en de uitzendrechten bij een competentere partij komen te liggen.
Fashion Award voor mooiste shirt
Winnaar: Nigeria
Ik weet het, dit is puur subjectief, maar ik vond die lichtgroene shirts van de Nigerianen, met die witte golfjes, echt prachtig dit jaar. Voel u vrij om het hier roerend mee oneens te zijn. Ik vond dit een mooi tenue:
Zilveren Toeter voor Leukste Clown
Winnaar: Milad Mohammadi
Een Iraniër, hij probeerde tegen Spanje een nieuwe manier van ingooien uit. Heel goed lukte dat niet. Oordeelt u zelf:
De Nobelprijs voor de Technologie
Winnaar: De videoscheidsrechter
Ik ben een geweldig groot fan van de VAR, ik zie het als de beste uitvinding sinds de gele kaart, misschien nog wel beter dan dat.
Van tevoren was mijn enige kleine zorg dat voetbal wellicht saaier zou kunnen worden met de VAR, omdat er geen discutabele beslissingen meer over zouden blijven. Die zorg was echter onterecht, want veel spelsituaties blijken zó multi-interpretabel te zijn, dat je zelfs na vier keer videobeelden kijken nog van mening kunt verschillen. Zo gaf scheidsrechter Caceres in de wedstrijd Iran-Portugal een gele kaart aan Ronaldo voor een slaande beweging. Dat vond ik persoonlijk rood, maar ik had op zich ook begrip voor het argument dat de klap zo zacht en ongericht was, dat rood te zwaar bestraft zou zijn.
En dat is wat we nu zien: discutabele momenten blijven, maar beslissingen van een scheidsrechter die gewoon feitelijk incorrect zijn en waar geen discussie over kan bestaan, zoals het onterecht afkeuren van het eerste Zuid-Koreaanse doelpunt tegen Duitsland, die worden rechtgezet. We hebben tientallen beslissingen meegemaakt inmiddels, en het overgrote deel was overduidelijk terecht, vooral waar het om wel of niet terecht gegeven penalty’s gaat (en het is geen toeval dat er véél meer penalty’s gegeven worden dan voorheen).
Zonder VAR hadden we bij al die momenten dus arbitrale dwalingen gehad. Dan hadden we ons, net als in voorgaande jaren, opgewonden over al die verkeerde beslissingen van de scheidsrechters op het toernooi. Nu is dat gelukkig niet nodig.
Tenslotte is er nog één gevolg van de VAR waar ik maar weinig mensen over hoor, omdat het misschien niet altijd direct wordt herkend als een gevolg hiervan: het bizar lage aantal rode kaarten. Er zijn in de hele groepsfase slechts drie rode kaarten gegeven, in vergelijking met tien in 2014. Twee hiervan waren twee keer geel (Jerome Boateng in Duitsland-Zweden en Igor Smolnikov in Rusland-Uruguay) en de andere was gegeven voor het met de hand voorkomen van een doelpunt (Carlos Sanchez in Colombia-Japan).
Er is dus geen enkele rode kaart uitgedeeld voor een doodschop of een elleboogstoot. Nou had dat misschien wel moeten gebeuren in de wedstrijd Argentinië-Kroatië, maar dat was dan ook echt de enige ‘vuile’ wedstrijd die ik heb gezien dit toernooi.
En dat is natuurlijk best logisch, want spelers weten nu dat de VAR meekijkt, en zware overtredingen die rood verdienen, in principe ook zo bestraft worden. Voorheen had je ‘slimme’ spelers die wisten wanneer de scheidsrechter niet keek, en dan hun smerige actie uitvoerden. Nu kom je daar niet meer mee weg, en wat we zien is dat het ook niet meer geprobeerd wordt. En dat is natuurlijk de grootste overwinning voor het voetbal die we gezien hebben dit toernooi.
Goed, dat waren de hoogtepunten van de groepsfase. Nu op naar het echte werk: de knock-out fase. We gaan het zien.
