Samenvatting
Waar de Hyundai i10 – de ultieme truttenschudder – vrijwel geen concurrentie heeft daar heeft de Hyundai i20 dat wel en dus moest Hyundai met een wel heel erg goede nieuwe i20 op de proppen komen. Is dat gelukt? Driewerf JA!!! Hyundai is erin geslaagd op alle fronten een auto neer te zetten die aan alle eisen voldoet. En dan niet met een beoordelingscijfer 6 of 7 maar een 9+ wat mij betreft. Zo goed? Ja echt zo goed! Op deze auto zitten dingen die je alleen in duurdere hatchbacks verwacht zoals onafhankelijke achterwielophanging, een zeer compleet interieur, een Mild Hybrid-systeem en bijvoorbeeld een noviteit als Intelligent Manual Transmission (iMT). Deze nieuwe handgeschakelde iMT-zesversnellingsbak zorgt voor een lager verbruik door automatisch de motor van de transmissie te ontkoppelen zodra je het gaspedaal loslaat (afhankelijk van de rijomstandigheden). En verdraaid het werkt ook echt want ik haalde een ruimschoots lager verbruik dan het opgegeven WLTP-verbruik van 1:19,61. Ik haalde binnendoor rijdend een verbruik van 1:25,47 en daar mag je dan nog 10 procent bij optellen vanwege de winterbanden (= hogere rolweerstand) dus dan kom ik op 1:28. Het interieur is zeer fraai voor een auto in deze prijsklasse en op de duurste versie die ik mee had ontbrak werkelijk niets. De wegligging is uitmuntend dankzij de sublieme vering/demping en de onafhankelijke achterwielophanging. Voor een autojournalist is deze auto werkelijk een genot om in te rijden, dan weet je als autojournalist weer hoe ‘subliem’ aanvoelt. Wat ik verder kan waarderen is dat Hyundai niet heeft bezuinigd op het design, deze nieuwe Hyundai i20 is namelijk het eerste Hyundai-model in Europa dat ontworpen is volgens Hyundai’s ontwerpfilosofie Sensuous Sportiness: een harmonieuze combinatie van dynamische proporties, stijl en technologie.
Plus: eCall – Intelligent Manual Transmission – Stuurgevoel – Verbruik – Vering/demping – Wegligging
Min: Navigatie was even wennen
Testverslag
Vroeger, maar ook nu nog, hadden Hyundai’s namen als Pony, Excel, Sonata, Genesis, Elantra maar ineens was daar de “i” met een getal erachter. De i10, i20, i30 (en je er was ook een) i40 zijn mooie en niet al te dure handzame hatchbacks met een oer-betrouwbaar imago. Ik moest wel lachen toen ik zag dat mijn allereerste test van een Hyundai ooit ook in winterse omstandigheden heeft plaats gevonden. Mijn eerste en enige Hyundai i20 heb ik getest in 2015 dus dat is alweer 6 jaar geleden. Het was dus inderdaad hoog tijd voor een nieuwe i20 en ik moet bekennen dat het een zeer fraaie kleine hatchback is. Het ophalen heb ik maar met de bus gedaan want om nou met mijn dure speed-pedelec door de pekel te gaan fietsen noop dat gaat Daan dus niet doen! En mijn motor neerzetten in het fietsenhok terwijl ik weet dat het een aantal nachten nog -10 graden Celsius kan worden komende week. Dat is heel erg slecht voor mijn accu en gelaccu’s zijn niet goedkoop dus vandaar de bus. De dag voor het ophalen kreeg ik nog een belletje of ik ‘m alsjeblieft in de middag op wilde komen halen want dan konden ze ‘m even rustig helemaal winterklaar maken. Die bus was wel weer even schrikken want voor een stukkie rijden van slechts 10,9 km vragen ze maar liefst 3,37 euro. Bij het viaduct over de A44 aangekomen drukte ik op STOP en stapte uit en liep naar Hyundai Motor Nederland aan de andere kant van de A44. Ik wist al waar ik moest zijn vanwege dat corona-gedoe en zag uit de verte al een hele fraaie blauwe Hyundai i20 klaar staan voor de werkplaats. De combinatie Intense Blue Pearl met de zwarte lichtmetalen velgen vind ik erg fraai. Na twee krabbels nam ik de contactsleutel in ontvangst en stapte in. Na het afstellen van stuur/stoel/spiegels reed ik weg en na de rotonde draaide ik de A44 op. Ik moest naar Aalsmeer om wat kunststof pluggen voor mijn Renault Twizy te kopen en daarna naar Woerden om het bedrijf DARE (ivm. elektrosmog in elektrische auto’s) een bezoek te brengen. Al met al lekker wat kilometers voor de boeg voor een goede rij-indruk op de eerste testdag.
Op de oprit naar de A44 zag ik voor mij ineens de onbemande Tinq-pomp en ik besloot de benzinetank even helemaal af te toppen. Er paste nog ruim anderhalve liter in dus ik bedoel maar. Ik wilde namelijk meteen even een verbruiksmeting doen dan had ik die ook alvast maar gehad. Eenmaal 100 km/u rijdend op de A44 ging ik op zoek naar het knopje voor de Cruise Control. Die bleek rechtsboven op het stuur te zitten alleen zag ik geen SET-/RES-knoppen. Ik zag wel een +/- knopje en nog een ander knopje met twee streepjes en een open cirkel met een pijltje. Na wat uitproberen bleek ik met het +/- knopje de snelheid vast te kunnen zetten en op te kunnen plussen (kort tikje = 1 km/u – lang vasthouden = 10 km/u) of minnen. Het knopje met de twee streepjes en de open cirkel met een pijltje bleek de CANCEL-/RES-knop te zijn. Eenmaal lekker 100 km/u cruisend zag ik dat er zowel een LFA (= Lane Following Assist) als LKA (Lane Keeping Assist) op de Hyundai i20 zit. LFA heb ik een bloedhekel aan dus die heb ik asap uitgezet. Daarvoor moet je op het stuur OK ingedrukt houden en daarna verschijnen de instellingen echter niet op het kleine display tussen de tellers maar op het grote centrale display (= touchscreen) waar ik het uit kon zetten. Vervelende is wel dat je het elke keer na het contact uit/aan steeds opnieuw uit moet zetten. De LKA is best fijn want dan kun je het stuur losjes vast houden en zorgt de Hyundai i20 er zelf voor – via een camera aan de voorzijde – dat de auto netjes tussen de lijnen blijft rijden. Bij Hoofddorp nam ik de afslag naar Aalsmeer en waar ik die normaal gesproken met een lekker vaartje neem deed ik het nu iets rustiger aan. De andere auto’s reden nog veel langzamer dus dat geeft wel aan dat de Hyundai i20 goed en zeker aanvoelt qua wegligging. Richting Aalsmeer rijdend heb ik op een rustig stuk nog even de minimum snelheid van de Cruise Control uitgetest en die bleek 30 km/u te zijn. Toen ik rechtsaf op de kruising bij Schiphol-Rijk rechtsaf sloeg richting Aalsmeer wist ik niet wat ik zag. Het was één grote puinhoop aan wegwerkzaamheden. Het leek wel alsof ze alles tegelijk wilden doen in plaats van netjes na elkaar. Wat een totale gekken joh die gemeentepolitici.
Zoek-zoek-gevonden
Gelukkig ken ik de weg hier goed en daardoor wist ik welke weg ik moest nemen langs de Westeinder Plassen rijdend. Ze hadden zowaar de onderdelen voor mijn Renault Twizy op voorraad dus ik was snel klaar. Het was een stralend blauwe hemel met een zonnetje dus heb op weg naar Woerden onderweg mooie sfeerfoto’s gemaakt. Vooral Amstelhoek is erg fotogeniek dus daar heb ik de meeste en tevens ook mooiste foto’s geschoten. Het rijden in de sneeuw ging uitstekend op de 16-inch GoodYear UltraGrip M+S banden. Dit zijn absoluut de betere sneeuwbanden want vrijwel nergens had ik gebrek aan grip. Dat was de afgelopen week wel anders met de Ford Fusion van mijn zwager die had een stuk minder grip ondanks de winterbanden. Weer op weg naar Woerden maakte ik er een sport van om de SUV’s (waarom het steeds allemaal SUV’s waren weet ik ook niet) die achter mij reden zoek te rijden op de rotondes van de N-wegen. Op de rotonderanden lag nog sneeuw en ik rij altijd over de rotonderanden heen dus zo ook nu weer. Je zou denken dat je dan wegglijdt als je daar met een behoorlijke vaart overheen rijdt maar dat is dus niet zo. Ik had dus dikke pret als er een Mitsubishi Outlander of een BMW X5 vlak achter mij reed en na de rotonde ineens niet meer. Dan reden ze ineens 100-200 meter achter mij en zag ik ze weer stevig gas geven. De versnellingsbak is een handgeschakelde 6-bak en ik vond het best wel opmerkelijk dat de schakelindicator aangaf om naar de 5de versnelling te schakelen bij een snelheid van slechts 50 km/u. Maar goed het 100 Pk sterke motorblok trok het dus waarom ook niet, alles voor een laag verbruik ja toch niet dan. Met deze versnellingsbak is trouwens iets bijzonders aan de hand, die is een stuk intelligenter dan Mark Rutte’s mislukte intelligente lockdowns. Hyundai noemt het Intelligent Manual Transmission (iMT). Deze nieuwe handgeschakelde iMT-zesversnellingsbak zorgt voor een lager verbruik en minder uitstoot door automatisch de motor van de transmissie te ontkoppelen zodra je het gaspedaal loslaat (afhankelijk van de rijomstandigheden). Hyundai noemt dit de Coasting-modus en ik ben benieuwd of het echt helpt.
Naast die intelligente versnellingsbak heeft deze Hyundai i20 ook nog een 48-volt mild hybrid-systeem. Dit mild hybrid-systeem bespaart brandstof en verlaagt de uitstoot en biedt vooral in stadsverkeer veel voordeel volgens Hyundai. De MHSG (Mild Hybrid Starter Generator) ondersteunt de benzinemotor iedere keer dat je vanuit stilstand optrekt. De 1.0-liter turbo benzinemotor slaat namelijk sneller en soepeler aan. De extra trekkracht en het extra vermogen komen van de elektromotor die wordt gevoed door de 48-voltaccu. Tijdens het accelereren ondersteunt de MHSG de motor met 4 tot 10 kW (= 5,4 tot 13,6 Pk) extra vermogen afhankelijk van de accustatus en hoe diep je het gaspedaal intrapt. Zodra je de rijsnelheid constant houdt, gaat de MHSG in de neutrale modus en levert hij geen vermogen meer. Het resultaat is een aanzienlijke verlaging van het gemiddelde brandstofverbruik en de gemiddelde CO2-emissie volgens Hyundai. Wel ik ga het zien na deze rit, ik ben in ieder geval erg benieuwd hoe hoog het verbruik zal zijn. Bij DARE (een bedrijf dat simpel gezegd elektrosmog meet) aangekomen in Woerden belde ik aan maar er deed niemand open. ik heb nog een rondje om het gebouw heen gelopen maar door de luxaflex kon ik niet naar binnen kijken. Er stonden wel auto’s voor de deur, en ook één aan de oplaadpaal, dus er moest iemand zijn. Teleurgesteld stapte ik weer in de Hyundai i20 en ben naar het centrum van Woerden gereden om bij het Kasteel van Woerden sfeerfoto’s te maken. Na het maken van de foto’s ben ik via de fraaie route – helemaal nu met die sneeuw – langs de Oude Rijn terug naar Leiden gereden. Op het bochtige stuk bij Bodegraven richting de N11 heb ik het gas erop gehouden en daarmee bedoel ik constant 50 km/u. Behalve op de eerste rotonde want die moest ik driekwart nemen en dat deed de Hyundai i20 fantastisch. Daarna volgde een verkeersdrempel die er niet leek te liggen, de vering/demping is ronduit subliem als het op inveren/uitveren en uitgaande demping aankomt. Echt belachelijk goed voor een goedkope hatchback! Op alle volgende rotondes moest ik rechtdoor maar reed ik steeds over de besneeuwde rotonderanden heen om geen snelheid te verliezen. Steeds opnieuw gas moeten geven kost brandstof en dat is slecht voor het verbruik zo simpel is het. Een vloeiende rijstijl loont dan ook altijd!
N11
Eenmaal op de N11 is het altijd rustig doorkachelen tot aan de A4, rustig ja want de trajectcontrole (aan elkaar gekoppelde flitspalen) is begin 2021 in werking gesteld en flitst vaker dan Mark Rutte weer een leugen vertelt en dat wil wat zeggen. Ik moest zelf ook even goed opletten want je bent geneigd in te halen met een net wat hogere snelheid maar dat moet heier dus niet doen. Of je moet als je het onnadenkend gedaan hebt daarna even een stukje 90 km/u gaan rijden. Van een politieman weet ik dat je pas geflitst wordt vanaf 108 km/u. Dat klopt ook wel want als je 105 km/u rijdt dan is dat gecorrigeerd 100 km/u dus die (kut)boetes van 3-5 km/u snelheidsoverschrijding komen door 108-110 km/u rijden. Gewoon 105 km/u rijden dan word je nooit geflitst maar haal je wel net de rest van het verkeer in. Maar als je dan toch een boete krijgt doe dan net als ik en teken altijd bezwaar aan. Ik kreeg vorig jaar op de eerste dag van mijn motorvakantie naar Polen een boete wegens rechts inhalen. Ik deed dat overigens om een ongeluk* te voorkomen anders was ik aangereden. Door bezwaar aan te tekenen hoefde ik de boete pas ruim zes maanden later te betalen. Dat kost het CJIB ook weer geld = brief sturen ontvangst + beoordeling bezwaar – brief uitslag bezwaar – brief nieuwe boete zelfde bedrag. Die vuile dief en aartsleugenaar (waar blijft die 1.000,- euro?) van een Mark Rutte krijgt van mij niets voor niets! Aan het einde van de N11 stond ik helaas niet vooraan maar ik zag al dat er een slome dakpan op voetjes links stond dus ik ging achter de auto op de rechterbaan staan. En ja hoor de auto rechts gaf stevig gas waarna ik alsnog de linkerbaan kon pakken en even lekker (nog steeds rustig gas gevend!) vaart kon maken.
Die flauwe opritbocht pak ik straks nog wel een keer maar de bocht en rotonde naar de Europaweg zijn alleen met voldoende snelheid een heel fantastisch testpunt. Hogere g-krachten op hoge snelheid met zo’n afknijpbocht aan het einde zou ik zo even niet weten te vinden in mijn testtrajecten-database. Het mooie is hier dat je na de rotonde direct op de juiste baan zit, het verkeer rechts van mij moet dus invoegen. Dat veel automobilisten te voorzichtig rijden snap ik wel maar dat wit uitgeslagen asfalt is toch echt strooizout en geen sneeuw en totaal niet glad. Ik vloog met een heerlijk vaartje door de flauwe rechterbocht en ook in de afknijper hield ik de vaart er stevig in. De Land Rover, toch een 4WD, rechts van mij trok het zelfs niet en moest achter mij invoegen. Zo zie je maar wat fantastische winterbanden, sublieme vering/demping en een laag gewicht van slechts 1.065 kg al niet doen. Ik las in de technische specificaties nog dat deze kleine hatchback nota bene onafhankelijke wielophanging heeft aan de achterzijde. Kijk ook dat helpt mee aan een nog betere wegligging want een torsie-as is toch minder goed. Deze auto maakt nu na amper een paar uur rijden al en hele goede indruk op mij. Op de Europaweg was het één groot kraterlandschap door de felle vrieskou. Bij de Lammebrug aangekomen besloot ik meteen maar de Samsonite kofferset te fotograferen ik was er nu toch. Ik laat tijdens het pakken van de koffers het contact altijd aanstaan maar ik moet de muziek dan altijd wel iets zachter zetten. Onder het garagedek schalt dat namelijk behoorlijk. De audio is trouwens ook erg goed, logisch want de Hyundai i20 heeft een Bose-audiosysteem met zeven speakers en een krachtige subwoofer.
*eCall – De Hyundai i20 is standaard uitgerust met eCall. Deze functie schakelt automatisch hulpdiensten in wanneer als gevolg van een aanrijding de airbags zijn geactiveerd. Voor hulp kun je ook – 24/7, 365 dagen per jaar – op de noodknop in de auto drukken.
WLTP-rijcyclus
De bagageruimte bleek mee en tegen te vallen. Ik had gedacht dat er meer in zou passen maar toen ik de oude Hyundai i20 terugkeek zag ik dat het niet eens zo heel veel verschilde met de nieuwe Hyundai i20. Voordeel van het oude model was wel dat je de verstelbare laadbodem eruit kon halen en dan paste er wel een stuk meer in. In de nieuwe Hyundai i20 kun je de laadbodem ook weghalen alleen kijk je dan tegen de Li-ion accu en de DC/DC-omvormer aan van de Mild Hybrid Starter Generator. Al met al viel het dus toch weer mee want een laag verbruik is wel zo fijn ja toch niet dan. En als je iets meer ruimte nodig hebt kun je altijd nog één van de twee delen van de achterbankleuning neerklappen.
Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 3×33-liter + 13-liter
Zonder hoedenplank: 2×50-liter + 33-liter + 2×13-liter
Ja en toen kwam het grote moment van het aftanken bij de Tango aan de Haagweg in Leiden. Na snel hoofdrekenen kwam ik uit op ruim 1:24. Op de rekenmachine van mijn Macbook rolde er 1:24,14 uit maar dat is wel met winterbanden en dus komt er nog 10 procent bij. Dan kom ik dus uit op een fantastisch mooi verbruik van 1:26,55. Dat is belachelijk goed als je bedenkt dat het opgegeven verbruik volgens de WLTP slechts 1:19,61 bedraagt. En dan durven ze te beweren dat die nieuwe WLTP-methode veel realistischer is dan de oude NEDC-methode. Uh niet dus dat blijkt wel.
Hier de meetvoorwaarden van de WLTP-methode
– De WLTP rijcyclus die op de rollenbank wordt gereden is een stuk dynamischer en hiermee realistischer dan de tamme NEDC rijcyclus. Er wordt vaker geremd en gas gegeven en harder gereden, zoals te zien is in de grafiek. De WLTP rijcyclus kent de vier fasen langzaam, medium, snel en erg snel.
– De rijweerstanden die op de bank ingesteld worden zijn een stuk hoger en realistischer dan bij de NEDC rijcyclus, waar de auto bijvoorbeeld helemaal geprepareerd mocht worden wat betreft de rijweerstand.
– De WLTP rijcyclus duurt ongeveer een half uur, zo’n 10 minuten langer dan de NEDC-methode. Hierdoor wordt de invloed van de koude start weer minder.
Navigatie-perikelen
Donderdagmiddag heb ik na het fotograferen van de Samsonite kofferset mijn Honda MSX125 even aan de druppellader gehangen. Ik had vorige week nog gereden maar ik wist al dat het minimaal twee weken zou duren voor ik weer kon rijden en dat is met deze extreme kou net even te lang. Donderdagavond hoorde ik van mijn zwager dat de motorzaak – Ab Motoren – waar ik altijd kom gaat verhuizen van Leiderdorp naar Zoeterwoude. Ik had even op Google Maps gekeken waar het is dus daar kon ik vrijdagmiddag dan even mooi een kijkje nemen. Vrijdagochtend ben ik echter eerst naar mijn garage gereden om mijn Honda MSX125 weer van de druppellader te halen. Het groene ledje brandde dus de accu was weer vol waarna ik de druppellader heb aangesloten op mijn Yamaha Tracer 700. Daarna ben ik naar de Hyundai-importeur gereden omdat ik gistermiddag problemen had met de navigatie. Als ik een stad, in dit geval Woerden, intypte dan kon ik daarna het adres niet invullen in de navigatie. Daarna heb ik stad en adres achter elkaar ingetypt maar ook toen gaf de navigatie geen sjoege. Eerst dacht ik dat het land verkeerd stond maar na alles doorzoeken kon ik dat niet vinden. Totdat ik ineens een Duits vlaggetje zag en dat heb veranderd in een Nederlands vlaggetje. Bij instellingen kon ik ook niet vinden wat ik wilde afijn dit had Daan nog nooit meegemaakt dus vandaar mijn bezoekje aan de importeur die gelukkig bij mij om de hoek zit. Toen ik samen met de monteur ging zitten lukte het eerst niet maar daarna ineens wel en we snapten allebei niet waarom. Hoe dan ook werkt dit navigatie-systeem met een Live-verbinding en die moet wel goed werken blijkbaar (donderdag had ik daar eerlijk gezegd niet op gelet) maar het werkt dus en daar ging het mij om. Vanaf de importeur ben ik direct door gereden naar mijn zwager om actiefoto’s te maken. Ik dacht laten we het maar bij Het Corpus doen want daar is de weg zeker sneeuwvrij. De felblauwe kleur met de sneeuw en een knalblauwe lucht als achtergrond is echt fantastisch, ik kan daar echt van genieten om mooie actie- en sfeerfoto’s te schieten.
Na het maken van de actiefoto’s ben ik wat gaan eten en daarna ben ik in de auto gestapt en naar Ab Motoren gereden. Monteur Robert vertelde mij dat de huur maar liefst de helft goedkoper (= 50.000,- euro) is en dat ze twee verdiepingen hebben in plaats van alles gelijkvloers. Tja en als je dan allemaal hondstrouwe klanten hebt dan boeit zo’n A-locatie je dus helemaal niets. Ik besloot binnendoor naar de A4 te rijden dat is een leuke rit met mooie testpunten onderweg. Meest vervelende en vooral meest idiote testpunt vind ik de twee wegversmallingen in de Van der Marckstraat. Die wegversmallingen zijn zo absurd smal gemaakt (zie foto) dat ik in een brede testauto met laagprofiel-banden altijd bang ben dat ik hier alle vier de velgen sloop. Ik heb hier door de jaren heen regelmatig een dikke Audi/BMW/Mercedes die twijfelde alsnog zien omdraaien dat zegt toch genoeg of niet dan? Eenmaal bij de Stierenburg sloeg ik rechtsaf richting de Kanaalweg en zo naar de A4. Vanaf de Stierenburg naar het nieuwe pand van Ab Motoren is het linksaf maar 3,6 km maar die route is supersaai. De andere route is 9,8 km maar veel leuker om te rijden dus ja dan is de keus voor mij niet zo moeilijk. Na de Kanaalweg sloeg ik linksaf de Europaweg op en naar de A4 toe is het aantal kraters nog vele malen hoger dan van de A4 af. Maar ja dankzij de uitstekende vering/demping voelden de kraters minder heftig aan dat scheelt weer. Tijdens het voorsorteren zag ik dat ik de oprit vrij had dus ik kon er lekker hard doorheen knallen. Ik had het ESP/TRC uitgezet dan had ik in ieder geval geen last van onnodige correcties in de mooie opritbocht naar de A4/N11. De dame links van mij die aan het begin van de Europaweg nog de bumperkleefster uithing vertrok ook rap uit de startblokken. Gelukkig is deze Hyundai i20 ook lekker rap met zijn ogenschijnlijk maar 100 Pk. Ik reed haar uiteindelijk buitenom voorbij en gaf stevig gas en vloog perfect op de grens rijdend door de 180-gradenbocht heen. Heerlijk! Daarna gaf ik even stevig gas om de S-bocht naar de N11 ook weer vrij te hebben. En ook de S-bocht ging weer perfect, mama mia wat is deze auto goed zeg. Oh en de Cruise Control blijft het gewoon doen als het ESP/TRC uitstaat.
Drivability pur sang
Na een bezoekje aan net nieuwe pand van Ab Motoren reed ik weer dezelfde weer terug naar huis. Het was exact 24 uur geleden dat ik de Hyundai i20 had opgehaald en als ik alle testresultaten tot nu toe op een rijtje zet dan kan ik niet anders dan zeer tevreden zijn. Dit is een auto die heel hoog scoort met wat we in de autojournalistiek met een mooi woord drivability noemen. Ik noem dit woord vrijwel alleen in een testverslag als de auto die ik aan het testen mij heel erg goed bevalt in ALLE opzichten. Deze auto past in mijn rijtje absolute topfavorieten zoals de Renault Wind, Peugeot RCZ 1.6 THP, Honda S2000 en de Tesla Model 3. Drivability is lastig in woorden te vangen, het is een gevoel dat je bevangt na plaatsnemen en vervolgens in alles tot uiting komt. En dat alles is: de zit – stuurgevoel – aangrijpen koppeling – vering/demping – grip – wegligging – doseerbaarheid remmen en remkracht – motorblok. Vlakbij huis heb ik de Hyundai i20 nog even afgetankt want ik had toch stevig door gereden. Het verbruik na 66,7 km = 1:12,77 + 10 procent correctie voor de winterbanden = 1:14,05 = Tweemaal zo hoog verbruik vergeleken met rustig rijden.
Zuinigheidsrit Katwijk aan Zee <-> Overveen
Zaterdagochtend is altijd het perfecte moment voor een zuinigheidsrit want dan is het niet zo druk op de weg zeker in de winter niet. Ik reed naar de onbemande pomp naast de Appie in Katwijk aan Zee waar ik de tank vol gooide en nog drie maal door klikte. Dat is mijn standaard aftank-procedure. Ik reed rustig de N206 op en zette de Cruise Control vast op 80 km/u. Dit is het makkelijkste en saaiste stuk rechtdoor tot aan De Zilk maar dit keer was het toch ietsiepietsie minder saai vanwege de LKA oftewel Lane Keeping Assist die ik had geactiveerd. Ik hield losjes mijn handen op het stuur en liet de Hyundai i20 zelf tussen de lijntjes sturen. [quote Hyundai.nl] Lane Keeping Assist (LKA) – Houdt de i20 binnen de lijnen van de rijstrook en gebruikt daarvoor de camera aan de voorzijde. Overschrijd je een wegmarkering zonder dat je de richtingaanwijzer hebt ingeschakeld, dan geeft LKA een waarschuwingssignaal en voert indien nodig een stuurcorrectie uit. [/quote Hyundai.nl] En ik moet eerlijk bekennen dat de Hyundai i20 dit erg goed doet voor een doodgewone hatchback. Ondanks de sneeuw aan de zijkanten van de N206 en het vanwege het strooizout totaal wit uitgeslagen asfalt maakte het LKA geen enkele fout tot aan De Zilk. Ik drukte op tijd op het open cirkeltje met het pijltje om de Cruise Control te cancellen. Daarna reed ik op de haakse rechterbocht af en voelde dat de motor zich los koppelde van de versnellingsbak want plotseling was alle weerstand weg die je normaal gesproken voelt als een auto afremt op de motor. Ik vloog met een lekker vaartje door de haakse rechterbocht en zette de Cruise Control daarna vast op 60 km/u. Het was lekker rustig richting Vogelenzang en dat komt natuurlijk omdat alle mensen dit weekend zijn gaan schaatsen in plaats van wandelen. Dikke prima! In Vogelenzang ging de Cruise Control op 30 km/u want ja in dit soort kleine dorpjes met een een smalle hoofdstraat hou ik me daar ook echt aan. Eenmaal Vogelenzang uit voerde ik de snelheid op naar 50 km/u en reed op de rotonde-kruising naar Bennebroek over de besneeuwde rotonderand heen de bomenweg op. Tijdens het optrekken naar snelheden van 50 en 60 km/u deed ik het natuurlijk extreem rustig aan. De toerentallen bij 50 km/u – 5de versnelling – 60 km/u – 6de versnelling zijn 1.250 toeren en je hoort dan even een brom maar zodra de Cruise Control erop staat en de Mild Hybrid Starter Generator in werking treedt is dat genoeg kracht voor geen brom. Normaal gesproken trek je natuurlijk wat sneller op dan ik doe maar ja ik ben dan ook met een zuinigheidsrit bezig en dan zoek ik de grenzen op van wat er mogelijk is zoals in dit geval een laag verbruik.
Op de bomenweg had ik gelukkig geen slome duikelaars voor mij rijden dus ik kon lekker op de Cruise Control door de bochten heen rijden. In dit geval gebeurde er niets maar ik las dat er een Navigation-based Smart Cruise Control (NSCC) op deze Hyundai i20 zit. Deze NSCC maakt gebruik van het navigatiesysteem om te anticiperen op een naderende bocht of een recht stuk op de snelweg door de snelheid aan te passen voor extra veiligheid. Bij de Nachtegalenlaan sloeg ik linksaf over de scheve verkeersdrempel heen die ik wel voelde uiteraard maar niet hinderlijk vanwege de sublieme vering/demping. De mooie lange S-bocht was genieten vooral het hupje direct na de lage verkeersdrempel net voor de S-bocht. Eenmaal op de Zandvoortselaan bleek het ook hier lekker rustig want ja met deze kou ga je tenslotte niet voor je plezier strandwandelen. Richting de boulevard rijdend had ik nog even een leuk glijmoment op de rotonde naast CircuitPark Zandvoort. Die rotonde heeft een hele brede rotonderand waar ik altijd helemaal overheen rijdt maar omdat er nog wat sneeuw lag gleed ik een behoorlijk stuk weg naar rechts. Eenmaal op de boulevard reed ik met 60 km/u op de Cruise Control naar de duinenweg tussen Bloemendaal aan Zee en Overveen. Veel mensen weten niet dat je ook Bloemendaal aan Zee hebt aan het einde van de boulevard. Bijna iedereen denk dat de hele boulevard bij Zandvoort hoort maar dat is dus niet zo. De duinenweg ging lekker en ik kwam ondanks de vele waarschuwingen geen herten tegen. Bij Overveen draaide ik weer om en toen ik op de benzinemeter keek zag ik dat die meer terug gelopen was dan ik verwacht had. Maar ach wie weet valt het allemaal heel erg mee. Op de terugweg besloot ik wat meer de grens op te zoeken door onder andere op het allerlaatste moment het stuur heel hard naar rechts om te gooien van de Zandvoortselaan naar de Leeuwerikenlaan. De Hyundai i20 had er niets van en raakte totaal niet uit balans en ook in de snel genomen S-bocht naar de Nachtegalenlaan bleef de Hyundai i20 superstrak zijn weg vervolgen. De rest van de zuinigheidsrit was een kwestie van netjes uitrijden en toen ik bij de onbemande pomp in Katwijk aan Zee stond er exact 69,8 km op de tripmeter = ‘spot on’. Het aftanken leverde een hele nette 1:25,47 op + 10 procent correctie voor de winterbanden = 1:28. Heel erg netjes!
Snelwegzuinigheidsrit
Zondag besloot ik aan het einde van de ochtend een snelwegzuinigheidsrit te maken die net als de gewone zuinigheidsrit een standaard route kent op en neer naar Hoofddorp. Gelukkig lag de omslag naar dooi en eventuele gladheid op maandag dan kon ik nu tenminste met een gerust hart een zuinigheidsrit maken. Aftanken voor de snelwegzuinigheidsrit doe ik altijd bij de Totalpomp bij mij om de hoek. Vandaar is het 1,8 km naar de A44 dus dat heeft weinig invloed op het totale verbruik. Het meest vervelende aan de snelwegzuinigheidsrit vind ik de automobilisten die dan weer 100 km/u en dan weer 90 km/u rijden of automobilisten die mij inhalen en dan ineens langzamer gaan rijden. Superirritant maar goed ik moet er maar mee leren leven, eenmaal op de A4 heb ik daar gelukkig minder last van. Het lukte me goed om de 100 km/u constant aan te houden op de Cruise Control. ik hoefde slechts tweemaal een slomerik in te halen. Tijdens deze snelwegzuinigheidsrit heb ik het LKA ook weer aangezet en de enige keer dat het systeem even van slag raakte was op de betonnen brugbak van de Kaagbrug. Daar zag het even alleen de middenstreep en neigde het stuur naar rechts te willen sturen. Gelukkig kun je altijd zelf ingrijpen dat is wel zo fijn dus die zelfrijdende auto’s nee laat maar daar geloof ik niet in. Op de A4 was het druk maar ach met die vijf rijbanen boeit dat niet zo. Bij afslag Hoofddorp aangekomen besloot ik niet op de grens door de afritbocht heen te rijden maar net iets daaronder. Dat was nog steeds ruim voldoende om de wegligging en grip te kunnen beoordelen. Ik vloog hard en strak door het eerste deel van de afritbocht heen en stuurde daarna hard naar binnen richting de stoplichten waar ik nog even een fraaie noodstop maakte. Prima remmen heeft deze auto met een al net zo prima doseerbaarheid. Ik moet altijd wel lachen om de verschrikte gezichten van andere automobilisten als ik een noodstop maak. Dat doe ik uiteraard alleen als ik niemand voor me heb rijden richting het stoplicht. Ik reed over de A4 heen en draaide aan de andere kant de snelweg weer op. Helaas met een vrachtauto voor mij dus dat was kruipen tot aan het einde van de oprit. Daarna ging de Cruise Control er weer op en begin ik aan de terugweg. Ook nu hoefde ik maar tweemaal een slome duikelaar in te halen en eentje slingerde zo dat het niet anders kon dan dat hij met zijn smartphone aan het spelen was. Overdag dronken in de auto zitten is namelijk een grote zeldzaamheid. Vlak na Het Corpus verliet ik de A44 nog niet maar reed even door tot aan Wassenaar voor wat extra kilometers. Bij Wassenaar draaide ik om en reed terug naar Leiden waar ik de afrit Leiden-Zuid nam. Bij de Totalpomp gooide ik de benzinetank weer vol en kwam uit op ruim 1:20. De rekenmachine thuis gaf afgerond een nette 1:20,4 + 10 procent correctie voor de winterbanden = 1:22,44. Ook dat is een ruim beter dan het laagst opgegeven verbruik.
Space Business Park
Het Space Business Park is vaak mijn afsluiter en dan mag een auto laten zien wat ie doet in het grensbereik. Sommige auto’s vallen dan door de mand en dat is niet erg maar een auto die niet door de mand valt zoals deze Hyundai i20 laten juist tijdens een rondje SBP zien waarom ze zo goed zijn. Ik weet dat ik een buitenbeentje ben door de grens op te zoeken maar het feit dat ik met enige regelmaat iets vind is voor mij het bewijs dat dit nodig is. Uit werk vandaan ben ik direct door gereden naar het Space Business Park want ik ging er vanuit dat er genoeg sneeuw was weg gedooid om een mooi rondje te kunnen rijden. Vorige week was ik op het Space Business Park en kon ik dat absoluut uit mijn hoofd zetten omdat grote delen bedekt waren met een laag sneeuw. En aangezien ik geen spijkerbanden (in Scandinavië mag dat wel) om de velgen had liggen heb ik dat maar niet geDaan. Toen ik vanaf de ESTEC het Space Business Park opreed zag ik direct dat een rondje geen probleem zou zijn. Alleen op de vrachtwagenparkeerplaats lagen nog wat sneeuwplaten maar die lagen niet op de doorgaande route van de ene naar de andere kant. Ik had het ESP/TRC uiteraard uitgezet want alleen dan is een rondje SBP écht leuk. Ik was benieuwd hoeveel lol je kunt hebben met slechts 100 Pk. Vanaf de rotonde naast de N206 nam ik even gas terug omdat er een auto voor mij reed die dezelfde kant opreed. Nadat de auto uit het zicht was verdwenen gaf ik plankgas en dook met doorspinnende voorwielen de haakse rechterbocht in. In de flauwe linkerbocht hield ik het gas erop zodat ik terugschakelend naar de 2de versnelling plankgas met doorspinnende voorwielen de vrachtwagenparkeerplaats op gleed. Richting de uitgang schakelde ik niet op naar de 3de versnelling maar trok ver door in toeren in de 2de versnelling. Daardoor kon ik in het juiste toerengebied de links-rechtscombinatie induiken. Die ging beter dan ik gehoopt had want ja het zijn en blijven toch maar 100 Pk’s.
Op weg naar de haakse rechterbocht met asfalten verkeersdrempel ervoor gaf ik stevig gas. Na een mooie stuiter na de asfalten verkeersdrempel gaf ik weer plankgas en vloog heel mooi wijd voorwieldriftend door de haakse rechterbocht heen. Het is dan wel een gewone hatchback maar de vering/demping is zo subliem dat ik het wel aandurfde om met een zo hoog mogelijke snelheid over de hoge verkeersdrempel heen te rijden of beter gezegd vliegen. Ik landde hard op alle vier de wielen tegelijk. In een auto met kauwgomballenvering was ik zekersteweten uitgebroken. Vervolgens gaf ik weer stevig gas en reed met hoge snelheid op de allerhoogste verkeersdrempel af. Ook daar vloog ik weer perfect overheen en landde ook weer heel mooi op vier wielen tegelijk maar dit keer nog harder. Nu raakte de Hyundai i20 zowaar zelfs heel even uit balans zo heftig was de landing. Maar ook nu weer voor mij als autotester geen enkel probleem om de Hyundai i20 eenvoudig te corrigeren. Goeie auto mensen! Na de landing vloog ik de rotonde op en af en dook de blinde rechterbocht in. Het vermogen is te laag om bij deze snelheid de voorwielen door te laten spinnen. Jammer want dat had deze auto een stuk leuker gemaakt maar ja meer vermogen zorgt uiteraard voor een hoger verbruik. Maar wat loop ik nou te zeuren er is al een Hyundai i20N met 204 Pk/275 Nm alleen moet die auto nog gepresenteerd worden in Nederland. Na het rondje Space Business Park ben ik nog even over de A44 naar Wassenaar gereden om daar bij de eerste stoplichten meteen weer om te draaien. Ik wilde nog even een paar kilometer plankgas rijden en dan bij Leiden-Zuid de A44 verlaten. Ik kwam in de 6de versnelling tot 160 km/u en dan draait de motor slechts 3.500 toeren. Het maximum toerental is 6.500 toeren dus je zal zeker in de buurt van die 200 km/u moeten kunnen komen. De laatste tankbeurt leverde ondanks het niet echt zuinige rijden nog een nette waarde op van 1:18,06 + 10 procent correctie voor de winterbanden = 1:19,87.
Geil?
De nieuwe Hyundai i20 is het eerste Hyundai-model in Europa dat ontworpen is volgens Hyundai’s ontwerpfilosofie Sensuous Sportiness: een harmonieuze combinatie van dynamische proporties, stijl en technologie. En sensuous is vertaald kan betekenen: geil – wellustig – wulps – zinnelijk. Mh zouden de Zuid-Koreanen dat echt zo bedoeld hebben? Ik kon er in ieder geval wel om lachen.
