Politiegeweld
Voor wie het nieuws uit Catalonië vandaag volgt, nee, u bent niet in een wormgat terecht gekomen vannacht waardoor u enkele decennia bent teruggereisd in de tijd. Het Spanje dat u ziet wordt niet geleid door Francisco Franco. Check de datum op uw PC. Het is écht zondag 1 oktober 2017 vandaag en de beelden die u ziet komen uit de EU-lidstaat Spanje.
Er vindt namelijk een referendum plaats, waarin de bevolking van Catalonië op democratische wijze mag besluiten hoe ze invulling wil geven aan haar recht op zelfbeschikking. Maar wat blijkt? EU-land Spanje blijkt een aantal decennia beschaving achter te lopen op de rest van Europa en gaat helemaal Midden-Oosten op een democratisch referendum (wat een belediging voor het Midden Oosten is; Irak liet stemmende Koerden tenminste nog met rust afgelopen maandag).
Burgers die willen stemmen worden verrot geslagen. Met rubberen kogels beschoten. Op brancards moeten ze worden afgevoerd. Stemlokalen worden aangevallen en stembussen worden in beslag genomen om vernietigd te worden. Het is lang geleden dat de fundamentele grondrechten van een volk in West Europa op deze wijze werden geschonden.
En de EU, die ons 60 jaar vrede zou hebben gebracht, wat doen de hoge heren, nu op zo’n flagrante wijze het recht op zelfbeschikking van een compleet volk met voeten wordt getreden in een EU-lidstaat? Wat doet EU-zonnekoning Jean-Claude Juncker?
Hij zwijgt.
Drogredenen waarmee het geweld wordt goedgepraat
“Ja maar,” zullen EU-juichaapjes en Spaanse democratiehaters nu eenstemmig schreeuwen, “natuurlijk zwijgt Juncker! Dat referendum is tenslotte illegaal verklaard door het Spaanse Constitutionele Hof! Dus dit mag allemaal!” Dit is, uiteraard, hetzelfde argument dat ook Frans Timmermans gebruikte om het Spaanse politiegeweld goed te praten.
Zoals ik vorige week op deze site betoogde is dit een lachwekkend onzinargument. De autoriteit van een grondwet geldt alleen voor de burgers van dat land. Maar de vraag die de Catalanen gesteld wordt is: “willen wij nog burgers zijn van dit land?” Daarmee is de autoriteit van de Spaanse Grondwet dus ook een onderwerp van discussie geworden. Dan kun je dus niet “ja maar de Grondwet!” gebruiken als argument om aan te tonen dat het referendum niet mag, want dat argument rust op de aanname dat de Grondwet het laatste woord zou moeten hebben, wat dus juist een onderwerp van discussie is hier. Logisch dus dat dat bezwaar de Catalanen geen moer kan schelen. Het debat zou in plaats daarvan gefocust moeten zijn op het recht op zelfbeschikking van de Catalaanse bevolking.
Maar zelfs als dat allemaal niet zo zou zijn, zelfs als de Catalanen geen recht op zelfbeschikking zouden hebben terwijl de rest van Spanje wel het “recht” zou hebben om de Catalanen haar wetten en regels op te leggen terwijl de Catalanen de autoriteit daarvan niet erkennen, dan nóg is dat geen excuus voor politiegeweld en het schenden van mensenrechten, het politiek censureren van het internet en al die andere toestanden die we op dit moment zien in de straten van de Catalaanse steden, zoals aan het begin van dit artikel omschreven. Want houd in gedachten: de Catalanen plegen geen geweld en breken niets af. Ze stemmen gewoon. Geweld kan dan nóóit een proportionele tegenreactie van de politie zijn. Dat de Guardia Civil met gerechtelijke bevelen kan wapperen om dit gedrag te rechtvaardigen toont slechts aan wat een gepolitiseerd lachertje de rechterlijke macht in Spanje blijkt te zijn.
Een zwarte dag voor de democratie in de gehele EU
Dus zelfs als de EU een geldig argument zou hebben om Spanje te steunen in haar claim dat het referendum illegaal en ongeldig is, dan nóg zou de EU daarnaast het Spaanse ingrijpen kunnen veroordelen. Maar dat gebeurt niet.
En dat is de reden waarom dit niet alleen voor Catalonië, maar voor heel Europa een gitzwarte dag dreigt te worden vandaag. Ieder redelijk mens weet dat Brussel op stelten zou staan wanneer Hongarije zich zou gedragen zoals Spanje vandaag. Maar uit de stilte over Catalonië vandaag blijkt dat de constante stroom van Brusselse verontwaardiging jegens Viktor Orbán niet geworteld is in oprechte bezorgdheid over de mensenrechtensituatie in Hongarije, maar gewoon in ordinair, opportunistisch eigenbelang. De EU verdedigt democratische rechten als dat past in de agenda van de EU. Als de agenda van de EU de andere kant op wijst, is de EU net zo bereid om schendingen van diezelfde rechten te verdedigen. Het geopolitiek eigenbelang is leidend voor de EU, niet de “Europese waarden” waar de bureaucraten hun hoogdravende, belerende preken over afsteken.
Precedentwerking
Dit soort gebeurtenissen staat nooit op zich. Als toegestaan wordt dat de Spaanse overheid op dergelijke wijze een referendum onderdrukt omdat het “illegaal” zou zijn, dan is dat overal elders in de EU ook toegestaan. Dit is buitengewoon slecht nieuws voor alle democraten in Europa die voorstander zijn van directe democratie, met name diegenen die nationale zelfbeschikking hoog in het vaandel voeren.
Want wat gebeurt er, als we straks nóg verder geintegreerd zijn in de EU, en we besluiten als Nederland dat we een referendum over ons lidmaatschap van de EU willen houden, zoals de Catalanen vandaag een referendum over hun relatie tot Spanje houden?
Wat nu, als vervolgens blijkt dat dat volgens de Europese wetgeving helemaal niet meer mag en dat referendum dus juridisch als “illegaal” bestempeld kan worden, zoals het Catalaanse referendum volgens de Spaanse wetgeving illegaal is?
En wat, als op dat moment de megalomane bestuurders in Brussel hun zin hebben gekregen en er inderdaad een Europees leger en politiemacht bestaat?
Dan is de stap niet groot voor de EU om te wijzen naar Catalonië als precedent om hard in te grijpen in het Nederlandse referendum. Het is dan immers illegaal volgens de Europese wetten en verdragen die Nederland heeft ondertekend, dus de EU heeft dan het “recht” om in te grijpen en de rule of law te herstellen, door stemlokalen van het Nexit-referendum te bezetten, stembussen in beslag te nemen, Nederlandse pro-Nexit sites uit de lucht te halen, Nederlandse ambtenaren en politici te arresteren, mensen met geweld te verhinderen hun stem uit te brengen, et cetera.
Afremmen. Nu het nog kan.
Ooit dacht ik dat dit soort scenario’s, zoals hierboven omschreven, vergezocht waren. Het voelt nog steeds bizar om dit op te schrijven. Maar de feiten zijn zoals ze zijn. Het gedrag van de EU in het scenario hierboven zou juridisch gezien letterlijk net zo legitiem zijn als het gedrag van Spanje vandaag. De stilzwijgende goedkeuring van de EU naar Spanje toe vandaag toont aan dat de EU in ieder geval geen enkel moreel bezwaar heeft tegen dit soort ingrijpen in een democratisch proces. De persoon die na vandaag nog zegt “maar dat zou de EU nooit doen, dat gaat in tegen hun Europese waarden,” belazert zichzelf volkomen.
Laten we hopen dat dit de Europese bevolking wakker schudt, dat Europese burgers stoppen op politici te stemmen die hun nationale soevereiniteiten overdragen naar Brussel in ruil voor baantjes, en dat Catalonië onafhankelijkheid verkrijgt. Of niet natuurlijk, als de bevolking vandaag tegen onafhankelijkheid stemt, maar dat lijkt, na dit krankzinnige totalitaire gedrag van de politieke en rechterlijke machten van Spanje, niet erg waarschijnlijk meer.
– Redactie –
Onderstaande reactie mochten wij per email ontvangen. Het raakte bij ons een snaar en daarom delen wij deze graag. Dank hiervoor Carl:
De gebeurtenissen in Catalunya (Catalaanse schrijfwijze) waren een “accident waiting to happen” en druisen in tegen alle democratische beginselen.
De Spaanse overheid (en de overheden van alle EU landen) zou er goed aan doen de eerste twee alinea’s van de Amerikaanse “Declaration of Independence” ter harte te nemen. Wat zich in Spanje (en vooralsnog in mindere mate in andere EU landen en in de VS) onder de bevolking ontwikkelt is symptomatisch voor de gevoelens die overal in het westen sterk aan kracht winnen.
Indien overheden de – vaak maar al te duidelijke en legitieme – fundamentele, democratische wensen van hun bevolking terzijde blijven schuiven en dictatoriaal overheidsgezag koste-wat-kost (desnoods met de levens van hun burgers) in stand willen blijven houden en weigeren recht te doen aan het basisbeginsel van democratie: “government of the people by the people” (Abraham Lincoln in zijn “Gettysburg address”), dan zal Europa – opnieuw – het toneel worden van volksopstanden en (burger)oorlogen. Uiteindelijk zal “het volk” haar recht, linksom dan wel rechtsom (pun intended) opeisen.
When, in the course of human events, it becomes necessary for one people to dissolve the political bonds which have connected them with another, and to assume among the powers of the earth, the separate and equal station to which the laws of nature and of nature’s God entitle them, a decent respect to the opinions of mankind requires that they should declare the causes which impel them to the separation.
We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable rights, that among these are life, liberty and the pursuit of happiness. That to secure these rights, governments are instituted among men, deriving their just powers from the consent of the governed. That whenever any form of government becomes destructive to these ends, it is the right of the people to alter or to abolish it, and to institute new government, laying its foundation on such principles and organizing its powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their safety and happiness. Prudence, indeed, will dictate that governments long established should not be changed for light and transient causes; and accordingly all experience hath shown that mankind are more disposed to suffer, while evils are sufferable, than to right themselves by abolishing the forms to which they are accustomed. But when a long train of abuses and usurpations, pursuing invariably the same object evinces a design to reduce them under absolute despotism, it is their right, it is their duty, to throw off such government, and to provide new guards for their future security.”
– Thomas Jefferson
C.J.F. Fink
