Er is weer zo’n filmpje uit.
Zo’n filmpje waarin een groep tieners een eenling te grazen neemt terwijl de toeschouwers juichen of toekijken zonder in te grijpen.
Er zijn in ons land al heel wat van zulke filmpjes geweest de laatste jaren, en ze hebben een droevig stemmende overeenkomst: het zijn elke keer weer gekleurde tieners die het geweld voor hun rekening nemen, en het zijn vaak blanke tieners die mishandeld worden.
Hoe zou de reactie zijn als er een filmpje opdook van een groep blanke tieners die een donkere tiener te grazen nam?
Laat me raden.
- De opening van het NOS-journaal.
- Onderwerp van vrijwel alle talkshows.
- Krantenkoppen op de voorpagina’s van alle landelijke kranten.
- Analyses op de opiniepagina’s.
- Kamervragen.
- Veroordelingen door politici.
- Racisme!
Is dat een vooroordeel van mij?
Verschijnen er wel regelmatig berichten over dit soort mishandelingen, maar sluit ik me zo af voor deze ongewenste waarheid dat ik mij geen enkel filmpje kan herinneren waarin blanke hyena’s met een hele groep een donker slachtoffer mishandelen?
Of is het nog erger en worden die filmpjes met blanke daders niet getoond door de racistische MSM?
Zit ik in een bubbel, en zijn er ergens buiten mijn bubbel talloze donkere tieners die getraumatiseerd zijn door racistisch groepsgeweld?
Ik geloof er niets van.
Nederland is/was niet racistisch
Nederlanders zijn grondig geschoold op het gebied van racisme.
In het onderwijs wordt al decennia uitgebreid aandacht besteed aan de gruwelen van de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog, de misstanden in Indonesië – toen nog Nederlands Indië – en de slavenhandel waaraan ook Nederlanders hebben meegewerkt.
Helden voor de schooljeugd zijn Martin Luther King en Nelson Mandela.
En lang voordat deze geschiedenislessen aan de orde komen, krijgen basisschoolkinderen al voortdurend de boodschap mee dat racisme verkeerd is. Dat het heel erg fout is om mensen op grond van hun huidskleur anders te behandelen.
Stel dat er ruzie is op het schoolplein en Kevin scheldt de roodharige Danny uit voor vuurtoren. Vervolgens scheldt Danny de zwarte Kevin uit voor roetmop.
Wie denkt u dat de meeste kans loopt op een donderpreek?
Waarschijnlijk wordt ‘roetmop’ heel wat zwaarder opgenomen dan ‘vuurtoren’, terwijl dat in de context van het schoolplein in feite precies hetzelfde is.
Maar in ons land is het er zo ingehamerd hoe fout racisme is, dat het uitschelden van zwarte Kevin om zijn huidskleur vele malen zwaarder weegt dan het uitschelden van roodharige Danny om zijn haarkleur.
En mensen als Gloria Wekker weten dat dan weer te rechtvaardigen met een beroep op het institutionele racisme dat onze maatschappij zou kenmerken.
Diezelfde Gloria Wekker zei in 1979 nog heel andere dingen.
Destijds studeerde zij nog culturele antropologie en het interview met de 29-jarige Wekker is verbazingwekkend als je weet wat zij tegenwoordig verkondigt.
Ze had in Nederland alle kansen gehad, voelde zich niet gediscrimineerd en was geschokt door het racisme in de VS waar ze op een uitwisseling mee in aanraking kwam.
Hoe kwam zij dan later op de gedachte dat Nederland door en door racistisch was?
Dat wij een ‘cultureel archief’ hebben waardoor blanke Nederlanders diep in hun hart racisten zijn die neerkijken op kleurlingen?
Wat ook de reden voor die verandering was, met de Nederlandse realiteit had dit weinig te maken, en nadat Russells Teapot ruim een jaar geleden de onwetenschappelijke basis van Wekkers beweringen aantoonde, maakt ook haar wetenschappelijke status haar nieuwe overtuiging niet erg geloofwaardig.
Daarnaast: als er in Nederland werkelijk sprake zou zijn van institutioneel racisme, dan zou dat terug te vinden zijn in onze wetten, onze schoolboeken en in vele praktische voorbeelden van racistische incidenten.
Er zouden dan bijvoorbeeld filmpjes op kunnen duiken waarin blanke tieners zich groepsgewijs op donkere slachtoffers zouden storten om ze lachend in elkaar te trappen…
Het creëren van ongelijkheid
Ondanks de gammele basis van hun racismeverwijten worden activisten als Gloria Wekker in Nederland bijzonder serieus genomen.
Ze krijgen prijzen, subsidies, krantencolumns en ze worden uitgenodigd voor praatprogramma’s.
Er worden documentaires gemaakt, en er wordt somber gedaan over de racistische inborst van de blanke Nederlander.
En het gaat niet om een enkeling die dit verkondigt, het is een complete industrie.
Naast Gloria Wekker hebben we bijvoorbeeld: Sylvana Simons, Seada Nourhussen, Sunny Bergman, Quincy Gario, Clarice Gargard en Jerry Afriyie. En deze opsomming is verre van compleet, er zijn nog heel wat meer predikers te vinden die ons vertellen dat Nederland racistisch is en dat alles de schuld is van de witte (man).
Bijzonder eigenlijk dat zo’n onderdrukte groep zoveel goodwill ontmoet in zo’n racistische samenleving…
Maar niet gehinderd door enig realiteitsbesef drammen deze lieden al jaren door over het vermeende racisme van de blanke Nederlander.
Wat voor invloed heeft dat eigenlijk op onze samenleving?
Dit voortdurend verkondigen van de bewering dat Nederland eigenlijk racistisch is, kan niet zonder gevolgen blijven. Persoonlijk denk ik dat er al drie gevolgen zichtbaar worden:
- Polarisatie in de samenleving: mensen die meegaan in dit frame tegenover mensen die zich – steeds feller – gaan verzetten.
- Slachtoffergedrag van gekleurde Nederlanders die begrijpen dat ze hier voordeel van kunnen hebben.
- Racisme bij blanke Nederlanders die alle gekleurde Nederlanders gaan zien als onbetrouwbare klagers.
Polarisatie in de samenleving
Kijk maar eens naar het debat over Zwarte Piet.
Sinterklaas was ooit een onschuldig kinderfeest, en dat er mensen waren die zich ergerden aan de kleur van Zwarte Piet, dat beseften de meeste Nederlanders niet eens.
Als daar gewoon over gepraat was, zou Zwarte Piet waarschijnlijk vrij geruisloos zijn aangepast.
Hij is door de jaren heen al zo vaak aangepast: ooit was Piet een griezel die dreigde met de roe en de zak, maar in moderne, kindvriendelijke tijden was hij veranderd in een vrolijke grapjas die met zijn slimheid Sinterklaas uit allerlei benarde situaties redde.
Wat had die kleur nog uitgemaakt?
Nog een keertje onder de regenboog door, en alle Pieten hadden voortaan letterlijk alle kleuren van de regenboog kunnen hebben.
Maar nee, zo zaten de activisten niet in elkaar.
Het moest confronterend, het moest beschuldigend, het moest keihard.
Eigenlijk zouden deze activisten graag voorop hebben gelopen in de mars naar Washington, en als ze dan door blanke politieagenten in elkaar waren geslagen, dan zou dat helemaal geweldig zijn geweest.
Helaas kon daar in het brave Nederland geen sprake van zijn, dus moesten ze hun eigen heldendom creëren.
Recept: ga naar de Sinterklaasintocht en schreeuw tussen de kleutertjes dat Zwarte Piet RACISME is. Met een beetje geluk krijg je een mep van een boze vader, en in elk geval loop je kans gearresteerd te worden.
En als je lang genoeg doordramt en relletjes organiseert tussen de kleine kinderen, dan komt er een keer een reactie: dan wordt je bus verhinderd om naar Dokkum te rijden.
Wat zullen ze blij zijn geweest.
Hun grondrechten waren geschonden!
Racisme! Eindelijk!
En het OM werkte braaf mee. De BlokkeerFriezen werden als ware criminelen behandeld, en de activisten maten hun lijdensweg breed uit in de media.
En wat gebeurde er het jaar daarna?
Eindelijk hadden de activisten genoeg geprovoceerd.
Op meerdere plaatsen trokken voetbalhooligans en andere gewelddadige figuren naar de intochten om de kinderen te ‘verdedigen’ tegen de activisten.
Op meerdere plekken waren rellen, vechtpartijen en aanhoudingen.
Knap gedaan hoor.
Dankzij de onvermoeibare activisten was Nederland een stuk minder racistisch geworden.
Toch?
Slachtoffergedrag van gekleurde Nederlanders
De activisten vinden het vaak lastig om gekleurde Nederlanders bewust te maken van hun onderdrukking. Die domme ‘huisnegers’ hebben de onderdrukking zo ‘geïnternaliseerd’ dat ze niet eens meer beseffen dat ze gediscrimineerd worden!
Gelukkig zijn er altijd wel een paar mensen bereid om te geloven dat ze slachtoffer zijn.
Het heeft immers heel wat voordelen om te geloven dat alles de schuld is van die ander, die witte.
Ben je Marokkaan en krijg je geen stageplaats?
Discriminatie!
Dat zou overigens best eens zo kunnen zijn, al is het handig om even te checken of je blonde kameraad ook moeite heeft om een stageplek te vinden.
Maar dan kan blijken dat een baas geen Marokkanen wil, en dat is discriminatie.
Alleen, waarom discrimineert die baas?
Is hij een racist?
Vindt hij Marokkanen eng omdat hij in Opsporing Verzocht een hoop foute Marokkanen heeft gezien?
Wil hij geen ‘buitenlanders’ omdat hij bang is dat ze elkaar niet begrijpen?
Heeft hij al drie Marokkanen gehad, en waren ze zo slecht dat hij nu geen Marokkanen meer wil?
Er kunnen heel wat redenen zijn waarom die baas geen Marokkanen wil, zonder dat die baas direct een racist is.
Met zo’n baas zou de school moeten gaan praten om uit te vinden waarom hij moeilijk doet, en als de man werkelijk racistisch is, zou ik daar geen leerlingen – van welke kleur dan ook – stage willen laten lopen.
Als hij geen racist blijkt te zijn, dan kan de leerling na zo’n gesprek toch bij die baas gaan werken en moeilijkheden overwinnen, of – als de baas hem echt niet wil – besluiten dat hij zich niet klein laat krijgen en dat hij het bij een volgende baas gaat proberen, net zo lang totdat het wel lukt.
Maar dat is de lastige weg.
Het is natuurlijk veel makkelijker om te roepen dat de baas een racist is, en tegen je vrienden te zeggen dat witte Nederlanders allemaal discrimineren. Het is veel makkelijker om geen verantwoordelijkheid te nemen en de baas overal de schuld van te geven.
De Marokkaanse leerling kan dan besluiten dat hij dus net zo goed de criminaliteit in kan gaan.
Zijn schuld toch niet?
Komt allemaal door die racist die hem geen stageplek wilde geven!
Mocht die leerling dat besluiten, dan vindt hij de activisten aan zijn kant.
Hij is slachtoffer van een racistische samenleving, en dat hij nu inbreekt en oude vrouwtjes besteelt, dat is niet zijn schuld. Dat is de schuld van de samenleving.
Als het erg lekker voelt om slachtoffer te zijn, dan kan je je ook alvast wreken voordat je überhaupt onrecht is aangedaan.
Alle witten zijn immers fout?
Dat betekent in simpele vertaling dat je als gekleurde jongere het recht hebt om elke witte te grazen te nemen, zelfs al heeft die witte nog niets misdaan.
En zo komen we bij die donkere tieners die met een hele groep tegelijk een eenling mishandelen.
Als we die tieners eens zouden vragen waarom ze dat gedaan hebben, wat zouden ze zeggen?
- Gewoon, voor de lol, want kaaskoppen moeten we hier niet.
- Hij moet z’n bek houden, want ik ben zwart en ik word gediscrimineerd.
- Dat was ik niet! Die jongen lijkt alleen op mij…
- Hij is een vuile, witte racist en racisten moeten we pakken.
- Ja, maar hij was eigenlijk begonnen, want…
En dan schudden wij ons hoofd en vragen ons af hoe ze dat nou toch kunnen zeggen.
Of – als we genoeg geïndoctrineerd zijn – vragen we ons af of die arme daders zo gediscrimineerd zijn dat ze hiertoe gedreven zijn. En wie weet was dat slachtoffer wel begonnen…
Maar als we nog niet helemaal suf geïndoctrineerd zijn, dan zeggen we misschien wel:
Tot hier en niet verder!
Opvoeden die rotzakjes!
Zo gaan wij hier niet met elkaar om!
En dan lopen we het risico dat we in onze gerechtvaardigde boosheid doorslaan en terecht komen in:
Alle gekleurde Nederlanders gaan zien als onbetrouwbare klagers
Beseffen de activisten wel dat de blanken in Nederland nog altijd een grote meerderheid zijn?
Als racisme niet meer sociaal verwerpelijk is, als racisme een geuzennaam wordt, waar komen we dan terecht?
Hoe lang kan je het grootste deel van de bevolking tarten, uitschelden en oneerlijk behandelen voordat je een reactie krijgt?
Het lijkt erop dat die grens in zicht komt.
Er is al jaren veel meer racistisch geweld van kleurlingen tegen blanken in Nederland dan andersom.
Het zijn niet alleen de kopschopfilmpjes van donkere tieners die blanke leeftijdsgenoten mishandelen: het zijn ook de talloze overvallen van kleurlingen op blanke bejaarden; het zijn ook de figuren die blonde meisjes op straat lastig vallen en no go area’s creëren voor westerse vrouwen, en het zijn zeker ook de voortdurende scheldpartijen op blanke Nederlanders als de bron van alle kwaad.
De activisten kunnen nog zo hard roepen dat het echte racisme gericht is tegen kleurlingen, dat zij minder kansen hebben en gediscrimineerd worden, maar de gewone Nederlanders zien iets heel anders.
Zij zien hoe kleurlingen oververtegenwoordigd zijn in de misdaad en in sociaal onacceptabel gedrag, en toch voortdurend tweede, derde en vierde kansen en allerlei voorrechten moeten krijgen omdat ze slachtoffers zouden zijn van discriminatie.
Wat voor invloed hebben de klaagzangen van gekleurde misdadigers die zich voor de rechter geroutineerd beroepen op hun slachtofferschap?
Wat voor invloed heeft het als activisten steevast elke schuld bij de blanke bevolking leggen?
De kruik gaat te water totdat hij barst.
Er groeit woede onder de blanke bevolking, woede die tot nog toe redelijk ondergronds is gebleven. Soms komt die woede eruit, zoals bij de Sinterklaasintochten van 2018 en bij sommige acties van Pegida of de NVU.
Dan worden dergelijke uitbarstingen scherp veroordeeld, want hier is natuurlijk geen sprake van begrip. En vervolgens gaat de woede weer ondergronds en smeult verder.
Hoeveel woede uit zich inmiddels in wantrouwen tegen elke kleurling?
In wezenlijke discriminatie?
Wanneer gaan de eerste kleurlingen in elkaar geslagen worden alleen maar omdat ze een kleurtje hebben?
Er is racisme in Nederland
Er is wel degelijk racisme van blank naar gekleurd in Nederland; het is er altijd geweest, maar het was lang een marginaal verschijnsel.
Wat iedereen in Nederland – ook de activisten – moet gaan beseffen, is dat er zo langzamerhand een hoop racisme is van gekleurd naar blank.
Deze kopschopfilmpjes zijn daar een bewijs van.
En het ontbreken van kopschopfilmpjes waarin blanke tieners met z’n allen een donkere tiener te grazen nemen is een goede zaak, maar hoe lang nog voordat we daar het eerste voorbeeld van gaan zien?
De activisten hebben hun uiterste best gedaan om de tweedeling in onze maatschappij te bevorderen. Ik stel voor dat we ze geen podium meer geven.
Ze mogen hun verwrongen meningen hebben, maar niemand is verplicht om ze aan te horen.
En als de MSM verstandig zijn, laten ze een evenwichtiger vertegenwoordiging van de Nederlandse samenleving aan het woord.
Als de MSM verstandig zijn, dan komen voortaan de werkelijke problemen van de Nederlandse samenleving aan de orde, en niet de modieuze problemen van activisten die de problemen van andere landen op Nederland projecteren.
Wat zou het mooi zijn als hoofdredacteuren en politici dat zouden doen…
Als ze nuchter zouden zijn, en niet met allerlei modes mee zouden waaien.
Als ze zouden beseffen dat hun bubbel niet heel Nederland is.
Als ze zouden beseffen dat racisme in Nederland geen eenrichtingsverkeer is.
Wat zou het mooi zijn als deze vergiftiging van onze samenleving gestopt kan worden voordat het te laat is.
Vond je dit artikel goed? Steun Repelsteeltje via repelsteeltje.backme.org
