Meermaals heb ik aangetoond hoe erg onze regering en alle politici weigeren om de oorzaak van de problemen te onderkennen en aan te pakken. Met betrekking tot de nog steeds voortdurende vluchtelingencrisis kan men slechts één conclusie trekken: Het is nog steeds niet opgelost. In 2011 schreef de NOS een artikel met de volgende titel: “Bashar al-Assad: dictator of hervormer?” Terwijl hij duizenden al had vermoord, was onze staatsmedia bezig zich filosofische vragen te stellen. Terwijl onze politici in de weer waren met onze fundamentalistische CDA over de ‘weigerambtenaar‘. Was er sprake van maatschappelijk ontwrichtende situaties en burgeroorlogen aan de directe grenzen van de EU.
Terug naar het nu. Er ontstaan steeds meer initiatieven waarbij burgers het heft in eigen hand nemen, al dan niet gesteund door een regering. Van actieve knokploegen tot patrouilles langs de grenzen waarbij burgers zelf “grenscontrole-ambtenaar” gaan spelen. Overal in Europa dus ook bij ons. In lijn der verwachting kunnen initiatieven op de Middellandse Zee niet ontbreken. Ook al keur ik dit soort initiatieven af, heb ik er begrip voor. Een eenduidig antwoord noch beleid vanuit de politiek ontbreekt volkomen. Hierdoor gaan burgers zelf proberen wat de EU noch de regeringen niet instaat zijn te kunnen doen in hun ogen.
In tussen zien we dat het geweld van IS in Syrië tot een eind komt en er een nieuw machtsvacuüm ontstaat. Heeft iemand een plan gezien? Ik niet. In Jemen waar ‘we’ nog steeds extremisten als IS en Al Qaeda steunen vanwege Saudi Arabië. Waar ook Nederland weer wapens levert aan het ‘stabiele’ Libië sinds 2011. Iets wat Timmermans‘ onrustig’ zou noemen, spreekt een normaal mens over oorlog. En als laatste voorbeeld onze regering nog steeds een escalerende situatie, en potentiële burgeroorlog, in Marokko negeert en zo komen we tot vandaag.
Waarbij het volledige journaille is ontschoten dat er een Turkse-vluchtelingendeal reeds is afgesloten met Libië. Tegelijkertijd dreigt Italië om alle vluchtelingen Schengen-visums te verstrekken omdat ook zij het water aan de lippen staat.
Zo draagt onze regering bij aan de problemen voor morgen. Niet voor de dames en heren politici, maar voor jou en mij…
