Dames en heren, toen bekend werd gemaakt dat ik zou gaan spreken over de gevaren van het
hedendaags feminisme, stroomden de boze reacties direct binnen.
“Hoe kan jij nou als vrouw tégen feminisme zijn? Zonder feminisme had jij immers niet mogen stemmen, had jij niet mogen werken en dus had jij hier ook niet eens op dit podium mogen staan?”
Mijn antwoord is simpel: het hedendaags feminisme heeft hier he-le-maal niets meer mee te maken. Sterker nog, die fundamentele vrijheden, die komen ten gevolge van datzelfde moderne feminisme nu juist weer onder druk te staan. Klinkt u dat nog wat overdreven in de oren? Dan raad ik u aan eens te gaan kijken bij een gemiddelde women’s march in Amsterdam. U zult allerlei vlaggen voorbij zien komen, zoals de antifa-vlag, de regenboogvlag, de Palestijnse vlag en zelfs een aantal communistische vlaggen. De leuzen die u er hoort variëren van “dood aan het patriarchaat” en “all men are trash” tot “all refugees are welcome here“.
Ziet u de paradox?
De westerse man is de aartsvijand, maar de massa-immigratie van honderdduizenden alleenstaande mannen uit zéér patriarchale samenlevingen, dat is blijkbaar geen enkel probleem. En dat terwijl in het multiculturele paradijs Zweden inmiddels een derde van de jonge vrouwen te maken krijgt met seksueel geweld. Een dergelijk feit zou toch tot nadenken moeten stemmen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, tenslotte.
Nou, niet wat onze moderne feministen betreft. Hun mars is allang ontaard in een dans op de
vulkaan, maar de enige die het niet zien zijn zijzelf.
Dames en heren, in 2012 zei muzikant en documentairemaker Jan Leyers iets wat mij raakte. Ik citeer:
“Gevoelsmatig begint Europa voor mij waar mannen en vrouwen op een ongedwongen manier met elkaar omgaan, waar vrouwen zichzelf kunnen zijn zonder voor lijf of leden te moeten vrezen.”,
einde citaat. Zo waar als deze opmerking is, zo onvermijdelijk is de conclusie dat vele steden in Europa in feite nauwelijks meer Europees zijn.
Maar waarom is dit voor de moderne feministen geen probleem? Het antwoord is dat de moderne feminist helemaal niets voelt voor Europa en de Europese waarden. Zij is te druk bezig met allerlei imaginaire kloven, met genderneutraal speelgoed en met het laten groeien van haar okselhaar, om te kunnen zien dat het juist díe Europese beschaving is, die ervoor heeft gezorgd dat zij meer vrijheden geniet dan vrouwen waar dan ook ter wereld.
Want laat er geen misverstand over bestaan: die wettelijke gelijkheid tussen mannen en vrouwen, dat is een kroonjuweel van de Europese beschaving. Dus wat drijft deze hedendaagse feministen? Om deze vraag te kunnen beantwoorden, moeten we even terug naar de Amsterdamse vrouwenmars met het communistisch vlagvertoon. Die vlaggen zijn daar niet voor niets: het feminisme van vandaag de dag is namelijk totaal in de ban geraakt van het cultuur-marxisme. Alleen is nu de traditionele klassenstrijd vervangen door de strijd van vrouwen en minderheden tegen een nieuwe onderdrukker, te weten: de blanke man. En hoe bevrijd je de samenleving van deze vermeende onderdrukker? Door alle verschillen tussen mannen en vrouwen te ontkennen of verdacht te maken.
Hoe invloedrijk deze feministen zijn, merken wij dagelijks. “Dames en heren” is nu beste reizigers; maandverband voor vrouwen heet opeens maandverband voor mensen die menstrueren en als het aan D66 ligt zijn politiebureaus niet bemand, maar bemensd. Oh, en heren in de zaal, houdt u uit hoffelijkheid weleens een deur open voor een vrouw? Dan bent u volgens de feministen van vandaag, een seksist. Voordat ik afsluit wil ik u graag nog een citaat voorlezen van een in onze kringen zeer bewonderde Franse denker, Alexis de Tocqueville.
Ik citeer:
“Er zijn mensen in Europa die de verschillende eigenschappen van de seksen verwarren en
menen van man en vrouw wezens te moeten maken die niet alleen gelijk, maar eender zijn.
Hetgeen hen beiden verlaagt en slechts zwakke mannen en onbetamelijke vrouwen doet
ontstaan.”
Einde citaat.
Tocqueville schreef deze woorden in 1840. Nu, 180 jaar later, zijn ze actueler dan ooit te voren. Het hedendaags feminisme is op een dwaalspoor terechtgekomen. Wij moeten terug naar de echte Europese waarden en ons bevrijden van het totalitaire denken van het hedendaagse feministen.
In het belang van ons allen, mannen, vrouwen en onze samenleving.
Ik dank u.
