Titelfoto: Southport Riots door StreetMic LiveStream, CC BY 3.0.
De rellen in Groot-Brittannië worden afgedaan als een exclusief Brits verschijnsel, maar ook in Nederland loopt de spanning op. Onze gevestigde orde is al decennialang selectief empathisch en negeert de terechte klachten over te veel immigratie. De onvrede daarover is nog steeds via de stembus geuit, maar als zelfs dat niets verandert, is het wachten op escalatie.
De Britse rellen van een paar weken geleden zijn weer snel uit het nieuws verdwenen. We zien alleen soms nog berichten langskomen over Britten die zware straffen krijgen – gemiddeld twee jaar cel – vanwege betrokkenheid bij de rellen of berichten op sociale media. Binnenkort gaat de Britse regering criminelen vervroegd vrijlaten omdat er te weinig cellen zijn om alle arrestanten op te sluiten.
UK Justice Secretary Shabana Mahmood has announced that thousands of prisoners will be released early beginning in September. Following their release, prisoners detained for opposing mass migration will occupy the vacated spots. pic.twitter.com/DnyUqAngyl
— Ian Miles Cheong (@stillgray) August 19, 2024
Narratief
Intussen maken duiders overuren om een narratief te creëren dat vooral bedoeld lijkt om alles en iedereen van het juiste etiket te voorzien. Een narratief waarin het establishment bevolkt wordt door tolerante ruimdenkende mensen die zich verantwoordelijk gedragen, terwijl het dronken gajes de straten afschuimt, gedreven door racisme en een primitieve zucht naar geweld.
Het is een zwartwitbeeld van de werkelijkheid, maar het is zo heerlijk geriefelijk. Het betekent namelijk dat er eigenlijk niets hoeft te veranderen, behalve dan wat disciplinaire maatregelen om het gepeupel weer in het gareel te krijgen. Deze reactie deed me denken aan iets wat ik schreef in het slothoofdstuk van mijn boek(2021) over de demografische veranderingen in de Haagse Schilderswijk:
“Veel leden van het establishment wanen zich veilig in hun bubbel. Velen van hen geloven zelf in het narratief dat zij aan de brave burgers oplepelen: de ‘staatsdragende’ partijen zijn verstandig en hebben het beste voor met Nederland, critici zijn per definitie gevaarlijke populisten en misschien/waarschijnlijk racisten of fascisten.
Ze wijzen op de peilingen: kijk eens hoeveel steun de middenpartijen nog steeds hebben! Opgelucht constateren ze dat ‘de populisten’ maar niet aan een meerderheid komen. Ze doen denken aan kinderen die op krakend ijs lopen en bij elke stap roepen: ‘Kijk maar, het is sterk genoeg!’”
Koerswijziging
Zo’n narratief biedt tijdelijk houvast; het geeft de illusie van grip op de situatie. Maar als het alleen maar dient om de werkelijkheid toe te dekken, is het weinig anders dan een blinddoek voordoen terwijl je een afgrond nadert. Wie voor die valse veiligheid kiest, ontneemt zichzelf de kans om de waarheid onder ogen te zien en op tijd van koers te veranderen.
Ontworteld
Het probleem is natuurlijk dat het huidige beleid weinig schade doet bij degenen die in onze maatschappij aan de touwtjes trekken. De lasten komen vooral terecht bij mensen die geen stem hebben, die niet ‘belangrijk’ zijn. Mensen die zelfs veracht worden door degenen die op dit vlak morele superioriteit claimen. Deze mensen lijken vaak onzichtbaar voor de mondige klasse, maar ze bestaan wel degelijk.
Weet u welke passage in mijn boek de meeste reacties opriep? Dat was dit fragment uit het slothoofdstuk.
“Hallo bevoorrechte klasse, waar denken jullie dat de oude Schilderswijkers gebleven zijn? Waar denken jullie dat de oorspronkelijke bewoners van al die andere ‘multiculturele’ wijken gebleven zijn? Ze zijn niet in lucht opgelost.
De meesten van hen zijn verstrooid over andere wijken in Nederland, en meestal niet over de rijkste wijken. Velen zijn hun oude wijk nog niet vergeten, al weten ze donders goed dat ze heimwee hebben naar een plek die niet meer bestaat. Ze hebben hun kinderen en kleinkinderen misschien wel de verhalen verteld: verhalen van pijn, machteloosheid, bitterheid en ontworteling.
Ze zien hun nieuwe wijken verkleuren. Ze zien de eerste hoofddoekjes verschijnen, ze horen de vreemde talen weer langskomen, en ze denken: gaat het nu hier gebeuren?”
Lezers schreven mij hoe ze als nomaden verder moesten trekken omdat elke wijk waar ze gingen wonen na verloop van tijd ook onleefbaar werd. Verreweg de meesten van hen schikken zich in hun lot: ze ontvluchten wijk na wijk en uiteindelijk hun stad, of proberen zich aan te passen. Maar zijn ze blij met deze toestand? Natuurlijk niet.
Empathie
Degenen die vol empathie zijn voor immigranten hebben verbazend weinig empathie voor deze mensen die geconfronteerd worden met de gevolgen van het immigratiebeleid. Wie de aandacht vestigt op hun verdriet – of wil voorkomen dat anderen hetzelfde lot treft – krijgt al snel het verwijt extreemrechts te zijn en haat aan te wakkeren. Maar wie wakkeren hier nu eigenlijk haat aan?
‘Als de PvdA de wens zou hebben om de massaal verloren kiezers terug te winnen (je krijgt op het moment niet de indruk dat men daar behoefte aan heeft), dan zou het een idee zijn om eens te luisteren naar mensen, in plaats van alleen op zenden te staan.’https://t.co/rFa0LYCRVn
— Clooless71 (@Clooless71) August 22, 2024
Het is nogal goedkoop om empathisch te zijn op kosten van anderen, en vervolgens die anderen te verwijten dat ze immigranten niet ruimhartig verwelkomen. En het beschimpen van deze mensen gaat al decennialang veel verder dan dat. Net als in Groot-Brittannië lijken bepaalde lieden zo’n behoefte te hebben aan een edele rol voor zichzelf, dat ze anderen graag als schurken afschilderen.
Demonisering
Nederlanders die protesteerden tegen te veel immigratie in hun wijken, werden vanaf het prille begin beschuldigd van discriminatie en vooroordelen. Er werd hen toegevoegd dat zij zich maar aan moesten passen, en dat zij konden leren van de nieuwkomers. Hoe keurig zij zich ook gedroegen, zij kregen geen gehoor voor hun terechte klachten. Ook dat heb ik gedocumenteerd in mijn boek over de Schilderswijk, en ik moest concluderen dat deze tegensprekers een bitter gelijk kregen.
De onvrede hierover vond decennialang keurig een uitweg via de stembus, maar dat betekende niet dat deze mensen gehoord werden. Eerst was er de demonisering van Janmaat, daarna kwam de moord op Fortuyn, vervolgens de demonisering van Wilders. In naam is Nederland een democratie, in de praktijk is het bepaalde groepen verboden voor hun belangen op te komen.
Taboes
In wezen wist ik dat wel, maar de laatste jaren ben ik op dat vlak helaas nog wijzer geworden. Zo had ik de brutaliteit om in mijn boek over de Schilderswijk de term omvolking te gebruiken. Velen vonden het niet eens meer nodig om verder te lezen. Alle zorgvuldige documentatie waarop ik mijn verhaal baseerde deed voor hen niet meer ter zake. Ik kon veilig worden opgeborgen in het hokje extreemrechts.
De taboes rondom dit thema dienen vooral om het debat in de kiem te smoren. Pak mensen hun taal af, en ze kunnen niet meer tegenspreken. En dat alles onder het mom van het bestrijden van extremisme en het beschermen van minderheden. Maar wie beschermde de Nederlandse inwoners van al die oude wijken? Die waren niet interessant, niet multicultureel genoeg. Alsof de Schilderswijk multicultureel is nu er vrijwel geen autochtone Nederlanders meer wonen.
Want intussen ging de immigratie verder. Grote delen van de steden zijn al omgevolkt. Overal in het land vind je Amsterdammers, Hagenezen en andere ‘vluchtelingen’ uit de grote steden die absoluut niet terug willen. ‘Oh, ik ga nog wel eens kijken, maar het is mijn stad niet meer. Het is net alsof je in het buitenland loopt.’ Dat zeggen ze soms met nostalgie, maar vaker met verbittering en zelfs woede. En ze zeggen het vooral onder elkaar, want elders is hun mening niet gewenst.
Provocateurs
Wie krijgen in Nederland wel een podium? De arrogante immigratiepropagandisten en ‘antiracistische’ blankenhaters die onophoudelijk olie op het vuur blijven gooien.
In mijn stuk over de Britse rellen noemde ik Ash Sarkar die triomfantelijk de demografische statistieken erbij haalde en riep: ‘Wij winnen!’ In Nederland hebben we Abdelkader Benali die schreef: De omvolking kan mij niet snel genoeg gaan! Naderhand horen we dan natuurlijk dat het een grapje was, of dat we op de context moeten letten, maar intussen hebben ze het lekker wel gezegd.
En vergeet niet de ‘experts’ die blijven brullen hoe goed immigratie wel niet voor ons is, hoe we de immigranten nodig hebben. Meer, meer, meer immigranten! Ik zag zelfs een kop in het keurige Financieele Dagblad: Nederland moet inzetten op een verdubbeling van het aantal inwoners. Zijn die lieden gek geworden?!
Stembusrevolte
Al decennia geven Nederlanders in peilingen aan dat ze minder immigratie willen, maar het zich superieur wanende deel van Nederland weet het beter. De politici van de middenpartijen beloofden keer op keer maatregelen, maar stonden daar niet werkelijk achter of hadden niet de ruggengraat om die maatregelen door te zetten.
En vorig jaar waren de kiezers dan eindelijk zo ver – mede door wat er na 7 oktober gebeurde! – en maakten de verachte PVV tot grootste partij van Nederland. Keurig via de stembus, maar de gevestigde orde is sindsdien duidelijk geweest: Al die PVV-stemmers zijn (stiekeme) racisten en nu hebben we een radicaalrechts/extreemrechts kabinet.
Ze hebben er werkelijk alles aan gedaan – inclusief karaktermoord op de beoogde premier Plasterk – om de totstandkoming van dit kabinet te frustreren. En nu minister Faber werkelijk maatregelen wil nemen en spreekt over een asielcrisis, nu wapperen deze betweters triomfantelijk met EU-regels en verdragen die gesloten werden in een tijd dat de politici al heel goed wisten dat zij iets anders deden dan wat hun kiezers wilden.
Als IETS blijkt uit dit stuk👇 dan is het wel dat Nederland al veel te veel #soevereiniteit heeft afgestaan aan de #EU
Mogen wij aub ZELF democratisch bepalen wie hier binnen mogen komen?
Blijkbaar niet.#asielcrisis https://t.co/7FIxF0mofh pic.twitter.com/oQ00Y7cxDy— Maaike van Charante (@Repelsteeltje21) August 21, 2024
Racisme
Deze figuren hebben de mond vol van democratie en rechtsstaat, maar dan wel een democratische rechtsstaat die doet wat zij willen. De grondrechten van Nederlanders die niet hun denkbeelden delen, doen er voor hen niet toe. Deze Nederlanders zijn in hun ogen slechts kastracisten die plaats moeten maken en hun mond moeten houden als ze in de knel komen.
En ja, inmiddels is er racisme tegen immigranten, nog zoiets waar al jaren voor gewaarschuwd wordt. Je kunt niet eindeloos inbeuken op blanke Nederlanders en verwachten dat die nooit het identiteitspolitieke spelletje mee gaan spelen. En natuurlijk is dat erg!
Vorige week nog was er ophef om racistische reacties onder een tweet over verdronken asielzoekers. En nee, die kant moeten we niet op. Zo kunnen we niet met mensen omgaan. Maar zullen we dan alsjeblieft ook eindelijk massaal iets gaan zeggen van al die provocateurs die eindeloos olie op het vuur blijven gooien? Want zo kan je ook niet met autochtone Nederlanders omgaan.
Escalatie
Nederland heeft gesproken via de stembus, zoals het hoort. Als deze regering niet de kans krijgt, of niet de ruggengraat heeft om werkelijk verandering te bewerkstelligen, is een andere vorm van opstand onvermijdelijk. En wie dan – zoals de Britse premier Keir Starmer – gaat jeremiëren over extreemrechts tuig dat de straten overneemt heeft geen recht van spreken meer.
Deze antidemocraten baren dit monster zelf.
U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.
