Het is in westerse media misschien wel de meest orwelliaanse dystopie, het chinese social credit system. En inmiddels hebben we echt een concreet voorbeeld hoe ontwrichtend zo’n system kan zijn.
Het meest bizzare: het is eigenlijk gewoon een economisch systeem, het werkt immers op incentives. Dit betekent dat 1.379.302.771 mensen (Niet officiële schatting CIA Factbook juli 2017 (berekend door US Bureau of the Census) (exclusief Taiwan, Hongkong en Macau) leven in economie waarin gewenst gedrag je mogelijkheden en kansen bepaald.
Nou is economie in het grootste deel van China voor ons een ingewikkeld en vaag concept. Zo bezitten veel Chinezen geen huizen, maar hebben die dan wel weer zelf gebouwd en dat huis wordt geleased aan de bewoners door de Chinese overheid. Hiermee claimt de Chinese overheid dus eigendom over een huis wat er niet dankzij de overheid gekomen is.
Maar goed het social credit system waar dus veruit de meeste Chinezen in zitten, hoe werkt dat?
Je kan natuurlijk goed en fout gedrag hebben, wat punten kost of oplevert. Bijvoorbeeld het lopen door rood kost punten, net als het te laat terug betalen van een lening.
Dat laatste is al een probleem: dankzij dit systeem hebben Chinezen zonder dat zij met dergelijke financiele situaties hebben leren omgaan ineens toegang tot leningen (gecheckt op social credit) maar er wordt bijvoorbeeld niet gekeken of deze lening wel kan worden terugbetaald.
En de meest recente voorbeelden stonden natuurlijk gisteren in het AD: roken in de trein & zwart rijden worden ook bestraft op social credit. Net als dingen die veel persoonlijker liggen zoals ‘respecteer je je ouders.’ het model gedrag van een burger wordt beloond, zo wordt het kopen van luiers beloond (baby’s zijn goed voor de samenleving), het kopen van videogames is minder goed voor je credits.
Toch zit er een nogal bizar punt aan de implementatie van dit systeem: het systeem verschilt soms per stad en het is eigenlijk nog een experiment met toch hele grote gevolgen.
Sommige systemen werken met 2 groepen bijvoorbeeld, zoals wel betrouwbare burgers/niet betrouwbare burgers. Soms zijn dit vijf groepen, natuurlijk met een bottomline. Op het geheel van het punten per persoon wordt een algoritme toegepast die verdeeld waar een burger wel of geen recht op heeft, bijvoorbeeld luxe hotels, hogesnelheidslijnen of het gebruik van internetdiensten als WeChat & Alibaba.
Waarom bestaat dit syteem precies? Volgens ene Daum (gelinked in de video hieronder) om de vogende redenen.
- Het efficienter toekennen en verdelen van grondstoffen.
- Het vertrouwen in het volk te herstellen.
- Het heropvoeden van burgers naar de behoefte van de partij
