Weet u wat misschien nog wel het ergste is aan de huidige tijd?
De omkering van alle kernwaarden.
Laatst kwam een Orwelliaanse Bijbeltekst voorbij op Twitter:
Hij was bizar toepasselijk, de voorbeelden liggen voor het oprapen.
De treitervlogger
Onze publieke omroep vond dat het alweer veel te lang geleden was dat de treitervlogger aandacht had gekregen en dus mocht Ismail Ilgun weer eens prime time over zijn laatste hobby komen vertellen.
Hoe werd dit figuur ook weer beroemd? Samen met zijn vrienden zorgde hij voor overlast en maakte daar ‘stoere’ filmpjes over. Mensen treiteren, bedreigen, mishandelen, dingen vernielen en al deze zaken vervolgens filmen. Dansen op een politieauto, heel heldhaftig. En nog veel heldhaftiger: toen een klein tenger vrouwtje – raadslid Juliëtte Rot – hier iets van zei, ging Ismail haar samen met zijn kompanen intimideren.
Je zou zeggen, zo’n laffe crimineel is voorgoed af, maar nee. In onze omgekeerde wereld was dit de start voor een veelbelovende carrière. Ik ben de tel kwijt van alle mediaoptredens, contracten en interviews die Ilgun sindsdien op een presenteerblaadje kreeg aangeboden. Tip voor lange slungels die te lui zijn om te studeren: word crimineel, doe daar uitgebreid verslag van op internet en win een eindeloze stroom van kansen.
Hoe gaat het intussen met zijn slachtoffer?
Juliëtte Rot heeft een hoop ellende gehad – mede door alle bedreigingen – maar ze is keihard blijven werken en zij is nog altijd een zeer nuttig lid van de samenleving. Vraag: krijgt zij ook kans op kans op kans op kans? Welnee. In veel artikelen over het ‘fenomeen’ Ilgun wordt zij niet eens genoemd. De dader is beroemder dan het slachtoffer en heeft heel wat meer gewonnen bij deze affaire.
Komt het dan doordat Ilgun op de een of andere manier zielig is en Juliëtte bevoorrecht?
Ook al niet. Ze hebben allebei een kleurtje, en Juliëtte is daarnaast ook nog vrouw en chronisch ziek. Zelfs volgens de kromme logica van de identiteitspolitiek zou zij meer aandacht en kansen moeten krijgen dan wanklieksel Ilgun. Maar omdat de leugen regeert – omdat onze ‘kwaliteitsmedia’ het kwade goed noemen, en het goede kwaad – daarom mag Juliëtte het zelf uitzoeken en probeert men van de bedreiger een held te maken.
De moslimbroederzuster
De duisternis voorstellen als licht, en het licht als duisternis. Dit is wel heel toepasselijk in het geval van Kauthar Bouchallikht, de laatste ‘aanwinst’ van GroenLinks. Ze staat op de lijst van Jesse Klaver en dat is natuurlijk garantie voor welwillende media-aandacht. Kijk eens wat schattig! Zo’n lief tenger vrouwtje met een kleurtje en een hoofddoek, en ze is ZO progressief! Ze is voor het klimaat! Ze is voor radicale gelijkheid! Ze past toch ZO bij GroenLinks!
Ze past inderdaad bij GroenLinks. Niet omdat dit zo’n sociale partij is, niet vanwege idealisme of progressiviteit, maar vanwege de totale omkering van waarden.
Vergeet niet dat GroenLinks de partij was waar in februari 2019 op het partijcongres een resolutie werd aangenomen waarin werd gesteld dat ‘BDS een geoorloofd middel is om de Palestijnen te helpen in hun strijd voor rechtvaardigheid’. BDS, dat is die club die in diverse westerse landen verboden is of zwaar onder vuur ligt wegens antisemitisme. En geen wonder. Een uitspraak van oprichter Omar Barghouti: ‘…a return for refugees would end Israel’s existence as a Jewish state. The right of return is a basic right that cannot be given away; it’s inalienable. A two-state solution was never moral and it’s no longer working.’
Voor de duidelijkheid: de doelstellingen van BDS zouden – als ze ooit hun zin krijgen – leiden tot de ondergang van Israël en waarschijnlijk ook tot genocide op een volk dat hier al bittere ervaring mee heeft.
En nu heeft deze partij Kauthar Bouchallikht welkom geheten op de lijst. Al weken komen er feiten naar buiten die bepaald niet geruststellend zijn. Met name Carel Brendel heeft een hoop bewijs opgedoken van de vele banden die Bouchallikht had (heeft?) met allerlei dubieuze organisaties zoals Milli Görüş, Islamic Relief en de Moslimbroederschap.
GroenLinks dat altijd zo’n grote mond opzet bij (vermeend) antisemitisme bij politieke tegenstanders speelde de slachtofferkaart bij monde van leider Jesse Klaver. Die arme Kauthar wordt natuurlijk zo kritisch onder de loep genomen omdat ze moslima is: het is allemaal racisme, seksisme en islamofobie. En ze heeft toch ‘ondubbelzinnig afstand genomen’ van die paar kleine vergissingen?
Deze week dook een foto op van Bouchallikht bij de beruchte Gaza-demonstratie waarbij Israël gelijk werd gesteld aan nazi-Duitsland, en deelnemers vlaggen droegen waarop de Davidsster gelijk werd gesteld aan het hakenkruis. Groenlinks vindt nog steeds dat Kauthar op de lijst kan blijven staan.
Marie Antoinette Kaag
De derde in deze veelzeggende rij is niemand minder dan D66-minister Sigrid Kaag met een wereldvreemde Instagrampost.
Hoe lang wordt deze dame ons al verkocht als wijs en verstandig? De publieke omroep krijgt maar geen genoeg van haar, net als de kwaliteitsmedia. Pardon. Zei ik ‘publieke’? Zei ik ‘kwaliteitsmedia’?
De ‘publieke’ omroep wordt wel betaald door het publiek, maar staat ten dienste van de elite, niet van het publiek. En de zogenaamde kwaliteitsmedia leveren maar al te vaak geen kwaliteit maar propaganda voor diezelfde elite.
En dus krijgen we al maanden te horen hoe geweldig Sigrid Kaag is en dat zij de eerste vrouwelijke premier van Nederland zou moeten worden. De suggestie ligt er duimendik bovenop: Kaag moet premier worden, want als dat niet gebeurt is dat een onomstotelijk bewijs dat vrouwen nog steeds worden achtergesteld.
Achtergesteld…?
Voor wie het nog niet gelezen heeft, in de Instagrampost kwam Kaag met een persoonlijk verhaal: ze wilde vrouwen en meisjes aanmoedigen om iets te durven. Daarom zei ze: kijk niet naar wat je niet kunt, want dat doet een man ook nooit. Tikkeltje generaliserend…? Klopt, het is dan ook niet waar, het dient alleen om de lezer duidelijk te maken dat meisje Kaag een ‘achterstandspositie’ had.
Wat maakte Sigrid Kaag mee? Ze studeerde in Caïro en moest beslissen wat ze daarna ging doen. Ze kon kiezen tussen de universiteiten van Oxford, Cambridge en Exeter. Dit was dus het hartverscheurende dilemma van Kaag. Ze moest kiezen naar welke topuniversiteit ze zou gaan om haar elitaire leventje voort te zetten. Over luxeproblemen gesproken.
Ze vroeg advies aan een vrouw waar ze ontzag voor had, en die zei niet wat ze wilde horen. Kaag koos na enige twijfel toch voor Oxford en de moraal van dit verhaaltje bleek te zijn: Vrouwen, laten we bij elkaar niet op de rem trappen. Kijk naar wat je wél kan. En vooral: durf die sprong in het diepe te wagen! #D66
In eigen oog is Sigrid Kaag vast wijs, en in eigen oordeel verstandig. In de ogen van het geminachte volk is zij de keizerin zonder kleren aan. Zij lijkt sprekend op de Franse koningin Marie Antoinette die beroemd is om de (waarschijnlijk niet historische) uitspraak: Qu’ils mangent de la brioche. Vrij vertaald: laat ze cake eten. Dit zou Marie Antoinette gezegd hebben toen het rumoer van de opstand tot haar doordrong en dienaren haar vertelden dat het volk honger had omdat het brood op was.
Precies zo komt Kaag met een wereldvreemd verhaal over een keus waar 95% van de Nederlandse meisjes alleen maar van kan dromen. Blijkbaar heeft ze geen benul van de trieste keuzes waar gewone Nederlanders maar al te vaak voor staan. Hoezo wijs en verstandig?
Zoet en bitter
Geen analogie is volmaakt, en ik wilde zoet en bitter al ongenoemd laten, tot ik doordacht over de treitervlogger. Waarom had Juliëtte Rot niets aan haar overduidelijke agency tegenover treiteraar Ilgun? Zij had ook een kleurtje, en daarnaast was ze vrouw en had ze gezondheidsproblemen. Toch werd zij naderhand verdacht gemaakt, ze werd zelfs geweerd bij een vrijheidsdebat op 5 mei – waar ze voor was uitgenodigd – omdat hoofdgast Nasrdin Dchar haar daar niet aan tafel wilde hebben.
Er is één aspect waar Ilgun volgens de woke-brigades meer agency heeft dan Juliëtte. Hij is moslim. Oorspronkelijk was hij bepaald geen brave moslim, maar inmiddels vertelde hij in één van zijn vele interviews hoe vroom hij is geworden. Het hele plaatje was compleet: baardje, bidden, vrouwen geen hand geven, alleen willen trouwen met een vrouw die zich – liefst van top tot teen – bedekt. Is dit waar we het zoet en bitter moeten zoeken?
Ook aan Kauthar Bouchallikht mag vooral om deze reden niet getwijfeld worden. Zoals Asha ten Broeke schreef op Twitter: Laten we wat er nu met @Kauthar_ gebeurt blijven zien voor wat het is: een digitale heksenjacht van rechtse klootzakken die geen vrouw met een hoofddoek in het parlement willen.
Natuurlijk. De vragen die Kauthar gesteld worden over haar verleden met clubs waar vrouwen en mannen gescheiden zitten, waar archaïsche ideeën over homo’s verkondigd worden, waar aanslagen worden goedgepraat en foute regimes gesteund, al die vragen zijn gemeen. Die vragen komen van ‘rechtse klootzakken die geen vrouw met een hoofddoek in het parlement willen…’
Het is de standaard opstelling van politiek correct links. Er ligt een vergrootglas op rechts, en als binnen rechts vanuit de eigen gelederen grote schoonmaak plaatsvindt – zoals laatst bij FvD – dan druipt links van leedvermaak. Maar aan mensen van de ‘juiste’ partijen mogen geen vragen worden gesteld, zeker niet als die mensen de islamkaart kunnen trekken.
Geldt voor Kaag ook de islamkaart? Wordt zij wijs en verstandig gevonden omdat ze vloeiend Arabisch spreekt en banden heeft met Palestijnen? Het is wel duidelijk dat dit vaak in haar voordeel wordt aangevoerd, en dat haar brave hoofddoek bij de ayatollahs – alweer – wijs en verstandig wordt genoemd. Wie begint over de Iraanse vrouwen en meisjes die in gevangenissen verdwijnen omdat ze geen hoofddoek wilden dragen, krijgt te horen dat het juist wijs van Kaag is om de ayatollahs niet te provoceren. Daardoor kan ze vast met haar geweldige diplomatieke gaven achter de schermen veel goeds doen. Vreemd dat gevluchte Iraanse vrouwen daar vaak heel anders over denken.
Je kunt je afvragen waarom banden met een vaak onverdraagzame religie in het voordeel van al deze mensen schijnen te werken. Hoe bitter is de onderdrukking binnen de islam? Hoe bitter is het lot van de vrouwen en meisjes die uitgehuwelijkt zijn of mishandeld worden? Hoe bitter is het ellendige lot van homoseksuelen in islamitische landen en zelfs in islamitische gemeenschappen in Nederland? Moet de bitterheid van de islam doorgaan voor zoet? Persoonlijk krijg ik daar een bittere smaak van in de mond.
Wee hun
Wee hun die het kwade goed noemen en het goede kwaad; die duisternis voorstellen als licht en licht als duisternis; die bitter doen doorgaan voor zoet en zoet voor bitter. Wee hun die in eigen oog wijs zijn en in eigen oordeel verstandig.
Degenen die zo hard bezig zijn om alles om te keren, zouden eens na moeten denken over deze oude wijsheid.
Onze westerse beschaving heeft een lange reis achter de rug en pas de laatste eeuw zijn onze grondrechten vastgelegd. Is dit niet het zoet waar we allemaal beter van worden? Alles op z’n kop zetten klinkt misschien spannend en progressief, maar als we onze waarden overboord gooien of verminken met leugens, wat krijgen we er dan voor terug? Het is hopeloos naïef om te denken dat op de as van de oude wereld zomaar een prachtige nieuwe wereld zal verrijzen.
Wee hun die denken dat ze alles kapot kunnen maken om hun eigen belangen te dienen.
Ze zullen – helaas – eerst slachtoffers maken onder degenen die in hun macht zijn, maar uiteindelijk vernielen ze de grond waar ze zelf op staan.
Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org
Voor meer artikelen, zie deze link.
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike (Repel) op Twitter.
.
