De Verenigde Staten. Een land dat op papier net buiten de top 10 valt van rijkste landen ter wereld. Waar het gemiddeld inkomen dik boven de $50.000 zit. In dit theoretische rijke land leeft rond de 43 miljoen mensen in diepe armoede. Dit vertaalt zich ook naar kinderen. Het National Center for Children in Poverty berekende in 2015 dat 21% van de kinderen onder de nationale armoedegrens opgroeit. Dat 43% van de kinderen uit gezinnen komt met lage inkomens.
Tegelijkertijd neemt het aantal vermogenden steeds harder toe, zoals blijkt uit berichtgeving van CNBC. Het aantal miljonairs bijvoorbeeld is jaar op jaar met 400.000 toegenomen. Fortune spreekt zelfs dat het aantal miljonairs elke dag met 1700 toeneemt en tegelijkertijd definieert een Federal Reserve 75% van de bevolking als “strugglers“.
We zien het steeds meer. Wereldwijd. Een concentratie van geld en macht bij een relatief hele beperkte groep. Dit is niet nieuw voor onze tijd. De geschiedenis staat bol van de voorbeelden waarbij een scheefgroei uiteindelijk door geweld wordt rechtgetrokken. Vaak is die scheefgroei dan ook de voorbode voor ingrijpende maatschappelijke veranderingen en revolutie.
Ook hier in Nederland. Waar de helft van de mensen die onder de armoedegrens leven gewoon een baan hebben. Politiek links roept ‘eerlijk delen’ terwijl rechts het over nivelleren heeft en zo wordt er veel over en weer geroepen maar niets veranderd. Niemand heeft het over het feit dat allebei de zaken irrelevant en vaak schadelijk zijn.
Dat één groep prima de weg kan vinden om bijvoorbeeld geen cent belasting te hoeven betalen. Men heeft het onterecht enkel over bedrijven. Ook privé personen maken hier een groot onderdeel vanuit waar je nagenoeg ook niemand over hoort. Dat één groep altijd gematst wordt wanneer het aankomt op naleving van de wet. Zie daarvoor als voorbeeld de ‘inkeerregeling‘ 2013, 2014, 2015, 2016 en 2017. Waar notabene het Openbaar Ministerie schikkingen staat te verdedigen. Of grofweg haar schouders ophaalt.
Het probleem is dat het kunnen uitleggen en handhaven dat we in ons land regels hebben. Regels die voor iedereen gelden ongeacht status, invloed, geld en dus voor iedereen gelijk zijn.
#boos
