Volkskrant hypocriet over migratie

Als iets het debat over migratie verstikt, is het wel sentimentele hypocrisie.

Ene Carlijne Vos heeft in de Volkskrant van 27 december een stuk geschreven over migratie waarin precies dit verschijnsel zich voordoet.

Het stuk is zo’n opeenstapeling van drogredenen, dat de Volkskrant het vermoedelijk alleen maar geplaatst heeft omdat het zo heerlijk deugt.
Maar wat hebben we aan deugen?
Iedereen – ook de migrant – is meer gebaat bij feiten.

Daarom is het een goede zaak om een dergelijk artikel eens grondig te ontleden.
Carlijne, als je dit leest, beschouw het dan als opbouwende kritiek.
Doe er je voordeel mee.

Om alles een beetje overzichtelijk te houden, vanaf nu de Volkskrantcitaten in het rood – de kleur van de arbeiders.
En het gaat niet om een paar uit de context gehaald zinnen, dit is werkelijk het hele artikel.

We beginnen met de titel.

Europese leiders moeten hun blinde paniek laten varen en hart- en realiteitszin tonen

Hart- en realiteitszin. Dat afbreekstreepje, dat zou moeten betekenen dat de Europese leiders naast realiteitszin hartzin moeten tonen?
Vooruit, laten we niet kinderachtig doen. Waarschijnlijk heeft hier een redacteur een typefout gemaakt.
In elk geval is het wel een titel die nieuwsgierig maakt.
Welke blinde paniek? En waar tonen de Europese leiders te weinig realiteitszin en te weinig hart?
Wij hebben wel een donkerbruin vermoeden, maar laten we eens kijken wat Carlijne ons gaat vertellen.

Eerst de ondertitel, die al wat helderheid zou moeten verschaffen:

De angst voor vreemdelingen en het verlies van identiteit wint het van de rede en medemenselijkheid.

Hier zal Carlijne angst van de Europese bevolking voor vreemdelingen en voor het verlies van de eigen identiteit bedoelen.
Die angst staat volgens haar blijkbaar lijnrecht tegenover de rede en de medemenselijkheid.

Het is eigenlijk al duidelijk waar dit stuk heengaat, en we zouden nu dus kunnen stoppen met lezen.
Maar toch is het de moeite waard om even verder te kijken, want in dit artikel worden weer de gebruikelijke drogredenen op een rijtje gezet waarmee mensen als Carlijne al veel te vaak wegkomen.
En helaas Carlijne, dit keer kom je er eens niet mee weg.

Het aantal illegale migranten dat Europa dit jaar bereikte is blijven steken op 113 duizend, een forse afname ten opzichte van eerdere jaren en al helemaal in vergelijking tot de miljoen Syriërs die in 2015 op bootjes naar Griekenland vluchtten.

Goed, daar gaan we.

Beste Carlijne, in 2015 zijn er geen miljoen Syriërs naar Europa gekomen. We weten dat dit toen het narratief was, en dat een ieder die daar vraagtekens bij zette onmiddellijk als xenofoob werd gebrandmerkt, maar zo onderhand zou iedereen toch moeten weten dat dit niet het geval was.
Heel veel ‘vluchtelingen’ waren destijds hun papieren ‘kwijtgeraakt’ en beweerden ten onrechte dat ze uit Syrië kwamen omdat… Mutti Merkel had beloofd dat Syriërs sowieso asiel zouden krijgen.
Vermoedelijk zijn niet alle bedriegers ontmaskerd – daarvoor waren het er gewoon te veel – maar het CBS, ook volgens de Volkskrant een betrouwbare bron, zegt dat slechts 29% van die 1,26 miljoen migranten uit Syrië kwam.

Dan het woord ‘vluchtten’.
Een vluchteling is – volgens het vluchtelingenverdrag van Genève – iemand die zijn/haar land ontvlucht is omdat die persoon daar reëel gevaar liep.
Dat is dus niet iemand die de halve wereld rondtrekt op zoek naar een leukere plek om te wonen, maar iemand die acuut in gevaar is en op zoek is naar een veilige plek.
Heeft zo iemand die veilige plek gevonden – al is het misschien niet de leukst denkbare plek – dan is die iemand niet langer een vluchteling, maar een ontheemde.
Mensen die eerst een tijd hebben doorgebracht in een ander land en dan alsnog naar Europa komen, zijn dus geen vluchtelingen, maar migranten.

Carlijne gebruikt de termen ‘vluchtelingen’ en ‘migranten’ door elkaar, en dat is of slordig, of een bewuste poging om de verschillen te verdoezelen.
Net zoals het al te makkelijk beweren dat mensen uit oorlogsgebied – in dit geval Syrië – komen. Dat lijkt niet per ongeluk te gebeuren, maar met de vooropgezette bedoeling om elke migrant tot vluchteling te ‘promoveren’.

Op naar de volgende drogreden:

Toch is Europa er ondanks deze controleerbare getallen ook dit jaar niet in geslaagd om een adequaat antwoord te formuleren op het fenomeen migratie.

Wel ja, we stellen gewoon zonder blikken of blozen dat het hier om controleerbare getallen aantallen gaat.
Nog los van de vraag of 113 000 migranten ‘even’ probleemloos in Europa opgenomen kunnen worden, zou Carlijne de uitdrukking kennen: de druppel die de emmer doet overlopen?
Het is evident dat er in Europa al tientallen jaren enorme problemen zijn met miljoenen migranten – en hun slecht geïntegreerde nakomelingen – uit Afrika en het Midden-Oosten.
Behalve de honderden doden bij aanslagen door islamisten uit die gebieden, is er ook nog sprake van buitensporige criminaliteit en uitkeringsafhankelijkheid bij ‘bepaalde’ groepen in de Europese samenlevingen.
Daar komen die 113 000 migranten ‘gewoon’ nog bovenop.
Om even terug te komen op die ondertitel: misschien komt de angst voor vreemdelingen onder de Europese bevolking niet zomaar uit de lucht vallen.

Maar we gaan kijken wat Carlijne verder te melden heeft:

Integendeel. De verdeeldheid in Europa is verder toegenomen. Structurele oplossingen om migratie te controleren zijn verder weg dan ooit. Door het politieke onvermogen om grip op de situatie te krijgen worden xenofobie en bestaansonzekerheid aangewakkerd. In deze selffulfilling prophecy brokkelt het maatschappelijk draagvlak voor migratie en vluchtelingenopvang alleen maar verder af.

Dus volgens Carlijne werkt het als volgt:

1. De Europese landen kunnen het niet eens worden over hoe met migratie om te gaan.
2. Structurele oplossingen zijn verder weg dan ooit.
3. Hierdoor worden xenofobie en bestaansonzekerheid aangewakkerd.
4. Daardoor brokkelt het draagvlak voor migratie en vluchtelingenopvang verder af.

Valt het u ook op?
Nergens heeft Carlijne het over terrorisme, criminaliteit en de zware druk op de verzorgingsstaat.
Zouden deze drie zaken nu helemaal geen invloed hebben op het draagvlak in de samenleving?
Stel je voor dat er geen islamitische aanslagen waren geweest, stel je voor dat Marokkaanse jongens niet massaal de criminaliteit waren ingegaan, stel je voor dat Somaliërs en Eritreeërs niet een reputatie hadden opgebouwd als qat kauwende profiteurs…
Zou er dan niet wat meer draagvlak zijn om mensen uit Afrika en het Midden-Oosten op te vangen?

Maar Carlijne denkt niet eens aan de eigen verantwoordelijkheid van de immigranten.
Zij denkt alleen maar aan wat ze vroeger bij het jeugdjournaal en bij maatschappijleer heeft opgestoken: wij hebben het goed en daar moeten we van uitdelen.
En bovendien, dat wij het goed hebben, dat deugt eigenlijk niet, dat hebben we eigenlijk gestolen van al die uitgebuite landen waar wij – smerige imperialisten dat we zijn – eeuwenlang van geprofiteerd hebben.
Tenminste, dat is de lucht die opstijgt uit haar artikel.

Kan iemand in Nederland opgroeien, een universitaire opleiding volgen, en toch zo vreselijk wereldvreemd en bekrompen zijn?
Ja, dat kan.
Dat kan als je tot een ‘bepaald milieu’ behoort.
Carlijne – Barlaeusmeisje – hoort blijkbaar bij de bevoorrechte klasse: diezelfde klasse die inderdaad in vroegere tijden schaamteloos geprofiteerd heeft van de uitbuiting van zowel de eigen bevolking als de bevolking van de koloniën.
Wat Carlijne niet lijkt te beseffen is dat een groot deel van de Nederlandse bevolking zich pas anderhalve generatie geleden aan de armoede heeft weten te ontworstelen, en dat de ‘erfzonde’ van de bevoorrechte klasse dus niet de overgeërfde schuld van deze mensen is.

Ze heeft zich waarschijnlijk ook nog nooit afgevraagd waar de oorspronkelijke bevolking van al die ‘kleurrijke’ buurten in de grote steden gebleven is.
Beste Carlijne, denk je nu echt dat al die mensen uit vrije wil hun wijken verlaten hebben om plaats te maken voor de immigranten?
De oorspronkelijke bewoners van de oude stadswijken zijn hun buurt uit gewerkt of als ze er nog wonen, zijn ze nu vreemdelingen in eigen land.

Degenen die elders terecht zijn gekomen, wonen ook daar meestal niet in de ‘betere’ wijken waar Carlijne en haar vrienden wonen. Zij wonen in de wijken die elke paar jaar een nieuwe eufemistische benaming nodig hebben, de wijken waar het steeds ‘kleurrijker’ wordt, de wijken waar de AZC’s geplaatst worden.
Zij zien de geschiedenis zich herhalen. Hun geschiedenis.
Zij zijn degenen die voor de zoveelste keer de rekening gaan betalen voor de hoogstaande idealen van mensen als Carlijne.
En als ze protesteren, dan zijn ze – volgens diezelfde idealisten – xenofobe egoïsten.

Maar Carlijne deugt, want zij is medemenselijk.
En dus gaat ze nu vol in de aanval, want die smerige populisten, die willen onze rijkdommen niet delen.
Die willen nota bene hun eigen bevolking in bescherming nemen!

Nieuw dieptepunt

Migranten die van zee zijn gered, zijn niet langer welkom in Italiaanse havens dankzij het nieuwe rechts-nationalistische beleid van Lega-leider Matteo Salvini. In België viel de regering over het migratiepact dat eerder deze maand in Marrakech werd ondertekend.

De weerstand over het pact, door rechtse politici met succes gemobiliseerd, vormde een nieuw dieptepunt in het Europese migratiedebat. Het verdrag schept geen juridische verplichtingen, maar was bedoeld om basale mensenrechten veilig te stellen. Na de crisis van 2015 wilde de VN voorkomen dat mensen op de vlucht voor oorlog en armoede onderweg verdrinken, verkracht worden, in opvangkampen doodvriezen of worden uitgebuit.

En daar hebben we de ‘rechtse, nationalistische politici’. Die populisten die niet oprecht bezorgd zijn over de toekomst van Europa, maar die de xenofobe weerstand onder de bevolking ‘met succes mobiliseren’ voor hun eigen duistere agenda.
Die harteloze populisten die blijkbaar willen dat ‘mensen op de vlucht voor oorlog en armoede onderweg verdrinken, verkracht worden, in opvangkampen doodvriezen of worden uitgebuit.’
Hé, ineens zijn deze mensen geen migranten meer die al een aantal veilige landen achter zich hebben gelaten, maar zielige, uit zee geredde vluchtelingen, op de vlucht voor oorlog en armoede, die de meest vreselijke dingen meemaken.

Dit is nu precies die manier van praten die zo verschrikkelijk schijnheilig en oneerlijk is.

Hier kan Carlijne van grote morele hoogte verontwaardigd doen over de harteloosheid van populistische politici. Hier kan ze die arme, lijdende vluchtelingen heel edel in bescherming nemen tegen die akelige nationalistische Europeanen.
Maar daarvoor moet ze eerst een paar feiten negeren.

1. Politici die hun eigen volk beschermen, zijn niet per definitie harteloze schurken.
2. Migranten die een beter leven willen, zijn niet per definitie oorlogsvluchtelingen.

En daarnaast wordt het pact van Marrakesh hier neergezet als een volstrekt vrijblijvend verdrag dat alleen maar bedoeld is om mensenrechten te waarborgen. Een verdrag dat op geen enkele manier nadelig kan zijn voor de autochtone Europese bevolking.
Heeft Carlijne de hele discussie rondom ‘Marrakesh’ gemist? Heeft ze gemist hoe makkelijk een dergelijk verdrag misbruikt kan worden door asieladvocaten?
Of vindt zij het prima als dit pact daarvoor gebruikt wordt ‘want migranten zijn belangrijker dan Europeanen’?
Waarschijnlijk het laatste.

Dat blijkt ook wel uit het vervolg van haar verhaal:

De angst voor vreemdelingen lijkt het te winnen van de rede en medemenselijkheid, zo mag uit de reacties worden geconcludeerd. De tijd dat over Europa een golf van empathie trok, toen in 2015 het Syrische jongetje Alan aanspoelde op een Turks strand, ligt achter ons. Vluchtelingen en migranten zijn dusdanig ‘verontmenselijkt’ in het verharde politieke debat dat zelfs een minimum aan menswaardige behandeling hun niet meer is gegund.

En daar hebben we het ‘argument’ dat alle andere argumenten overbodig moet maken: het verdronken jongetje Aylan Kurdi.
Het arme kind heeft gelukkig geen weet gehad van de emoporno die op zijn kosten bedreven zou worden.

Inmiddels is al ruim drie jaar geleden bekend geworden dat Aylans familie na de vlucht uit Syrië een huis en werk in Istanbul gevonden had, en dat zijn vader vooral vanwege een slecht gebit graag naar een Westers land wilde.
Geen vluchtelingen dus, maar migranten.
En daarbij heeft de vader zich bijzonder onverantwoordelijk gedragen. Welke idioot gaat met twee kleine kinderen in een gammel rubberbootje de Middellandse Zee oversteken, zonder zelfs de moeite te nemen om zwemvesten aan te schaffen?
En er was op dat moment al lang een levendige handel in goedkope zwemvesten gaande.

Maar eigen verantwoordelijkheid komt in het verhaal van Carlijne niet goed uit.
Eigen verantwoordelijkheid bestaat alleen voor Europeanen, niet voor zielige vluchtelingen migranten.
En die migranten die zich zonder enige verantwoordelijkheidsbesef – soms zelfs met hun kinderen! – in levensgevaarlijke situaties begeven, die weten dat.
Zij weten dat Europeanen zich verantwoordelijk zullen voelen en zich over hen zullen ontfermen. En daar rekenen ze dus op, anders gezegd: dat buiten ze uit.

Maar mensen als Carlijne willen dat niet zien, want migranten zijn een soort edele wilden.
Die hebben niet van die minderwaardige motieven.
Die moeten beschermd worden.
En Aylan Kurdi is dan een geschenk uit de hemel. Als iemand begint over nuchtere maatregelen of eigen verantwoordelijkheid van migranten, dan gooi je ze gewoon een dood kind voor de voeten.
Einde van alle discussie, toch?

En Carlijne, een ‘minimum aan menswaardige behandeling’ betekent niet dat migranten om sentimentele redenen als hulpeloze kinderen behandeld moeten worden. Het betekent dat mensen voor vol worden aangezien.
En dat ze dus zelf verantwoordelijk zijn voor de keuzes die ze maken.

Maar goed, Carlijne heeft ook oplossingen, toekomstbestendige oplossingen zelfs:

Toekomstbestendige oplossingen

In dit verharde klimaat worden nog steeds duizenden migranten aan hun lot overgelaten in ondermaatse kampen op de Griekse eilanden. Vrouwen worden er dagelijks verkracht, jonge mannen en zelfs kinderen plegen er zelfmoord of beschadigen zichzelf uit wanhoop. Mensen hebben geen enkel zicht op een oplossing, de politieke wil om ze te bevrijden uit deze uitzichtloosheid is verdwenen.

Waar blijven de oplossingen, Carlijne?
Moet er soms eerst nog wat ellende ingegoten worden om de lezer in de gewenste stemming te krijgen?
En ja, er zitten mensen in akelige opvangkampen, maar waarom zijn die mensen eigenlijk gekomen?
Zijn dat allemaal oorlogsvluchtelingen?
Of kan die stroom asielzoekers iets te maken hebben met de loze beloftes van luchtfietsers als Carlijne die hen voorspiegelen dat ze in Europa in een heerlijk Luilekkerland kunnen wonen, waar voortaan altijd voor ze gezorgd zal worden?
Het is niet verbazingwekkend dat initiatieven als ‘we-gaan-ze-halen’ bliksemsnel bekend worden onder potentiële migranten.

Maar ook deze eigen verantwoordelijkheid spreekt Carlijne en haar mede-idealisten blijkbaar niet aan. Het is toch alleen maar goed en edel om zoveel mogelijk vluchtelingen migranten hierheen te willen halen?
En als er dan grote groepen mensen op deze lokroep afkomen, dan is dat vervolgens niet de verantwoordelijkheid van de we-gaan-ze-halers, maar de verantwoordelijkheid van ‘de maatschappij’.
Dan zijn wij er ‘met z’n allen’ voor verantwoordelijk om de idealen van een kleine groep wereldverbeteraars te bekostigen.

Goed, we zoeken dus nog even verder naar de toekomstbestendige oplossingen van Carlijne:

Het defensieve Europese migratiebeleid richt zich alleen nog op tegenhouden en terugduwen, desnoods met hulp van dubieuze regimes. En met succes. In Italië kwamen dit jaar nog maar 23 duizend migranten uit Libië aan, tegen 118.000 vorig jaar. De helft van de migranten steekt nu over vanuit Marokko, een nieuwe smokkelroute die kon ontstaan in het ongecontroleerde waterbed op zee.

Dit is dus inderdaad waarom het ‘Australië-model’ niet werkt bij Europa.
Het werkt niet omdat – op het moment dat Italië de deuren sluit – er in Spanje weer idioten zijn die de migranten uit gaan nodigen. Resultaat: nieuwe bootvluchtelingen, nieuwe verdrinkingen, nieuwe aanzuiging vanuit Afrika en elders.
Het werkt inderdaad als een waterbed. Als de ene weg wordt afgesloten, gaat de volgende weg weer open. Lukt het niet naar Griekenland, dan lukt het wel naar Italië. En doet Italië de deur dicht, dan gaan ze via Spanje.
De meest logische oplossing zou zijn dat Europa eensgezind alle deuren dicht doet en de landen in Afrika en het Midden-Oosten daarmee dwingt om hun eigen zaken eindelijk eens goed te regelen. Maar helaas is dat niet de oplossing waar Carlijne op uit gaat komen.

We lezen verder:

Juist nu blijkt dat het afschrikkingsbeleid werkt, zou Europa de moed moeten vatten om toekomstbestendige oplossingen te zoeken. Met veilige en legale routes valt migratie te reguleren en mensensmokkel te stoppen.

Even lijkt het verstand nog te zegevieren. Het afschrikkingsbeleid werkt, dus laten we de migratie reguleren.
Maar meteen wordt al duidelijk wat Carlijne bedoelt met reguleren.
Er moeten veilige en legale routes komen, zodat de migranten geen gevaar meer lopen onderweg. We moeten ze gewoon geen strobreed meer in de weg leggen!
Van harte welkom Afrika, kom maar binnen met je miljoenen beter-leven-zoekers.

En dan denkt Carlijne ons knock out te slaan met een paar daverende drogredenen.

Migratie is nu eenmaal een gegeven gezien de grote welvaartsverschillen en de klimaatproblemen in de wereld en is bovendien nodig gezien de tekorten op de arbeidsmarkt.

Zucht.
Migratie is ‘nu eenmaal’ een gegeven want: welvaartsverschillen, klimaatproblemen en tekorten op de arbeidsmarkt.
Zijn dat werkelijk de argumenten?

Even op een rijtje.

• Beste Carlijne, die welvaartsverschillen zijn van vrij recente datum. Zoals hierboven al uitgelegd: armoede was nog niet zo lang geleden heel gewoon en wijdverspreid in Europa en ook in Nederland.
  En denk je nu echt dat we de armoede in de wereld op kunnen lossen door iedereen gezellig uit te nodigen in Europa?
  Zou het niet een ietsje pietsje handiger zijn als deze mensen hun eigen land eens op gingen bouwen?
  En overigens is dat niet de verantwoordelijkheid van Europa, maar de verantwoordelijkheid van die landen zelf.
• En lieve help, klimaatproblemen als oorzaak van migratie. Ook daar heb je je blijkbaar niet erg in verdiept, want het verschijnsel ‘klimaatvluchteling’ bestaat tot nu toe vooral in prognoses, en klimaatproblemen zijn zeker niet de oorsprong van deze migratiegolf.
  Voor zover de toename van CO2 in de atmosfeer al enige invloed op het klimaat heeft gehad, is dit voornamelijk te merken aan een vergroening van bijvoorbeeld de Sahel, dus eigenlijk zouden de leefomstandigheden in Afrika wat dat betreft eerder verbeterd moeten zijn.
• En tenslotte de ‘tekorten op de arbeidsmarkt’.
  Nee Carlijne, de arbeidsmarkt heeft geen behoefte aan ongeschoolde arbeiders die de taal niet spreken.
  En ja, in het verleden zijn er gastarbeiders gerekruteerd, na een periode waarin de regering de emigratie van Nederlanders bevorderde omdat Nederland volgens hen ‘vol’ was met tien miljoen inwoners.
  Maar als er nu al een tekort aan werkkrachten zou zijn, dan zouden we geschiktere mensen kunnen vinden in Zuid-Europa waar door het rampzalige EU-beleid de jeugdwerkeloosheid schrikbarend hoog is.

Dit zijn allemaal non-argumenten die het alleen lekker doen onder wereldverbeteraars die ooit een klok hebben horen luiden, maar niet de ambitie hebben om uit te zoeken waar de klepel hangt.

En dan eindigt Carlijne natuurlijk met een laatste beroep op onze naastenliefde:

Het is tijd dat aan de inhumane en chaotische toestanden op Europees grondgebied een einde komen. Europese leiders moeten hun blinde paniek nu eens laten varen en zowel hart als realiteitszin tonen.

Wat zou het mooi zijn als de Europese leiders inderdaad eens hun blinde paniek zouden laten varen en zich niet langer zouden laten intimideren door de emotionele chantage van de wereldverbeteraars. De chantage van zedenpredikers die zelf niet te lijden hebben onder de huidige ellende, en ook niet van plan zijn om over de gevolgen van hun ‘idealisme’ na te denken.

En zou het niet prachtig zijn als onze leiders hun hart eens zouden laten spreken?
Maar dan voor de eigen bevolking, de eigen onderklasse, die natuurlijk lang zo leuk en exotisch niet is als al die kleurrijke migranten, maar die in tegenstelling tot de armen van andere landen wèl onder hun verantwoordelijkheid valt.

En ja, dan is realiteitszin een eerste vereiste. Met name besef van de realiteit dat de Europese samenlevingen niet heel veel meer kunnen hebben voordat er werkelijk een opstand uitbreekt.

Laten we alsjeblieft stoppen met dit soort sentimentele hypocrisie.
Niemand is erbij gebaat, ook de migranten niet.

Naschrift

In bovenstaand artikel heb ik vooral de hypocrisie aan willen pakken die vaak het debat over migratie in de weg zit. Achteraf besef ik dat het ook een persoonlijk aanval op Carlijne Vos is geworden, en dat was niet mijn bedoeling.
Ik geloof niet dat Carlijne het kwaad bedoelt, het is zelfs waarschijnlijk dat zij vol goede bedoelingen zit en zich ‘gewoon’ mee heeft laten nemen in het heersende narratief. Maar juist die mensen die zo vol goede bedoelingen zitten, laten zich vaak verblinden door politiekcorrecte meningen en vergeten wat er feitelijk gebeurt.
Zelf ben ik geboren en getogen in een achterstandswijk en ik heb dus van dichtbij de ‘zegeningen’ van de multiculturele samenleving mee mogen maken. Als ik dan wereldvreemde stukken als die van Carlijne lees, gaat mijn emotie wel eens met me op de loop.
Ik zou dus alle lezers willen vragen om niet Carlijne als de boeman te beschouwen – wat zij niet is – maar om onze politici ter verantwoording te roepen. Zij hebben de verantwoordelijkheid voor ons migratiebeleid en zij zouden zich met feiten bezig moeten houden, en niet met emoties.
In maart mogen we weer naar de stembus.