De groeiende onvrede over het gebrek aan gezondheidszorg, de staat van de economie en de hoge werkeloosheid in het oosten van Marokko zijn al tientallen jaren een probleem. Deze onvrede sloeg om naar demonstraties na de dood van vis verkoper Mouhcine Fikri.
Zijn handelswaar werd in beslag genomen omdat het niet het juiste seizoen was. Prompt haalde de politie dan ook een vuilniswagen erbij om zijn handelswaar te laten af te voeren. Mouhcine liet het er niet bij zitten en klom in de vuilniswagen waarna de agenten de opdracht gaven aan de bestuurder om deze aan te zetten. Gevolg, Mouhcine overleed in een vuilniswagen onder toeziend oog van omstanders en de politie.
Sindsdien worden er constante demonstraties georganiseerd. De Marokkaanse overheid heeft in het verleden keihard ingegrepen en tolereert demonstraties niet. Zij schuwt dan ook niet om onder andere het leger en de luchtmacht in te zetten tegen de burgerbevolking. Dat blijft nu uit en hard ingrijpen zou alleen averechts effect hebben. Bovendien hebben de protesten zich nu verspreid naar andere steden. Waarbij voor- en tegenstanders, Riffijnen en niet-Riffijnen resp., recht tegen over elkaar zijn komen te staan.
Het overgrote deel van de in Nederland wonende Marokkanen komt dan ook uit het Rif gebied. Ik spreek uit persoonlijke ervaring wanneer ik stel dat de Marokkanen uit voornamelijk het westen en de grote steden over het algemeen daar een prima bestaan hebben. Het is dan ook een wereld van verschil tussen het oosten en het westen in het land.
Waar ik bang voor ben is dat door het gebrek aan ingrijpen of bemiddeling door bevriende staten, zoals Nederland, er een burgeroorlog van Syrische proporties kan ontstaan aan onze directe Europese zuidkust. Voor de duidelijkheid dit is geen theorie, dit heeft zich in het verleden verschillende malen gemanifesteerd. Destabiliserende factoren zoals instabiele buurlanden (Algerije/Tunesië/Libië). Aanwezigheid van radicale extremisten zoals de Moslim Broederschap en de voortdurende problemen met de bezetting van de Westelijke Sahara maken het probleem meer acuut.
Mijn vraag aan onze regering en de bureaucraten in Brussel is of we het risico willen lopen dit compleet uit de hand te laten lopen. Of dat we juist nu het zich beperkt tot demonstraties in actie komen en een land op weg kunnen helpen naar een echte democratie.
