Sorry, ik kon het niet laten… Ik zag deze publicatie voorbij komen: https://theoldcontinent.eu/baudet-essay/ en ik moest reageren.
Anyway, ik raad je van harte aan het te lezen om precies na te gaan hoe erg het is gesteld met de kennis van dhr. Baudet wat betreft zijn vijand, de EU.
In short is dit de reactie in het Nederlands:
Allereerst, de manageriële revolutie is een publicatie die naar de toekomst van de kapitalistische systemen keek. Het gaat veel verder dan de politiek en is in zekere zin een pro-communistisch/socialistisch werk.
Ik begrijp echter niet waarom Baudet Burnham parafraseert en citeert. Ten tweede, nu hebben mensen meer dan ooit de mogelijkheid om beleid en politici te beïnvloeden. Het is makkelijker dan ooit een politieke partij te starten, ideeën te verspreiden, met de massa’s te communiceren of zelfs revoluties te starten.
Dat de auteur politieke uitspraken van politici als feiten aanneemt zegt meer over hem dan over de politicus die er voor verantwoordelijk is. Dit, in de geschiedenis en vanuit het perspectief van de politiek is niet alleen verkeerd, het is nogal dom. Er is een reden waarom burgers politici minder geloofwaardig vinden dan tweedehandsauto-verkopers.
Ten slotte … Het idee dat Noorwegen, IJsland en Zwitserland vrij zijn van Europese regelgeving is een complete misvatting. Gezien de opleiding, gepromoveerd recht, van dhr. Baudet zou ik zelfs durven te stellen dat het een keiharde en bewuste leugen betreft. Ter wille van de duidelijkheid: hoewel de genoemde landen geen lid zijn van de Europese Unie, zijn zij lid van de Europese Economische Ruimte. En daarom moeten ze regelgeving gewoon implementeren echter hebben zij daar geen inspraak op, want geen lid van de EU. Dit moeten zij omdat zij nou eenmaal Via de EFTA verplicht zijn om dit te doen. Er is zelfs een aparte rechtbank voor geschillen die de EFTA raken. Daarbovenop zijn de aangehaalde landen ook gewoon lid van de Raad van Europa en vallen ze, net als alle andere leden van de Europese Unie, onder Europese Wet en Regelgeving en daarmee is het hoogste rechtsorgaan voor deze landen ook het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Deze ontstane situatie wordt beschreven als een ‘fax democratie‘, waarbij niet-EU-leden wachten op de laatste wetgeving die vanuit de Commissie wordt ‘gefaxed’. Dit laat opnieuw zien dat de auteur een totaal gebrek aan kennis heeft van hoe de EU fundamenteel functioneert.
Mijn tip aan de auteur: Verdiep je eens hoe iets werkt, daarmee ben je veel effectiever in je kritiek.
