Vandaag hebben de Koreanen gewonnen van Duitsland in het voetbal. In de blessuretijd werden er twee Koreaanse doelpunten gescoord. Dit is natuurlijk erg vernederend voor de Duitsers, maar ergens is die vernedering toch wel goed en nuttig. De frustratie over het beschadigde nationale elan moet toch een uitweg krijgen, en zal bijna onvermijdelijk worden gericht op het falende beleid van Merkel, die toch al in een crisis zit.
Het is namelijk onduidelijk in hoeverre Merkels partij nog achter haar staat, nu gewone mensen steeds meer in aanraking komen met de nadelige gevolgen van haar “Wir schaffen Das!” immigratiebeleid. Zij had natuurlijk gehoopt dat het volk weer een paar weken aan de televisie gekluisterd had gezeten, zodat het alleen nog ging over voetbal en niet meer over haar politieke falen. Het is namelijk een bekende tactiek dat politici sportsuccessen aangrijpen om een gevoel van verbondenheid en nationale trots tentoon te spreiden, zelfs al ontbreekt dat gevoel op straat totaal.
In De Europese Spagaat (2017) constateerde ik dit ook al in de beeldvorming van de politieke partijen. Voortdurend tsjakka! roepen over de successen van de Olympische Spelen, samen op terras in de zon een pilsje pakken en ouwe jongens aan de tap een portie bitterballen wegwerken. Om het maar niet over de inhoud te hoeven hebben. Maar dankzij de Koreanen kan Merkel deze ‘brood en spelen’ kaart nu niet trekken, waarop zij in haar strategie waarschijnlijk had gehoopt. We hebben dus veel aan de Koreanen te danken, die zelf niet meer konden winnen maar nu toch Duitsland hebben laten verliezen. De Duitser Reinhard Frank zegt erover:
“Aus, aus, das Spiel ist aus. Und Deutschland ist raus. Zum ersten Mal in der Fußballgeschichte fährt Deutschland schon nach der Vorrunde einer WM nach Hause. Zudem noch als amtierender Weltmeister. Spielt man so für sein Land? War das weltmeisterlich? Im deutschen Spiel war überall der Wurm drin. Vom Beginn des Turniers an war das so nach meinem Dafürhalten. Und eigentlich auch schon davor. Kein Wunder. ‘Die Mannschaft’ spielt mit dem Zeitgeist, den auch ihr Land seit langem erfasst hat. Jetzt ist der ‘Merkelismus’ also auch im Fußball angekommen. Nur Zufall? Das glaube ich kaum. Wem sein Land nur so wenig wert ist, dem steht auch das Glück nicht mehr zu Verfügung.”
Er was nog extra commotie omdat Duitse spelers met de Turkse president Erdogan op de foto stonden, waarbij het WK werd geduid als symptoom van gefaalde integratie.
Verder lezen:
https://politiek.tpo.nl/2017/09/25/sid-lukkassen-het-tijdperk-van-de-deugers-komt-ten-einde/
https://politiek.tpo.nl/2017/07/31/hoe-men-aan-bak-komt-stervend-europa/
Doneer hier:
https://www.voordekunst.nl/projecten/7175-verhalen-uit-de-samenleving-1
