Het komt weinig voor dat een minister wordt geïnstalleerd die door mij persoonlijk wordt gezien als held. Veel zullen bedenkingen hebben bij deze uitspraak van mij maar ik vind haar toch echt wel een held.
Dit land functioneert, weliswaar steeds minder, door mensen die ‘gewoon’ gevraagd worden te doen wat hen opgedragen wordt. Leuk voor je dat je een eigen mening hebt en principes, zolang je die maar thuis laat. Werk is immers werk. En zolang je dit niet uit voor een camera of op een blogje zoals dit. Naar aanleiding van mijn vorige stukje over geheimhouding heb ik toch wel wat interessante belletjes gehad en mailtjes mogen ontvangen over mensen die mij ontraadden dit hekele punt aan te snijden. “Het creëert gevaarlijke situaties” aldus een hoge ambtenaar bij een ministerie. Ik raad je van harte aan dit even door te nemen… Maar laten we even terug gaan naar de minister en waarom ik haar een held vind.
De minister, die voorheen de PA was van premier Rutte en daarna wethouder werd voor D66 in Amsterdam, handelt alsof er een werkgever-werknemer relatie bestaat tussen haar en het regeerakkoord en/of coalitie, althans dat is mijn opvatting. De baas vraagt en jij draait net zolang tot de baas je iets anders opdraagt. Voor idealen en principes is er geen ruimte.
Daar kun je wel wat van vinden maar hoeveel mensen werken er wel niet voor Shell in Nederland? Of voor andere bedrijven waar je op z’n minst vraagtekens kunt plaatsen bij wat zij nou eigenlijk bijdragen aan onze samenleving. Laat staan schade berokkenen. Dat denken vanuit de “dikke ik positie” waait nu steeds meer over naar de politiek. Mensen die gewoon hun werk doen en daarbij weigeren een eigen standpunt in te nemen of op te komen voor hun eigen idealen of principes. Van dat type mens hebben we er meer dan genoeg van in ons land en dus hebben we nu ook politici zoals deze minister.
Voor mij is deze minister een held omdat zij bij de volgende verkiezingen het boegbeeld gaat worden van hoe wij burgers het niet willen in dit land. Veelvuldig werd er door deze minister geroepen dat er andere manieren van inspraak geregeld dienen te worden. Dat het raadgevend referendum, zoals het nu is, niet werkt. Dat inspraak vooral op lokaal niveau georganiseerd dient te worden. En wat blijkt? Ook daar draait deze minister de nek om de experimentenwet die dit mogelijk maakt en verwijst naar een toekomstige aanpassing in mogelijk de Gemeentewet…
Dus op verschillende niveau’s wordt de mogelijkheid van de burger om inspraak te hebben op de politiek dood gemaakt. Dat is een van de redenen waarom ik haar zelfs een grotere held vind.
Onderaan de streep vind ik deze minister een held omdat zij meer dan welk ander politicus de afgelopen 30 jaar aantoont dat het niet langer zo meer kan. En daarom hoop ik op meer van deze minister en wil ik afsluiten met het volgende:
Doe het maar minister, zeg ik. Ga vooral zo door. Bij de Nederlandse cultuur hoort ook de traditie dat politici tot een bepaalde grens gaan en zodra deze wordt overschreden wij (vooral domme burgers) het heft in eigen hand nemen.
Ik sluit me dan graag aan bij Tweede Kamerlid Bosma die stelt dat: Wie van Mierlo’s stille revolutie niet wil, sluit de ogen voor de kans op een luidruchtige revolutie. Wie een politiek stelsel bouwt van gewapend beton, impliceert dat dynamiet de enige manier is om dingen te veranderen. Hooivorken en guillotines is wel het laatste wat we moeten willen, maar dat er met vuur wordt gespeeld dat moge duidelijk zijn.
