Een tijdje geleden schreef ik over hoe de Commissie voornemens was om een Europees Openbaar Ministerie op te richten. En zoals het gebruikelijk gaat met ideeën van de Commissie is er groen licht gegeven om dit ministerie op te tuigen. Nederland doet (nog) niet mee aan het zoveelste Europese bureaucratische circus.
Vanuit een strikt juridisch perspectief is een Europees OM een nogal vaag plan. We hebben immers geen Europees strafrecht, wat toch wel een belangrijke voorwaarde is voor een OM. Dat feit weerhoudt de Commissie niet om toch maar door te zetten. Als de directe route niet werkt dan gaan we het via omwegen proberen en het zo in te richten dat men, of ze nou willen of niet, er mee te maken gaan krijgen.
Hierdoor komt de Commissie binnenkort met een nieuw voorstel om bedrijven te dwingen gegevens van Europese burgers te delen met opsporingsdiensten binnen en buiten de EU. Houd vooral voor ogen dat dit dus niet alleen de VS betreft maar ELK niet-Europese lidstaat. De beperkende voorwaarde? De overhandiging moet verbonden zijn aan Europees onderzoek… Je hoeft niet al te veel kennis van zaken te hebben om te begrijpen dat deze taak dus bij dit Europees OM terecht komt.
Door steeds meer taken te creëren waar letterlijk niemand op zit te wachten noch naar heeft gevraagd wordt de macht vergroot van de Commissie. Daar waar het om nationale veiligheid gaat mag elke lidstaat zijn eigen regels en wetten maken. Met de totstandkoming en inwerkingtreding van dergelijk beleid gaat de Commissie zich nu meer en meer bemoeien met de nationale veiligheidskwesties. Of het nou defensie, inlichtingen en nu ook vervolging betreft worden de soevereiniteitsgrenzen steeds vager.
De Europese trein waar we met z’n allen in zitten blijft stug door tuffen met als een steeds groter wordende zekerheid dat we op een gegeven moment er besluiten uit te springen.
