Wanneer mag je klagen in de Horeca? Wat mij betreft mag dat altijd, al ben ik er zelf al een tijdje mee gestopt. Dat heeft twee redenen. Ten eerste omdat niemand meer met me uit eten wilde en ten tweede omdat het eigenlijk toch geen nut heeft.
Er is een verschil tussen smaak. Daar kan de kok niks aan doen. Als je iets voorgeschoteld krijgt en je vindt de combi van smaken niet lekker, heb je gewoon pech. Je moet even kijken waar je bent. Bij de KFC gaan klagen dat je toch echt liever een brioche om je kipburger had gewild, heeft geen nut. Als ze bij een eetcafé de dressing op de sla vergeten zijn, jammer voor je. Er zijn ergere dingen. Echter op het moment dat je een zaak binnenwandelt waar je serieus knaken moet neerleggen, mag je kritisch worden. Als bijvoorbeeld een zaak zichzelf aanprijst als een restaurant gespecialiseerd in vis, dan mag je verwachten dat het personeel het verschil tussen een kikkervisje en een kabeljauw weet.
In Utrecht heb je zo’n restaurant, Het Zuiden, gespecialiseerd in vis. Helaas is het personeel dat niet. Vriendelijk personeel, daar niet van, maar de beste man stond aan mijn tafel gerechten buiten de kaart om op te noemen en meldde dat hij ‘De witvis griet’, in de aanbieding had. ‘Dat is geen witvis’, werp ik tegen. Volgens deze ober wel. ‘Nee, het is een platvis’, probeer ik nog, maar hij toverde een mooie uit zijn brein: ‘Het is een witvis en een platvis’. ‘Dat kan niet’, zeg ik en toen kwam hij met de gulden middenweg: ‘Ja, het is een witte platvis’. Geen speld tussen te krijgen.
Paar maanden later kom ik er weer en dezelfde knakker aan mijn tafel. ‘Buiten de kaart om hebben we vandaag de witvis Zeetong’. Als ik klompen had, waren ze nu allemaal gebroken. Wat vind ik hier nou zo erg aan? Als de kok die zeetong lekker bereidt dan moet ik gewoon niet zeiken. Het punt is dat zo’n gozer werkelijk totaal geen interesse in zijn vak heeft. Hij loopt al meer dan tien jaar in die zaak, dan zou je een beetje kennis van zaken kunnen hebben. Als iemand tegen je zegt dat een griet geen witvis is, dan zou je eens op wikipedia kunnen kijken, maar als je denkt bij jezelf: ‘Kan mij het schelen wat ik die mensen vertel’, prima, maar ga dan lekker bonbons inpakken ofzo. Het is schoffering van het vak en je gasten.
Nog zo’n mooi voorbeeld. Restaurant Florent, uiteraard ook in Utrecht, maar eentje die ik werkelijk iedereen van harte kan afraden. Ik kwam daar met mevrouw Staal op dinsdagavond binnen. Hele tent leeg. Er komt een dame naar ons toe die ik met een welgemeend goedenavond begroet, haar reactie: ‘Heeft u gereserveerd?’ Ok ik probeer het nog een keer: ‘Goedenavond mevrouw’ en alsof de pickup bleef hangen, bitste ze me weer toe: ‘Heeft u gereserveerd?’ Ok dat wordt em dus niet. Met pijn en moeite krijgen we een tafeltje in een zaak die zo leeg was dat je er een kanon kon afschieten, iets wat achteraf geen slecht idee bleek. Een andere dame brengt wijn en houdt een lulverhaal over ranken uit Noord Spanje die een gewurztraminer voortbrengen. Goed verhaal joh, beetje aan de lange kant, maar kunt u de wijn misschien ook inschenken zodat ik em kan opdrinken.
De avond vordert tergend langzaam en de kok maakt er een sport van werkelijk zo smakeloos als maar kan te koken met als hoogtepunt het hoofdgerecht: Saltimbocca van ree. Combi van niks kan ik u zeggen, maar dat is dus die smaak. Wat wel jammer is, is dat chef koekenbakker geen wilde ree had ingekocht, maar van die beestjes die op een hertenfokkerij rondjes lopen. Lekker goedkoop en heeft, geheel in lijn wat er nog meer ter tafel kwam, totaal geen smaak. Dat stukje wat ik krijg is doorregen met een grote pees zodat je het letterlijk niet kon kauwen. Ik heb het terug op mijn bord gelegd, je kwam er met een kettingzaag nog niet doorheen. Als je dat niet ziet tijdens het snijden, ben je of blind of gewoon lui. Ik wil dan naar huis en snel ook. Alleen denkt de bediening daar anders over. Ik moet en zal een nieuw stukje proberen. Hoe vaak ik ook aangeef dat het voor mij niet hoeft en dat ik heel graag naar huis wil, ik mag niet weg voordat ik nog zo’n stukje nepwild voor mijn neus zou krijgen. Raadt u even wat er gebeurt met de herkansing? Ik krijg gewoon een stukje van hetzelfde. Stukje vlees wat naast mijn eerdere stuk zat. Gewoon dezelfde pees weer! Dat meld ik waarop de dame me toebijt: ‘Ja het blijft natuurlijk wel een dier he’. Joh echt? Doe mij heel snel de rekening.
Gekke gerechten verzinnen, met gekke schuimpjes en krokantjes van dit en van zus en ook nog van zo, maar geen enkele kennis van je vak hebben. Wel de hoofdprijs rekenen, maar nog geen biefstuk kunnen bakken. Het is één van de redenen waarom ik eigenlijk zelden in restaurants uit het hogere middensegment ga eten. Ik spaar voor een echt toprestaurant of ik ga juist bij kleine simpele tenten eten. Ik ga echt tien keer liever bij een goede Chinees dimsummen met lakens van wit papier op tafel, dan dat ik weer in een tent kom die hip probeert te doen, maar waar de kok het onderscheid tussen zijn eigen lul en en rol drop nog niet kan maken. Mijn advies: Liever een goede pizza, dan slechte kaviaar.
