Als er 1 ding is wat we hebben geleerd van de verschillende financiële crisissen is dat het hebben van een bonusbeleid dat het nemen van grote en onaanvaardbare risico’s beloont een slecht plan is. Gevolg: wetgeving. Via de wet werd de hebzucht ingedamd tot 20% van het jaarsalaris.
Nou. Die tijd is over hoor…. Vandaag floept er zowaar een advies van de Raad van State die zelf ook ietwat kritisch is op een voorstel van 28 maart 2017. Ja dat is net na de verkiezingen en ja we hadden nog geen kabinet toen wat dus betekent dat onze diep blauwe sociaal democraten (HALLO HENK NIJBOER) hier ook een hand in hebben gehad.
De bankenbonussen gaan van 20 naar 100% en een aantal sectoren zijn of worden volledig gevrijwaard:
-
beheerders van beleggingsinstellingen;
-
instellingen voor collectieve belegging in effecten; en
-
beleggingsondernemingen die uitsluitend voor eigen rekening handelen met eigen middelen en kapitaal, geen externe cliënten hebben en plaatselijke onderneming zijn
Dus pensioenfondsen en verzekeraars worden weer aangemoedigd om alles op rood, zwart of nul te zetten. Bovendien vind ik dat laatste wel grappig. “Plaatselijke ondernemingen“. Iets wat alleen in de Wft bestaat. De definitie is 1000 woorden lang en omvat eigenlijk alles en iedereen met een eigenvermogen van 2, 20 of 40mln. Daarnaast wat is dan een niet-plaatselijke onderneming, zou mijn vraag zijn… Een drugsdealer misschien? SRV-man/vrouw/anders?
Het is onbegrijpelijk. Dit advies van de Raad van State haalt puntsgewijs het complete voorstel van de twee selectief rechtse partijen die voorheen de regering vormden genuanceerd onderuit met als eindconclusie: *parafraserend* “Uwe Majesteit de Afdeling advisering van de Raad van State vinden dit een slechter plan dan de hotdogbol”
Gaat het er komen? Natuurlijk. Deze wetgeving treft hooguit 1000 personen in Nederland aan wie vermogen, direct of indirect, door ons burgerburgers is toevertrouwd om daarmee risico’s te nemen waarvoor zij nimmer aansprakelijk gesteld kunnen worden voor verliezen.
In plaats van klagen heb ik ook een oplossing voor de gehele Wft: The Pottery Barn Rule Deze regel stelt dat als je iets breekt in een winkel je het moet vergoeden. Wij als consumenten moeten erop vertrouwen dat de toezichthouders DNB & AFM hun werk goed doen, want anders zouden zij een organisatie geen vergunning verlenen, toch? Zij zijn voor ons de toezichthouders op het vermogen dat wij ter beschikking hebben gesteld aan een organisatie. Als een organisatie, ala financiële crisis of wat dan ook, alles of een gedeelte “kwijt” raakt dan is dat of de schuld van of de organisatie, de toezichthouders of beiden. Anders smaken zijn er niet gezien dat wij, in tegenstelling tot de Amerikanen, de aansprakelijkheid niet kunnen afschuiven op “random acts of God“.
Wij, als consumenten, hebben niet de kennis noch zijn wij betrokken bij elk beslismoment van een bank. Point in case: geen enkele klant is door ABN AMRO destijds gevraagd of deze zit te wachten om hun bank in brokken te hakken en verkocht te worden. Terwijl de consument eigenlijk de waarde bepaalt van een bank.
Dit in tegenstelling tot de huidige situatie waarbij elke rekeninghouder zelf ultimo verantwoordelijk is. Als de tent echt failliet gaat dan draagt de consument het overgrote zo niet volledige risico en helpt deze fopwetgeving ook niet.
