Een rapper uit de VS en een politica uit Frankrijk
Wat hebben deze twee met elkaar te maken?
Kanye West is een vurige bewonderaar van president Trump. Marine Le Pen is een dochter van de beruchte Jean-Marie Le Pen, en zij is nu de leider van Front National, de politieke partij die door haar vader is opgericht.
Wat zij gemeen hebben, is de enorme weerstand die zij oproepen bij politieke tegenstanders en de gevolgen die dat heeft.
Dit artikel gaat even niet over de overtuigingen van deze twee. Er is van alles te zeggen over Trump en over Front National, maar in principe zou iedereen vrijheid van meningsuiting moeten hebben met als enige grens dat niemand mag oproepen tot geweld of anderen mag bedreigen.
Voor zover ik kan nagaan hebben Kanye West en Marine Le Pen deze grens niet overschreden.
Kanye West en Trump
Om te beginnen Kanye West, die openlijk fan is van Donald Trump.
In de VS is dat uitzonderlijk. Vrijwel alle artiesten – van filmsterren tot zangers tot cabaretiers – zijn uitgesproken tegenstanders van Trump. De gemoederen zijn zo verhit geraakt, dat het zelfs niet geaccepteerd wordt als artiesten sympathie laten blijken voor gematigde conservatieven. Een dergelijke ‘overtreding’ wordt onmiddellijk gestraft met sociale uitsluiting, en de ‘zondaar’ kan maar het beste reageren met een openbare boetedoening.
Maar Kanye West is een maatje te groot voor de politiek-correcte inquisitie. Hij is zo populair en zo succesvol, dat hij zich niets meer aantrekt van de mening van anderen.
Hij paradeert openlijk rond met zijn rode MAGA-hat en als hij daarop aangesproken wordt, grijpt hij de gelegenheid aan om zijn publiek te herinneren aan de vrijheid van meningsuiting. De uitzending van deze toespraak werd door NBC trouwens afgebroken.
De media met een glansrol voor CNN
Deze week ging Kanye op bezoek bij Trump en hun ontmoeting werd live uitgezonden.
Er brak een ware mediastorm los.
De pers in de VS is voor het grootste deel zeer negatief over Trump wat duidelijk wordt uit onderstaand plaatje waarin getoond wordt hoeveel procent van het nieuws over Trump tijdens de eerste honderd dagen van zijn regering positief of negatief was.
De mening over Trump is bij de meeste kranten en tv-stations sindsdien niet veranderd, en dus was het logisch dat de berichtgeving over de ontmoeting tussen Kanye en Trump niet positief was. Maar daar bleef het niet bij.
Met name CNN was verbijsterend, klik vooral even op deze link.
Laat dit even op je inwerken.
CNN heeft hier speciaal zwarte commentatoren voor ingezet. Let op de blanke commentator die zorgvuldig zijn mond houdt, en besef meteen wat voor rel er zou zijn losgebarsten als de blanke commentator deze woorden in de mond had genomen:
‘Kanye West is what happens when negroes don’t read.’
‘He is the token negro of the Trump administration.’
En deze racistische bagger is nog niet genoeg, nee, er moet nog iets bij. Kanye West is namelijk niet goed bij zijn hoofd. ‘He has issues.’
Nu is het niet ongebruikelijk dat mensen elkaar in het publieke debat uitmaken voor gek of gestoord, maar CNN gaat verder dan dat.
In bovenstaand fragment wordt al een aardige basis gelegd, maar Don Lemon, de presentator, werkt het nog wat verder uit als hij zelf als commentator optreedt bij Wolf Blitzer (vanaf 1.07)
Wat Don Lemon hier doet is schofterig. Hij schildert Kanye af als een zielig figuur die door Trump wordt uitgebuit. Hij gebruikt het begrip ‘Minstrel show’, een beladen term die aangeeft dat de arme neger door de boze witte man misbruikt wordt.
En dan gaat hij meewarig doen. Die arme Kanye is in de war, we moeten de camera’s bij hem weghalen, en zijn familie moet hem tegen zichzelf in bescherming nemen.
Hij doet alsof hij het beste met Kanye voor heeft. Don Lemon is niet de vijand van Kanye, nee, de echte vijand van Kanye is die gemene Trump, en luister verder maar niet naar Kanye, want die is in de war.
Dan volgt nog een misselijkmakende uitspraak over de onlangs overleden moeder van Kanye die zich volgens Don Lemon zou schamen voor haar zoon.
En natuurlijk worden zinnige uitspraken van Kanye West zorgvuldig weggemoffeld, want de fragmenten die CNN laat zien moeten wel het beeld van een verwarde gek bevestigen. Voor iedereen die zich zelf op de hoogte wil stellen van de uitspraken van Kanye West, hier de volledige toespraak, in plaats van de selectie van CNN.
Het smerige van deze framing gaat veel verder dan roepen: hij is gek! Want als iemand in woede roept dat zijn tegenstander gek is, dan zal elke toeschouwer dat opvatten als een smakeloze belediging. Maar als iemand op zo’n hypocriete manier meewarig gaat zitten doen, is dat een doelbewuste karaktermoord.
En helaas, de Nederlandse Volkskrant loopt weer braaf achter CNN aan.
Maar wat is op dit punt de overeenkomst met Marine Le Pen?
De overeenkomst is dat tegenstanders van Marine Le Pen ook proberen om haar geestelijke gezondheid in twijfel te trekken. Een Franse rechter heeft namelijk bevolen dat zij een psychiatrisch onderzoek moet ondergaan.
Sinds januari 2011 geeft Marine leiding aan Front National, en wat je ook van haar kunt zeggen, ze heeft al die jaren onder enorme druk gestaan en is niet bezweken. Dat klinkt niet erg naar een labiele persoonlijkheid. Hoe komt zo’n rechter dan op de gedachte om haar te bevelen om een psychiatrisch onderzoek te ondergaan?
Boze tweets
In december 2015, vlak na de gruwelijke aanslagen in Parijs door moslimextremisten, beweerde een Franse journalist, Jean-Jacques Bourdin, dat Front National en IS overeenkomsten hadden.
Het was begrijpelijk dat er veel weerstand was tegen Front National, want de partij heeft een extreemrechtse verleden, zeker onder Jean-Marie Le Pen die zeer bedenkelijke uitspraken heeft gedaan over de Holocaust.
Maar juist over IS had Front National recht van spreken, omdat de partij lange tijd vergeefs gewaarschuwd had voor de gevaren van de radicale Islam, nog afgezien van het feit dat de extreme gewelddadigheid van IS veel verder gaat dan welke uiting van Front National ook.
En dus stuurde Marine Le Pen een woedende tweet waarin ze schreef dat deze vergelijking onacceptabel was en direct ingetrokken moest worden. En vervolgens stuurde ze een aantal tweets met foto’s van de gruwelijke wandaden van IS, waarbij ze schreef dat dit IS was, en dat Front National daar dus niet mee te vergelijken was.
Om deze tweets wordt zij vervolgd wegens het verspreiden van propaganda voor IS… wat twijfel oproept over de geestelijke vermogens van haar aanklagers, want als iemand geen propaganda wil maken voor IS, dan is het Marine Le Pen wel.
Maar blijkbaar is men niet geïnteresseerd in een inhoudelijk debat over de beweegredenen van Marine Le Pen.
Nee, zij is te succesvol, zij is gevaarlijk. En dus moet ze onschadelijk worden gemaakt. Niet met argumenten, maar door karaktermoord op haar te plegen. Door haar af te schilderen als een verwarde vrouw. Als iemand die je niet serieus kunt nemen.
Psychiatrie als wapen
En hier zien we een mechanisme in werking dat doet denken aan de framing van Kanye West.
Als je een politieke tegenstander uit wilt schakelen, dan verklaar je hem of haar gewoon voor gek. Niet als belediging, nee, heel serieus en invoelend.
Die arme tegenstander kan er immers niets aan doen dat al die rare gedachten in zijn/haar hoofd rondspoken. Dus we nemen de arme, verwarde ziel tegen zichzelf in bescherming, en in één moeite door beschermen we ook andere kwetsbare zieltjes tegen deze akelige misvattingen.
En ja, zo deed de Sovjet-Unie het ook.
Leugens zijn altijd een zwaktebod
Laten we hopen dat het in Nederland blijft bij een dom Volkskrant-artikel en dat we nu eens een keer niet de VS navolgen. Want als iets belangrijk is, dan is het wel om altijd over de feiten te debatteren.
Ben je het niet met iemand eens? Ga inhoudelijk in debat, en speel niet op de man (of vrouw). Doe niet alsof je tegenstander gek, fascistisch of crimineel is, tenzij het waar is en je het kunt onderbouwen met feiten.
Bedenk dat je anderen beter met feiten kunt overtuigen dan met leugens, want uiteindelijk komen leugens altijd aan het licht. Dan verlies je elke geloofwaardigheid, dan wint je tegenstander en heb jij de kans laten liggen om op argumenten te winnen.
Leugens zijn altijd een zwaktebod. Zoals Margaret Thatcher ooit zei: ‘If they attack one personally, it means they have not a single political argument left’.
