Battle of the Ego’s
Waar men verwacht dat de politieke leiders en partijprominenten het toonbeeld zijn van de uit te dragen idealen, is dit al lange tijd niet meer van toepassing op veel van onze politieke partijen. En dan met name de PvdA. Een aantal bizarre zaken heb ik de afgelopen dagen voorbij zien komen die ik niet kan rijmen met de waarden waar de partij voor stond of wellicht nog steeds staat.
Een aantal voorbeelden uit het spreekwoordelijke horse’s mouth:
Staatssecretaris @sharon_dijksma stuurt PVV kamerlid Van Aalst antwoorden… https://t.co/kak1cA6HMA pic.twitter.com/AKxHvSADku
— Jeroen Stans (@JeroenStans) September 13, 2017
Alhoewel ik hier de humor van inzie, betreft dit wel een lid van ons parlement en een bestuurder van een publieke organisatie. Ik vind dat humor niet gepast is bij het beantwoorden van vragen van Kamerleden die daar nota bene zitten om de regering te controleren. Dit hoort niet [punt]
— Lodewijk Asscher (@LodewijkA) September 13, 2017
Lodewijk Asscher, iemand die me persoonlijk met de ramp wet DBA en decentralisatie van de zorg hard heeft geraakt en waarvan ik vind dat hij niets te zoeken heeft in een partij die voor sociaal democratie staat. De meervoud aan redenen voor deze conclusie geeft hij zelf in dit interview. Maar behalve dat… Op deze wijze reageren door de politiekleider van de PvdA en zittend vice-premier is mijns inziens ambt onwaardig. De behaalde resultaten door deze politieke carrièretijger? Vriend en vijand moeten bekennen: heel, heel weinig.
En dan komen we aan bij de persoon die zich beter vandaag dan morgen kan aansluiten bij de dikke ik partij, VVD, dhr. Frans Timmermans. Ook een lid van de PvdA die daar, net zoals velen, eigenlijk voor niemand anders zit dan zichzelf. Reden voor deze conclusie: dit interview met Ronald Plasterk.
Tenslotte de persoon die in aanmerking komt voor de natte tosti award: Jeroen Dijsselbloem. De meneer die zichzelf op plek 3 van de kieslijst wist te drukken en zijn eigen pluche baantje als voorzitter eurogroep direct na de verkiezingen wist zeker te stellen tot volgend jaar. Die keihard belastingontwijking van miljardenbedrijven wil aanpakken, maar niet eerder dan 2025. Denk wat je ervan wil denken maar succesvol in de dikke ik politiek zijn deze partijtijgers wel.
Verbinding
Het lijkt erop dat het binnen de partij het lang niet meer om de leden, de kiezer of de sociaal democratische waarden gaat. Net zo min is er een eenduidige en duidelijke visie voor de toekomst van ons land. Waardoor bij mij, en ik denk ook vele anderen, de vraag ontstaat waar de PvdA nou eigenlijk voor staat. Door het ontbreken van een duidelijk antwoord op deze vraag gaat elk weldenkend mens zich afvragen wat dan het maatschappelijk nut is van deze partij anders dan een bestuurdersfabriek te zijn.
Niets voor niets is “verbinding” het toverwoord voor de aanstaande voorzittersverkiezing van de PvdA. Verbinding met de achterban, de kiezer de burger en eigenlijk verbinding met iedereen. Hoe men dit wil bereiken? Door volledig in te zetten op aanstaand professioneel voorzitter (11 nevenfuncties) Nelleke Vedelaar. Alleen die naam moet bij de leden terecht komen. Er zijn geen andere kandidaten natuurlijk anders dan een compleet onbekend voormalig Kamerlid waarvan we de naam zo min mogelijk moeten noemen.
Het grootste gevaar voor de gevestigde orde binnen de partij is het duo Oosenbrug & Oosterwijk.
Allebei nooit een top bestuursfunctie vervuld binnen of namens de partij. Allebei niet 10+ neven-voorzitterschappen. Dus ook niet afhankelijk van de partijtop. Over dit duo moeten we het absoluut niet hebben… We moeten het hebben over Nelleke en Nelleke alleen. Als er iemand kan verbinden is het wel iemand met 11 nevenfuncties en een tweevoudig-wethouderschap om in contact te treden met de gewone PvdA kiezer. Die heeft daar barstens veel gemeen mee natuurlijk. Dat ze niet meer in Zwolle verkozen kan worden met de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen is slechts toeval. Het is in ieder geval beter dan een Gerard Oosterwijk die initiatiefnemer is van Positief Links of een Astrid Oosenbrug die niet een blad voor de mond neemt wanneer het aankomt op idealen en partijwaarden. Of na haar Kamerlidmaatschap zich nog keihard inzet op sociaal vlak. Wat hebben zij nou met de achterban, toch?
De top? Nou u kunt zich wel voorstellen welke kandidaat de steun van haar geniet. En zo wordt er verder gewerkt aan de afbraak van niet alleen de PvdA maar de sociaal democratie in Nederland. Het is nu aan de leden welke koers er ingeslagen wordt, meer van hetzelfde of radicaal anders en terug naar de basiswaarden van de partij.
We gaan het zien…
