Hoera! Het leukste sporttoernooi op deze planeet staat op het punt te beginnen; het WK-voetbal! Natuurlijk, voor velen van u wordt dit specifieke toernooi juist gekenmerkt door wie zich niét gekwalificeerd heeft deze keer, en dat is ook begrijpelijk, het ontbreken van Italië en Chili vind ik ook echt een gemis, zulke grote voetballanden horen er gewoon bij te zijn op een WK. Daarover bestaat geen discussie.
Maar los daarvan is er genoeg om naar uit te kijken, mits je van voetbal houdt. En daar houden we natuurlijk allemaal van, afgezien van die paar zeikerds die je altijd hebt, die dingen zeggen als “Voetbal is voor tokkies, ik ben veel te intelligent om van voetbal te kunnen houden!”, of “Voetbal is brood en spelen om de aandacht af te leiden van hoe de polletiek ons land uitverkoopt aan de Globalisten!”
Aan deze oersaaie zuurmensen hebben we lekker collectief schijt de komende maand. Wij gaan feestvieren! Genoeg om over te speculeren van tevoren natuurlijk:
– Wat gaan De Moffen gaat Duitsland doen, die vier jaar geleden wonnen? De meeste spelers van 2014 zijn er nog bij, kunnen ze dat kunstje herhalen, of slaat de leeftijd toe?
– Brazilië ervoer in 2014 misschien wel de grootste vernedering in de voetbalgeschiedenis door in eigen land de halve finale met 1-7 te verliezen van Duitsland. Kunnen de Brazilianen een beetje eerherstel verkrijgen?
– Het sterrenelftal van Frankrijk verklooide in 2016 de EK-finale in eigen land tegen een veel minder sterk Portugal. Krijgen de Fransen hun revanche?
– Nu we het over Portugal hebben, hoe gaat de Europees Kampioen het doen op het WK? Cristiano Ronaldo, die de afgelopen 5 jaar vier Champions Leagues en één EK won en gewoon de beste speler van de wereld is, is er nog altijd bij.
– Dan hebben we natuurlijk ook België. Onze zuiderburen kunnen vandaag de dag veel beter voetballen dan wij en hebben spelers in hun selectie die wereldsterren zijn bij Chelsea, Manchester City en Manchester United, in plaats van, zeg, Olympique Lyon of Spartak Moskou. Maar vooralsnog stelt België teleur op toernooien. Krijgen de sterren het team nu wel op de rails?
– Spanje is er ook weer bij, en zal na twee teleurstellende toernooien ook weer iets willen laten zien. Zoals altijd met een sterrenselectie uit de beste competitie van Europa, een absolute kanshebber voor de titel.
Dat zijn de slechts enkele van de deelnemende wereldploegen, want we hebben het nog niet eens gehad over Argentinië, Colombia, Engeland, Polen, Kroatië of Uruguay.
We gaan een mooi toernooi tegemoet. De mooiste wedstrijden heb je altijd tegen het einde, maar in de groepsfase is ook al genoeg te beleven. Hier zijn vast vijf wedstrijden die al in de eerste week gespeeld worden, waar ik naar uit kijk:
Rusland – Saoedi Arabië (14 juni, 17:00)
Een onderonsje tussen twee dictatoriale oliestaten, altijd leuk. Twee landen die op politiek gebied eigenlijk allebei Stom zijn, maar met de ene zijn we vriendjes en met de andere vijanden, want geopolitiek en zo.
Maar deze twee landen lijken dus niet alleen politiek op elkaar, ook op voetbalgebied hebben ze de nodige overeenkomsten. Beiden hebben een nationale competitie waarin niemand echt geïnteresseerd is, maar waar je wel opeens wereldsterren als Samuel Eto’o en Xavi kunt tegenkomen. Spelers die 10-15 jaar eerder op hun top waren en dan opeens spelen voor clubs waar je nog nooit van gehoord hebt met onuitspreekbare namen als Anzhi Makhachkala of Al-Sadd (OK, die laatste club komt uit Qatar, niet Saoedi-Arabië, maar een kniesoor die daarop let).
Veel spektakel op voetbalgebied hoeven we van hun nationale teams niet te verwachten in ieder geval. Saoedi Arabië was er de afgelopen 2 WK’s niet bij, terwijl Rusland, tja, de prestaties houden bepaald niet over de laatste drie toernooien. Nederlagen rood, gelijke spelen zwart, overwinningen groen:
WK 2014:
Rusland – Zuid Korea 1 – 1
Rusland – België 0 – 1
Rusland – Algerije 1 – 1
EK 2016:
Rusland – Engeland 1 – 1
Rusland – Slowakije 1 – 2
Rusland – Wales 0 – 3
Confederations Cup 2017:
Rusland – Nieuw Zeeland 2 – 0
Rusland – Portugal 0 – 1
Rusland – Mexico 1 – 2
Een buitengewoon trieste toestand natuurlijk voor een land met zo’n rijke voetbalgeschiedenis als Rusland. Er komt niet veel eigen talent meer door in Rusland, voornamelijk omdat men liever de competitie vult met Braziliaanse en Afrikaanse afdankertjes, een probleem dat zo nijpend is dat zelfs Vladimir Poetin zich ermee bemoeit en de ingestelde quota voor Russische spelers in teams steeds strakker worden.
Gezien deze slechte resultaten, gecombineerd met vaak oersaai en inspiratieloos voetbal, is het geen wonder dat Russische fans steeds vaker besluiten dan maar buiten het stadion voor reuring in de tent te zorgen. Iets waar we dit toernooi ook naar uit kunnen kijken overigens: hoe gaan de Russische hooligans gedragen op het toernooi in eigen land? Helemaal als Rusland er opnieuw niet in slaagt de tweede ronde te bereiken?
Portugal – Spanje (15 juni, 20:00)
De Iberische derby, altijd leuk.
Portugal is vandaag de dag een prettig team voor ontmoedigde Oranjefans. In maart konden we eindelijk weer eens trots zijn op Oranje, omdat ‘we’ Portugal met 3-0 van de mat veegden, dus dat geeft al vast een positief gevoel.
Maar nog belangrijker: in 2016 werd Portugal Europees Kampioen in een toernooi waar minstens 10 andere teams aan deelnamen die eigenlijk beter waren. Net als Griekenland in 2004 bleek daar weer eens uit dat je dus niet per sé een wereldteam hoeft te hebben om een toernooi te winnen. En aangezien Nederland momenteel niet bepaald een wereldteam heeft, is dat een prettige gedachte in de aanloop naar 2020, nietwaar?
Verder is de wedstrijd tegen Spanje voor Portugal altijd een fantastisch affiche. Een soort van Nederland-Duitsland van Zuid Europa. En de Portugezen hebben het nodige recht te zetten, aangezien ze zowel in 2010 als in 2012 uit een toernooi gekegeld werden door Spanje. Tijd voor wraak dus!
En los van dat alles is het natuurlijk gewoon heerlijk om de beste voetballer van de wereld in actie te zien.
Spanje heeft, aan de andere kant, ook wat recht te zetten na het mislukte WK vier jaar geleden in Brazilië, waar de toenmalige wereldkampioen, hoofdzakelijk dankzij een verpletterende 1-5 nederlaag tegen Oranje, na de groepsfase al weer naar huis kon.
Inderdaad, die fantastische wedstrijd tegen Spanje is nog maar vier jaar geleden. Toen deden we dus nog mee om de wereldtitel met Oranje. Zo snel kan het gaan.
Mooie wedstrijd dus, ik hoop op een 3-3 of zo.
Argentinië – IJsland (16 juni, 15:00)
Natuurlijk, Argentinië is wel interessant, die Messi is best een goede speler, maar waar we natuurlijk écht allemaal naar uitkijken, dat zijn de vikingen van IJsland.
IJsland is cool. De absolute smaakmaker van het EK 2016 in Frankrijk, waar hun supporters Viking Chants introduceerden om hun tegenstanders te intimideren. Alsof ze, gewapend met bijlen en houten schilden, in hun langschippen zijn gestapt, de Russische rivieren zijn opgevaren via de Varangische Route en zojuist zijn uitgestapt om het stadion te brandschatten.
Wat natuurlijk de ideale mentaliteit is om een voetbalwedstrijd tegemoet te treden. Als Oranje zo haar wedstrijden in zou gaan, waren we al drie keer wereldkampioen geweest, laten we wel zijn.
Verder is IJsland er nu al twee toernooien op rij wél gewoon bij, met haar 350,710 inwoners. Twee toernooien waarbij Onze Hollandse Helden op het strand lagen in een warm land. Met ons totaalvoetbal.
Maar laten we daar niet te lang bij stilstaan. Het gaat dit toernooi niet om Nederland, maar om IJsland. Dus hup IJsland! Ten strijde, zonen van Odin!
België – Panama (18 juni, 17:00)
Want als Nederland niet meedoet, kijken we natuurlijk allemaal naar België, ofwel omdat we ons verbonden voelen met onze zuiderburen en zo tóch een beetje het gevoel hebben erbij te zijn, ofwel omdat we op onze Hollandse pik getrapt zijn dat de Belgen momenteel wél een wereldteam hebben en wij niet en dat nogal moeilijk te verteren is, nadat de rollen 30 jaar lang waren omgedraaid.
Dus hoewel de ene helft van de Nederlanders naar België kijkt uit liefde en de andere helft uit haat, kijken we wel allemaal. En we zijn allemaal benieuwd of de wereldsterren Kevin de Bruyne en Eden Hazard dit keer wél een klik vinden en van België een kanshebber voor de titel maken. Iets dat het vorige toernooi een beetje mis ging, toen tamelijk gênant met 3-1 werd verloren van Wales.
Helemaal leuk natuurlijk om deze wedstrijden op De Belg te kijken. In België hebben ze namelijk nog niet helemaal door dat Jan Mulder als voetbalkenner totaal niet serieus te nemen is, dus die wordt er nog aan de lopende band bijgetrokken om met breedsprakig en met veel overdreven lichaamstaal zijn “analyses” te geven in voor- en nabeschouwingen, terwijl er naar de aanwezige (en veel verstandigere) Vlaamse analytici niet geluisterd wordt omdat ze er niet tussen kunnen komen. Altijd lachen.
En los van België heeft Panama natuurlijk ook een fantastische ploeg. Denk ik althans, ik heb ze nog nooit in actie gezien, dat land heeft nog nooit eerder meegedaan aan een WK en is eigenlijk alleen maar bekend als een belastingparadijs met een kanaal. Maar in de voorronde heeft Panama wél gewoon de Verenigde Staten achter zich gehouden, die er daardoor voor het eerst sinds 1986 niet bij zijn.
En omdat Panama bij de bookmakers helemaal onderaan staat als potentiële winnaar van het toernooi (2000 tegen 1), heb ik besloten dat ik dit toernooi voor Panama ben. Hup Panama! Op naar Moskou!
Colombia – Japan (19 juni, 14:00)
Twee landen die normaal gesproken niet echt meedoen om de titel, maar Colombia speelt doorgaans aantrekkelijk voetbal en heeft met Radamel Falcao en James Rodriguez twee fantastische spelers in de selectie. Op het vermakelijke WK 2014 waren de Colombianen één van de leukste ploegen die meededen. Ze hielden vol tot in de kwartfinale, die ze met 2-1 verloren van Brazilië, maar tot op dat moment scoorden ze in 5 wedstrijden 12 goals. Altijd een ploeg om naar uit te kijken dus.
Dan Japan. Elk WK komt wel weer ter sprake hoe Europa en Zuid Amerika de voetbalwereld domineren en wanneer de andere continenten toch eindelijk een voet tussen de deur gaan krijgen. Het is dan vaak populair om het over Afrika te hebben, want Afrika leuk vinden = Deugen in medialand, dus roepen alle voetbalkenners braaf in koor dat ze Nigeria en Ghana toch zulke fantastische voetballanden vinden.
Persoonlijk hou ik niet van de houthakkersploegen die Afrika vaak levert, die vaak bol staan van het talent, maar waar niemand ooit lijkt te hebben nagedacht over een strategie. Men doet vaak maar wat in het veld, met als gevolg dat bijvoorbeeld een land als Ivoorkust, dat in de periode 2006-2014 een gouden generatie kende vol Champions League-sterren, desondanks nooit door de groepsfase van het WK kwam.
Maar sinds het WK van 2002 in Zuid Korea en Japan heb ik wél een zwak gekregen voor Oost-Aziatische ploegen. Die hebben doorgaans niet bijster veel voetbaltalent, maar spelen wel intelligent en georganiseerd voetbal, waardoor ze vaak nog best een aardige pot op de mat kunnen leggen tegen grotere tegenstanders. Bovendien hebben de spelers nooit van die vervelend grote ego’s, wat best bijzonder is in de voetbalwereld.
Het zijn altijd ploegen die ik het gun om een eind te komen op zo’n toernooi, dus hoewel Panama mijn lievelingsploeg is, hoop ik ook dat Japan en Zuid Korea lang meedoen. Als dan iemand de hegemonie van Europa en Zuid-Amerika uitdaagt, laat het dan zo’n Oost-Aziatische ploeg zijn. Dat zie ik veel liever dan het ongecontroleerde chaosvoetbal van Sub-Saharisch Afrika of het heetgebakerde jihadvoetbal van Noord Afrika & het Midden Oosten.
Hup Japan!
Lekker feesten met Vladimir Poetin
Dus daar hebben we al vast vijf wedstrijden om naar uit te kijken.
Wat tenslotte natuurlijk ook heel grappig is, is dat dit WK wordt georganiseerd door Ome Vlad, op een moment dat geopolitieke verhoudingen, laten we zeggen, enigszins gespannen zijn. Dit levert ook een beetje een dilemma op voor onze media, want zoals u weet, houdt men er nogal van om tijdens dit soort toernooien de cultuur en de bevolking van het gastland op te hemelen.
De voetbalkijker zal zich dit wellicht van de WK’s in Zuid Afrika en Brazilië herinneren, toen voetbalcommentatoren en BN-ers vrolijk op safari gingen in de krottenwijken van Johannesburg en de favela’s van Rio om te laten zien Hoe Die Mensen Leven.
Het wordt interessant om te zien hoe dit zal gaan, nu het in Rusland plaatsvindt. We hebben immers een aantal jaren van beeldvorming achter de rug, waarin Rusland en “de Russen” als De Vijand Van Het Westen werden geschetst, als geslepen, sluwe booswichten die onze vrijheden en onze democratie willen ondergraven, waar we ons (uiteraard) alleen tegen kunnen verzetten via de weg van Meer Europa en Minder Nepnieuws (dus stem D66!).
We zijn inmiddels zelfs zover, dat de fractievoorzitter van een coalitiepartij in de Tweede Kamer dit hele volk als leugenaars weg mag zetten, zonder dat er een haan naar kraait binnen onze gevestigde media en zelfs ons justitie-apparaat de andere kant opkijkt, omdat het politiek gezien even niet uitkomt om Russen dezelfde bescherming te geven tegen groepsbelediging die, bijvoorbeeld, Marokkanen genieten.
Ik ben benieuwd hoe onze voetbalmedia nu de menselijke kant van de Russische Beer in beeld gaan brengen.
Dus alles bij elkaar genomen is er veel om naar uit te kijken. Ik heb er in ieder geval zin in, en ik zal me u de komende maand geregeld mijn gedachtes delen over het toernooi, totdat we uiteindelijk bij de onvermijdelijke finale Panama-IJsland zijn aangekomen. Tot de volgende keer! Ik ga bier halen voor vanavond.
