Macron liet weer van zich horen
Emmanuel Macron probeert de vrij komende troon van Merkel over te nemen.
Vorige week kwam hij met zijn bizarre bewering dat wij een Europees leger nodig hebben om ons – onder andere – te verdedigen tegen… de VS.
En dat in de week dat het einde van de Eerste Wereldoorlog herdacht werd; een oorlog waaruit uitgerekend de Amerikanen ons gered hebben.
En natuurlijk was deze schoffering van de VS nog niet genoeg. Nee, Macron vond het – notabene in zijn officiële toespraak tijdens de herdenking – nodig om even te laten zien dat hij deugt.
En hoe kan je beter laten zien dat je deugt, dan door de Grote Oranje Aap af te kraken?
President Trump heeft onlangs tijdens een verkiezingsbijeenkomst gezegd dat het tijd wordt om het woord ‘nationalisme’ uit de taboesfeer te halen.
Want wat is het taboe geworden. Als je als westerling van je eigen land houdt, dan ben je onmiddellijk verdacht. Aan deze kant van de oceaan ben je dan een xenofobe anti-Europeaan, en in de VS ben je dan een ‘white nationalist’, een racistische onderdrukker.
Wat een onzin, zei Trump. Wat is er tenslotte mis met nationalisme? Als je van je land houdt, dan ben je een nationalist.
En dus, zei Trump, ben ik een nationalist.
Heel links Amerika in oproer natuurlijk. Dit was een dogwhistle! Dit was een geheim signaal aan de fascisten in de VS om te laten weten dat Trump nog steeds aan hun kant staat!
En Macron kon de verleiding niet weerstaan om hier nog even goede sier mee te maken.
In zijn toespraak legde hij fijntjes uit dat nationalisme slecht was. Volgens Macron was de Eerste Wereldoorlog veroorzaakt door nationalisme, en we moesten ervoor waken om vooral niet nationalistisch te zijn.
Dat waren wel drie vliegen in één klap.
- Even lekker die nationalistische Trump een stoot onder de gordel geven.
- Laten zien dat je zelf heel erg deugt.
- En als klap op de vuurpijl even duidelijk maken dat al die Europese landen maar beter met spoed afstand kunnen nemen van hun vaderlandsliefde, want als we allemaal verenigd zijn in de heilstaat Europa, dan pas zal werkelijk de vrede op aarde uitbreken.
Het nationalisme als bron van alle kwaad. Nationalisme betekent nazi’s, betekent onderdrukking en imperialisme.
En natuurlijk weet Trump dat ook. Het was heus niet per ongeluk dat hij deze term gebruikte, hij wist wie hij hiermee op de kast kon krijgen.
Maar de reactie van Macron legt voor de zoveelste keer de smerige strategie van de Europese elites bloot. Het volk is de schuld van alles, en de leiders moeten vooral de vrije hand krijgen om het volk tegen zichzelf te beschermen.
De grootheidswaanzin van de EU-bazen wordt alleen overtroffen door hun hypocrisie.
De bron van het nationalisme
Want als we kijken naar de geschiedenis van het nationalisme – zoals dat in de negentiende eeuw opkwam in Europa – dan is het duidelijk dat nationalisme een opstand was van de burgers tegen de adel.
Sinds de Middeleeuwen had er een geleidelijke emancipatie van de burgerij plaatsgevonden, en langzamerhand werd dat omgezet in daden. Het volk wilde niet langer als wisselgeld dienen in handen van de adel en de geestelijkheid.
Want hoe kwam het ook weer dat iemand als Karel V de baas kon zijn over half Europa?
Huwelijkspolitiek.
Als Jantje half Spanje bezit en trouwt met Marietje die de ander helft bezit, dan is vervolgens Spanje één land, en wat de Catalanen, de Basken en de Madrilenen daarvan vinden doet er niet toe.
En zo heeft de adel eeuwen lang Europa onder elkaar verdeeld, zonder ooit rekening te houden met het volk. Want het gepeupel was alleen maar goed om als weinig meer dan slaven te ploeteren voor de adel.
En daarbij had de adel natuurlijk een prachtig pact gesloten met de geestelijkheid. Want had God het niet zo gewild?
Denk erom, domme boer, als jij na dit ellendige leven niet nog veel meer kwellingen wilt ondergaan in de hel, dan moet jij braaf op het plekje in de rangorde blijven dat jou door God is aangewezen.
En dus konden de adel en de geestelijkheid parasiteren op de rest van de bevolking, en zolang ze het volk dom hielden, lukte dat aardig.
Maar aan het einde van de Middeleeuwen werd er een op het oog onschuldige uitvinding gedaan die de macht van deze twee groepen uiteindelijk ten val heeft gebracht.
De boekdrukkunst.
Voordat de boekdrukkunst er was, waren er ook wel ketters en andere lieden met opstandige ideeën, maar nu werden die ideeën zo snel verspreid dat het vuurtje niet zomaar meer uitgestampt kon worden.
Het luidde de eeuw van de Verlichting in, de eeuw van de rede, het verstand. En steeds meer burgers gingen naar school, want het was zo handig voor de adel als slimme burgers het werk konden doen.
Maar die slimme burgers schreven hun ideeën op, en sommige ideeën gingen over de inrichting van de maatschappij. Anderen lazen dat en waar het zaad van ideeën wortel schoot, groeide het verzet tegen de oude orde.
Nationalisme tegenover feodalisme
In de eeuwen die volgden, werden burgers van Europa steeds mondiger. Er werd gemopperd over de privileges van de adel en de geestelijkheid. De roep om meer inspraak en meer rechten werd steeds sterker.
Dit gold natuurlijk vooral voor de bovenlaag van de burgerij, de intellectuelen die opgeklommen waren tot raadslieden, geleerden en schrijvers. Zij waren niet van adel, maar ze vonden dat zij ook recht van spreken hadden.
En dat liep in Frankrijk uit op de Franse Revolutie, aan het einde van de achttiende eeuw.
In heel Europa vond de revolutie weerklank. Eindelijk zou er een nieuwe maatschappij komen waarin de vermolmde instituten van vroeger geen plaats meer zouden hebben.
Vrijheid, gelijkheid en broederschap!
Napoleon kon enorme gebieden veroveren, mede dankzij de steun onder de Europese burgers. Ook in Nederland werden in de Franse Tijd wetten ingevoerd die eerder ondenkbaar waren geweest. Het leek alsof de burgerij eindelijk de adel eronder had gekregen.
Maar helaas, Napoleon bleek niet de bevrijder waarop gehoopt was. Hij ging ten onder aan zijn eigen eerzucht en de adel haalde opgelucht adem. Op het Congres van Wenen dachten ze vlug de oude orde weer te kunnen herstellen.
Maar de geest was uit de fles.
Overal in Europa rommelde het, en in het Revolutiejaar 1848 kwam het tot uitbarstingen. De hogere burgerij was intussen zo’n onmisbaar bestanddeel van de maatschappij geworden, dat de adel er niet meer onderuit kwam: er moest meer inspraak geregeld worden. En dus kregen meerdere landen parlementen, ook Nederland.
En tegelijk met meer zeggenschap, kwam er ook meer zelfbewustzijn.
Hoezo konden die edelen hele gebieden onder elkaar verdelen? De volkeren waren ouder dan de edelen! En al spraken de edelen Frans onder elkaar, de volkeren hadden hun eigen talen, hun eigen verhalen en hun eigen gebieden.
En zo werd het nationalisme geboren, als reactie op de willekeur van de oude adel.
Zelfbeschikkingsrecht stond tegenover het oude feodalisme. Het volk was er niet meer om door de adel gebruikt te worden, het volk had bestaansrecht.
En ja, het nationalisme is misbruikt.
Natuurlijk stonden er demagogen op die beseften hoeveel macht er te verkrijgen was door het opzwepen van de massa. En de gruwelijkste demagoog die beweerde nationalist te zijn, was ongetwijfeld Adolf Hitler.
Maar zelfs de nazi’s wisten heel goed dat het volk in wezen vreedzaam was, dat nationalisme in wezen niet oorlogszuchtig was.
Hermann Göring zei ooit dat het volk natuurlijk geen oorlog wilde. Wat hadden gewone mensen te winnen bij oorlog? Daarom moesten zij met list ertoe gebracht worden, je moest ze gewoon wijsmaken dat ze aangevallen werden!
En zo trokken volkeren naar het front – zeker in de Eerste Wereldoorlog – in de hen aangeprate overtuiging dat zij hun vaderland moesten verdedigen.
Wie meer wil weten over hoe de gewone soldaten door de elites bedrogen werden in die oorlog, zou zeker ‘Im Westen nichts Neues’ moeten lezen, een schokkend boek van Erich Maria Remarque over de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog.
Het was geen wonder dat dit boek door de nazi’s als eerste verboden werd. Het toonde maar al te scherp hoe de elites het volk misbruikt hadden voor hun oorlogsagenda.
Macron als verlichte leider
Maar de werkelijke toedracht van de Grote Oorlog past natuurlijk niet in het narratief van Emmanuel Macron.
Hij wil veel liever dat alle oorlogen de schuld van het volk zijn. Dat gevaarlijke volk moet eronder gehouden worden, want o wee als je het volk de vrije teugel geeft, dan ligt oorlog op de loer. Hij doet graag alsof nationalisme een duistere kracht is, alsof vaderlandsliefde automatisch leidt tot imperialisme en onderdrukking.
De verlichte leiders daarentegen, kunnen vertrouwd worden. Zij zijn niet oorlogszuchtig, nee, zij hebben hogere idealen en als het volk nu maar hun leiding volgt, dan komt alles goed.
Zou hij het zelf geloven?
Macron pleit voor een Europese superstaat, en hij wijst – net als Merkel – voortdurend op de gevaren die ons bedreigen als we ons niet verenigen.
We moeten één regering hebben, één leger, we moeten met één stem spreken in de wereld, we moeten sterk staan tegenover China! Rusland! De VS!
Hoe was het ook weer?
Als je een volk oorlogszuchtig wilt maken, dan moet je het wijsmaken dat het bedreigd wordt.
En je moet dat volk vooral niet te veel inspraak/democratie geven, want dan kan het wel eens lastig worden om ze in de gewenste richting te sturen.
Hoe democratisch was de EU ook alweer?
En natuurlijk is vrijheid van meningsuiting dan al helemaal niet handig.
Zou het een idee zijn om iedereen bang te maken voor zoiets als haat zaaien? Dan kunnen we zeggen dat we iedereen daartegen willen beschermen, en vervolgens zorgen dat ‘bepaalde’ meningen niet meer gehoord worden…
Je moet er toch niet aan denken dat het internet net zo’n revolutie zou kunnen veroorzaken als destijds de boekdrukkunst.
Nee, Emmanuel Macron.
De Eerste Wereldoorlog is er niet gekomen doordat ‘het volk’ ineens last kreeg van nationalisme. Die oorlog is er gekomen doordat potentaten als jij zo verblind waren door hun zucht naar macht, dat ze het volk gewetenloos voor hun plannetjes misbruikten.
Laten we hopen dat de EU nooit uitgroeit tot de superstaat die Macron en Merkel in gedachten hebben. Laten we hopen dat er nog een hervorming van deze moloch mogelijk is waardoor we als soevereine staten met elkaar samen kunnen werken in een werkelijk vreedzaam Europa.
