Afbeelding: Geert Wilders tijdens een actie CC BY-SA 4.0 DEED
De enorme zege van de PVV heeft velen geschokt, maar in wezen kwam die zege niet onverwacht. Het is de hoogste tijd dat de problemen die Geert Wilders al jaren aankaart worden aangepakt. Nu zal blijken hoe democratisch de supporters van het oude establishment in werkelijkheid zijn.
2,5 miljoen PVV-stemmers
Op 22 november verraste de PVV de gevestigde orde met een daverende verkiezingsoverwinning. Die verrassing sprak boekdelen: de PVV-stemmers waren lang onzichtbaar voor degenen die in dit land aan de knoppen zitten. Ze werden weggezet als tokkies of rechtsextremisten, maar vallen 2,5 miljoen kiezers in die categorieën?
Want zo groot is de overwinning van de PVV. Uit de voorlopige prognose op basis van 98 procent van de getelde stemmen blijkt dat de PVV 37 zetels heeft behaald. De andere partijen volgen op ruime afstand. Per zetel zijn ongeveer 68.000 stemmen nodig, dus dat brengt het aantal PVV-stemmers bij deze verkiezingen op ongeveer 2,5 miljoen.
"Ze stemden ooit VVD, SP, CDA, PvdA, maar deze keer kozen ze, soms tot hun eigen verbazing, voor Geert Wilders. Wat zijn de beweegredenen van nieuwe PVV-kiezers? „Er moet in Nederland écht iets veranderen.”"
Deze mensen stemden voor het eerst PVV https://t.co/PTeH236rcG
— TommyGunner 🇮🇱 (@Tommygunner) November 22, 2023
Dit land is het zat
Het doet denken aan de profetische woorden van Pim Fortuyn: ‘Dit land is het zat.’ Hij had gelijk. Dit land is het al heel lang zat, maar te veel mensen wilden dat niet zien omdat zij liever in een schijnwerkelijkheid wilden leven, en omdat zij vaak zelf nog niet zoveel last hadden van de veranderingen. Helaas werd Fortuyn gedemoniseerd en uiteindelijk vermoord, waardoor onze samenleving nog meer tijd kreeg om te ontsporen.
De afgelopen weken zagen we die ontsporing een volgende fase ingaan. Zoals ik schreef in mijn laatste stuk: De cultuuroorlog is tot een uitbarsting gekomen en we hebben leiders nodig die dat begrijpen. Het blijkt dat ik niet de enige was die snakte naar leiders die niet wegkijken, maar de realiteit onder ogen zien.
Onwelkome waarschuwingen
En ik was natuurlijk ook niet de enige in opinieland die alarm sloeg. Lees de stukken maar terug van bijvoorbeeld Bart Nijman, Wierd Duk, Jan Dijkgraaf, Leon de Winter en Roderick Veelo. Allemaal mensen die steeds dringender waarschuwden, en als dank te horen kregen dat ze op z’n minst populisten en waarschijnlijk domrechts of extreemrechts waren.
Extreemrechts is een gemakzuchtig etiketje geworden om critici van de gevestigde orde mee buitenspel te zetten. Iedereen die het waagde het westerse wensdenken te verstoren en de problemen aan te kaarten kreeg het etiketje opgeplakt, maar het grote probleem voor de wegkijkers is dat de realiteit uiteindelijk altijd aanklopt.
Verkiezingsthema’s
Op 3 november schreef de NOS nog dat de oorlog tussen Hamas en Israël slechts een bescheiden rol speelde in de overwegingen van de kiezers, al waren immigratie en asiel inmiddels opgerukt naar plek 5 en stond de verdeeldheid in de samenleving ook al bijna in de top 10. Maar veelzeggend was dat normen en waarden op plek 4 stond.
Geheugensteun voor de aankomende debatten. https://t.co/dgCEqQVAIz pic.twitter.com/Oq23O0TTFv
— Bas Vermond 🔍 (@BVermond) November 5, 2023
Rara om welke normen en waarden gaat het hier? Al deze overwegingen vallen voor een groot deel onder dezelfde noemer: de gebrekkige integratie van een grote groep (afstammelingen van) immigranten, en met name islamitische immigranten. Het was de islamitische olifant in de kamer die ‘nette’ mensen niet benoemden, maar die door de PVV keer op keer werd aangewezen.
Provocaties van de PVV
En ja, de PVV deed dat vaak niet subtiel. De term ‘knettergek’ lag Wilders in de mond bestorven, en er waren botte voorstellen als een koranverbod, het afnemen van kiesrecht van Nederlanders met een dubbele nationaliteit, en de provocerend verwoordde kopvoddentaks. Al deze zaken zorgden dat de PVV mensen afstootte die anders eerder op de partij gestemd zouden hebben.
Juist deze uitingen – en laten we het minder-minder niet vergeten – zullen ook nu weer aangegrepen worden om een cordon sanitaire te rechtvaardigen. Dit is immers al jaren het excuus om de PVV uit te kunnen sluiten? Ik heb Wilders vaak verweten dat hij zijn tegenstanders hiermee van munitie voorzag, het was de reden dat ik hem ervan verdacht dat hij liever veilig in de oppositie bleef. Maar de afgelopen tijd zagen we een andere Wilders.
Wilders wil premier van alle Nederlanders zijn
Deze Wilders maakte duidelijk dat hij heel graag wilde regeren en daarvoor water bij de wijn wilde doen. Hij kaartte nog net zo scherp de problemen aan, maar zonder nodeloze provocaties. En dat was wat hij ook direct na de eerste verkiezingsuitslagen liet zien. Hij benadrukte dat hij premier van alle Nederlanders wil zijn, ongeacht afkomst of religie. Hij noemde direct de Grondwet en dat hij die zou respecteren.
Deze uitspraken waren een uitgestoken hand naar Pieter Omtzigt, Dilan Yeşilgöz en Caroline van der Plas. En vooral naar Omtzigt, die de afgelopen tijd hard afstand nam van de PVV ‘op rechtstatelijke gronden’. Omtzigt en Van der Plas zijn de andere grote winnaars van deze verkiezingen, en een coalitie van PVV, NSC, BBB en VVD ligt dan ook voor de hand.
Deze partijen zouden er goed aan doen om de onterechte uitsluiting van de PVV te stoppen en samen te gaan werken aan een beter Nederland. Wie werkelijk geeft om democratie, luistert in de eerste plaats naar de stem van de kiezer, en die heeft nu duidelijk gesproken.
Paniek zaaien
Onrustbarend waren de eerste reacties uit het verliezende kamp. Frans Timmermans – die ondanks de verkiezingswinst voor Verenigd Links wel degelijk de verliezer was – hield een emotionele toespraak waarin hij ronduit paniek zaaide. Alsof nu de vervolging van islamitische Nederlanders uit zou breken en zijn partij deze mensen zou moeten beschermen.
Dit angst zaaien onder de bevolking is een recept voor verdeeldheid. Helaas doen veel zich links noemende politici hier al jaren aan, want met angst kan je mensen manipuleren. Nu lijken er dus tieners te zijn – als dit waar is – die werkelijk bang zijn vanwege de verkiezingsoverwinning van de PVV, en de paniekzaaiers spelen daar vervolgens weer gretig op in.
Welke democratie?
Timmermans ging zelfs zover dat hij schreeuwde: “Nu breekt het uur aan dat wij de democratie gaan verdedigen!” Over welke democratie heeft hij het hier? In mijn recente boek heb ik herhaaldelijk beschreven hoe de bevoorrechte klasse de door hen gewenste maatschappelijke ordening tooide met de naam democratie, en elke bedreiging daarvan afdeed als antidemocratisch.
Maar democratie is niet de toestand die een gevestigde orde nastreeft; democratie is een voortdurend veranderend compromis tussen groepen in een samenleving, die ondanks tegengestelde belangen en ideeën proberen toch in vrede met elkaar te leven. Verkiezingen dienen om deze groepen een stem te geven en hun vertegenwoordigers de kans te geven dat compromis te sluiten.
En dat politici van linkse partijen – die Hamas als gesprekspartner voor Israël zien – doen alsof de PVV te extreem is om mee te praten, dat is ergens nog hoe politiek nu eenmaal werkt. Maar gevaarlijker wordt het als media dit eindeloos versterken en draagvlak creëren voor verdere ondermijning van de democratie, iets wat eigenlijk al jaren gebeurt. En deze uitsluiting gaat verder dan alleen politiek en media.
Saboteer premier Wilders niet
Veelzeggend was hoe velen zich de afgelopen dagen al bezorgd afvroegen wat de ambtenaren zullen gaan doen. De afgelopen weken zagen we meerdere acties van activistische ambtenaren die vinden dat zij het beter weten dan de regering. Denk aan de open brief over het Israëlbeleid die eind oktober naar buiten kwam, of het gelekte memo naar NRC in november.
Ambtenaren horen de regering te dienen, maar degenen die zich aangesproken voelen door de retoriek van Timmermans, kunnen al snel denken dat hun ‘gewetensnood’ belangrijker is dan de democratische verkiezingsuitslag. Zullen zij hun macht achter de schermen misbruiken om een regering met de PVV te saboteren?
Wie werkelijk de democratie wil verdedigen gaat niet mee in het gevaarlijke sentiment van Frans Timmermans. Hopelijk zullen opiniemakers niet nodeloos paniek zaaien, en premier Wilders kritisch maar eerlijk volgen. En hopelijk zullen de Nederlandse ambtenaren genoeg respect voor de democratie hebben om de komende regering niet te saboteren.
Om nog een paar geloofsartikelen van links Nederland terug te kaatsen: we moeten het samen doen. Laten we niemand uitsluiten.
Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.
