Titelfoto: Tucker Carlson] door Gage Skidmore, CC BY-SA 2.0.
Het interview van Tucker Carlson met de Russische president Vladimir Poetin veroorzaakte veel ophef, niet eens om wat er gezegd werd, maar omdat Tucker Poetin aan het woord liet. Toch is het goed dat iedereen nu de waarheden en de leugens van Poetin kan horen. Laat het westen maar eens antwoorden met argumenten in plaats van met censuur.
De Amerikaanse journalist (volgens sommigen provocateur) Tucker Carlson heeft de Russische president Vladimir Poetin geïnterviewd. Zodra dit werd aangekondigd, stak een mediastorm op. De hoeders van onze informatie – journalisten, politici, commentatoren en bureaucraten – schreeuwden moord en brand over dit gevaarlijke plan.
Volgens hen gaf Tucker een podium aan een oorlogsmisdadiger, en velen maakten zich zorgen dat Poetin hiermee campagne kon voeren voor de Russische presidentsverkiezingen – alsof Poetin daarin ooit niet de winnaar zou zijn – en zelfs dat Poetin en Tucker hiermee campagne voerden voor Trump. Als u denkt: dit laatste is al te absurd, niets is te absurd. Dit werd zelfs verkondigd bij WNL.
De informatieoorlog
Deze angst voor informatie komt niet uit de lucht vallen. Er is al jaren een informatieoorlog gaande waarbij westerse overheden proberen behalve de gewone media ook social media platforms onder controle te krijgen. ‘De strijd tegen desinformatie’ wordt dat genoemd, en die gaat gepaard met censuur en propaganda. In deze strijd loopt de EU voorop, en EU-oudgediende Guy Verhofstadt liet weer eens van zich horen.
“Wow. Een journalist die een president van een wereldmacht die in oorlog is interviewt, moet een inreisverbod voor de EU krijgen. U zei het echt.” #Poetin #Putin #TuckerCarlson #EU #fascisme #Verhofstadt #fascist Briefje van Jan – aan Guy Verhofstadt. 👇https://t.co/fjk255BE2J
— 𝐆𝐮𝐮𝐬 𝐆𝐮𝐭𝐢𝐞𝐫𝐫𝐞𝐳 (@GustafGutierrez) February 9, 2024
De angst voor vrije informatie heeft alles te maken met de angst van de gevestigde orde om de macht te verliezen. Maar door deze controledwang ontstaat juist enorme verdeeldheid. Er ontstaan narratieven die niet meer met elkaar in aanraking komen en steeds verder uit elkaar drijven. Feiten worden niet meer getoetst door tegenspraak en verificatie, het worden geloofsartikelen.
En zo kan het gebeuren dat we over Poetin en Oekraïne een officieel goedgekeurd narratief hebben dat in de gezagsgetrouwe media verkondigd wordt, en een vijandig narratief dat zoveel mogelijk onderdrukt wordt. Beide narratieven bevatten waarheden, leugens en bedenkelijke gaten, en beide narratieven hebben absurde aftakkingen die ontaarden in complottheorieën.
Maar wat is de waarheid? En hoe kan je die vinden?
Het interview
Laten we eerst eens kijken naar wat er in dat nu al historische interview gebeurde. De start was tamelijk hilarisch. De Amerikaan Tucker stelde een vraag, en de Rus Poetin antwoordde vanaf de andere kant van de cultuurkloof met een half uur college over duizend jaar Russische geschiedenis. Maar daarna ging het ook over recentere zaken.
Ik ga niet alles benoemen, maar wel een paar opvallende punten. Het is namelijk niet zo dat Poetin alleen maar leugens of alleen maar waarheden vertelde, en dat is goed om eerst even te onderscheiden.
De geschiedenis volgens Poetin
Poetin vertelde dat de bewoners van Rusland, Oekraïne en Belarus eigenlijk één volk zijn. Van daaruit claimde hij een zielsverbondenheid tussen Rusland en Oekraïne: eigenlijk is het één land. Dit is een halve waarheid. Natuurlijk is er een gedeelde geschiedenis, het zijn verwante volken.
Tegelijkertijd is het allemaal niet zo liefelijk als Poetin beweert, want het gaat hem vooral om invloedssferen en hij probeert zijn recht op deze invloedssfeer hiermee te onderbouwen. Dit is overigens geen vreemde redenatie. Grootmachten bewaken allemaal hun eigen invloedssfeer, de VS en China doen dat ook.
Gebroken beloftes
Het westen heeft de invloedssfeer van Rusland niet gerespecteerd. Toen de Sovjetunie uit elkaar viel, werd aan de Russische president Gorbatsjov beloofd dat de NAVO niet naar het oosten uit zou breiden. Die belofte is keihard gebroken. Het zwakke excuus daarvoor is dat het nooit in een officieel verdrag is vastgelegd. De animatie hieronder geeft een beeld van het oprukken van de NAVO.
An animation detailing NATO expansion.
An agreement was made with the Soviet Union that in exchange for peaceful dissolution NATO would not expand east into ex soviet territories.
Ukraine was Russias red line, until recently they had an open border.
— Carl (@CarlEckett) February 8, 2024
Stoken in Oekraïne
De VS en de EU stookten in Oekraïne. Dat escaleerde in 2008: ondanks meerdere waarschuwingen van Poetin stelde de NAVO in mei 2008 Oekraïne een lidmaatschap in het vooruitzicht. In 2014 gaf het westen zelfs openlijk steun aan de coup tegen de democratisch gekozen president Viktor Janoekovytsj die probeerde te balanceren tussen het westen en Rusland.
EU-parlementsleden stonden de menigte op het Majdanplein in Kiev op te hitsen, en na afloop lekte een telefoontje uit waarin de Amerikaanse Victoria Nuland met de Amerikaanse ambassadeur de nieuwe regering van Oekraïne samenstelde. Poetin zei dat Oekraïne een vazalstaat van de VS was geworden, en hij had gelijk. Deze grove provocaties wil het westen tegenwoordig liever vergeten, maar ze waren voor Poetin reden om zich bedreigd te voelen.
Het westen wil oorlog
In februari 2022 viel Rusland Oekraïne binnen, en in het westen brak de oorlogskoorts uit. Er waren zelfs geruchten dat Boris Johnson namens het westen Zelensky opdroeg om door te vechten nadat Rusland en Oekraïne bijna vrede sloten, al heeft de Israëlische politicus Naftali Bennet – een bron van dat gerucht – later gesteld dat dit een misverstand was door een vertaalfout. Poetin noemde dit gerucht, en hij zou minder geloofwaardig overkomen als het westen niet zo enorm gretig zou zijn om Oekraïne in te zetten tegen de Russen.
In westerse parlementen is Zelensky als een held onthaald, wat in Canada zelfs leidde tot een gênant eerbetoon aan een oud-SS’er. En Nederland volgt de meest cynische Amerikaanse haviken. In oktober zat D66-minister Kajsa Ollongren in Warschau te vertellen hoe ‘goedkoop’ het voor ons is om Oekraïners te laten sterven om Rusland te verzwakken. Poetin heeft gelijk dat hij het westen verwijten maakt, en het is des te wranger dat er wel degelijk heldere waarschuwingen waren dat deze koers zou leiden tot gruwelijk veel leed in Oekraïne.
Best advice to solve the Russia-Ukraine Conflict was given by John J. Mearsheimer in 2015 which nobody listened.
"The West is leading Ukraine down the primrose path and the end result is that Ukraine is going to get wrecked."#RussiaUkraineCrisis pic.twitter.com/kcRnuhncfu
— Buddhi (@buddhimedia) February 24, 2022
Poetin verdraait de zaken
Wil dat zeggen dat Poetin de onbevlekte held is die strijdt voor een rechtvaardige zaak? Niet bepaald. Na een aantal sterkere punten uit zijn verhaal, volgen nu een paar leugens en vooral weglatingen. Om te beginnen: al is er een gedeelde geschiedenis, Oekraïne is wel degelijk een soeverein land. Dit heeft Rusland in meerdere verdragen officieel erkend, wat de invasie van 2022 volstrekt illegaal maakt.
Dan de ‘denazificatie’ van Oekraïne waar Poetin over sprak. Ja, er is een naziprobleem, maar Poetin scheert wel erg makkelijk alle Oekraïners over een kam. Bovendien verbond hij dit direct met collaboratie met de nazi’s in de Tweede Wereldoorlog, maar vertelde niet dat miljoenen Oekraïners om waren gekomen door genocidaal beleid van Stalin. Oekraïners die voor hun land wilden vechten hadden de onmogelijke keus tussen Hitler en Stalin. Wie tegen Stalin koos, was niet automatisch een nazi.
Poetin liet sowieso veel zwarte bladzijden uit de Russische geschiedenis weg. Zo stelde hij dat Joden altijd veilig waren in Rusland, wat grote kolder is. Het woord pogrom komt niet voor niets uit het Russisch. En ook in het moderne Rusland waren er Jodenvervolgingen, ook door Stalin. Over Polen zei Poetin ook bizarre dingen. Hij verweet de Polen dat Duitsland in 1939 hun land aanviel, en noemde niet welke rol Rusland hierin speelde.
Ruslandkenners wijzen op nog meer geschiedvervalsing door Poetin, zie voor voorbeelden deze leerzame twitterdraad van Hidde Bouwmeester.
Draadje. Velen hebben het interview met Poetin gezien. Ik zal de historische relaas van Poetin hieronder van context voorzien. Ik zal i.p.v. allemaal tegelijk, de tweets een voor een posten, zodat ik ook de ruimte heb om vragen in de tussentijds in het draadje te verwerken. 1/?
— Hidde Bouwmeester (@H_Bouwmeester) February 9, 2024
Het interview was goed voor Poetin
Wil dat zeggen dat dit interview een slecht idee was? Was Tucker Carlson slechts een verlengstuk van Poetin, zoals hem verweten werd? Soms helaas wel, zoals bij de verhandeling over Russische geschiedenis. Dit had Tucker duidelijk niet verwacht, en hij had blijkbaar niet genoeg kennis van zaken om Poetin ter plekke op fouten en weglatingen te kunnen wijzen.
Verder maakte Poetin natuurlijk een goede beurt door zo vitaal en helder in beeld te verschijnen. Alle roddels over zijn gezondheid of geestelijk welzijn kunnen weer even de prullenbak in. De vergelijking met Joe Biden dringt zich op: de Amerikaanse president stuntelt zich door persconferenties heen en vertoont soms duidelijke tekenen van dementie.
Dit interview is dus een opsteker voor Poetin, al probeerde Tucker wel om kritische vragen te stellen, zoals over een journalist van Wall Street Journal die al sinds maart vorig jaar gevangen zit op verdenking van spionage. Maar wil dat zeggen dat Tucker dit beter niet had kunnen doen?
Ik heb het ‘interview’ niet gekeken (moet u ook niet doen), maar ik begrijp dat Poetin alle suggesties van Carlson dat NAVO-expansie iets met de oorlog te maken heeft resoluut van de hand wijst – hij vindt dat Oekraïne niet moet bestaan. Zijn we daar dan nu EINDELIJK klaar mee?
— Marit de Roij (@Tiramarit) February 9, 2024
Waarom zou dat erg zijn?
Degenen die het zo vreselijk vinden dat dit interview plaatsvond en dat iedereen het nu op Twitter kan kijken, zouden zich eens af moeten vragen wat ze nu precies zo vreselijk vinden. Is het vreselijk dat Poetin waarheden kon vertellen die het westen niet zo goed uitkomen? Wie dit denkt, kan maar beter niet doen alsof hij moreel beter is dan Tucker Carlson. Liegen in dienst van het westen is namelijk ook gewoon liegen.
Degenen die bang zijn dat anderen misleid worden door de leugens van Poetin, mogen ook eens in de spiegel kijken. Wat is het alternatief? Censuur? Dat is wat het westen momenteel graag doet, maar stel jezelf dan ook de vervolgvraag. Wie mag voor jou bepalen welke informatie je wel of niet mag zien? Welke media of overheden vertrouw jij de macht over jouw informatie toe? Wil je dat niet liever zelf uitmaken?
Debat is altijd beter dan censuur
Censuur is niet de beste methode om leugens te bestrijden. Wie werkelijk de waarheid wil vinden, kan beter het debat aangaan waarin alle kanten van een zaak belicht worden en tegenstanders elkaar leugens kunnen ontkrachten. En daarom is het heel goed dat Tucker Carlson met deze stunt dwars door de geriefelijke leugens van het westen is gefietst.
De westerse leiders mogen eens uitleggen waarom ze zo gretig zijn om de levens van ‘goedkope’ Oekraïners op te offeren om Rusland te verzwakken. Hun mooie woorden over opkomen voor westerse waarden klinken nogal hol in dit opzicht. Ook zaken als die vreemde aanslag op de Nord Stream pijplijn zijn nooit opgehelderd.
Het is makkelijk om alles wat Poetin zegt af te doen als haat zaaien van een meedogenloze KGB’er – wat hij natuurlijk is – maar het westen is niet onschuldig. Dus misschien kunnen degenen die Oekraïne steunen wat meer kritische vragen aan onze eigen leiders gaan stellen. Of is er alleen maar belangstelling voor het leed in Oekraïne als we Poetin ermee om de oren kunnen slaan?
Heb niet te makkelijk vertrouwen in leiders die informatie toedekken. Censuur is het schild van de machtigen.
Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.
