Hoe konden zoveel mensen op Frans Timmermans stemmen?
Dat is de vraag die ik me stelde toen de uitslagen binnen kwamen.
Hoe is het mogelijk dat zoveel mensen geen idee lijken te hebben wie Timmermans is, en waar hij voor staat?
Hoe kunnen ze op zo’n man stemmen? Iemand die emoporno bedreef op kosten van de slachtoffers van MH17; iemand die dreigt met oorlog als we niet toestemmen in de door hem gewenste diversiteit; iemand die botweg weigerde te werken totdat hij het gewenste woordvoerderschap kreeg…
Hoe is het mogelijk dat zoveel mensen blijkbaar geen benul hebben van de weg die de EU is ingeslagen?
De weg naar de ever closer union? De weg naar de transferunie? De weg naar een EU-superstaat?
Hoe kunnen ze stemmen op een politicus die deze weg vol overtuiging volgt?
Het antwoord is even simpel als huiveringwekkend.
Hoe kan een blinde gevaar zien?
Hoe kan een dove waarschuwingen horen?
En een groot deel van de Nederlandse kiezers is ziende blind en horende doof.
Journalisten zijn de ogen en oren van de bevolking, en als te veel van hen weigeren goed hun werk te doen, dan maken zij een groot deel van de bevolking doof en blind.
En dan kan het gebeuren dat een bevolking massaal tegen de eigen belangen stemt, omdat men geen idee heeft wat er gaande is. Erger nog: deze mensen zijn niet ‘alleen maar’ doof en blind, ze zijn vaak zo bang gemaakt voor alles wat afwijkt van de goedgekeurde route, dat ze in paniek vluchten naar de ‘juiste’ partijen.
Is dit een oppervlakkig excuus? Een snel bedachte verklaring omdat ik niet wil accepteren dat de verkiezingen gewonnen zijn door een – in mijn ogen – afschuwelijke man?
Het spiegelbeeld van de Amerikaanse Democraten die nog steeds niet kunnen accepteren dat Trump hun president is?
Deze bewering vraagt om onderbouwing.
De gemakzuchtige nieuwsconsument
Al jaren stoor ik me aan de onwetendheid bij veel van mijn landgenoten.
Mensen die op zich niet dom zijn, verkondigen de grootste onzin over wat er in de wereld gaande is. En als je dan met feiten komt, kijken ze je glazig aan en reageren bijvoorbeeld op een van de volgende manieren:
- Verbazing: Goh, dat had ik nooit gedacht. Goed dat je het me vertelt.
Deze reactie lijkt positief, maar het effect is meestal van korte duur. - Wantrouwen: Hoe kom je erbij? Volgens mij heb je het mis.
En als je dan bewijzen laat zien (Kijk, dit filmpje. Die politicus zegt het zelf) dan zeggen ze hooguit beleefd dat je dit keer gelijk hebt, maar ja…
En er verandert niets. - Schouderophalen: Nou ja, het kan me ook eigenlijk niet schelen. Zullen we het over iets anders hebben?
- Boosheid: Dat is niet waar! Mijn krant/het NOS-journaal is een betrouwbare bron!
Deze mensen WILLEN eventuele bewijzen ook niet zien, ze wantrouwen andere bronnen.
Deze reacties zijn veelzeggend.
Er zijn zoveel media die elkaar voortdurend bevestigen in hun beweringen dat mensen eraan gewend raken. Iedereen zegt het, dus het moet wel waar zijn.
En dat is de manier waarop de MSM het gewenste narratief promoten. Er wordt ingespeeld op de gemakzucht bij het publiek, en kan je het de burgers verwijten dat ze de media vertrouwen?
Ze hebben meer te doen dan uitzoeken wat er werkelijk gaande is in de wereld.
Zoals ik in een eerder artikel schreef:
De wereld zit ingewikkeld in elkaar en mensen ontwikkelen manieren om daarmee om te gaan.
Hoeveel tijd en energie kost het niet om je werkelijk overal in te verdiepen?
En dus denken we in stereotypes, we kiezen kanten. Dit zijn de good guys, dat zijn de bad guys.
En bijvoorbeeld het NOS-journaal bedient ons dan op onze wenken.
Kijk, beste kijkbuiskinderen, dit zijn de goeien, dat zijn de slechten.
Dit is er gebeurd en deze kant moet je kiezen.
Nu moet je boos zijn, en nu moet je medelijden hebben.
Hier moet je je zorgen over maken, en daar mag je je schouders over ophalen.
Niet Om Aan Te Zien.
En toch is er een markt voor, want het maakt de wereld zo lekker overzichtelijk.
Je hoeft zelf niet meer na te denken, dat wordt voor je gedaan.
Je besluit dat die nieuwslezer(es) een betrouwbare deskundige is die de wereld voor jou ordent.
En dan weet je hoe het zit, en je kunt weer rustig verder.
En van deze mechanismes maken de MSM dankbaar gebruik.
Misbruik, kunnen we beter zeggen.
En dat komt de gevestigde politiek prima uit.
Hier de schokkende uitspraken die minister Ollongren een paar maanden geleden bij Jinek deed:
Want dat is het idee, dat je je met bots en trollen, echt met nepaccounts nieuws kunt verspreiden, of nieuws dat er is, kunt uitvergroten.
Mensen, groepen tegen elkaar kunt opzetten door een beetje beide kanten te belichten.
Er zijn verschillende-, niet alleen maar berichten die niet echt zijn, maar het kunnen ook berichten zijn die echt zijn die je heel groot kunt maken.
Die hetzelfde effect kunnen hebben.
Dit verzin ik niet, dit zei ze echt.
Kijk gerust de uitzending terug: dit zijn letterlijk de woorden van Ollongren.
Zij wil niet dat wij goed geïnformeerd worden, het is voor de macht veel prettiger als we alleen het juiste nieuws horen.
Het is dus niet per ongeluk dat bepaald nieuws gepromoot wordt en ander nieuws onderdrukt, het is opzet.
En als je dan gaat kijken naar de berichtgeving over de EU – zowel bij de MSM als op het verfoeilijke internet – hoe verhouden die twee zich dan tot elkaar?
MSM versus Internet
Op internet is werkelijk alles te vinden.
Artikelen en video’s van de MSM, bloggers en burgerjournalisten van allerlei politieke richtingen, en natuurlijk ook complottheorieën en (soms puberale) satire.
En tussen die veelheid aan informatie kan een kritische lezer zoeken naar stukken waarin beweringen onderbouwd worden met feiten. Stukken die linken naar goede bronnen, naar de filmpjes waarin de nieuwsconsument zelf kan horen wat iemand zei, naar de officiële verklaringen van – bijvoorbeeld – de EU zelf, en naar commentaren van deskundigen die zelf vaak ook op internet hun mening geven.
Op internet heb je geen grote organisatie nodig om artikelen te kunnen schrijven. En als je probeert om eerlijk te achterhalen wat er gebeurt, dan krijg je lezers.
En zo schrijven steeds meer dwarsliggers hun stukken op internet.
Niet in de dwangbuis van een werkgever, maar zomaar: ongecensureerd.
Erger nog: ongecontroleerd.
Ik voel me inmiddels deel van het gilde der dwarsliggers, en ik kan met de hand op het hart zeggen dat velen van ons hun best hebben gedaan om de kiezers te informeren.
We hebben keer op keer feiten verzameld en onderzocht wat de werkelijke koers van de EU is.
We hebben geduldig steeds weer aangetoond hoe de megalomane bovenbazen van Brussel hardnekkig doorstomen in de richting van een ever closer union.
We hebben het gebrek aan democratie aan de orde gesteld, de propaganda, de zelfverrijking en de burgerhaat.
Maar hebben ook de MSM deze essentiële feiten grondig besproken in de aanloop naar de verkiezingen?
Of hebben zij zich meer met bijzaken bezig gehouden?
Om te beginnen het filmpje van de SP. Weet u nog?
De SP bracht een filmpje uit over Hans Brusselmans, een overduidelijke parodie op Frans Timmermans.
Al voor de verkiezingen waren er mensen die zeiden dat de SP zich heeft misrekend door een persoonlijke aanval op Timmermans te doen. Zie je wel! zullen zij nu zeggen, dat was een nare, populistische aanval die terecht is afgestraft!
Ik denk inderdaad dat de SP een misrekening heeft gemaakt, maar niet door Frans Timmermans aan te vallen.
Ik denk dat de SP overschat heeft wat mensen weten.
Want wat werd in het filmpje beweerd?
- Hans wil één Europese superstaat, één groot en machtig Brussel dat heerst over heel Europa.
WAAR. De EU heeft imperiale ambities en Timmermans steunt die. - Waarom zou je die boerenpummels zelf laten beslissen? Ook als de Fransen en de Nederlanders zijn Europese grondwet afwijzen, vindt Hans met zijn maatjes in Brussel steeds weer een manier om die alsnog door te duwen. Andere kaft, andere naam, dezelfde inhoud.
WAAR. Er is een enorm democratisch tekort in de EU en de genegeerde referenda zijn daar een bewijs van. - Wij in Brussel weten wat het beste voor ze is, zegt Hans. Er is maar één route: meer, groter en alles naar Brussel.
Boerenpummels met hun kleinburgerlijke eisen. Meer pensioen, meer zorg, we willen allemaal wel eens wat. Het volk moet opgevoed worden, gecorrigeerd. Als het moet haalt Hans er zelfs de oorlog bij.
WAAR. Het volk wordt geminacht en kritiek op de EU wordt steevast weggezet als populisme en fascisme. De Godwins zijn niet van de lucht. - Hans en zijn maatjes cashen 30 000 euro. Per maand! Dat is toch heerlijk? Hij wil meer. Meer! Want Hans doet het niet voor de kruimels. Hans wil Nederland opslokken.
HALF WAAR. De zelfverrijking van de EU-politici is walgelijk, en ze houden het zelf in stand door voor salarisverhogingen en tegen transparantie te stemmen.
Dat is Timmermans niet persoonlijk te verwijten – de PvdA en Timmermans zelf zeggen dat het soberder moet – maar aan de andere kant: wat hebben ze in de praktijk aan die hoge vergoedingen gedaan? Ik kan er niets over vinden (tips zijn welkom). - Stop de Europese elite! Laat ze Nederland niet opslokken. Laat Brussel niet de baas zijn.
WAAR. Nederland wordt opgeslokt door de EU, er vindt een stille soevereiniteitsoverdracht plaats waardoor Nederland steeds meer een provincie van de EU wordt.
Hoeveel artikelen en nieuwsitems in de MSM gingen over de inhoud van dit filmpje?
En hoeveel gingen over de vraag of het filmpje wel fatsoenlijk was?
Dat was de misrekening van de SP.
Veel kiezers beseffen niet waar de verwijzingen in dit filmpje op slaan, omdat ze simpelweg niet weten hoe ondemocratisch de EU is en hoe vast de EU op koers ligt naar de ever closer union.
En die focus op emoties in plaats van argumenten geldt niet alleen voor het SP-filmpje.
Lees even dit citaat uit het NRC:
Ipsos onderzocht of de ontwikkelingen rond de Brexit in het Verenigd Koninkrijk een rol hebben gespeeld. Dat blijkt inderdaad het geval.
Zes op de tien kiezers geven aan dat de politieke chaos rond de Brexit ze ervan weerhield om een Nexit te steunen.
De aanhoudend negatieve berichtgeving over de ‘chaos rond de Brexit’ heeft haar werk gedaan. Er zijn nu minder Nederlanders die voor een Nexit voelen.
En waarom is die berichtgeving negatief?
In de eerste plaats omdat de Britse politici – die zelf in de EU willen blijven – er inderdaad een chaos van hebben gemaakt, in samenwerking met de eurocraten die het de Britten graag zo moeilijk mogelijk maken.
In de tweede plaats omdat de meeste media zelf ook de EU bij elkaar willen houden, en dus – net als de Britse media – liever de nadelen dan de eventuele voordelen van een Brexit willen belichten. En die nadelen worden dan ook nog eens schromelijk overdreven om de kiezer goed angst aan te jagen.
Dat is een andere pijler van de manipulatie van het EU-nieuws: angst zaaien.
De kiezer moet bang gemaakt worden zodat hij niet afwijkt van de uitgezette koers.
De Russen! China! Populisme! Trump! Fascisme!
En als de kiezer bang genoeg is, vlucht hij vanzelf in de veilige armen van de EU die hem zal beschermen tegen de grote boze buitenwereld en zelfs tegen zichzelf.
En zo – door eenzijdige berichtgeving over de EU – komt het Nederlandse electoraat in het stemhokje tot de conclusie dat er toch maar weer op een eurocraat als Timmermans gestemd moet worden.
Tenslotte is hij socialist, dus hij zal wel opkomen voor de zwakkeren, toch? Hij zal ons vast beschermen tegen al die gevaren.
En ach, hij lijkt wel aardig, en hij kan leuk vertellen. Dus vooruit.
Maar de schokkende uitslag van de Statenverkiezingen dan?
Waarom heeft die geen vervolg gekregen bij de EU-verkiezingen?
Zou dat heel misschien iets te maken kunnen hebben met de massale aanval op Thierry Baudet na die verkiezingsoverwinning?
Wat voor effect heeft het als een politicus talloze malen voor fascist wordt uitgemaakt?
Als alles wordt aangegrepen om hem af te schilderen als een zeer verdacht figuur?
Dan helpt ook een debat met de premier niet meer, want de kijkers zien alleen nog maar een enge fascist en seksist waar je vooral niet op moet stemmen.
Gefeliciteerd media, nog even verder gaan met framen en ook deze tegenstem wordt weer het zwijgen opgelegd.
Hebben de MSM dan helemaal geen inhoudelijke informatie gegeven in de aanloop naar de EU-verkiezingen?
Informatie over de EU-verkiezingen bij de MSM
De NOS heeft informatieve pagina’s zoals bijvoorbeeld de pagina: Wat willen de partijen met Europa?
Behalve manipulatief taalgebruik zoals ‘Europa’ in plaats van ‘EU’ zijn deze pagina’s puur feitelijk, maar wel erg summier.
En zodra – in andere artikelen – kritische stemmen over de EU behandeld moeten worden, valt op dat deze geluiden geneutraliseerd worden. In dit artikel over mensen die niet gaan stemmen, wordt door een aantal geïnterviewden kritiek geuit op de EU.
- Het democratisch tekort wordt aangekaart, en meteen genuanceerd. Goed, er zijn achterkamertjes, maar het eindbesluit is democratisch.
- De soevereiniteitsoverdracht wordt gehekeld (de Europese integratie, de uitbreiding van de EU en de eenwording van de lidstaten, is te ver gegaan) en dat wordt gecounterd met de verblijdende mededeling dat steeds meer Nederlanders inmiddels tegen een Nexit zijn.
- De geldverspilling (EU-salarissen en verhuizingen tussen Straatsburg en Brussel) komt aan de orde, en wordt door een hoogleraar ‘teruggebracht tot ware proporties’.
Wat hier opvallend ontbreekt is het feit dat de EU-begroting 22 jaar lang niet werd goedgekeurd door de Europese rekenkamer, en de laatste jaren onder zware politieke druk ‘beperkt’ is goedgekeurd.
Dan de Volkskrant in een informatief artikel, getiteld: Wat zijn de grote thema’s bij de verkiezingen?
Dat verschilt per partij, maar migratie, klimaat, veiligheid, duurzame groei en het waarborgen van de rechtsstaat zijn thema’s die bij elk Europees debat aan de orde komen.
De roep om uit de EU te vertrekken (Nexit, Frexit) klinkt aanzienlijk minder luid nu de kiezer afgelopen drie jaar heeft kunnen aanschouwen tot welke chaos de Brexit in het Verenigd Koninkrijk heeft geleid.
Het EU-debat gaat niet langer over de vraag óf de EU nodig is, maar wat voor soort Unie gewenst is.
De Volkskrantredactie stelt niet één thema aan de orde dat pijnlijk zou kunnen zijn voor de EU: niet de transferunie, niet de soevereiniteitsoverdracht, niet de kapitaalmarktenunie, niet het democratisch tekort…
Wat wel even wordt aangestipt is de onwenselijkheid van een Nexit (Kijk maar naar de Brexit-chaos!) en de vanzelfsprekendheid van het belang van de EU.
Het NRC heeft zelfs bij monde van maar liefst zeven opiniemakers stemadviezen gegeven. En raad eens?
Allemaal pro-EU.
Niet één van deze ‘opiniemakers’ heeft twijfels over het bestaansrecht van de EU, en ze adviseren allemaal om op pro-EU-partijen te stemmen.
- Hun thema’s zijn klimaat (kunnen we blijkbaar alleen via de EU regelen) asielbeleid (er creperen duizenden Afrikaanse migranten in Libische detentiecentra) en Europa’s rol op het wereldtoneel (de EU als grootmacht tegenover Rusland, China en de VS).
- Timmermans wordt aanbevolen (de sterkste zachte man van Europa).
- De Oost-Europese landen worden nog ‘even’ weggezet als ondemocratisch, xenofoob, illiberaal. We moeten ‘tegenwicht bieden aan de verwachte opkomst van haatdragende antimensenrechten en antidemocratische partijen.’
- Tussendoor nog even Baudet koppelen aan fascistisch, en dan zijn we weer klaar.
Nu zou je kunnen zeggen: NRC en Volkskrant mogen toch een eigen mening hebben?
Natuurlijk mag dat, maar als alle MSM dezelfde mening verkondigen, dan hebben we toch een probleem.
Als niemand binnen de MSM bereid is om de nadelen van de EU te bespreken, hoe moeten nieuwsconsumenten dan ooit een goede afweging maken? Of moeten ze maar klakkeloos de mening van de krant overnemen en het vormen van die mening aan deskundigen overlaten?
Dat lijkt mij een nogal paternalistische benadering. En dat is waarom de eenzijdigheid van deze media mij mateloos stoort.
Wat dat betreft heeft de NOS zelfs de plicht om ons objectief te informeren, maar ook van de andere media mogen we verlangen dat ze ons beter informeren, want ze pretenderen zelf onafhankelijk en betrouwbaar nieuws te brengen. Ze hebben namelijk codes waaraan zij zich zeggen te houden.
Als eerste een regel uit de code van de NOS:
De NOS hanteert de hoogste journalistieke eisen van evenwichtigheid, zorgvuldigheid, betrouwbaarheid, ongebondenheid, pluriformiteit en onbevooroordeeldheid.
Lees het Zwartboek van Arnold Karskens er maar eens op na en vraag je af of de NOS hieraan voldoet.
En hier een paar regels uit de Gedragscode NGVH (Het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren):
De journalist beschouwt een deugdelijke publieke nieuwsvoorziening als een algemeen belang van de eerste orde. Ten behoeve daarvan geeft hij via zijn medium informatie door, die bestaat uit feiten, meningen en/of beelden. Daarbij neemt hij de werkelijkheid, zoals hij die aantreft en waarneemt, als uitgangspunt.
En:
De journalist verwerpt:
– het opzettelijk onjuist, onvolledig of niet weergeven van beschikbare informatie, die voor een goede publieke nieuwsvoorziening relevant is;
Voldoen NRC en Volkskrant hieraan?
Ik vind van niet.
Als deze kranten ruim baan geven aan één kant van het verhaal zonder daar kritische kanttekeningen bij te zetten, en oppositiestemmen wegzetten als fascistisch, dan doen ze niet aan ‘deugdelijke publieke nieuwsvoorziening’.
Bovendien doen ze hierdoor wat ze volgens hun eigen code zouden moeten verwerpen, namelijk: ‘opzettelijk onjuist, onvolledig of niet weergeven van beschikbare informatie’, iets wat volgens hun eigen code ‘voor een goede publieke nieuwsvoorziening relevant is.’
En als ik dan in hun zoekmachines met moeite een handjevol artikelen op weet te duiken waarin de pijnpunten van de EU wel aan de orde komen, dan betekent dat tegenover de lawine aan positieve artikelen over de EU nog niet dat er dus evenwichtig verslag wordt gedaan.
Dan kan je met recht stellen dat er sprake is van onvolledigheid en van het niet weergeven van beschikbare informatie.
Maar zijn er dan geen goede journalisten in Nederland?
Goede journalisten hebben het moeilijk
Er zijn heus nog wel goede journalisten in Nederland.
Journalisten die werkelijk tegen de macht in durven gaan, die misstanden aan het licht brengen en proberen de waarheid te achterhalen.
Maar ze hebben het moeilijk.
- Lees bijvoorbeeld deze hartenkreet van Pieter Klein over de barricades die de overheid opwerpt als burgers of journalisten dingen te weten willen komen.
- Lees het Zwartboek van Arnold Karskens en zie hoeveel misstanden hij aan het licht brengt bij de NOS. Vraag je maar eens af of hij daarom geëerd of verguisd wordt.
- Lees hoe Dieuwertje Kuijpers en Kim van Keken met hard werken de sjoemelpraktijken van senator Duthler aan het licht brachten en voor de rechter werden gedaagd.
- Ga Wierd Duk eens een tijdje volgen, zie hoe hij voortdurend probeert gewone Nederlanders uit allerlei groepen aan het woord te laten en hoe hij door velen wordt weggezet als een rechtsextremist.
- Bedenk hoe Syp Wynia het verdrag van Marrakesh onder de aandacht wist te brengen, een verdrag met grote gevolgen dat zonder zijn inspanningen vermoedelijk geruisloos door Nederland ondertekend zou zijn.
Deze journalisten zwemmen tegen de stroom in en ze moeten voortdurend bewijzen aandragen voor elke bewering die ze doen, terwijl de journalisten die braaf met de stroom mee zwemmen makkelijk wegkomen met onnauwkeurigheden.
De kritische journalisten moeten vrezen voor de rechter gedaagd te worden, en ze moeten keihard werken om hun informatie te krijgen. Terwijl de meezwemmers geen strobreed in de weg wordt gelegd en de gewenste informatie hen op een presenteerblaadje wordt aangeboden.
Bovendien lopen deze lastige journalisten het risico om verdacht te worden gemaakt als sympathisanten of zelfs daders van rechtsextremisme, racisme en islamofobie.
Geen wonder dus dat veel journalisten de makkelijkste weg kiezen en de hielen likken van politici en andere machthebbers die de juiste politieke richtingen aanhangen.
Maar stel je toch eens voor dat de meerderheid van de Nederlandse journalisten weer een beetje idealistisch zou worden.
Stel je eens voor dat de meerderheid werkelijk zou proberen om altijd achter de feiten te komen en die zo goed mogelijk aan het publiek door te geven.
Stel je eens voor dat ons medialandschap pluriform zou zijn en dat journalisten verslag zouden doen op basis van feiten in plaats van op basis van leugens en halve waarheden.
Dan zouden we tenminste een eerlijk debat kunnen voeren.
Dan zouden de Nederlandse kiezers hun eerlijke keuzes kunnen maken: voor of tegen de EU, links of rechts, establishment of anti-establishment.
Maar in elk geval goed geïnformeerd over de werkelijke voor- en nadelen.
Conclusie
De nepnieuwscampagne van Ollongren is te succesvol:
Vertrouw de MSM, wantrouw het internet.
Vertrouw het goedgekeurde nieuws, wantrouw alles wat tegen de macht ingaat.
Wij – dwarsliggers op internet – hebben ons best gedaan.
Het is niet onze schuld dat Frans Timmermans nu nog ijdeler wordt en dat de bovenbazen in Brussel wat Nederland betreft verder kunnen op weg naar de EU-superstaat.
Het is niet onze schuld dat de mensen massaal onwetend zijn van wat er gaande is, dat ze bang zijn voor zaken waar ze niet bang voor zouden hoeven zijn, terwijl ze niet beseffen welke gevaren er wel dreigen.
De MSM valt veel te verwijten.
Het is ronduit schokkend hoe slecht mensen op de hoogte zijn dankzij hun vertrouwen op de MSM. In mijn stembureau spraken de tellers over Trump en Baudet, en ze zijn BANG voor deze politici.
Succesvol geïndoctrineerd.
En de keuze van veel kiezers wordt in een dergelijke situatie al snel bepaald door oppervlakkige overwegingen, zoals Wierd Duk het treffend verwoordde:
Duiding:
(heel) veel mensen hebben geen idee wie die lijsttrekkers allemaal zijn en waar Brussel voor staat.
Ze denken: Oh, Timmermans, die is volgens mij al iets hoogs bij de EU. Lijkt me een aardige man.
Oké, stem ik wel op hem.
Einde duiding.
Het is hard om er voor de zoveelste keer achter te komen dat een groot deel van het Nederlandse volk zo makkelijk gemanipuleerd kan worden door de gevestigde orde en MSM die bij elkaar op schoot zitten.
De Statenverkiezingen gaven hoop, het leek alsof er barsten waren gekomen in de bastions van het partijkartel en het mediakartel. Maar ja, daarna riepen de MSM massaal: fascisme!
Iedereen terug in z’n hok, blijkbaar.
Daarom gaat dit artikel niet over de winst van Timmermans, maar over het falen van de journalistiek.
En wat de motieven van deze journalisten zijn, dat interesseert me eigenlijk niet.
Ik signaleer slechts de gevolgen.
Het Nederlandse volk wordt al jaren bedrogen. Af en toe krijgen kleine groepen het door als ze rechtstreeks getroffen worden door dit rampzalige beleid, maar de meesten zullen het pas merken als het te laat is.
En dan vraag ik me af hoe de journalisten van nu terug zullen kijken.
Vond je dit artikel goed? Steun Repelsteeltje via repelsteeltje.backme.org
