Waarom Europa Trump zou moeten helpen Groenland te exploiteren
Duizenden en nog eens duizenden Europese jihadisten zijn destijds naar Irak en Syrië afgereisd om daar Islamitische Staat te vestigen, strijd te leveren, massaal burgers te executeren, Yezidi’s tot slaaf te maken en terreur te zaaien in alle mogelijke gradaties.
Zij waren onderdeel van een internationaal netwerk dat tevens verantwoordelijk werd bevonden voor de dodelijke aanslagen in onder andere Brussel en Parijs die Europa in het hart hebben getroffen.
Nu IS grotendeels is verslagen zijn de meeste van deze strijders ofwel gedood ofwel krijgsgevangen gemaakt. Deze laatste groep, wachtend op berechting, stelt de Europese landen waar ze vandaan komen nu voor een lastig dilemma: Moeten we alle daders terughalen en hier vervolgen of moeten we hun lot laten afhangen van de lokale gerechtshoven van de plaatsen waar ze hun gruwelijke misdaden hebben begaan?
EU geeft niet thuis
Zoals gewoonlijk kiezen de meeste Europese regeringen voor de gemakkelijkste oplossing: Ze daar laten verkommeren en hun handen er van af trekken. ‘Ze hebben bewezen geen goede staatsburgers te zijn’, zo stelt men, ‘waarom zouden we de moeite nemen hen te repatriëren? Dat kost alleen maar veel tijd, mensen en middelen die nuttiger kunnen worden besteed.’
Maar die conclusie is niet naar de zin van de Iraakse en Syrische openbare aanklagers en al evenmin naar de zin van Trump die zich volop mengt in de discussie.
De geradicaliseerde westerlingen waarvan sprake hebben eerst dood en verderf gezaaid daar en nu zouden de verzwakte naties die slachtoffer werden van hun praktijken ook nog eens zelf moeten opdraaien voor de gigantische kost van hun detentie en rechtsgang?
Trump maakt zich zorgen
In hun visie hebben de westerse landen de morele en juridische plicht om hen naar hier terug te halen en hier te laten berechten.
Ik ben het daar roerend mee eens, evenzeer als Donald Trump dat is, die nog een andere reden heeft om EU landen er toe aan te zetten hen hier veilig op te bergen: De landen in de regio waar ze bloed vergoten zijn verre van stabiel. Het zou zomaar eens kunnen dat de verfoeide strijders op een dag gratie krijgen of uitbreken en zich hergroeperen en dan begint alle ellende misschien weer van voren af aan.
Moeilijk te behandelen
Europa van haar kant heeft andere bezwaren: Deze misdadigers vormen een buitengewone categorie die niet zomaar te integreren is in een doorsnee gevangenispopulatie. Zij vereisen een speciaal regime en een optimale beveiliging van het type Guantanamo B waar de meeste detentiecentra in Europa allerminst zijn op berekend.
De cipiers in onze landen zijn niet opgeleid om terroristen te ontvangen, laat staan om ze professioneel te begeleiden en op te volgen.
Bovendien is in het verleden al gebleken dat opname van deze types in onze gevangenissen er vaak toe leidt dat ze andere gevangenen kunnen rekruteren voor hun zaak, waardoor op termijn deze gevangenissen zelf gevaarlijke kweekvijvers worden voor een nieuwe lichting terroristen.
Rol publieke opinie
Ook bij de publieke opinie valt het slecht als politici besluiten om terroristen terug te halen: Het beeld ontstaat op die manier dat we daarmee het probleem terrorisme, waar we het liefst zo weinig mogelijk mee te maken krijgen, terug bij ons importeren.
Trump echter ziet het als onze verdomde plicht om hen terug te nemen en hier te zorgen voor berechting en strafuitvoering. Blijven we echter verzaken aan deze plicht, zo dreigde hij al, dan zal hij niet aarzelen om ze massaal vrij te laten, met het risico dat ze uitzwermen over Europa en hier opnieuw kunnen toeslaan met bloedige aanslagen.
EU moet daadkracht tonen
Allicht is dat een loos dreigement, zo’n ondoordacht besluit zou hem zwaar worden aangerekend. Anderzijds dienen we te begrijpen dat hij zo de druk wil opvoeren om ons te wijzen op onze verantwoordelijkheden.
De Europese politieke elite heeft te lang onder een stolp geregeerd en kan dat niet langer blijven volhouden. We moeten ook eens drastische maatregelen durven nemen die ons als politieke unie weer aanzien moeten gaan opleveren in de wereld.
Groenland bekijken als een opportuniteit
Daarom is Trump’s plan om Groenland te kopen met het oog op exploitatie een uitgelezen kans om met hem tot een vergelijk te komen. Het plan is helemaal niet bizar of absurd zoals algemeen wordt beweerd, wel integendeel.
Nadat president Truman in de jaren vijftig een vergeefse poging deed om tot aankoop over te gaan verdween de geostrategische importantie van het reusachtige eiland, mede dankzij het uitdoven van de Koude Oorlog, volledig naar de achtergrond.
Ik durf te beweren dat wellicht ikzelf de eerste was om er na vele decennia opnieuw veel aandacht aan te besteden. In 2014 immers verscheen mijn eerste publicatie van formaat (geheel gewijd aan de geopolitiek van Europa), getiteld De Redding van Europa, en daarin lanceerde ik het gedurfde voorstel om Groenland massaal te gaan ontginnen met de inzet van dwangarbeiders.
Al heel vroeg immers was ik zelfstandig tot het inzicht gekomen dat Groenland van het allergrootste belang is in het geopolitieke steekspel tussen ’s werelds grootmachten. De vraag ‘Waarom?’ laat zich gemakkelijk beantwoorden.
(On-)Afhankelijkheid van China
Thans is de gehele wereld economisch afhankelijk van China, ’s werelds grootste producent van zeldzame aardmetalen. Speciale stoffen die onmisbaar zijn bij de productie van onder andere computerchips, smartphones en ruimtevaarttoepassingen, zijn bijna uitsluitend daar te vinden in de ondergrond. Elders in de wereld zijn deze stoffen zeer schaars, behalve in… Groenland!
In het licht van de steeds omvangrijker wordende handelsoorlog is het nodig dat het westen zich onder andere op dat gebied totaal onafhankelijk kan maken van China als leverancier, net zoals de transitie van fossiele brandstoffen naar elektrisch rijden een handig middel is om ons onafhankelijk te maken van de OPEC-landen die nu nog een energiecrisis kunnen uitlokken als ze dat echt willen.
Graag geef ik hieronder het integrale fragment weer uit mijn boek, dat sinds 2014 in ongewijzigde vorm verkrijgbaar is:
Fragment uit: ‘De Redding van Europa’
‘En de echte, grote criminelen? Die voeren we af naar gevangeniseilanden langs de grenzen van Europa waar we hen verplicht tewerkstellen, als dwangarbeiders. Op die manier zullen ze de kosten van hun detentie terugverdienen. Meer zelfs: Zullen ze voor de staat extra inkomsten opleveren!
Hierbij denk ik meteen aan Groenland, een reusachtig eiland met vier maal de oppervlakte van Nederland, maar met een bevolking van slechts 56.000 zielen, terwijl het barstensvol bodemschatten zit die nog nooit werden ontgonnen.
Zo’n tien jaar geleden al lanceerde ik op het internet het idee om van Groenland een soort van ‘mega-Alcatraz’ te maken, een voorstel dat op hoongelach en met de nodige scepsis werd onthaald, maar nu, zovele jaren later, zijn de condities van het eiland om dit plan door te zetten gunstiger dan ooit: Het eiland namelijk was voordien altijd bedekt geweest met een stevige ijslaag, die ontginning onmogelijk maakte, maar door de opwarming van het klimaat is de ene na de andere gletsjer in zee verdwenen en de grond braak komen te liggen.
Het gesmolten ijs heeft enorme voorraden energie en mineralenreserves blootgelegd. En met de wetenschap dat de ondergrond rijk is aan onder meer goud, diamant, aluminium, koper, platinum, titanium en het gegeerde uranium heeft de Groenlandse regering zopas een 25 jaar oud verbod op de ontginning opgeheven.
Het land heeft zulke grote hoeveelheden aan genoemde metalen dat die een land als China, koploper in de mijnbouw, van de troon kan stoten.
De Chinezen, zoals steeds als ze geld hebben geroken, staan dan ook te popelen om massaal naar Groenland af te reizen en te gaan onderhandelen voor concessies inzake exploitatie. Het Westen moet dit uit alle macht zien te verhinderen.
China is nu al wereldmarktleider bij de ontginning van uranium en tal van andere zeldzame aardmetalen, als ze ook nog eens het onuitputtelijke Groenland als extra ontginningsgebied er bovenop krijgen verslaan ze alle concurrentie en speelt men hen een machtig wapen in handen voor geopolitieke oorlogsvoering.
Groenland is thans nog een overzees deelgebied van Denemarken dat Groenland subsidieert. Het eiland heeft buiten de visvangst geen eigen industrie, zodat alles moet worden ingevoerd. Sedert 2009 werd het autonoom maar het droomt nog altijd van volledige onafhankelijkheid.
Hoewel het op de Europese kaart ligt maakt het geen deel uit van de Europese Unie. Het aan boord halen in de EU zou voor Brussel dan ook prioriteit nr.1 moeten zijn. Gelet op de meer dan rooskleurige economische vooruitzichten zou dit voor beide partijen, Europa en Groenland, een win-win situatie moeten zijn.
Het aan de crisis overgeleverde Europa kan nieuwe economische impulsen goed gebruiken terwijl de 56.000 Groenlanders die niet de knowhow hebben om alleen hun schouders te zetten onder de gigantische taak die hen wacht (de ontginning van hun rijke land) alle hulp van de technisch goed onderlegde Europeanen goed kunnen gebruiken.
Waarom zouden de gefortuneerde Groenlanders het eerder op een akkoordje willen gooien met de inhalige Chinezen die van heinde en verre komen om de bodemvondsten voor zichzelf op te eisen, precies op een moment waarop zovele Afrikaanse landen waar ze in zee mee zijn gegaan opeens hun handelsakkoorden willen herzien, nu ze hebben ondervonden dat de Chinezen alleen maar uit zijn op winst voor zichzelf, maar weinig of niets in ruil te bieden hebben.
Handel drijven met China is grotendeels eenrichtingsverkeer: Landen die met hen een deal zijn aangegaan komen er, achteraf bekeken, bekaaid vanaf. De Chinezen hebben één grote troef: Goedkope arbeidskrachten. Arme Chinezen van het platteland zijn meteen bereid om zich door hun overheid naar Groenland te laten uitzenden om daar voor een schijntje de aardrijkdommen op de delven en de winst die dat oplevert naar het thuisland door te sluizen en de Groenlanders zelf te bedanken met een aalmoes. De beproefde methode van Chinees neokolonialisme.
Maar ik twijfel er niet aan dat de Groenlanders slimmer zijn dan de goedgelovige Afrikanen die met open ogen in die valstrik zijn getuimeld. De Groenlanders zullen zich wel twee maal bedenken vooraleer ze zo’n deal zullen aangaan. Hebben wij Europeanen de Groenlanders dan een waardig alternatief te bieden? Jazeker!’
Vervolg fragment uit: ‘De Redding van Europa’
‘Weliswaar ontberen wij de goedkope arbeidskrachten die China kan inschakelen maar anderzijds beschikken wij in heel Europa over een grote gevangenispopulatie. Als wij, geheel volgens mijn plan, Europese strafinstellingen opdoeken en uitsluitend de grootste misdadigers overbrengen naar Groenland dan beschikken de eilandbewoners over werkkrachten die zo mogelijk nog goedkoper zijn dan de Chinezen.
Voor hun dagelijkse fysieke arbeid krijgen ze een kleine vergoeding die ze kunnen besteden aan de aanschaf van levensmiddelen ter plaatse, wat alweer de Groenlandse economie ten goede komt. Maar die zal dan voornamelijk big booming zijn dankzij de bovengehaalde metaalsoorten waar wereldwijd grote vraag naar is omdat deze nu eenmaal hard nodig zijn voor de productie van onder andere mobiele telefoons, windturbines, auto’s, lampen en last but not least de wapen- en ruimtevaartindustrie.
Zelfs als we de winst verdelen met de verdeelsleutel 60% voor de Groenlanders en 40% voor de Europese investeerders, dan nog zullen zij er wel bij varen want ga maar na: Niet alleen maken zij winst, tevens valt de enorme kost weg voor het onderhoud van de huidige gevangenisbewaking die in tijden van crisis moeilijk kan worden verantwoord.
En de Europese publieke opinie zal tenslotte genoegdoening vinden bij de gedachte dat de moordenaars van hun geliefden en de verkrachters van hun vrouwen en dochters eindelijk eens écht gestraft gaan worden, zoals het hoort.
Bovendien is er nog nooit iemand dood gegaan van hard werken, integendeel, ik ben er van overtuigd dat veel van de langgestraften die nu in onze gevangenissen zitten te knikkebollen vroegtijdig komen te overlijden door welvaartsziekten die hun vetgemeste lichamen slopen.’
(Uit: Olli Salvatore, ‘De Redding van Europa’, Amsterdam, 2014, pag. 217-221)
Achthonderd terroristen willen ‘thuiskomen’
Tot zover het fragment uit mijn boek. Nu de harde realiteit: Trump wil van alle EU lidstaten gedaan krijgen dat ze dringend 800 gevangen jihadisten terugnemen die nu nog tussen de ruïnes van wat eens de Islamitische Staat was bivakkeren.
De meeste betrokken politici weigeren dit pertinent, wetende dat dit hen veel stemmen gaat kosten. Immers: De rotverwende Europese burgerbevolking zit niet te wachten op de terugkeer van zoveel massamoordenaars, ook al vliegen ze hier achter slot en grendel. De gekende bezwaren zijn hierboven al opgesomd.
Maar ondanks de huiver om op deze eis in te gaan vrees ik dat onze politici uiteindelijk zullen moeten zwichten voor Trump’s doorslaggevende argument: Het blijven onze landgenoten, dus moeten wij en niet de Amerikanen of halfbakken regimes in het Midden-Oosten zorg dragen voor hun vervolgtraject als gewezen terroristen.
EU moet crisisberaad houden
Alleen: Europa heeft geen supergevangenis zoals de VS die wel hebben op Guantanamo B, op veilige afstand in Cuba. Gelet op de voorziene terugkeer van vele honderden, in een latere fase wellicht duizenden, supergevaarlijke terroristen dringt de bouw van dergelijk complex zich wel op.
Ik meen stellig dat de tijd rijp is voor een EU crisisberaad over deze kwestie, en daarbij de mogelijkheid te onderzoeken of met name Groenland niet dé meest geschikte locatie zou zijn voor de inplanting van dergelijk immens detentiecentrum?
Manier om bondgenootschap met de VS te versterken
Momenteel is Groenland semionafhankelijk van Denemarken maar streeft het algehele onafhankelijkheid na. Het is het dunst bevolkte gebied ter wereld en noteert een hoge werkloosheidsgraad. Alleen landen als Amerika, Rusland en China zijn geïnteresseerd in forse investeringen ten behoeve van grootschalige mijnbouw.
Vanuit geopolitiek oogpunt zou de meest verstandige keuze voor een nauwer samenwerkingsverband op Amerika moeten vallen. Ook Trump zinspeelt daarop, vandaar dat hij zopas opnieuw een consulaat op het eiland opende, voor het eerst sinds vele decennia.
De EU lidstaten zouden er goed aan doen Denemarken er toe te bewegen Groenland daadwerkelijk aan de VS te verkopen, zoals destijds Rusland het besluit nam om Alaska te verkopen.
Op dit ogenblik immers kost Groenland de staat Denemarken meer geld dan dat het geld oplevert. Natuurlijk zal de EU deze deal slechts willen pushen als de Unie er iets zeer waardevols voor terugkrijgt: De uitbesteding van alle jihadisten-gevangenen aan Amerikaanse bewaarders.
Ideale oplossing voor ingewikkeld probleem
Eerst zullen zij door ons op gepaste wijze worden veroordeeld tot levenslange dwangarbeid, door het Internationale Strafhof van Den Haag, en vervolgens in Groenland aan het werk worden gezet om voor Amerikaanse mijnbedrijven het hele eiland te gaan ontginnen (nadat ze eerst zelf hun eigen gevangeniscomplex hebben gebouwd uiteraard).
Onze Europese politici zouden dit voorstel met open armen moeten ontvangen: Niet alleen zijn ze zo in één klap af van heel de tijdrovende problematiek rondom de terugkeer jihadisten, bovendien staan de VS ook garant voor het kostenplaatje.
Bovendien is dit scenario de enige mogelijke manier om het door terrorisme geplaagde Europese volk eindelijk de genoegdoening te verschaffen dat met dergelijke strafmaat gerechtigheid is geschied.
Ethischer dan Turkije-deal met echte dictator
Waarom, vraag ik u, zou een dergelijke deal met het Amerika van Trump verwerpelijker zijn dan de reeds bestaande deals die de EU heeft lopen met het Turkije van Erdogan (een notoir schender van mensenrechten) en met de milities in Libië die eveneens vluchtelingen ophouden ten voordele van Europa, en zich evenzeer te buiten gaan aan excessen?
Zoveel gevangenen op een kluitje op zo’n eiland moeten bovendien worden gevoed en bevoorraad: Het ligt voor de hand dat dit de lokale economie zeer ten goede zal komen en de huidige werkloosheidsgraad zal doen afnemen.
Indien men de Europese bevolking in een opiniepeiling zou bevragen over de wenselijkheid om al deze supergevaarlijke gevangenen te verspreiden over detentiecentra overal in Europa of hen te concentreren op één plek zoals Groenland van waaruit ontsnappen onmogelijk is dan laat de uitkomst van deze peiling zich al raden.
Een plan dat alleen maar winnaars kent zou geen risico mogen lopen om af te ketsen op links gedram dat de veroordeelden een uitzichtloos bestaan staat te wachten. Daar hebben ze immers zelf voor gekozen toen ze met volle overtuiging tekenden voor deelname aan IS…
