Wow! Als de crowdfundactie van Roos Sparreboom genoeg geld ophaalt, zorgt Baudet binnenkort niet alleen voor het nodige vermaak in de Tweede Kamer maar kunnen we straks in het theater genieten van Thierry Baudet de voorstelling.
Op de studentenkamer van Thierry geeft Roos ons, via de scharrels van Baudet, een kijkje achter de schermen van een student die de moderne samenleving wil laten zien dat schoonheid binnen een functionele samenleving essentieel is en uiteindelijk tot de conclusie komt dat hij de politiek in moet om de wereld te veranderen.
Voor zowel de heer Baudet als de theatermaaktster is het natuurlijk een heerlijke situatie. Roos krijgt door een toneelstuk te maken over een bekend en omstreden politicus de nodige exposure. Tegelijkertijd kan het voor een politicus geen kwaad om -ongeacht wat er over je gezegd wordt- het onderwerp van een toneelstuk te zijn. (Bij ons op de redactie zijn signalen binnen gekomen over een studente uit Staphorst die van plan is om, via dat duivelse internet, geld in te zamelen voor een balletvoorstelling over Kees van der Staaij op de muziek van Nelly en de Krekels.) Bovendien lijkt het mij behoorlijk ego-strelend als iemand een toneelstuk over je wil maken; ongeacht hoe je geportretteerd wordt.
Met dat laatste zal het overigens wel meevallen. Aan de ene kant heeft Roos de heer Baudet er meerdere keren op gewezen dat hij slechts het onderwerp is en het dus niet zijn toneelstuk is. HIermee zal hij ook moeten accepteren dat Latijn waarschijnlijk niet de voertaal zal worden. Anderzijds is ze van origine een links meisje dat –geheel in de stijl van Hans Teeuwen– door een vriendje het licht heeft gezien en nu zo verrechtst is dat ze lid van het Forum is geworden.
Persoonlijk kan ik niet wachten tot ik naar de voorstelling kan. Hoewel… zit ik echt te wachten op een visualisering van de seksuele uitspattingen van Baudet? Laten we het er maar op houden dat de toneelkunst ook schockerend hoort te zijn en dat dat hier in ieder geval geen probleem lijkt te worden.
Dat Roos met haar onderzoek naar de persoon Baudet niet zover wil gaan dat ze op zijn avances ingaat, is absoluut begrijpelijk. Wel vind ik het jammer dat ze met het stuk een richting op lijkt te gaan die op mij een beetje pseudo-filosofisch overkomt: aan deze gesprekken slijpt hij bedoeld en onbedoeld zijn ideeën. Over de tirannie van de moderne samenleving waar hij aan wilt laten zien dat schoonheid binnen een functionele samenleving essentieel is.
Misschien is het omdat ik me afvraag of iemand wel ideeën aan gesprekken kan slijpen of is het dat ik me stoor aan een T teveel in de tweede zin. Het kan natuurlijk ook zijn dat dit soort filosofische schoonheidsoverpeinzingen simpelweg niet aan mij besteed zijn. Hoe dan ook, van mij mag het allemaal wel wat luchtiger. Zelf had ik het liefste gezien dat een smakeloos figuur als Albert Verlinde zijn kans schoon zou zien om er een commercieel slaatje uit te slaan.
Ach, wat niet is kan nog komen. Wie weet leest Albert dit wel en kunnen we binnenkort genieten van Thierry de musical waarin Baudet in legerpakje Kunt u mij de weg naar Uruzgan vertellen? zingt. Aangevuld met Lavendel Love en een versie van The Piano Man zoals u die nog nooit heeft gezien. Ik kan me niet voorstellen dat dit geen kassucces wordt.
