Het talent van Trump
President Trump heeft een bijzonder talent: hij kan verstandige mensen ertoe brengen om de meest idiote dingen te doen.
Het Trump Derangement Syndrome beheerst een groot deel van de Amerikaanse media en van de Democratische partij. Alles wat Trump doet, roept hysterische reacties op.
Nuchter oppositie voeren is er niet meer bij, Trump hoeft maar een pink op te tillen en iedereen wordt gek. En bizar genoeg werkt dit alles in het voordeel van ‘the Donald’: juist dit spel beheerst hij tot in de puntjes.
Hij is een volstrekt apolitieke politicus en de standaardpolitici krijgen geen vat op hem.
Elizabeth Warren
Neem het voorbeeld van Elizabeth Warren.
Zij is een Democratische senator met een loopbaan die klinkt als een klok. Ze is een vooraanstaand intellectueel met een uitstekende reputatie en bovendien een ervaren politica met verstandige ideeën.
Ze had één zwak punt: ze liet zich voorstaan op haar Indiaanse roots, waarschijnlijk in een poging om een partijtje mee te kunnen blazen in de identity politics van links.
En Trump heeft een feilloos instinct voor zwakke plekken.
Hij begon haar te pesten. Hij noemde haar Pocahontas, en hij daagde haar uit om te bewijzen dat ze werkelijk Indiaanse voorouders had.
Warren ziet er erg Europees uit, en er waren al eerder twijfels geuit over haar claims, maar ze was altijd zo verstandig geweest om er niet al te diep op in te gaan. Totdat Trump haar begon te stangen.
Hij bleef maar jennen, en daagde haar tenslotte uit tot een DNA-test, met de belofte dat hij haar een miljoen zou betalen als zij kon bewijzen dat ze Indiaans was.
En toen bezweek Warren. Ze deed een DNA-test, en erger nog, ze maakte er een campaign ad van. Ze deed alsof ze nu geheel gerechtvaardigd was, en stelde dat Trump haar een miljoen moest betalen.
Even gingen de Democratisch gezinde media in de VS – de overgrote meerderheid – met haar mee, maar toen mensen wat beter naar de uitkomsten van haar DNA-test gingen kijken, steeg een homerisch gelach op. Warren had minder Indiaans DNA dan de gemiddelde blanke Amerikaan.
Dagenlang was zij het lachertje van de VS, en haar aanzien heeft zo’n knauw gekregen dat haar aspiraties om ooit president te worden waarschijnlijk wel bij het vuilnis kunnen.
Miskleunen van de Democraten
Hoe heeft Warren ooit zo stom kunnen zijn?
Dat heeft te maken met dat ongelooflijke talent van Trump om zijn tegenstanders hun verstand te laten verliezen.
Trump is een narcistische bully en hij haalt genoeg stommiteiten uit om met gemak tot schietschijf te kunnen dienen; met name zijn tweets zijn vaak stupide.
En toch trappen zijn tegenstanders elke keer in de val, en vallen hem juist aan op die punten waar hij sterk staat.
Voorbeelden:
- Trump is keihard aangevallen op de aanpak van illegale immigranten, met name op het scheiden van kinderen van hun ouders. Er werden foto’s in omloop gebracht van kinderen in kooien, en er werden schrijnende verhalen verteld.
Maar toen bleek dat de foto’s dateerden uit de tijd van Obama, en dat de kinderen van de ouders gescheiden werden door wetgeving waar ook Democraten verantwoordelijk voor waren.
Een schot in eigen doel. - Trump werd afgeschilderd als een racist, maar juist onder zijn bewind werd de band met Israël hersteld en bereikte de arbeidsparticipatie onder zwarte Amerikanen hoogtepunten.
Iedereen die zich beter in Trump verdiept zou hebben, had kunnen weten dat hij al tientallen jaren uitstekende contacten heeft binnen de zwarte gemeenschap en de Joodse gemeenschap. Dit frame kon niet werken. - Trump kreeg de kans om rechters te nomineren voor het hooggerechtshof, een gevoelig punt voor de Democraten.
Hij nomineerde Brett Kavanaugh, een zeldzaam onkreukbaar figuur met een indrukwekkende reputatie, maar de Democraten waren verblind door hun haat tegen Trump. Alles werd uit de kast gehaald om Kavanaugh zwart te maken, en ze overspeelden hun hand.
De heksenjacht deed de kiezers walgen en ineens schoten de Republikeinen omhoog in de peilingen. - Er loopt al anderhalf jaar een speciaal onderzoek naar de verkiezing van Trump: heeft hij samengewerkt met de Russen?
De Democraten hoopten dit zo hard dat er om de haverklap doorbraken werden gelekt naar de pers, en de pers trapte er keer op keer in. Telkens weer werd gemeld dat er nu toch echt iets ontdekt was waardoor Trump definitief ten val zou komen, en elke keer weer zakte alles als een plumpudding in elkaar.
Er gaan geruchten dat speciaal aanklager Mueller na de midterms de eindresultaten van zijn onderzoek zal presenteren, maar de Democraten zijn er opvallend stil over. Het lijkt erop dat zelfs de tegenstanders van Trump hier niets meer van verwachten.
Trumps populariteit lijdt er niet onder
Hoe krijgt Trump het voor elkaar?
Zijn tegenstanders zien er inmiddels uit als een stelletje hysterische idioten waar je vooral het landsbestuur niet aan toe moet vertrouwen, en de economie draait als een tierelier.
En alle schandalen rondom Trump lijken van hem af te glijden als water van een eend.
Locker room talk? Tja, mannen onder elkaar… veel gewone Amerikanen halen er hun schouders over op. De affaire met Stormy Daniels? Ach, wat kan je anders van Trump verwachten? Niemand wordt er warm of koud van.
De gewone Amerikanen horen alle hysterie over Trump, maar ze merken in hun portemonnee dat het goed gaat. In feite heeft een president weinig directe invloed op de economie, maar dat heeft presidenten er nooit van weerhouden om een goedlopende economie als eigen verdienste te claimen, en Trump is geen uitzondering.
De pot verwijt de ketel
Zijn tegenstanders kunnen zich schor schreeuwen, maar hun aantijgingen maken steeds minder indruk. En de ellende is dat ze Trump munitie verschaffen doordat ze in hun hysterie werkelijk stomme dingen doen.
Bijvoorbeeld toen – als een geschenk uit de hemel – een Trump-fan (niet werkende) bommen ging sturen naar vooraanstaande Democraten, toen kozen veel Democraten niet voor waardig slachtofferschap, nee, ze riepen meteen dat dit veroorzaakt was door de retoriek van Trump.
Maar hoe slim is het om Trump te verwijten dat zijn retoriek geweld oproept als je zelf veel extremer bent?
Het is heel wat lastiger om een grap over een worsteling te extrapoleren naar het sturen van bommen, dan om een oproep tot lastig vallen van Republikeinen te zien als de oorzaak van… het lastig vallen van Republikeinen.
Denk aan Maxine Waters, die mensen opriep om Republikeinse politici op te jagen. Denk aan Hilary Clinton, die zei dat er pas weer beschaafd met de Republikeinen kon worden omgegaan als de Democraten weer aan de macht waren.
En na de aanslag op de synagoge van Pittsburgh waren er weer vooraanstaande Democraten en journalisten die riepen dat Trump dit veroorzaakt had, ondanks het feit dat bleek dat de aanslagpleger een gruwelijke hekel aan Trump had.
Op naar de midterms
Dit soort hysterie werkt als een boemerang. De grootste hulp voor de Republikeinen bij de midterm-verkiezingen is dit gedrag van Democraten.
En dus voert Trump nu campagne onder de slogan: Jobs not mobs, want hij krijgt dit beeld op een presenteerblaadje aangeboden.
‘De fantastische president Trump levert een geweldige economie met banen voor iedereen, terwijl de Democraten alleen maar hysterisch lopen te gillen.‘
De midterms zouden wel eens voor een verrassing kunnen zorgen.
bonusvideo Trump Derangement syndrome
https://www.youtube.com/watch?v=qjUvfZj-Fm0
De cartoon bovenaan deze pagina is van Glenn McCoy
