2013. Ik werkte als senior inkoper ICT bij de Gemeente Rotterdam. Op mijn bordje een 50 tal aanbestedingen, geen overdrijving, die dat jaar afgerond dienden te worden. Dat is naast alle “Ahmed, zou je [naam] kunnen helpen met…” vragen. Met de aanbesteding voor KA (Kantoor Automatisering) zag ik het grootste besparingspotentieel voor de gemeente. Na zelf, buiten de baas z’n tijd, onderzoek te hebben gedaan naar de functionaliteitseisen waaraan een werkplek moest voldoen ben ik aan de slag gegaan.
[nog geheim eureka moment]
Ik had een werkende oplossing ontwikkeld waarbij je een smartphone kon inzetten, zonder aanpassing aan de ‘IT’ van de gemeente, om gebruikers op dezelfde manier te laten werken als zij altijd al gewend waren.
Na het prototype gereed te hebben, stemde ik met mensen intern binnen de gemeente af om het te demonstreren. Deze oplossing zou veel geld (> EUR 1.000 per werkplek) opleveren en een paradigmshift zijn op het gebied van kantoor automatisering. Na een geslaagde demonstratie kreeg ik toestemming om contact op te nemen met een grote fabrikant van smartphones die bekend was binnen de gemeente. Deze was opzich geïnteresseerd en stelde een demonstratie voor. Na demonstratie op hun eigen netwerk waren zij enthousiast en bereidwillig om het gesprek aan te gaan met de MT ICT leden. Goed nieuws toch? Nee, 1 uur voor de meeting kreeg ik een belletje van een hooggeplaatst ambtenaar met het verzoek om niet aanwezig te zijn bij de meeting.
Waarna ik niet alleen geen enkele feedback van heb mogen ontvangen maar ook van de aanbesteding ben afgehaald die aan iemand anders is toegekend. Korte tijd later werkte ik er niet meer…
2014. Opgeven is voor zwakkelingen en ik zag de potentiële impact van de door mij ontwikkelde werkplek. Naast mijn freelance werk bleef ik doorwerken aan het vervolmaken van niet alleen het product maar ook het platform. Zo ook bij de NS waar ik mijn werkplek heb gedemonstreerd met een BlackBerry Bold 9900 en de BlackBerry Passport. Dit omdat men vond dat een enkel OS, in dit geval een aangepaste versie van Android, niet voldoende was. Na een succesvolle demonstratie heb ik de werkplek werkend ingericht en op de afdeling voor een periode van 6 maanden ter beschikking gesteld. Hier kregen de inkopers en businessowners de kans om er alles mee te proberen. Resultaat? Veel complimenten maar ‘we blijven gewoon bij onze computers, laptops, tablets & smartphones.’ Reden: ‘Dit is te nieuw‘ Even voor de logica… Niet het werkt niet, we kunnen het niet toepassen of wat dan ook. ‘Het is te nieuw‘
2015. De voorgaande jaren hebben mij alleen gesterkt in het geloof van de door mij ontwikkelde oplossing. Ik had nu immers een technisch neutrale oplossing, een platform en doorontwikkelingsmogelijkheden. Dit omvatte verschillende smartphones, aanvullende devices zoals domme tablets en domme laptops en heel veel andere randapparatuur. Met dom, ter verduidelijking, bedoel ik dat zij gebruik maken van de rekenkracht en netwerkmogelijkheden van de smartphone.
Dit was ook het jaar van de oprichting van stichting Open Source & Overheid. Een stichting die overheden, ZBO’s, de Rijksoverheid en politiek adviseert op het gebied van ICT beleid op een objectieve en transparante wijze. Via de stichting is er besloten om mijn werkplek ook onder de aandacht te brengen bij politici en bedrijven. Politici van verschillende partijen zagen hier de potentie van in en schaarde zich, na een demonstratie, achter een initiatief om binnen de Tweede Kamer een pilot te organiseren. Hier ben ik ook dankbaar voor. Na een gesprek met de verantwoordelijke voor de ICT is besloten dat het gaat om een verzoek van Kamerleden en derhalve via het Presidium van de Kamer moest gaan. Reden hiervoor was dat deze zeker niet de opdrachtgever wilde zijn want hij zou door een dergelijk initiatief te steunen zijn kop boven het maaiveld uitsteken. Wat netto betekende dat het meer dan een half jaar heeft geduurd om toestemming te krijgen. Ik bleef niet stil zitten en een aantal van ‘s lands grootste ICT bedrijven heb ik achter gekregen dit initiatief weten te scharen. Na een gezamenlijke meeting met alle ‘partners’ was iedereen positief op een bedrijf na…. KPN.
2016. Het probleem met KPN was dat zij niet geloofden dat het werkte. Simpelweg omdat zij er niet van hadden gehoord en “Als jij het kunt, waarom Microsoft of Google niet?” Intern kreeg ik dan ook niet de kans om het überhaupt te demonstreren, want het werkt volgens hen toch niet en zou zonde zijn van hun tijd. Vanuit de stichting moesten we na 8 maanden trekken en duwen de demonstratie defacto afdwingen vanuit de raad van commissarissen. Hierdoor werd er een afspraak gepland met iemand uit de raad van bestuur van KPN en na ons verhaal gedaan te hebben werd er direct een grote meeting gepland waarbij er uiteindelijk 1 persoon kwam opdagen… Dat nam niet weg dat ik het alsnog had gepresenteerd waarna deze persoon compleet van slag was, HET WERKT?! Ja… het werkte al in 2013… Niet dat dat enig verschil maakte nog impact had, want hierna veranderde weinig. Waar grote bedrijven met geld strooien naar startups voor veredelde deurbellen en de zoveelste prijsvergelijkingssites kwam deze innovatie in aanmerking voor niets. Waar de overheid 60mln al heeft uitgegeven voor een cloud-werkplek heb ik, voor de beeldvorming: 0,0 subsidie, iets werkend en beter voor EUR 20.000. Het concept is uitontwikkeld, het werkt en alle mogelijkheden ervan bekend. Het werd tijd dat ik me begaf op de markt van de investeerders. Talloze gesproken en allemaal lovend… Er werden uitspraken gedaan als de werkplek van de toekomst, niemand kan hier omheen en dit idee alleen al is meer waard dan marktplaats.nl. Het bleef dan ook alleen bij woorden want daar waar 1,5mln werd gestoken in de ontwikkeling van een deurbel kon ik rekenen op nul komma nul voor een uitgedacht en commercie klaar concept. Dat toen en nu nog steeds dan ook geen enkele concurrentie kent. Je kunt je wel voorstellen dat dat soort nieuws je ook goed ‘pissed’ maakt.
2017. Eindelijk kon ik in januari aan de slag in de Tweede Kamer om de werkplek officieel te testen en te laten goedkeuren voordat de pilot zou worden ingezet. Dit is met succes afgerond in februari en sindsdien wacht ik op goedkeuring om de pilot, die in 2015 is afgesproken, van start te kunnen laten gaan. Met hele hele kleine stapjes en veel wachten komt hij er ook uiteindelijk en hopelijk dit jaar nog want ook dat is niet zeker. Ik ben ook voorgesteld aan een bestuurslid van een grote automatiseerder. Na het uiteenzetten van mijn idee en de bereikte stappen stelde hij me voor om met mensen te gaan spreken van zijn organisatie. Na een keer of 8 mijn verhaal te hebben gedaan en uiteenlopende vragen te beantwoord en zaken te hebben toegelicht, zien zij allen een dergelijk initiatief zitten. Waarbij zij bereid zijn dit te gaan exploiteren. Mooi toch? Ja best wel, totdat je erachter komt hoe bureaucratisch het er soms aan toe kan gaan. Om alleen al een interne demo-omgeving op te zetten is akkoord nodig van de raad van bestuur. Wanneer dat geagendeerd wordt, of wanneer dat er komt… Allen een voorzichtige schatting 3e kwartaal dit jaar waarbij ‘misschien’ heel vaak valt.
Resultaat tot nu toe: Ik ben 5 jaar verder met een concept dat uitontwikkeld is dat niet nog in de markt bestaat en waarbij er geen concurrentie is. Beiden Google en Microsoft zijn er niet in zijn geslaagd om alleen al in de buurt te komen van de door mij ontwikkelde oplossing.
Note aan Constantijn en StartupDelta: In Nederland hebben we mensen met uitontwikkelde en bewezen concepten die nergens terecht kunnen. Als Startup Envoy probeer ik al een hele tijd met u in contact te komen, misschien dat dit werkt…
#wantstotakeovertheworld
