Lieve allemaal,
Wat een overweldigende reacties van mijn vorige blog op voornamelijk Twitter. Zowel positieve als helaas ook negatieve. Maar dat hoort er natuurlijk bij. Iedereen kijkt er op zijn/haar eigen manier tegen aan.
Echter denk ik wel dat er wat extra informatie nodig is. Er werd door iemand aangenomen dat doordat ik bij maatschappelijk werk en psychologen liep, ik een nare jeugd heb gehad. Ja, er zijn nare dingen gebeurd, maar dat was allemaal voordat mijn moeder besloot “uit de kast” te komen. Wat in die “before” periode is gebeurd, is voor mijzelf en dierbare vrienden. Daarnaast heeft dat niets te maken met de spreekwoordelijke medaille waar ik heb over had in mijn vorige blog.
Als je 8 jaar bent en je ouders gaan scheiden en je moeder besluit haar leven volledig anders te doen en de directe omgeving daar niet goed op reageert, dan snap je als achtjarige daar helemaal niets van. Nog los van het feit dat het amper toegestaan was voor mijn moeder om openlijk pot te zijn. Ja, pot, dat woord gebruikt mijn moeder (81) vandaag de dag nog steeds en ze werd zelfs boos toen ik haar vertelde dat ik dat niet meer mag gebruiken want daarmee kwets ik anderen. Maar goed, voor mijn moeder veranderde de wereld, maar ook voor mij. Eerst snap je dat nog niet, maar als je dan 3 jaar later begint met de pubertijd, met alle ervaringen van je directe omgeving zoals school, familie, maar ook buurtgenootjes en zelf hun ouders, die niet echt positief waren, dan gaat het in je hoofd mis. Dat is een periode voor kinderen waarin zij zichzelf moeten gaan ontwikkelen en moeten ontdekken wat er toe doet. Doordat mijn moeder het zelf moeilijk had, want het is niet niks om je hele leven om te gooien en te gaan leven zoals jij dat graag wil, was er met mij ook geen land te bezeilen. Omdat ik meermaals van huis wegliep, want “het gras bij de buren is altijd groener”, was het noodzakelijk om mij weer in het gareel te krijgen.
Ja, die periode was moeilijk, zowel voor mij, maar ook voor mijn moeder, broertje en inmiddels de 2e vriendin (mijn latere mee-moeder (stiefmoeder doen we niet aan, dat is nl een naar persoon)). Er bleef voor mijn moeder weinig over dan professionele hulp in te schakelen. Als dan blijkt dat de maatschappelijk werkster ook een pot is, dan vervloek je alles en iedereen en denk je als 15 jarige dat je moeder dat expres gedaan heeft. Dat is natuurlijk niet zo, maar wel in de beleving van een kind. Nu ik 54 ben en al jaren erg goede gesprekken met mijn moeder voer over het verleden, begrijp ik het stukken beter. En mijn moeder begrijpt mijn beleving en zienswijze ook veel beter. Dat heeft wel een tijd geduurd voordat dat kon, maar door te luisteren naar elkaar en elkaar te proberen te begrijpen kom je veel verder.
Ik heb dus geen nare jeugd gehad al had ik heel graag gewild dat diverse zaken compleet anders gelopen zouden zijn, maar ook mijn moeder heeft datzelfde gevoel. Zij had het, achteraf gezien, anders willen en misschien wel kunnen doen. Maar daar ligt ook weer de jeugd van mijn eigen moeder aan ten grondslag. Daar laat ik mij niet over uit, dat is aan mijn moeder al doet die niks met social media. Echter is ons leven gelopen zoals het gelopen is.
Doordat ik dus al jarenlang opgevoed ben in een “LHBTIxyz” omgeving, is iedereen voor mij in de basis hetzelfde. Of je nu lesbisch, homo, bi, trans, hetero of wat dan ook bent. Het is het wederzijdse respect en begrip voor elkaar hebben wat het leven mooi maakt. Probeer eens te luisteren naar wat een ander te vertellen heeft, leef/lees je eens in. Dat maakt de wereld zoveel mooier. Maar ga een ander (persoon/land/gemeenschap of wat dan ook) niet jouw normen en waarden opleggen en/of maar automatisch iets aannemen wat mogelijk compleet anders zou kunnen zijn. Discussiëren kan en mag en ook het oneens met elkaar zijn mag ook, maar blijf alsjeblieft respectvol. Ik zal ook mijn best daarvoor doen!
En dan sluit ik af met het grapje wat mijn moeder en mee-moeder altijd maakten als er gekookt moest gaan worden (ja, er gebeurden heus ook leuke dingen): “Alle potten en pannen verzamelen”.
Greetz,
Nath.
