Macron heeft een ideetje
In de schaduw van de Amerikaanse Midterms zou het ons bijna ontgaan, maar de Franse president Macron heeft weer eens een balletje opgegooid over een Europees leger.
‘We moeten onszelf beschermen tegenover China, Rusland en zelfs de VS,’ zei de staatsleider in het interview. ‘We zullen de Europeanen niet kunnen beschermen indien we geen echt Europees leger oprichten.’
Ja mensen, Poetin en Trump zijn het grote gevaar, lees het NRC er maar op na.
Vroeger was Amerika natuurlijk onze bondgenoot, maar sinds die enge Trump aan de macht is…
Stel je voor, hij leest de Europese leiders als een stel kleine kinderen de les omdat ze hun NAVO-bijdrage niet betalen!
Kijk, Obama zei dat ook wel, maar bij hem kon je gewoon beleefd jaknikken en hem vervolgens negeren. Maar nu, met die bullebak in het Witte Huis, nu is alles anders.
En denk erom, Europeanen, Trump is eng. Trump is misschien wel een… fascist!
En dus, als jullie veilig willen zijn, moet Europa een eigen leger hebben.
Maar hoe veilig zijn wij als Europa een eigen leger krijgt?
Wat zijn – tot nu toe – eigenlijk onze ervaringen met de kopstukken van de EU?
Waar winden de EU-leiders zich het meest over op?
De ongehoorzame burgers
Het is vreemd, maar als we het nieuws van de afgelopen vijftien jaar bekijken, dan lijkt het erop dat ‘Brussel’ zich niet zozeer druk maakt over Trump en Poetin, als wel over mensen binnen de EU die het wagen om een eigen koers te varen.
Kijk maar eens hoe de Britten behandeld worden sinds ze voor een Brexit hebben gestemd. Theresa May wordt vernederd en de onderhandelingen zijn een farce.
Het is duidelijk dat Groot-Brittannië zwaar gestraft moet worden voor deze misstap en tot voorbeeld gesteld moet worden zodat geen ander land het zal wagen om de Britten te volgen.
En ook de Grieken kunnen erover meepraten. Zelfs het IMF heeft zich inmiddels verontschuldigd voor de schandalige behandeling van de Grieken, opgelegd door de bovenbazen van de EU.
En wat dacht u van Polen? Hongarije? Italië? Allemaal stoute kinderen die straf moeten hebben zodat ze zich weer netjes zullen gedragen.
Het komt zelfs voor dat bevolkingen opnieuw naar de stembus worden gestuurd – Griekenland, Italië, Ierland – net zolang totdat ze ‘goed’ stemmen.
Wat Teapot zei over Catalonië
En weet u nog dat de Catalanen een referendum wilden organiseren over onafhankelijkheid?
Heel democratisch zou je denken, maar ja, dit was nu net een stukje democratie waar de potentaten in Brussel niet op zaten te wachten.
De vreedzame Catalanen werden mishandeld en hun aanvoerders werden opgesloten of vluchtten zelf alvast het land uit. En de smeekbedes van de naïeve Catalanen richting de door hen vereerde EU werden genegeerd.
Destijds – 1 oktober 2017 – schreef Russell’s Teapot:
De EU verdedigt democratische rechten als dat past in de agenda van de EU. Als de agenda van de EU de andere kant op wijst, is de EU net zo bereid om schendingen van diezelfde rechten te verdedigen.
Dit is buitengewoon slecht nieuws voor alle democraten in Europa die voorstander zijn van directe democratie, met name diegenen die nationale zelfbeschikking hoog in het vaandel voeren.
Want wat gebeurt er, als we straks nóg verder geïntegreerd zijn in de EU, en we besluiten als Nederland dat we een referendum over ons lidmaatschap van de EU willen houden, zoals de Catalanen vandaag een referendum over hun relatie tot Spanje houden?
Wat nu, als vervolgens blijkt dat dat volgens de Europese wetgeving helemaal niet meer mag en dat referendum dus juridisch als ‘illegaal’ bestempeld kan worden, zoals het Catalaanse referendum volgens de Spaanse wetgeving illegaal is?
En wat, als op dat moment de megalomane bestuurders in Brussel hun zin hebben gekregen en er inderdaad een Europees leger en politiemacht bestaat?
Wat leek dat toen nog ver weg… het leek bijna een samenzweringstheorie: absurd, vergezocht…
Was het niet overdreven om te denken dat wij – als Europese burgers – iets te vrezen hadden van de EU?
Het is wel zo geriefelijk om dat overdreven te vinden.
Het is namelijk helemaal niet leuk om dat soort dingen te denken. Het is veel prettiger om jezelf telkens weer in slaap te sussen. Om jezelf keer op keer te vertellen dat het allemaal wel meevalt, en dat onze politici heus geen slechte mensen zijn.
Maar zijn er wel echt slechte mensen nodig om tot een werkelijk verschrikkelijk resultaat te kunnen komen? Of is het weggeven van onze democratie genoeg?
Hebben we niet opgelet?
Wat is er de afgelopen jaren eigenlijk allemaal gebeurd?
Stapje voor stapje
Terwijl wij het druk hadden met andere zaken, hebben de politieke leiders rustig op de achtergrond hun ideeën verder uitgewerkt. Al in 1992 stond in het verdrag van Maastricht:
Wij (de leiders van de EU-landen) zijn vastbesloten een gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid te voeren met inbegrip van de bepaling op termijn van een gemeenschappelijk defensiebeleid dat mettertijd tot een gemeenschappelijke defensie zou kunnen leiden, daarbij de Europese identiteit en onafhankelijkheid versterkend, ten einde vrede, veiligheid en vooruitgang in Europa en in de wereld te bevorderen,
Vervolgens werd in 2004 een Europees Defensieagentschap opgericht, allemaal voor ons bestwil natuurlijk.
In 2007 – ter gelegenheid van de 50e verjaardag van het verdrag van Rome – hield Merkel een toespraak waarin ze tussen een paar rookgordijnen door pleitte voor nauwere samenwerking op defensie:
Deshalb ist eine gemeinsame Außen- und Sicherheitspolitik in Europa unerlässlich – aber natürlich nicht abgeschottet, sondern zusammen mit Partnern über Europa hinaus.
Ich bin überzeugt: Die enge freundschaftliche Verbindung mit den Vereinigten Staaten von Amerika und eine starke NATO sind und bleiben auch in Zukunft in unserem fundamentalen europäischen Interesse. Dies ist kein Gegensatz zu einer Vertiefung der europäischen Zusammenarbeit.
De plannen voor een Europese grondwet waren in 2005 helaas mislukt – foei, burgers van Nederland, Frankrijk en Ierland! – maar gelukkig kon dat soepeltjes worden opgelost met het verdrag van Lissabon, waarin natuurlijk ook weer verdere ‘samenwerking’ werd geregeld.
En zo kregen wij zomaar als bonus een ‘hoge vertegenwoordiger buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid’ – Federica Mogherini – en raad eens wat haar bevoegdheden zijn?
De hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (de hoge vertegenwoordiger) is verantwoordelijk voor de coördinatie en uitvoering van het gemeenschappelijk buitenlands beleid en veiligheidsbeleid (GBVB) van de EU en van het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid.
En stapje voor stapje voor stapje gingen onze leiders steeds verder met hun campagne voor een EU-leger.
Natuurlijk werd tussen de bedrijven door heel hard geroepen dat er helemaal geen Europees leger komt.
Welnee, hoe kom je erbij? Dat zijn samenzweringstheorieën, dat is echt grote onzin. Kijk maar eens hoe furieus in onderstaand filmpje Nick Clegg – destijds vice-premier van Groot-Brittannië – reageert op die ellendige populist Nigel Farage.
Bovendien, wij Nederlanders zijn veilig. De VVD – de grootste partij van Nederland die al jaren onze premier levert – die is echt heel eurosceptisch, hoor. De VVD is tegen een Europees leger, die is heel erg voor de NAVO. En de VVD houdt niet van ‘onzin uit Brussel, maar alleen van dingen die in het Nederlandse belang zijn’.
Of zou dat misschien niet helemaal waar zijn…?
In februari 2009 tekenden de EU-leiders een overeenkomst om hun strijdkrachten op elkaar af te stemmen, al roepend dat er heus geen Europees leger kwam.
En in juni 2018 tekende ook Nederland voor een Europese interventiemacht, een ideetje van… Macron.
Vreemd, nietwaar?
Een paar maanden geleden tekenden we nog voor een ‘interventiemacht’ en nu heeft diezelfde Macron het toch weer over een leger. En hij is niet de enige.
Is de dreiging van Poetin dan zo groot?
Is Trump dan zo gevaarlijk?
Of zijn het de Chinezen?
Tegen wie zal het Europese leger vechten?
Word wakker, mensen.
Terwijl wij het allemaal druk hebben met onze eigen zaken, wordt onze democratische rechtsorde langzaam en zorgvuldig ontmanteld.
De groep die het in Nederland voor het zeggen heeft, geeft de voorkeur aan de EU en niet aan Nederland. Steeds meer soevereiniteit wordt overgeheveld naar Brussel, en eens gegeven, blijft gegeven.
Juncker, Verhofstadt, en ja, ook Rutte, malen niet om de mening van de gewone Europeanen. We kunnen proberen ze ter verantwoording te roepen, maar dat zal ons hooguit een tik op de vingers opleveren.
De enige invloed die wij op dit moment nog uit kunnen oefenen, is via ons – al zeer verzwakte – parlement of via massale demonstraties. Maar het lijkt wel alsof de grote meerderheid van de Nederlandse bevolking blijft denken dat het allemaal wel mee zal vallen, dat er geen gevaar dreigt.
We mopperen een beetje, we klagen tegen elkaar, maar grootscheepse demonstraties? Dat gebeurt hooguit tegen kernwapens of voor de vluchtelingen. Demonstraties die mogen.
En als wij straks eindelijk zover zijn dat we de straat opgaan, wie zullen we dan tegenover ons vinden?
Zullen we dan nog terugdenken aan de Catalanen? Zullen we dan spijt hebben dat we niet feller voor ze op zijn gekomen?
Een leger dat niet door de democratie gecontroleerd kan worden,
zal vroeg of laat tegen de democratie gebruikt worden.
