De rechtstaat is er om de belangen van de zwaksten en de velen te beschermen en handhaven tegen absolute vorsten. Daarvoor is het bedoeld. Om te zorgen dat een ieder gelijk is voor de wet en de macht. Of je nou de minister-president of schoonmaker bent. Je hebt dezelfde rechten en plichten, patere legem quam ipse fecisti.
Echter. Onze rechtstaat begint steeds meer op een fantastisch mooie papieren tijger te lijken. Zeg nou eerlijk, er is een steeds groter wordende groep die zich niets hoeft aan te trekken van onze wetten en plichten. Waarbij afkomst steeds minder belangrijk is, is de hoeveelheid geld die je hebt en de functie die je vervult kenmerkend of je bij deze nieuwe stand hoort of niet.
Ik schreef eerder dat Nederland een corpocratie is, oftewel een samenleving waarin de belangen van grote ondernemingen de politieke beslissingen beheersen. De grootsten zijn onaantastbaar en komen met (letterlijk) alles weg. Burgers worden geherdefinieerd als productie-eenheden met een maximum kostprijs en economische waarde. Je mag stemmen in onze democratie, zolang dat maar op partijen zijn die ‘wij’ goedvinden. Of partijen die totaal ineffectief zijn. Heb je iemand die opstaat en echt de status quo wil veranderen? Tja dan kennen we de gevolgen… (slechts een van de talloze slachtoffers wereldwijd)
Reden hiervoor is de natuurlijke centralisatie van macht. U denkt waarschijnlijk nog heel naïef dat politici de macht hebben. Uit eerste hand: dat is niet zo. Achter het gezicht van een minister, staatssecretaris of fractievoorzitter gaat een, voor ons haast, anonieme bureaucratie schuil. Een strak georganiseerd zelfdienend hiërarchisch bolwerk dat geen ethisch besef heeft, zichzelf goddelijk onfeilbaar acht en er altijd op vooruit gaat.
Dit bolwerk opereert binnen, tussen en buiten de overheid. Het zijn immers dezelfde mensen die, vaak, generatieslang de macht als zodanig erven van hun voorganger waarbij de functie enkel komt te vervallen met het overlijden.
Machtsbehoud is het enige wat beschermd moet worden want verdere uitbreiding is volledig uitbesteed aan politici. Die maken goede sier door achter het ene na het andere proefballonnetje te gaan staan met geld dat wij opbrengen. Bovendien komen er enkel wetten bij of bestaande wetten worden uitgebreid. Om dat te beheersen wordt een uitvoerend apparaat opgetuigd en aan de bestaande bureaucratie toegevoegd.
Van lokaal, tot regionaal tot supranationaal en internationaal. Met als gevolg dat ‘macht’ wat eerst veel lager lag en dichter bij de burgers stond naar een steeds hoger niveau wordt getild waarbij het een vaak niets meer met het ander meer te maken heeft. Tot het punt daar is dat we zelfs de nationale rechtspraak buiten het veld plaatsen. Dat er volkomen nieuwe rechtsgebieden worden gecreëerd die enkel bedoeld zijn om de macht te vergroten en de borgingen voor burgers te verdelen.
Het klinkt heel dystopisch wat ik schrijf en dat vind ik zelf ook. Het verschil tussen jou en mij zit hem in het feit dat ik jaren op de grens sta van deze twee werelden en werk waar burgers ophouden te bestaan en de macht begint. Ik begin steeds meer begrip op te brengen voor de uitspraak van Thomas Jefferson: “a little rebellion now and then is a good thing.”
.
