Al een paar dagen was #Obamagate trending op Twitter, maar veel Nederlanders zullen geen flauw idee hebben waar dit op slaat. Hoe kan de vorige president van de VS – die bekend staat om zijn onberispelijke staat van dienst – in zo’n hashtag zitten?
Deze onwetendheid is niet vreemd, want de laatste jaren is de Nederlandse berichtgeving over de Amerikaanse politiek steeds verder versimpeld. Dat heeft twee oorzaken.
Ten eerste is het inmiddels vrijwel onmogelijk om volledig te zijn. De afgelopen jaren is er zoveel gebeurd en zoveel personen zijn bij alle intriges rond het Witte Huis betrokken dat het een dik boek zou vergen om dit allemaal uit te diepen. Moet een journalist dan in elk artikel weer de hele geschiedenis vertellen? Dat is bijna niet te doen en bovendien haken veel lezers dan af.
Ten tweede hebben we te maken met twee verhalen die lijnrecht tegenover elkaar staan.
Het ene verhaal is: Trump is een incompetente bluffer en een gevaar voor de VS en zelfs voor de wereld. Het andere is: Trump is een eenzame strijder tegen de Deep State en als je denkt dat hij blundert, hoort dat bij zijn plan.
Het eerste verhaal zal u bekend voorkomen omdat dit al jaren door veel media wordt uitgedragen; het tweede verhaal is het verhaal van de overtuigde Trumpfans.
Het is belangrijk om te beseffen dat een president waar je zelf geen sympathie voor voelt toch het slachtoffer kan zijn van een samenzwering, en dat al zijn fouten dan niet goedmaken wat zijn tegenstanders doen. Houd dit in gedachten als we gaan kijken wat Obamagate eigenlijk is.
Verwacht geen boek, ik ga de voorgeschiedenis alleen in hoofdlijnen geven en zal verwijzen naar andere bronnen voor bewijzen. Alleen de laatste verwikkelingen zal ik uitgebreider toelichten en vervolgens kijken wat de Nederlandse media hier tot nu toe over bericht hebben.
De wortels van Obamagate liggen in 2016.
Trump for president
Toen Trump zich kandidaat stelde om president te worden, was hij niet bepaald welkom bij het establishment. Hij overtroefde eerst de Republikeinse partij – wat binnen die partij een groep felle Never-Trumpers opleverde – en vervolgens slaagde hij er ook nog in om de verkiezingen te winnen.
Vuile spelletjes horen bij verkiezingscampagnes, zeker in de VS, en zijn politieke tegenstanders deden hun best om belastende informatie over hem te vinden. Trump is een kleurrijk figuur en er was meer dan genoeg munitie om zijn geschiktheid voor het presidentschap in twijfel te trekken.
Het uitvergroten van de grofheden van Trump bleek niet tegen hem te werken. De media vertelden keer op keer dat ‘the Donald’ een lompe trol was met een te hoge dunk van zichzelf, maar veel kiezers vonden zijn beloftes oprecht klinken. Vooral de leus ‘Drain the Swamp!’ vond veel weerklank, en was een lompe trol van buitenaf niet de perfecte kandidaat om alle corrupte spelletjes in Washington DC onderuit te halen?
In hun zoektocht naar middelen om Trump weg te houden bij het presidentschap gingen de Democraten over op grof geschut. Christopher Steele – een voormalige Britse geheim agent – werd ingehuurd om belastend materiaal over Trump te verzamelen en hij stelde het Steele Dossier samen. De contacten tussen Steele en Hillary Clinton kwamen pas later aan het licht, maar zijn inmiddels ruimschoots bewezen.
Het doel van het Steele Dossier was om te suggereren dat Trump onder controle van Poetin stond. Trump zou chantabel zijn of simpelweg sympathiseren met Rusland. Ondanks alle sappige verhalen leverde het Steele Dossier geen enkel bewijs voor de verdachtmakingen, wat achter de schermen al snel duidelijk werd.
Toch werd het Steele Dossier gebruikt als rechtvaardiging voor diepgaande onderzoeken naar Trump en zijn medewerkers. Nadat het Muelleronderzoek geen bewijs vond voor een samenzwering van Trump met de Russen, kwam onder leiding van Michael Horowitz – een hoge ambtenaar van het Amerikaanse ministerie van justitie – een onderzoek op gang naar de handelwijze van de FBI. Uit het Horowitz report bleek dat er binnen de FBI was gelogen en bedrogen om spionage op de Trump campagne te rechtvaardigen en om later het enorme onderzoek van Robert Mueller mogelijk te maken.
Voor details over het Steele Dossier en het Muelleronderzoek verwijs ik naar mijn eerdere artikel hierover waarin ik trouwens nog te optimistisch was over de VS-media. In dat artikel verwijs ik naar een nog eerder artikel van Frank van Dorp over het Nunes Memo, achteraf het eerste signaal dat er echt iets grondig mis was. Voor details over het Horowitz report verwijs ik naar dit schokkende overzicht van de feiten die in het rapport besproken werden.
Generaal Michael Flynn
Intussen was nog iemand anders onder de aandacht van de Democraten gekomen: Michael Flynn, een gepensioneerde generaal.
Michael Flynn was niet zomaar iemand. Onder Barack Obama was hij hoofd van de militaire inlichtingendiensten en in die functie was hij met Obama in aanvaring gekomen. Volgens Obama omdat de generaal eigenwijs was en slecht functioneerde, volgens Flynn omdat hij een hardere aanpak van islamitisch extremisme wilde dan Obama goedvond. Het resultaat van deze spanningen was dat Flynn in 2014 vervroegd met pensioen ging.
Er zijn verhalen geweest over wangedrag van Flynn: hij zou moeilijk in de omgang zijn, hij zou liegen, hij zou een relatie met een Russische vrouw hebben gehad, maar niets werd ooit bewezen en het zou ook om roddel van politieke tegenstanders kunnen gaan. In elk geval was zijn relatie met Obama blijkbaar erg slecht, want toen Trump Flynn als National Security Advisor wilde hebben, waarschuwde Obama hem speciaal voor Flynn die volgens hem niet te vertrouwen was.
Nadat Trump gekozen was, bereidde Flynn zich voor op zijn toekomstige taak en in december 2016 had hij diverse telefoongesprekken met Sergey Kislyak, de Russische ambassadeur. De FBI luisterde mee – zoals gebruikelijk bij dit soort gesprekken – en de transcripts van de gesprekken lieten niets bijzonders zien.
Daarmee had elk onderzoek naar Flynn afgesloten kunnen zijn, en op 4 januari 2017 zou dat ook gebeurd zijn als Peter Strzok – een FBI-agent met een enorme hekel aan Trump – daar niet een stokje voor gestoken had. Strzok seinde James Comey en Andy McCabe in – destijds de eerste en tweede man van de FBI – en de volgende dag was er een vergadering in de Oval Office.
Bij de vergadering van 5 januari 2017 waren de volgende personen aanwezig die toen nog de hier achter hun naam genoemde functies hadden: Barack Obama (president), Joe Biden (vice-president), James Comey (directeur FBI), John Brennan (directeur CIA), James Clapper (hoofd nationale inlichtingendienst), Susan Rice (nationaal veiligheidsadviseur), Sally Yates (hoge ambtenaar ministerie van justitie) en andere hoge ambtenaren.
Volgens Clapper, Comey en Yates was Obama al op de hoogte van de inhoud van de telefoongesprekken tussen Flynn en Kislyak, wat vooral Yates nogal verbaasde. Hier wordt een onthulling van 13 mei 2020 interessant waaruit blijkt dat o.a. Joe Biden gevraagd had om de unmasking van Flynn. Dat de FBI meeluistert met dit soort gesprekken is namelijk normaal, maar het is zeker niet normaal dat deze informatie vervolgens gedeeld wordt met politieke tegenstanders. Zie ook deze video vanaf 1.26.
Over deze vergadering stuurde Susan Rice zichzelf later een bericht waarin stond dat Obama erop had aangedrongen dat alles volgens de regels moest gaan en – bijzonder – dat ze zich moesten afvragen of het team van Trump wel alle informatie mocht krijgen.
Al deze zaken weten wij doordat documenten hierover naderhand vrijgegeven moesten worden.
De vervolging van Flynn
In de weken tussen deze vergadering van 5 januari en de inauguratie van Trump op 20 januari 2017 werd gelekt naar de media en het Steele Dossier werd gepubliceerd. Ook werden geruchten over Flynn verspreid.
Na een tip van een Obama-official schreef David Ignatius van de Washington Post voor het eerst over de Logan Act, een obscure wet uit 1799 die onderhandelingen van gewone burgers met vijandige mogendheden strafbaar stelt. Deze wet diende om te voorkomen dat mensen zich voor kunnen doen als afgezanten van de regering, maar hij was nooit toegepast. Had Flynn deze wet overtreden door met de Russische ambassadeur te spreken?
Kort na de inauguratie van Trump werd dit artikel in de Washington Post als voorwendsel gebruikt om Flynn te ondervragen. Deze ondervraging was opgezet om Flynn in de val te laten lopen. Bill Priestap, een hoge FBI-agent, schreef hierover: ‘What is our goal? Truth and admission or to get him to lie, so we can prosecute him or get him fired?’
Dat kan je met veel goede wil lezen als een neutrale vraag, maar uit alle verdere ontwikkelingen wordt wel duidelijk wat het was: overleg hoe Flynn onschadelijk kon worden gemaakt.
James Comey – destijds directeur van de FBI – was dom genoeg om in het openbaar op te scheppen over deze list. Dat de FBI erop uit was om een onschuldig iemand te pakken te nemen, vond hij blijkbaar geen enkel probleem. Om Trump onderuit te halen was immers alles geoorloofd?
Kijk zelf maar hoe Comey voor een lachend publiek zat te pronken met zijn daden. De video duurt anderhalve minuut.
Flynn wist niet met welk doel de agenten langs kwamen; hij werd niet op zijn rechten gewezen, en hem werd verteld dat bij dit gesprek echt geen advocaat aanwezig hoefde te zijn. Zelfs in deze situatie – gepland om hem in de val te lokken – zei hij niets waar de FBI hem op kon pakken. Toch werd besloten om hem in opspraak te brengen, en dat lukte. Op 13 februari werd de druk zo groot dat Trump Flynn moest ontslaan.
Daarna was de FBI nog niet met hem klaar. Flynn werd achtervolgd met rechtszaken totdat hij zelfs zijn huis moest verkopen om de juridische kosten te kunnen betalen. Wat niet hielp was dat zijn advocaten samenspanden met zijn aanklagers. Toen uiteindelijk gedreigd werd met vervolging van zijn zoon, zwichtte Flynn en tekende een plea deal, een schuldbekentenis waarmee hij verdere vervolging kon voorkomen.
Lees voor dit schandaal het opiniestuk van professor Jonathan Turley, een Democraat die voor Hillary Clinton stemde, maar inmiddels walgt van deze praktijken.
De transcripts
De reden dat we er nu achter komen wat zich achter de schermen afspeelde, is dat vorige week donderdag – op 7 mei 2020 – 53 schriftelijke verslagen van getuigenverhoren werden vrijgegeven.
Al in september 2018 had the House Intelligence Committee – een soort Commissie Stiekem – bepaald dat deze verslagen openbaar moesten worden gemaakt, maar de Democraat Adam Schiff – sinds de midterm verkiezingen van november 2018 voorzitter van deze commissie – had tot nu toe openbaarmaking weten tegen te houden. Nu had Richard Grenell – het hoofd van de inlichtingendiensten – hem voor het blok gezet. Als Schiff de documenten niet vrij zou geven, zou Grenell het zelf doen.
En zo kwamen de getuigenverklaringen openbaar van al deze hoge ambtenaren en politici die onder ede verhoord waren over het Steele Dossier, de vervolging van Michael Flynn, de vergadering van 5 januari 2017, en het onderzoek van Robert Mueller.
Het meest schokkende van deze getuigenverklaringen is het enorme verschil tussen wat hoge Obama-officials achter de schermen onder ede verklaarden, en wat ze in het openbaar zeiden. Het is verbijsterend hoe deze mensen logen, blijkbaar in de overtuiging dat niemand ooit te weten zou komen wat ze deden. Bij nader inzien is het niet zo vreemd dat Adam Schiff niet wilde dat deze documenten openbaar kwamen.
Onderstaand fragment van Tucker Carlson gaat over een schandaal tijdens de verkiezingscampagne van 2016 toen de mailserver van de Democraten gehackt zou zijn door de Russen. Dit was volgens de Democraten een bewijs dat de Russen Trump van dienst waren. Kijk vooral aandachtig (de eerste 6.45 minuten zijn van belang) en tel mee hoe vaak Schiff zegt dat er bewijs (evidence) is terwijl we nu weten dat hij keihard loog. Toen Carlson hem confronteerde, suggereerde hij nog – heel grappig, maar niet heus – dat Carlson voor de Russen werkte. Dat narratief zat er blijkbaar goed in.
Maar Schiff was niet de enige die keihard loog.
In dezelfde uitzending van Tucker Carlson werden uitspraken getoond van James Clapper, Samantha Power, Susan Rice, Loretta Lynch en Evelyn Farkas. Allemaal hoge Obama-officials die onder ede eendrachtig verklaard hadden dat ze nooit enig bewijs hadden gezien dat Trump samenwerkte met de Russen, maar die in het openbaar volop de complottheorie van de Russian Collusion steunden.
In the Ingraham Angle werden beelden getoond van Susan Rice, James Clapper en Ben Rhodes – stuk voor stuk druk bezig om de geruchtenmachine van de Russian Collusion gaande te houden terwijl ze onder ede hadden verklaard dat er geen enkel bewijs was. En ja, het is Fox News – volgens veel Trumphaters een propagandakanaal voor Trump – dat nu deze beelden laat zien en ze naast de getuigenissen legt, maar maakt dat de feiten minder waar? De beelden spreken voor zich, en de getuigenissen ook.
Obama over Flynn
Dit alles is natuurlijk nog geen reden om Obama ergens van te verdenken. Dat iedereen om hem heen loog over een samenzwering tussen Trump en de Russen kan je hem niet verwijten, toch?
Dat zou op zich al een vreemde gevolgtrekking zijn. In dit geheel van list en bedrog zou Obama wel een enorme stommeling moeten zijn om niets door te hebben, en het enige alternatief is dat hij er alles vanaf wist en eraan meewerkte of er zelfs leiding aan gaf.
Maar ook dat is nog geen rechtstreeks bewijs.
Rechtstreeks bewijs zou kunnen komen van getuigenissen over die vergadering van 5 januari 2017 waar Obama raadselachtig goed op de hoogte bleek van de gesprekken van Flynn met de Russische ambassadeur, dezelfde vergadering waar Sally Yates en Susan Rice al vreemde dingen over gezegd hebben. Bewijs zou ook kunnen komen van James Comey als hij zichzelf vrij wil pleiten en gaat uitleggen dat hij alles op bevel van Obama deed. Hetzelfde geldt voor Adam Schiff en vele anderen.
Maar zelfs als zij Obama niet zouden beschuldigen is de oud-president nog niet uit de problemen.
Denk even terug aan de persoonlijke vijandschap tussen Barack Obama en Michael Flynn.
Heeft Flynn daarvoor moeten boeten? Is dat de reden dat hij zo meedogenloos vervolgd is? Of moest Flynn ‘verwijderd’ worden om te voorkomen dat hij lijken van de Obama regering in de kast zou vinden? Want Flynn was een deskundig man en hij had duidelijk gemaakt dat hij de bezem door de departementen zou gaan halen.
En dan komen we bij de vreemde uitlatingen van Obama van afgelopen vrijdag 8 mei.
De oud-president sprak in een teleconferentie voor 3000 leden van de Obama Alumni Association, en daar zei hij over Michael Flynn: ‘There is no precedent that anybody can find for someone who has been charged with perjury just getting off scot-free.’ Oftewel: ‘Er is geen precedent te vinden van iemand die is aangeklaagd wegens meineed en zomaar ongestraft blijft.’
In de Wall Street Journal verscheen een zeer kritisch commentaar over deze uitspraken.
Obama is een jurist, hij weet heel goed waar hij over praat. Hoe komt hij erbij om Flynn te beschuldigen van meineed? Daar is Flynn nooit voor aangeklaagd. Hij heeft onder zware druk – om zijn zoon te beschermen – gezegd dat hij had gelogen tegen de FBI, maar ook dit ging niet over meineed. Iedereen is nog aan het bijkomen van de schok hoe Flynn zonder enig bewijs geframed is, en dan doet Obama zo’n uitspraak? Zoals de Wall Street Journal stekelig opmerkt: niemand heeft Obama om zijn juridische commentaar gevraagd, dus waar maakt hij zich in werkelijkheid zorgen om?
En Obama vervolgde: ‘That’s the kind of stuff where you begin to get worried that basic—not just institutional norms—but our basic understanding of rule of law is at risk. And when you start moving in those directions, it can accelerate pretty quickly as we’ve seen in other places.’
Hier maakt Obama zich plotseling heel gewetensvol zorgen over de basis van de wet die in gevaar zou kunnen zijn. Is dat niet exact het omgekeerde van wat hij zou moeten zeggen? Werd de wet niet juist geweld aangedaan toen Flynn vervolgd werd terwijl men wist dat hij onschuldig was?
Dan vervolgt het artikel met een opsomming van de gerechtelijke dwalingen in de zaak Flynn en sluit af met deze bijtende conclusie: ‘Dit alles roept vragen op over de rol die het ministerie van justitie en het Witte Huis onder Obama hebben gespeeld bij de aanval op Michael Flynn. We weten al dat de FBI een contraspionageonderzoek had geopend naar Flynn en andere campagnemedewerkers van Trump, maar er was geen bewijs gevonden voor samenwerking met de Russen.
De overwinning van Donald Trump verhoogde de kans dat deze ongekende spionage tegen een politieke tegenstander zou worden ontdekt, wat op zijn minst politiek gênant zou zijn geweest. Door Flynn aan te vallen – en het in diskrediet geraakte Steele-dossier af te sluiten – bleef de complottheorie over Rusland in stand en evolueerde naar het twee jaar durende Mueller-onderzoek dat eveneens geen aanwijzingen voor samenzwering met de Russen opleverde.
Dit is onder meer wat de United States Attorney John Durham onderzoekt op verzoek van de Attorney General William Barr. Misschien wil Obama daarom zo graag de waarheid over de vervolging van Flynn verdraaien.’
Dit is waarom de hashtag #Obamagate rondgaat.
De Nederlandse media
En nu komen we bij de Nederlandse media.
Het is al langer een probleem dat veel Nederlandse VS-correspondenten vrij kritiekloos de lijn van de Democraten volgen, en met dit schandaal wordt dat een behoorlijke handicap.
Als je drie jaar lang mee bent gegaan in alle leugens van de Democraten en je moet nu ineens ‘het andere verhaal’ serieus gaan nemen, dan moet je een behoorlijke draai maken. Het is dan ook duidelijk dat dit moeite kost.
Erik Mouthaan kiest er nog voor om – net als veel Democraten – te roepen dat Obamagate alleen maar een afleidingsmanoeuvre is. Volgens dit narratief is Trump zo slecht in het managen van de coronacrisis dat hij nu een wilde complottheorie heeft verzonnen om de aandacht van zijn slechte beleid af te leiden.
We gaan zien hoe lang Mouthaan dit volhoudt.
Eelco Bosch van Rosenthal van Nieuwsuur pakt het slimmer aan en probeert zelf een afleidingsmanoeuvre door de aandacht te vestigen op een wilde tweet van Trump over dat Joe Scarborough – de gastheer van de talkshow Morning Joe – betrokken zou zijn bij een moord. Toch legde Van Rosenthal bij Op1 wat beter het verhaal van de Republikeinen uit, al noemde hij het nog ‘getoeter’ en vertelde hij niet hoeveel bewijs hiervoor is. Misschien gaat hij dat er geleidelijk inbrengen?
Bij EenVandaag was een tenenkrommend item, getiteld: ‘Donald Trump gebruikt Obamagate als afleidingsmanoeuvre voor de coronacrisis’ en wie werd als expert geraadpleegd?
Trumphaatster Karlijn van Houwelingen – haar twitterprofiel spreekt voor zich – die in het AD zo’n suggestief halve-waarheden-artikel schreef dat het een close read op zich waard zou zijn. De conclusie van EenVandaag zal dan ook niemand verbazen: Trump kletst maar wat en Obama hoeft zich geen zorgen te maken.
Wat betreft de landelijke kranten en de artikelen bij RTL en NOS heb ik een klein overzicht gemaakt en gekeken welke onthullingen van de laatste weken genoemd zijn. Voor alleen het noemen van een onthulling een oranje cirkel met kruis, voor het noemen van een onthulling met daarbij het onderliggend bewijs een groen rondje. Voor het helemaal niet noemen van een onthulling rest dan alleen nog een rood kruis.
Dit overzicht maakt goed duidelijk dat de Nederlandse media (nog) niet in staat zijn om de simpele feiten van dit verhaal te noemen. De Telegraaf lijkt er goed vanaf te komen, maar dit is te danken aan twee uitstekende columns van Leon de Winter en Afshin Ellian, niet aan de gewone berichtgeving. Zonder deze columns had de Telegraaf alleen een oranje cirkel verdiend voor het noemen dat Flynn in de val gelokt ‘zou zijn’.
Wat de Nederlandse media vooral noemen is het narratief van de Democraten: Obamagate is alleen maar een afleidingsmanoeuvre van Trump omdat zijn beleid in de coronacrisis zo slecht is.
Conclusie
Ook de Nederlandse media zullen niet lang meer om dit schandaal heen kunnen.
Om terug te keren naar het begin van dit artikel: Obamagate is lastig uit te leggen omdat het zo’n ingewikkeld verhaal is. Zelfs in deze uitgebreide versie heb ik nog heel veel overgeslagen, maar ik hoop dat de hoofdpunten duidelijk zijn:
De top van de Democratische partij heeft – waarschijnlijk met medeweten van Obama en misschien zelfs onder zijn leiding – de macht van de staat ingezet tegen een politieke tegenstander terwijl men wist dat er geen bewijs was. Sterker nog: deze mensen deden dit waarschijnlijk met als enige doel om hun eigen politieke huid te redden.
En als we nu kijken naar de twee tegengestelde verhalen uit de inleiding, dan wordt ook duidelijk dat de Democraten met medewerking van een groot deel van de media het verhaal gepusht hebben dat Trump een incompetente bluffer is en een gevaar voor de VS en zelfs voor de wereld. Nog erger: velen van hen hebben herhaaldelijk gezegd dat er bewijs was – of tenminste aanwijzingen – dat Trump een marionet van Poetin was.
Zeiden ze dat omdat ze dit geloofden? Nee. Uit de vrijgegeven transcripts blijkt dat ze heel goed wisten dat dit een regelrechte leugen was. Maar in de media – ook in Nederland – werd hun verhaal op grote schaal geloofd.
De vergelijking met Watergate is volkomen terecht; in wezen ziet het ernaar uit dat deze zaak nog heel wat ernstiger is. Nixon moest aftreden omdat de Republikeinen hun politieke tegenstanders hadden afgeluisterd en geprobeerd hadden dit toe te dekken. Nu hebben de Democraten niet alleen dit gedaan, maar bovendien mensen onterecht vervolgd, misdaden gecreëerd die er niet waren en serieuze pogingen gedaan om president Trump af te zetten.
Voor veel Nederlanders zal de schok van deze onthullingen immens zijn. Jarenlang hebben zij gehoord dat Trump een bijzonder dubieus figuur en een slechte president is, terwijl Obama zo ongeveer heilig is verklaard. Het valt te begrijpen dat velen die schok niet aan zullen kunnen en dus liever zullen besluiten dat Obamagate niets meer is dan een wilde complottheorie van Trump.
Het zal interessant zijn om te zien hoe de Nederlandse journalisten die jaren het Democratische narratief hebben uitgedragen verslag zullen doen van Obamagate.
Vond je dit artikel goed? Steun Repel via repelsteeltje.backme.org
Voor meer artikelen van Repel, zie deze link.
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg me op Twitter.
.
