Home Cultuur Britse rellen en het tirannieke establishment
Cultuur

Britse rellen en het tirannieke establishment

by Maaike van Charante
by Maaike van Charante 14 minutes lezen

Foto: Protest in Liverpool 3 augustus 2024. Public domain 

De Britse rellen na de moord op kinderen in Southport waren gewelddadig en racistisch, en rechtsextremisten stookten dit verder op. Maar het Britse establishment grijpt dit aan om de onderliggende oorzaken te kunnen negeren, en reageert met onderdrukking en censuur. Dat is pas echt een recept voor verdere escalatie.

Nadat in de Britse badplaats Southport drie kleine meisjes waren doodgestoken, sloeg in Groot-Brittannië de vlam in de pan. De politie maakte de identiteit van de dader niet meteen bekend omdat hij minderjarig was, maar ooggetuigen wisten dat het om een donkere jongen ging. Na decennia van aanslagen door moslimextremisten, trokken veel Britten al snel de conclusie. Het zou wel weer een moslim zijn.

Het bleek de druppel te zijn die de emmer deed overlopen. Britten gingen massaal de straat op om te demonstreren, en rechtsextremisten roken hun kans en sloten zich bij hen aan. Na dagen van rellen besloot de rechter dat de identiteit van de dader – die inmiddels meerderjarig is – vanwege het algemeen belang bekend gemaakt moest worden. Het bleek te gaan om een zoon van immigranten uit Rwanda, die zelf geboren was in Cardiff.

Duiding

Inmiddels lijkt de rust terug te keren, en bij de NOS haalde men opgelucht adem. Na een week van anti-islamrellen gingen de goede bezorgde burgers de straat op en riepen luidkeels dat vluchtelingen welkom zijn. De duiding van Fleur Launspach – voorheen werkzaam bij Al-Jazeera – in het NOS-achtuurjournaal van 8 augustus was veelzeggend.

Ach ach, dat stoute internet toch met al die misinformatie. En dan ook nog extreemrechtse retoriek! Al die misleide mensen moeten nu nodig heropgevoed worden voordat ze zich te buiten gaan aan nog meer islamofobie en anti-immigratiesentiment. Heel misschien is er nog wat genade mogelijk als ze straatarm zijn, maar waarschijnlijk is een keiharde aanpak het enige wat nog rest.

Racisme veroordelen

Op dit punt in mijn verhaal moet ik natuurlijk eerst mijn verklaring van goed gedrag afgeven. De eisen vanuit het deugdeel van onze samenleving zijn duidelijk: we moeten de racistische rellen keihard veroordelen, meeleven met de (nakomelingen van) immigranten, en vooral niet beginnen over de echte onderliggende thema’s. Falen we op een van deze punten, dan zijn we zelf extreemrechts, islamofoob en racistisch.

En ja, die rellen zijn afschuwelijk. Geweld, racisme, intimidatie, vandalisme, brandstichting en zelfs schending van islamitische graven. Het is begrijpelijk dat veel Britten met een kleurtje zich bedreigd voelen. En ja, het is ook waar dat rechtsextremisten deze gelegenheid gretig aangrijpen om eens lekker los te gaan. Het is allemaal waar, en toch is de hypocrisie over deze rellen niet te harden.

Slachtoffers

Zo voelde ik even grote sympathie voor deze Britse vrouw van kleur die een hartverscheurend verhaal hield over de angst bij mensen zoals zij. Totdat ik eens bij de reacties onder haar tweet ging kijken. Deze dame is al jaren triomfantelijk anti-blank en stookt graag tussen bevolkingsgroepen.

Voor wie beweert dat de tweede clip context mist – wat haar verdediging was toen er in 2020 een rel over ontstond – de context was dat ze pleitte voor segregatie. Ze pleitte tegen integratie van immigranten in de – volgens haar – white-supremacist state van Groot-Brittannië. Vrouwen als deze Ash Sarkar worden door moralistische progressieven op een voetstuk gezet, en dat voetstuk misbruiken zij vervolgens om de gastvrije westerse samenleving aan te vallen.

Een vergelijkbaar geval is Humza Yousaf, de voormalige premier van Schotland, die ook de kans niet voorbij liet gaan om te jammeren dat ‘hij niet wist of zijn kinderen nog wel veilig zouden zijn in dit land.’ De onbeschaamdheid van dit soort parasieten is misselijkmakend. Ook Yousaf trapt naar blanken en klaagt over racisme, terwijl hij overduidelijk zeer bevoorrecht is en niet gediscrimineerd wordt.

Schandalen

Dit slachtoffergedrag van provocateurs is des te erger als je bedenkt hoe in het Verenigd Koninkrijk al decennia criminele minderheden overmatig worden beschermd terwijl veel van hun blanke slachtoffers geen gehoor krijgen. Het is de vraag of de brave NOS-kijkers zelfs maar vermoeden hoeveel schandalen er onder de pet werden gehouden omdat het profiel van de daders het deugende establishment even niet uitkwam.

Klik gerust eens op de linkjes onder de volgende plaatsnamen: Aylesbury, Banbury, Bristol, Derby, Halifax, Huddersfield, Keighley, Manchester, Newcastle, Oxford, Peterborough, Rochdale, Rotherham, Telford. In al deze plaatsen zijn bendes opgerold die op grote schaal jonge meisjes seksueel misbruikten, mishandelden, chanteerden en soms vermoordden. Het gaat om duizenden slachtoffers.

Deze gruwelijke praktijken hebben decennialang vrijwel ongehinderd door kunnen rotten. En de reden dat overheden en politie ze negeerden, was omdat men bang was racistisch genoemd te worden. De meeste daders waren namelijk moslims met een kleurtje, en de meeste slachtoffers waren blanke meisjes uit de Britse onderklasse.

Doorgeschoten antiracisme

In Groot-Brittannië is de angst om racist genoemd te worden zo groot, dat die zelfs tot doden leidt. In 2017 pleegde een zelfmoordterrorist een aanslag in de Manchester Arena tijdens een concert van Ariana Grande. De beveiliging had hem opgemerkt en overlegde over hem, maar aarzelde met ingrijpen uit angst beschuldigd te worden van racisme. Er vielen 22 doden en honderden gewonden.

Klinkt dit voor u als een racistische samenleving? Het klinkt eerder als een samenleving waarin de angst voor racisme zo doorgeschoten is, dat men liever de eigen bevolking discrimineert dan alle burgers gelijk behandelt. Ook de reactie van de Britse overheid op de rellen is veelzeggend: autochtone relschoppers worden hard aangepakt, bij gewelddadige rellen van minderheden wordt de welbekende kopje-thee-benadering toegepast.

Twee maten

De wens om de ‘moslimgemeenschap’ vooral niet lastig te vallen met wetshandhaving gaat zover dat politieagenten bewapende moslims vriendelijk adviseren hun wapens af te geven in de moskee ‘zodat er niemand gearresteerd hoeft te worden.’ Intussen worden boze Britten thuis gearresteerd wegens posts op sociale media, wat weer leidt tot nieuwe sarcastische posts over dit meten met twee maten.

De klachten van Britten over deze ongelijke behandeling (Two Tier Policing) blijven in veel media zwaar onderbelicht – men vestigt liever de aandacht op het gevaar van extreemrechts – maar op sociale media wemelt het van voorbeelden hiervan. Zie bijvoorbeeld deze goed gedocumenteerde twitterdraad die laat zien dat het Britse establishment eindeloos begrip heeft voor haat en geweld zolang die maar van minderheden komen.

Keir Starmer

Tot overmaat van ramp heeft Groot-Brittannië momenteel een Labourpremier. Een rechtse premier had het misschien nog wel aangedurfd om zowel de autochtone als de allochtone relschoppers te veroordelen, maar bij Keir Starmer – nu Two Tier Keir genoemd – is dat uitgesloten. Hij ging zo eenzijdig tekeer tegen het ‘extreemrechtse tuig’ dat talloze gewone Britten zichzelf uit protest tot extreemrechts tuig verklaarden onder de hashtag #FarRightThugsUnite.

Intussen zette het Britse establishment de hakken in het zand. Vooruit, de boze Britten waren misschien niet allemaal extreemrechts, maar zij waren dan toch wel misleid door extreemrechtse retoriek. En van wie kwam die retoriek? Natuurlijk van de vaste zondebokken: degenen die al jaren waarschuwen dat dit een keer echt mis gaat. Mensen als Nigel Farage, Douglas Murray of Tommy Robinson. Een klassiek geval van Blaming the messenger.

Maar zoals Britten op sociale media schrijven: zij zijn niet geradicaliseerd door degenen die waarschuwden voor het gevaar, maar door het gevaar zelf. Zij reageren op de langzame ontwrichting van hun samenleving, en op het wegkijken van politici en bestuurders die tegen de klippen op de zegeningen van diversiteit prediken.

Eigenrichting

Het is zorgwekkend dat het Britse establishment geen ander antwoord op de rellen heeft dan onderdrukking en censuur. Natuurlijk is het verschrikkelijk dat een asielopvang in Rotherham werd bestormd, maar in deze stad van ruim 100.000 inwoners zijn 1400 meisjes misbruikt door Pakistaanse moslims. De kans is groot dat tussen de relschoppers familieleden van deze slachtoffers liepen.

In westerse maatschappijen zijn we tegen eigenrichting. Rechtspraak en bestraffing zijn taken van de overheid, en burgers die het recht in eigen hand nemen, zijn zelf strafbaar. Maar wat moeten mensen als de overheid gruwelijke misdaden negeert? En dan ook nog eens de daders beter behandelt dan de slachtoffers? Dat is vragen om eigenrichting.

En deze gewelddadige rellen zijn niet de eerste protesten. Eerdere protesten waren vaak vreedzaam en fatsoenlijk, het waren pogingen om gehoor te krijgen voor de problemen die ontstonden door falend immigratiebeleid en slechte integratie. Tommy Robinson heeft zijn gebreken, maar hij heeft oprecht geprobeerd om een integere protestbeweging op te zetten en nazi’s buiten de deur te houden.

Hetzelfde geldt trouwens voor protestbewegingen in heel Europa. In 2018 schreef ik eens een stuk over de opkomst van PEGIDA. Het is ongelooflijk schokkend hoe de gevestigde orde deze beweging demoniseerde totdat niemand er meer bij wilde horen. Intussen werden de problemen niet opgelost, en inmiddels is de term ‘extreemrechts’ zo uitgehold dat het mensen niet eens meer kan schelen om zo genoemd te worden. DAT maakt hen ‘vatbaar voor de extreemrechtse retoriek’ waar de NOS het over had.

Misinformatie

En nog even over die berichtgeving van de NOS: de rellen werden gevoed door misinformatie – namelijk dat de dader van Southport een islamitische asielzoeker zou zijn – maar de ergste misinformatie is toch wel die van het establishment dat weigert de oorzaken van de onderliggende volkswoede te benoemen. Of moet ik zeggen desinformatie? Het verschil is dat desinformatie bewust liegen is, met kwaadaardige bedoeling.

De laatste jaren is er genoeg naar buiten gekomen over alle misbruikschandalen, al had er best nog veel meer berichtgeving mogen zijn. Ook de islamitische aanslagen zijn bekend, sinds de eeuwwisseling zijn daardoor in Groot-Brittannië al ruim honderd doden gevallen. Dan is er nog het beruchte knifecrime-probleem: steekpartijen. Vooral Londen wordt hierdoor geteisterd, en de meerderheid van de daders heeft een kleurtje. Onderschat niet hoeveel woede er inmiddels is over deze misdaden.

Censuur

Het Britse establishment wil de berichtgeving censureren en geeft internet de schuld van de onrust. Maar als we afhankelijk waren van de ‘oude media’ hadden we zoveel zaken niet geweten die wel van belang zijn om de situatie te begrijpen. Deze censuur is geen oplossing, maar een verergering van het probleem.

Wie een gezonde samenleving wil waarin elke burger – van welke afkomst ook – erop kan vertrouwen dat zijn grondrechten gerespecteerd worden, zou om te beginnen werkelijk de grondrechten van alle burgers moeten respecteren. Deze eenvoudige waarheid lijkt nog niet doorgedrongen tot Downing Street 10.

Waarschuwingen tegen extreemrechts zijn niet geloofwaardig als ze komen van een regering die zelf afglijdt naar tirannie.

 

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.

Maaike van Charante

Artikelen van Maaike van Charante verschijnen sinds november 2021 eerst op OpinieZ.com

You may also like

De RE3 Remake en de evolutie van het...

De omvolking van de Schilderswijk: islamisering promoten

De omvolking van de Schilderswijk: segregatie of integratie

De omvolking van de Schilderswijk: beschaving en prioriteiten

Bloodstained, Curse of the Moon 2 stelt teleur...

Kakapo-Patriottisme: een term om er in te houden!

De RE3 Remake en de evolutie van het...

Boeddhisme, yoga en de westerse beeldvorming | Paul...

De kruistocht tegen schoonheid

Het beeld van de boer. Illustratie en indoctrinatie...