Witte mannen ontdekken dingen
Het is bekend dat feministen, nonbinaries, minderheidsgekwetsten en andere zieligheidsfetishisten altijd nogal boos zijn over de vele slechte dingen die sommige witte mannen doen. Er is echter één ding waar deze mensen nóg bozer van worden, en dat zijn witte mannen die juist hele goede dingen doen.
Zoals de witte mannen Jacques Dubochet, Joachim Frank en Richard Henderson, aan wiens levenswerken we grotendeels de cryo-electronen microscoop te danken hebben, waarmee organische moleculen nu in hoge resolutie in 3D kunnen worden waargenomen. Hiermee groeit bijvoorbeeld onze kennis over de verspreiding en werking van virale ziektes of de manieren waarop bepaalde bacteriën zich verdedigen tegen antibiotica.
Of de witte mannen Rainer Weiss, Barry Barish en Kip Thorne, dankzij wie we eindelijk zwaartekrachtsgolven hebben gedetecteerd, waarvan het bestaan een eeuw geleden voorspeld was door Albert Einstein en waar de wetenschap sindsdien naar op zoek is geweest. Het waren deze drie heren die grote bijdrages hebben geleverd aan de technologie waarmee in 2015 zwaartekrachtsgolven konden worden gemeten die het gevolg zijn van een collisie tussen twee zwarte gaten die 1.3 miljard jaar geleden heeft plaatsgevonden. Zo is ons inzicht in de fundamentele bouwstenen van het universum zelf weer wat uitgebreid.
Nobelprijzen
Aan dat soort mensen reiken we Nobelprijzen uit, omdat ze de wetenschap, en daarmee de menselijke beschaving en het menselijk bestaan, substantieel verder helpen. Tot ergernis van politiek correcte linksmensen zijn Nobelprijzen dus geen poedelprijzen die uitgereikt worden aan mensen die zielig gevonden worden en een geacht worden een schouderklopje nodig te hebben. Integendeel, het gaat volledig meritocratisch: mensen die baanbrekende ontdekkingen doen krijgen Nobelprijzen uitgereikt, niet mensen die op hun zolderkamer verongelijkt zitten te zijn en vinden dat ze extra sympathie en respect verdienen vanwege de huidskleur en/of de geslachtsdelen waarmee ze geboren zijn.
(NB: wat ik hierboven schrijf gaat op voor Nobelprijzen voor Natuurkunde, Scheikunde en Biologie en zo. Niet die maffe vredesprijs. Die kun je wél winnen door simpelweg een neger te zijn, of een terrorist. Of lid van een groep die niet onderdrukt is, maar wel heel erg klein en obscuur is, zoals mensen die zichzelf als “Europeanen” identificeren.)
De persoon vs de inhoud
De linksprogressieve intellectueel daarentegen wil de aandacht afleiden van de inhoud en het meer over irrelevante kenmerken hebben als de kleur en identiteit van de onderzoeker, want de diversiteitsreligie leert dat alle mensen precies gelijk zijn en een overrepresentatie van, bijvoorbeeld, witte mannen alléén maar het gevolg kan zijn van discriminatie. Combineer dit met het cultuurrelativistische (en antiwetenschappelijke) idee dat objectieve waarheid niet bestaat (zie Gloria Wekker), zodat de waarde van een onderzoek “ook maar een mening” is en de enige variabele van belang die overblijft is de identiteit van de persoon die de ontdekking doet, niet de ontdekking zelf.
En omdat het voor deze mensen volkomen vanzelfsprekend is om op ras en geslacht te selecteren in plaats van kwaliteiten, nemen ze aan dat het Nobelcomité óók wel daarop zal selecteren. Omdat dat is wat deze activisten zélf zouden doen, als ze in het comité zouden zitten. Een ouderwets staaltje psychologische projectie dus. Kijk bijvoorbeeld naar de bezwaren die Asha ten Broeke zo enthousiast citeert:
“..the Nobels promulgate the idea of the lone genius—the idea (..) that “the history of the world is but the biography of great men”.” https://t.co/dDAm4KmezI
— Asha ten Broeke (@ashatenbroeke) October 5, 2017
“another issue with the Nobels. In as much as they propagate the myth of the lone genius, that lone genius is almost always white and male.” https://t.co/dDAm4KmezI
— Asha ten Broeke (@ashatenbroeke) October 5, 2017
Natuurlijk, een Nobelprijs eert een wetenschapper, maar de hoofdzaak ligt nog altijd bij de ontdekking zelf en de progressie van de menselijke beschaving die gevierd wordt. Maar als je linksprogressief bent en je focus ligt grotendeels of geheel op de raciale en gender-identiteit van de onderzoeker, dan ben je geneigd er vanuit te gaan dat het Nobelcomité dat óók wel heel belangrijk zal vinden. Je kunt je niet voorstellen waarom ze daar niét naar zouden kijken. En als dan alleen witte mannen de prijs winnen, is dat dús omdat het Nobelcomité vrouwen en minderheden minderwaardig vindt en een narratief van “eenzame geniale witte mannen” wil promoten.
En we moeten hier niet focussen op Asha uiteraard, want zij is verre van de enige die zo denkt, kijk maar naar de schreeuwstukjes van hokjesdenkende linkse klaagmedia als de Huffington Post en The Atlantic.
Een politiek correctere Nobelprijs
Kortom, de Nobelprijs moet de zoveelste troostprijs worden, iets om uit te reiken aan vrouwen en minderheden zodat linkse mensen zichzelf lekker goed en inclusief kunnen voelen.
En die cryo-electronen microscoop waarmee we pathogenen kunnen onderzoeken? Ach, wat maakt het uit? Zoals gezegd, de maatschappij is maakbaar, alle mensen en culturen zijn precies gelijk en realiteit is ook maar een constructie, dus de waarheid van die oude witte westerse mannen met hun microscoop is echt niet meer waard dan de waarheid van een stam uit Afrika die ziektes bestrijden met prachtige, culturele rituelen van oude wijze heksendokters (van wie wij trouwens nog heel veel kunnen leren!!).
En die zwaartekrachtgolven van zwarte gaten, kom op zeg, alsof er niet honderden Afrikaans-Amerikaanse rappers zijn wiens oeuvre grotendeels over botsende zwarte gaten gaat! En daar zijn ook gewoon peer-reviewed wetenschappelijke artikelen over, geschreven door zwarte vrouwen! (NB: dat laatste is geen grap. Klik de link. Dit is echt.) Daarnaast zijn deze mensen ook nog eens zelf zwart, dus bij hun is het geen culturele appropriatie, in tegenstelling tot bij die oude witte wetenschappers met hun mannelijke privilege. Dus wie denken ze wel niet dat ze zijn?
Laten we daarom de dame hieronder voordragen voor de Nobelprijs voor de Natuurkunde in 2018, voor haar baanbrekende theorieën over de vorming van bliksem, met gebruik van verfrissende, nieuwe redeneermethodes gebaseerd op vrouwelijke en Afrikaanse logica, in plaats van de wittemannenlogica van “de wetenschappelijke methode” waar we aan gewend zijn, waarmee ze de conservatief-patriarchale assumpties van witte mannen omtrent electromagnetisme en meteorologie uitdaagt:
Wel een Nobelprijs waard, zou ik zeggen! Al was het alleen maar vanwege haar bijdrage aan de “dekolonisatie van de wetenschap,” zoals dat heet. Je moet wel een totale racist danwel seksist zijn om daar op tegen zijn, toch?
Op naar een rechtvaardiger en inclusievere wetenschap!
