Nederland wordt steeds slimmer, tot ergernis van de EU
U heeft misschien wel meegekregen de laatste jaren dat de internationale politieke/maatschappelijke elite in het Westen het moeilijk heeft. Het punt is namelijk dat u, de burger, een steeds grotere waffel krijgt en steeds kritischer gaat nadenken over wat u op het journaal hoort of in de krant leest. Dit is vooral te wijten aan de opkomst van het internet en de toegankelijkheid van informatie en nieuws, onder meer via social media platforms als Facebook, Twitter, YouTube en Reddit.
Deze platforms zorgen er voor dat u, de burger, steeds beter ingelicht bent en beter in staat bent zelf te onderzoeken of claims van politici of journalisten eigenlijk wel waar zijn niet met zoveel informatie om kunt gaan en het feitelijke nieuws van professionele kwaliteitsmedia niet langer kunt onderscheiden van de populistische demagogie van guurrechtse onderbuikblogs.
Het gevolg is dat mensen zich massaal afkeren van het ideologische wereldbeeld dat de elite aanhangt, waarin de EU ons zal redden van de dreiging van nationalisme, populisme en De Russen, en waarin multiculturalisme en intersectioneel feminisme Het Walhalla zullen gaan verwezenlijken in Europa.
Dus de ongekozen politieke elite in Brussel moest met een oplossing komen voor dit probleem. En men kwam al snel uit op de oude, vertrouwde oplossing die voor totalitaire staten altijd zo goed heeft gewerkt:
“wat nou, als we gewoon zeggen dat al onze critici leugenaars zijn, belastinggeld gebruiken om ze zwart te maken middels demoniseringscampagnes en dit als excuus gebruiken om regels in te voeren waarmee we ze de mond kunnen snoeren?”
Klinkt aanlokkelijk natuurlijk. Maar ja, het probleem is, mensen demoniseren door zonder onderbouwing “leugens!” te roepen, dat doen we in het Westen eigenlijk niet meer sinds 1945, de burger is tegenwoordig veel te slim om te vallen voor zulke doorzichtige propaganda.
De uitvinding van “nepnieuws”
Maar gelukkig voor onze elite was er een hele simpele oplossing: gewoon andere woorden gebruiken. Dat werkt namelijk heel goed, gewoon woorden met negatieve connotaties in je verhaal vervangen door synoniemen met positievere connotaties. Zo kun je dystopische, totalitaire voorstellen verpakken in bloemetjes, parfum en goede bedoelingen en zullen de meer naïeve burgers (degenen die nog steeds “kwaliteitskranten” lezen of daarin schrijven) dergelijke voorstellen kritiekloos accepteren, verdedigen zelfs.
In dit geval was het woord dat vervangen moest worden het woord “leugens.” En het synoniem dat hiervoor gebruikt kon worden was: “nepnieuws.”
Aldus kon de elite de zin “we moeten leugenaars de mond snoeren,” vervangen door de zin: “we moeten nepnieuws weghouden bij de burger.” Deze twee zinnen betekenen in de praktijk exact hetzelfde, maar waar de eerste zin doet denken aan marcherende bruinhemden in de jaren ’30, doet de tweede zin denken aan vriendelijke idealisten die ons helpen de wereld beter te begrijpen. Daarom gebruikt de EU dan ook de tweede zin, en niet de eerste.
Vandaar dat elitegezinde politici en journalisten nu al meer dan een jaar op de alarmtrommel slaan om ons, domme onnozele burgers, te waarschuwen voor een existentiële bedreiging voor onze beschaving en onze democratische rechtstaat: “Nepnieuws,” dat door De Russen verspreid wordt om onze verkiezingen te beïnvloeden. Hiermee had de elite gelijk ook een excuus om de meningen van gewone mensen te negeren, want de Brexit en Trump, éigenlijk wil dus helemaal niemand dat, al die boze mensen zijn gewoon gehersenspoeld door de Russen waardoor ze dénken dat ze dat willen. Het is dus niet het gevolg van het beleid dat de politieke elite gevoerd heeft de afgelopen decennia, dus dat hoeft ook niet te veranderen. En dat scheelt een slok op een borrel als je een elitaire autocraat bent, want met deze logica hoéf je niet aan zelfreflectie te doen, gezichtsverlies te lijden door je ongelijk te erkennen of bewerkelijke koerswijzigingen door te voeren die tegen je eigenbelang ingaan. Komt dat even mooi uit!
Het vrije woord bedreigt de EU
Vorige week ging de EU-commissie tegen nepnieuws officieel van start, met een surreële persconferentie waarin een schooljuf en een marketingmuts vol enthousiasme verkondigden dat ze toch zulke fijne gesprekken hadden en zo tot elkaar kwamen, met dat groepje experts dat aangesteld was om oplossingen te vinden voor dat netelige probleem dat zo’n grote bedreiging is voor de EU: vrijheid van meningsuiting nepnieuws.
Afgelopen dinsdag verwees de Eurocommissaris voor Veiligheidsbeleid, Sir Julian King, naar “3,500 voorbeelden van nepnieuws bedoeld om het Kremlin te ondersteunen,” die een aan de EU gelieerde werkgroep door noeste arbeid had verzameld. Deze database met voorbeelden van nepnieuws, die de ernst van de zaak moeten benadrukken en ons ervan moeten overtuigen dat nepnieuws supergriezelig en eng is, is vervolgens online gezet en voor iedereen in te zien.
De werkgroep die deze 3,500 voorbeelden verzameld heeft is de “EU vs. Disinformation campaign,” afgekort tot EU-vs-Disinfo. Deze werkgroep is onderdeel van het zogeheten “East StratCom Team,” een EU-organisatie die zich bezig houdt met het “tegengaan van Russische desinformatie in het oostelijke deel van Europa.” Met andere woorden; een organisatie die opgericht is om pro-Kremlin propaganda te beantwoorden met pro-EU propaganda.
De opzet van EU-vs-Disinfo is als volgt: er zijn een aantal partners, bestaande uit pro-Oekraïense, anti-Russische NGOs en journalisten die “Nepnieuws” kunnen aangeven. Dit wordt dan, vergezeld van een korte uitleg in twee of drie zinnen, op de site geplaatst als nepnieuws, waarbij de bron van het “nepnieuws” wordt geschandpaald als “disinforming outlet.” Daar mag je vervolgens dan nog wel op reageren, maar dan moet je met “facts and data” bewijzen dat iets geen nepnieuws is.
Met andere woorden, de pro-Oekraïense klikspaan die jou ervan beschuldigt dat je nepnieuws verspreidt hoeft niet te bewijzen dat dat ook zo is, nee, het is aan jou om te bewijzen dat je géén nepnieuws verspreidt. Je bent schuldig tot het tegendeel is bewezen. Dit is dezelfde logica die de Spaanse Inquisitie ook al met veel succes toepaste in de 14e-17e eeuw. De EU is namelijk niet zo van het respecteren van fundamentele onderdelen van ons rechtssysteem, zoals onschuldpresumptie.
De zwarte lijst van de EU
Op naar deze database. EU vs. Disinfo presenteert zich als een professionele site die aan onderzoeksjournalistiek doet, met nieuws, analyses en een uitgebreide database waarin we verschillende gevallen van nepnieuws aantreffen. Onder “About” lezen we over de successen die deze werkgroep claimt:
“We and our partners have identified and debunked over 3,500 disinformation cases since September 2015 (figure from November 2017).”
Dat klinkt nogal indrukwekkend, 3,500 gevallen van “desinformatie” niet alleen geïdentificeerd, maar ook ontkracht. Laat maar komen dan, dat doorwrochte, feitelijke onderzoek van al dat Russische nepnieuws. Toon ons, oh wijze EU, de maatschappij-ontwrichtende infiltratiepogingen van De Verderfelijke Rus in ons publieke discours!
Ik was wel geïnteresseerd in het aandeel van Nederlandstalige media, dus ik filterde op artikelen in de Nederlandse taal. De database bleek vijf Nederlandse artikelen te bevatten, dus laten we eens kijken naar al dat verschrikkelijke nepnieuws, dat de aanleiding moet zijn voor allerlei draconische censuurwetgeving waar Kajsa Ollongren van droomt. Ik heb besloten dit te doen in de vorm van een fact-check, waarbij ik de bewering, die de EU doet, dat een bron “nepnieuws” zou zijn, beoordeel op een schaal van waar tot onwaar.
“Nepnieuwsvoorbeeld” 1: De Gelderlander
Wat EU-vs-Disinfo claimt dat gezegd wordt:
“The whole technical report concerning the MH17 case was based on false facts, rigged by Ukraine to accuse Russia. The BUK-rocket was launched from the territory controlled by Kyiv.”
De disproof van EU-vs-Disinfo:
“Dutch translation of the RIA disinformation mentioned above.”
De bron is de Gelderlander, een Nederlandse regionale krant. Wat doet De Gelderlander? Nou, ze rapporteren een nieuwsbericht, namelijk: dat Almaz-Antey, de wapenfabrikant van Buk-raketten, beweert heeft dat de BUK-raket is afgevuurd vanuit gebied dat door het Oekraïense leger gecontroleerd werd.
Kortom: de Gelderlander brengt deze bewering niet als nieuws, maar als een reactie van een betrokkene in een conflict. Vergelijk het bijvoorbeeld dit artikel van de NOS waarin een Russische generaal zegt dat “Rusland geen raketsystemen heeft,” waarin het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken stelt dat de bevindingen in het rapport van het JIT “verzonnen” zijn, en ga zo maar door.
Moeten we dit NOS-artikel dan ook maar toevoegen aan deze nepnieuws-database? Is dit ook desinformatie? Natuurlijk niet, want al deze beweringen worden niet gedaan door de journalist, maar door de personen die door de journalist worden geciteerd. Dit geldt ook voor het artikel van De Gelderlander; de boodschap is niet “de raket is afgeschoten vanuit door Oekraïne gecontroleerd gebied” maar “Almaz-Antey zegt dat de raket is afgeschoten vanuit door Oekraïne gecontroleerd gebied.” De Gelderlander bericht hier dus gewoon over het feit dat Almaz-Antey dit gezegd heeft. Als dit nepnieuws is, is elk artikel dat bericht over reacties uit Rusland op het MH17-onderzoek nepnieuws. Moeten we dan maar niet meer berichten over wat er in Rusland gezegd wordt?
En dan nog iets, volgens het artikel van De Gelderlander stelt Almaz-Antey: “de bevindingen van het door Nederland aangevoerde internationale team van onderzoekers worden niet ondersteund door technisch bewijsmateriaal.” In het artikel staat helemaal niets over “nepfeiten die vervalst zijn door Oekraïne om Rusland aan te klagen.” Dus niet alleen laat EU-vs-Disinfo volledig achterwege dat het artikel zelf deze bewering helemaal niet doet, ze verzinnen er ook nog eens zelf allemaal spectaculaire dingen bij die Almaz-Antey helemaal niet gezegd heeft (althans, die we niet in dit artikel teruglezen).
Door te beweren dat dit artikel nepnieuws is, verspreidt EU-vs-Disinfo zélf dus juist nepnieuws en in hun “disproof” wordt keihard gelogen over de bewering die gedaan werd. Dit is dus één van de 3,500 “voorbeelden van desinformatie” die ze “geïdentificeerd en ontkracht” hebben, op basis waarvan de EU nu “actie tegen nepnieuws” gaat ondernemen. Het is dus helemaal geen nepnieuws, integendeel, het enige nepnieuws in deze zaak wordt verspreid door EU-vs-Disinfo zelf.
De stelling van de EU-vs-Disinfo dat dit een voorbeeld van nepnieuws en desinformatie is, is dus onwaar.
“Nepnieuwsvoorbeeld” 2: De Nieuws BV (BNNVARA)
Wat EU-vs-Disinfo claimt dat gezegd wordt:
“Right extremists are taking power in Ukraine, they control Odessa, and are going to have control over Ukraine using violence. They are represented in the state institutions and have a lot of influence in the society. There are 36 MP’s of Svoboda in the Ukrainian parliament.”
De disproof van EU-vs-Disinfo:
“There are 6 MP’s from Svoboda in the Ukranian Parliament. // Repeating already deebunked disinformation about right extremists governing Ukraine. In fact, the extremist “Right Sector” is an insignificant power, which is evident from the election results – their candidate received 0,7 per cent of the vote in May 2014 presidential elections; the party received 1,8 per cent of the vote in the October 2014 parliamentary elections.”
Dit is een interview uit september 2016 van het BNNVARA radioprogramma “De Nieuws BV” met Pieter Stockmans, een onderzoeksjournalist die, gedeeltelijk uit eigen ervaring, over de situatie in Oekraïne bericht. Het interview gaat extreemrechtse groeperingen in Oekraïne, en hoe die de samenleving weten te terroriseren.
Ten eerste over “disinformation about right extremists governing Ukraine:” Stockmans zegt dat de extremisten aan macht winnen, niet dat ze de macht hebben gegrepen. Hij zegt helemaal nergens dat de rechts-extremisten Oekraïne “besturen.” EU-vs-Disinfo debunkt hier dus een stroman, een karikatuur van de bewering die Stockmans in werkelijkheid doet.
Vervolgens, over de opmerking van EU-vs-Disinfo dat de Rechtse Sector qua electorale macht verwaarsloosbaar is: dat geeft Stockmans in het interview dus expliciet aan. EU-vs-Disinfo debunkt hier dus helemaal niets mee, ze bevestigen juist dat Stockmans hier wél correcte informatie geeft. Wat hij over Svoboda en de Rechtse Sector zegt, is dat ze macht hebben op straat, door het gebruik van knokploegen en intimidatietactieken. Ik zie hier twee mogelijkheden:
- EU-vs-Disinfo heeft niet goed geluisterd en ze denken serieus dat Stockmans het heeft over electorale macht.
- EU-vs-Disinfo geeft zijn uitspraken bewust verkeerd weer om vervolgens deze stroman aan te vallen in plaats van wat Stockmans echt zegt.
Hoe het ook zij, EU-vs-Disinfo gaat in ieder geval in het geheel niet in op de opmerkingen van Stockmans over de macht van deze groeperingen op straat. Deze opmerkingen kunnen we dus ook onmogelijk als “debunked” beschouwen. Het enige punt waarop EU-vs-Disinfo gelijk heeft, is dat Svoboda op het moment van dit interview 6 zetels heeft, geen 36. Svoboda had wel 36 zetels in het vorige parlement, toen ze ook deel uitmaakten van de overgangsregering na de Maidan-staatsgreep, maar in de verkiezingen van oktober 2014 verloren ze 30 zetels.
Dus dat is alles wat EU-vs-Disinfo hier eigenlijk heeft, Stockmans had blijkbaar niet meegekregen dat Svoboda sinds oktober 2014 zes zetels heeft in plaats van 36. Een feitelijke onjuistheid, maar niet een heel relevante, omdat het hele punt dat Stockmans hier maakt juist is dat deze groeperingen invloedrijk zijn ondanks hun geringe electorale gewicht. Dus dat dat electorale gewicht nog minder is dan hij dacht, ontkracht op geen enkele wijze zijn centrale stelling: deze groepen oefenen veel macht uit in bepaalde Oekraïense steden.
Kortom, EU-vs-Disinfo geeft opnieuw een bron grotendeels verkeerd weer, het enige wat ze hebben is een niet erg relevant detail dat Stockmans gemist had. Dit interview kunnen we onmogelijk als nepnieuws zien, maar omdat EU-vs-Disinfo tenminste dat ene kleine detail goed had, beoordeel ik de beschuldiging dat dit radio-interview nepnieuws of desinformatie zou zijn als grotendeels onwaar.
“Nepnieuwsvoorbeeld” 3: GeenStijl
Wat EU-vs-Disinfo claimt dat gezegd wordt:
“Azov fighters threaten the Dutch people with a terror attack again.”
De disproof van EU-vs-Disinfo:
“The video is a fake, second in three weeks of the same kind”
EU-vs-Disinfo geeft de bron (“disinforming outlet”) van dit artikel als “kudtcookiewet.nl,” wat wel aangeeft hoe grondig deze jongens hun onderzoek doen naar een bron, dit is namelijk de cookiewall die GeenStijl hanteert. De ambtenaren van EU-vs-Disinfo hebben dus niet eens voorbij de cookiewall geklikt in hun “onderzoek” dat moest bepalen of dit artikel van GeenStijl wel of niet nepnieuws is. Nogmaals, dit zijn mensen die zich presenteren als onderzoekers en factcheckers, die journalistieke analyses uitvoeren en “nepnieuws ontmaskeren.” Wat een klucht.
Over de video zelf kunnen we kort zijn: dat is inderdaad een hoax-video, zoals EU-vs-Disinfo stelt.
Als we echter naar het GeenStijl-artikel kijken, wordt het een ander verhaal. Want hoewel GeenStijl uiteraard tegen het associatieverdrag met Oekraïne was en hier garen bij kon spinnen, werd deze video niet als een authentieke video gebracht, in tegendeel, GeenStijl maakt meerdere keren in het artikel duidelijk dat het heel goed mogelijk is dat het filmpje een hoax is. Ik citeer GeenStijl:
“Inmiddels zijn we natuurlijk wel wat amper verstaanbare real life bedreigings door Oost-Europese / Russische Larpers gewend, maar dat maakt het nog niet meteen leuk.”
(NB: voor wie niet met de term bekend is, “LARP” betekent Life Action Role Play. GeenStijl bedoelt dus “Russen die Oekraïeners pretenderen te zijn,” wat dus later ook het geval bleek)
“Wat moeten het al dan niet neppe Azov nou weer van ons?”
“Wie durft er nu nog te roepen dat ‘s lands podiumkunsten niets voorstellen? Ze kennen het zelfs in een veestal in Oekraïne / Rusland.”
“Enfin, laten we gewoon even de vorige Echt of Fake-analyse copy pasten en rustig afwachten tot Nederland overlopen wordt door een coalitie van islamitische en Oekraïense terroristiërs.”
Oftewel, GeenStijl benadrukt in een stukje van 187 woorden maar liefst vier keer dat dit filmpje dubieus is en heel goed een Russische hoax kan zijn. GeenStijl maakt dus heel duidelijk dat je een slag om de arm moet houden, de strekking is dan ook “kijk wat een absurd filmpje we hebben gevonden, zou het echt zijn?”
De beschuldiging dat GeenStijl hier nepniews/desinformatie zou verspreiden, is daarmee zelf dus nepnieuws. Ik beoordeel deze stelling dan ook als onwaar.
“Nepnieuwsvoorbeeld” 4: opnieuw GeenStijl
Wat EU-vs-Disinfo claimt dat gezegd wordt:
“Ukraine is a highly corrupted, fascistic country, which is the centre of international drug and human labour traffic.”
De disproof van EU-vs-Disinfo:
“Repeats older disinformation about regime in Ukraine. No supporting facts given.”
Voor een uitgebreide debunk van deze claim van EU-vs-Disinfo verwijs ik naar het GeenStijl-artikel van afgelopen donderdag, daar wordt uitgebreid onderbouwd waarom het betreffende stuk uit 2015 absoluut geen nepnieuws is.
Samengevat: De uitspraak dat “geen onderbouwende feiten worden gegeven” is een keiharde leugen van EU-vs-Disinfo, want GeenStijl geeft onderbouwing hier, heel veel zelfs, vanuit “betrouwbare bronnen” zoals de eurofiele The Guardian. EU-vs-Disinfo daarentegen geeft geen enkele onderbouwing, er wordt gesteld “dit is oudere desinformatie” en dat is het. Geen nadere toelichting welke delen van het artikel desinformatie zijn, geen onderbouwde uitleg waaróm het desinformatie is en dus niet klopt.
Geen van de aantijgingen van EU-vs-Disinfo snijdt hout hier. De beschuldiging dat dit artikel nepnieuws zou zijn, is dan ook onwaar.
“Nepnieuwsvoorbeeld” 5: The Post Online
Wat EU-vs-Disinfo claimt dat gezegd wordt:
“Ukraine is an oligarch state with no independent media. “The resistance army which killed hundreds thousands Polish Jews during the Second World War is still respected.””
De disproof van EU-vs-Disinfo:
“The article seems to be aimed only at worsening the image of Ukraine before the Dutch referendum about the Association Agreement.”
Dit is misschien wel de meest lachwekkende flater van EU-vs-Disinfo. Dit is een artikel van Chris Aalberts, fervent criticus van alles wat rechts is in Nederland, die zelf vóór het associatieverdrag heeft gestemd. Maar volgens EU-vs-Disinfo is Chris dus een Kremlinpion die desinformatie verspreidt.
Als we het originele artikel van Aalberts erbij pakken, zien we dat EU-vs-Disinfo wéér een artikel compleet verkeerd weergeeft (en daarmee zelf dus nepnieuws verspreidt). Het artikel is een buitengewoon kritisch verslag van een lezing van Stefan Huijboom, waarbij Thierry Baudet blijkbaar meerdere keren bevestiging zocht van zijn eigen ideeën over het Oekraïne-conflict, die sterker pro-Russisch waren dan die van Huijboom. Hier vinden we ook de bron van het “citaat” van EU-vs-Disinfo: “Ukraine is an oligarch state with no independent media.” We lezen:
“Dat er heel wat mis is in Oekraïne, behoeft geen betoog, zo blijkt uit het verhaal van Huijboom. Onpartijdige media bestaan in het land niet, oligarchen hebben enorme macht, een verzetsleger wat in de Tweede Wereldoorlog honderdduizend Poolse Joden de dood in joeg wordt nog steeds aanbeden, corruptie wordt niet of nauwelijks aangepakt, parlementariërs praten geweld tegen homo’s goed en Oekraïense militairen begaan allerlei misstappen.”
U leest het goed, dit zijn niet de woorden van Aalberts, maar de woorden van Huijboom. Net als we eerder zagen bij het artikel van de Gelderlander, wordt een bron weggezet door EU-vs-Disinfo als “desinformatie” omdat een andere bron waarover ze berichten (volgens EU-vs-Disinfo) desinformatie bevat.
Maar dat is nog niet alles, want EU-vs-Disinfo heeft het over “independent media,” onafhankelijke media dus. In het TPO-artikel zien we echter dat het gaat om onpartijdige media. Dat is dus compleet iets anders; de stelling is dat de media bevooroordeeld zijn, niet dat de media gecontroleerd worden door de staat en geen persvrijheid hebben, wat EU-vs-Disinfo er hier feitelijk van maakt. Dus niet alleen presenteert EU-vs-Disinfo, opnieuw, een citaat van iemand anders als de mening van de journalist, ook wordt het citaat zelf compleet verkeerd vertaald. De aantijging dat dit stuk van Aalberts zou zeggen of zelfs maar impliceren dat Oekraïne geen onafhankelijke media zou hebben is daarmee een keiharde leugen. Voor de vijfde keer verspreidt EU-vs-Disinfo zelf desinformatie.
Nog erger wordt het als je de “disproof” leest van EU-vs-Disinfo. Dit is dus niets meer dan de volkomen subjectieve, niet onderbouwde stelling dat het artikel “het doel LIJKT te hebben het imago van Oekraïne te ondermijnen.” Met andere woorden, iemand van Promote Ukraine, de klikspaan-NGO die dit “nepnieuws” heeft gerapporteerd bij EU-vs-Disinfo, had het gevoel dat dit artikel Oekraïne in een kwaad daglicht wilde stellen, dus is het nepnieuws. Geen onderbouwing, geen weerlegging van argumenten die worden ingebracht, helemaal niets van wat je zou verwachten van een EU-project als EU-vs-Disinfo, dat zichzelf, ik kan het niet vaak genoeg benadrukken, presenteert als een groep rationele, objectieve factcheckers.
Zo flinterdun is de argumentatie hier dus, iets is volgens de EU al nepnieuws als ze het vermoeden hebben dat een artikel geschreven is met een doel waar de EU het niet mee eens is. Als de definitie van nepnieuws zo breed is dat het neer komt op “uitingen waarin standpunten worden uitgedragen die ik betwist,” is nepnieuws dus letterlijk wat critici van de EU (ook bekend als “rationele mensen”) zéggen dat het is: een synoniem voor “meningen en feiten die de EU niet aanstaan.”
Dat zijn dus meerdere hele goede redenen waarom het stuk van Aalberts geen nepnieuws is, maar de presentatie van dit stuk door EU-vs-Disinfo wél. De stelling dat dit stuk nepnieuws zou zijn, is dus onwaar.
“EU vs. Disinformation,” een faalparade van EU-propaganda
Goed, dat waren dus de vijf Nederlandstalige bronnen in de database, en alle vijf de bronnen zijn geen nepnieuws of desinformatie (4x onwaar, 1x grotendeels onwaar). Niet GeenStijl, The Post Online, BNNVARA of De Gelderlander, maar de EU zélf blijkt een schaamteloze verspreider van nepnieuws te zijn.
De laatste dagen zijn meer mensen in deze database gedoken en het blijkt dat dit hele project gekenmerkt wordt door de incompetente, luie journalistiek die we bij deze vijf gevallen van “nepnieuws” zagen. Zo kun je in de database artikelen in het Latijn zoeken.
“Huh,” zult u denken, “verspreidt de Katholieke Kerk ook al nepnieuws namens de Russische overheid?”
Dat blijkt niet het geval te zijn; Het artikel dat in “Latin” geschreven is, blijkt een artikel in het Lets te zijn. De ambtenaren van EU-vs-Disinfo wisten blijkbaar niet het verschil tussen het Lets (nota bene een officiële taal van de EU) en Latijn. “Latin” en “Latvian,” dat klinkt bijna hetzelfde, toch?
Het was amateurjournalist en MH17-expert Marcel van den Berg die eerder deze week de aandacht vestigde op deze database van EU-vs-Disinfo, nadat de eerdergenoemde Eurocommissaris Julian King naar de 3,500 “voorbeelden van nepnieuws” verwees om hard te maken hoe groot het probleem toch is. In een hoogst interessant Twitterdraadje gaf Van Den Berg meerdere voorbeelden van de onbetrouwbaarheid van deze database.
Zo blijkt ongeveer 90% van alle voorbeelden in deze database in het Russisch geschreven te zijn. Dat is opmerkelijk, aangezien de voornaamste onderbouwing die de EU altijd geeft voor hun bewering dat “nepnieuws van het Kremlin” een probleem zou zijn, gelegen is in het feit dat dit nepnieuws onze publieke opinie zou beïnvloeden, en daarmee ook onze democratische verkiezingen en referenda, zoals het referendum over de Brexit, of ons eigen referendum over het associatieverdrag met Oekraïne. Maar onder de bevolking van West-Europa, waar deze referenda zijn gehouden, spreekt bijna niemand Russisch en kan ook vrijwel niemand überhaupt het cyrillische alfabet lezen, dus hoe kunnen deze Russische artikelen ooit een invloed hebben uitgeoefend op onze beeldvorming over Oost-Oekraïne? Dit is opzichtige onzin, 3,200 van deze 3,500 bronnen kunnen dus nooit enig effect hebben gehad. Door deze database te gebruiken als onderbouwing dat “onze publieke opinie wordt beïnvloed door Russisch nepnieuws” is het Sir Julian King zélf die hier keihard aan het liegen is, en dus kwaadaardig nepnieuws verspreidt.
We zouden lang door kunnen gaan met het geven van voorbeelden hoe EU-vs-Disinfo, en de onlangs opgerichte EU-commissie tegen nepnieuws, de bevolking keihard bedriegt via deze database, bijvoorbeeld door flauwe memes als “nepnieuws” toe te voegen waarbij pistolen in de handen van Hans van Baalen en Guy Verhofstadt zijn gefotoshopt. Alsof iemand dat serieus neemt. Of journalisten die gewoon een fout maken in een artikel, zonder enig bewijs van invloeden vanuit het Kremlin.
Zijn deze mensen dom, of gewoon slecht?
Met deze database verspreidt EU-vs-Disinfo desinformatie, op grotere schaal dan we hier in Europa ooit van het Kremlin hebben gezien. In hoeverre dit bewust is weet ik niet, het kan natuurlijk ook voor een groot deel veroorzaakt zijn door de fenomenale incompetentie die heel veel EU-ambtenaren en instanties kenmerkt. Misschien snapt men in Brussel gewoon niet dat je dit soort claims van NGO’s met een politieke agenda eerst even moet checken, in plaats van ze ongezien en ongecheckt aan je database toe te voegen om maar zoveel mogelijk “nepnieuws” te kunnen “ontmaskeren.”
Dat gaat in ieder geval wel lijnrecht in tegen wat ze in een reactie op een artikel van Eén Vandaag beweren over hun werkwijze:
“Is every reported article in the Disinformation Review checked by the team after initial reports?
Yes. Every piece of disinformation contained in the online database of EUvsDisinfo gets checked several times. However, mistakes are possible. For that reason there is a clear, easy and accessible way through the website for possible mistakes to be reported so that this can be looked into and, if needed, corrected.“
Oftewel, EU-vs-Disinfo beweert hier dat artikelen “meerdere keren gecheckt” worden voor ze geplaatst worden. Ik durf met grote stelligheid te zeggen dat EU-vs-Disinfo hier opnieuw liegt, want zoals eerder bleek, hebben ze bij één van de GeenStijl-artikelen niet eens voorbij de cookiewall geklikt, waardoor ze per abuis de URL van de cookiewall als bron gaven in plaats van GeenStijl. Het is overduidelijk dat er geen enkele inhoudelijke controle plaatsvindt. Als een pro-Oekraïense organisatie als “Promote Ukraine NGO” beweert dat iets nepnieuws is, dan wordt dat blijkbaar automatisch toegevoegd.
Op basis van deze database aan nepnieuws kan geen enkele conclusie getrokken worden over “door Rusland gestuurd nepnieuws” in onze media, noch over de eventuele invloeden die dit heeft op onze samenleving. Wat wél uit deze database blijkt, is dat de EU-ambtenaren die hier over gaan, ofwel te dom en incompetent zijn om te snappen wat fact-checking inhoudt en het begrijpend leesvermogen hebben van een zesjarige, ofwel dat ze gewoon alles wat niet in hun dogmatische eurofiele ideologie past (of lijkt te passen) als nepnieuws kwalificeren om zo een censuurmachine op te bouwen om meningen te onderdrukken die hen niet aanstaan.
De EU is de meest kwaadaardige nepnieuwsverspreider
Dit project, “EU vs. Disinformation,” is zelf een veel grotere en gevaarlijker bron van desinformatie dan al die 3,500 gevallen van “nepnieuws” bij elkaar. Hoe ik weet dat het gevaarlijker is? Nou, wat hier namelijk nog bijkomt, is dat deze clowns in het geheel niet onderbouwen dat dit nepnieuws een significante rol gespeeld zou hebben in het vormen van de publieke opinie voorafgaand aan democratische verkiezingen, zoals de EU beweert. Nergens bewijs dat een door het Kremlin gepromote mythe mensen heeft overtuigd om voor Brexit te stemmen, bijvoorbeeld.
Maar de leugens van EU-vs-Disinfo worden wél serieus genomen door de Eurocommissaris voor Veiligheidsbeleid en het onderzoeksteam vanuit de EU dat beleid gaat ontwerpen. Op basis van deze bedrieglijke onzin wordt straks wellicht aan Facebook en Twitter voorgeschreven wat voor nieuws ze wel en niet mogen toelaten. Dat maakt dit aantoonbare nepnieuws vanuit de EU onvergelijkbaar meer schadelijk dan het veronderstelde nepnieuws dat ze “ontmaskeren,” wat in het geval van Nederlandse bronnen eigenlijk altijd neerkomt op artikelen waarvan de conclusies niet (lijken te) passen in het narratief van de EU.
Hoe dan ook, voor het idee dat “Russisch nepnieuws merkbaar onze verkiezingen beïnvloedt” is vooralsnog geen enkel bewijs en we kunnen deze nepnieuwsdatabase als een totale hoax beschouwen. En de EU gaat dus op basis van de bevindingen van de prutsers, oplichters en non-valeurs van EU-vs-Disinfo beleid schrijven om “nepnieuws” (EU-kritische meningen dus) te bestrijden. Gelukkig lijken inmiddels steeds meer mensen wakker te worden en beginnen nu ook in de gevestigde media steeds kritischer geluiden tegen de censuurdrift van de EU te klinken, zoals het artikel eergisteren in de Volkskrant dat de vloer aanveegt met EU-vs-Disinfo. Hulde daarvoor.
Elke journalist of politicus die dit Kafkaëske project nog ondersteunt, of naar deze 3,500 “voorbeelden” verwijst om te beargumenteren dat nepnieuws een probleem is dat aangepakt moet worden, toont daarmee aan ofwel een volgzame, nuttige idioot te zijn, ofwel een apparatsjik van een steeds totalitairder wordende EU en een vijand van de vrije samenleving en de vrije pers.
Deze Unie is stuk. Mogen we eruit, alsjeblieft?
