‘Kerkgangers en Zuilenbouwers’ van Dr. Sid Lukkassen te lezen als sluitstuik van machtig drieluik
Opnieuw ondervond ik de aandrang om mij te verdiepen in een boek van dr. Sid Lukkassen en opnieuw werd ik aangenaam getroffen door de rijke redeneertrant waarmee ’s mans werk is doordrenkt. ‘Kerkgangers en Zuilenbouwers’ luidt de titel van zijn nieuwste pennenvrucht die een organisch vervolg biedt op zijn eerdere werken.
Waarschijnlijk heeft hij het zelf nog niet door, maar volgens mij zal dit laatste boek de geschiedenis in gaan als de afronding van een machtig drieluik dat een daverende start nam met het verschijnen van ‘Avondland en Identiteit’.
In die eersteling houdt hij de toestand van Europa tegen het licht en komt hij tot de slotsom dat, door de giftige inwerking van linkse krachten, Europa dusdanig moreel en politiek is verzwakt dat het zichzelf heeft gedegradeerd tot een hapklare prooi voor de tentakels van een viriele, onvermoeibare veroveringsgodsdienst die zich afwisselend bedient van aanslagen en politieke infiltratie om hier haar invloed aan te wenden en uit te breiden. De bikkelharde diagnose die hij in dat boek stelt staat gelijk met een wanhoopskreet waarvoor men de oren niet mag dichtstoppen om te begrijpen hoe acuut de situatie wel niet is.
Zelf zou ik ‘Avondland en Identiteit’ niet anders durven noemen dan een moderne klassieker van de politieke filosofie die eenieder die onze tijdsgeest wil doorgronden ter hand moet nemen om bij te blijven.
In de opvolger ‘Levenslust & Doodsdrift’ doet Lukkassen op onnavolgbare wijze uit de doeken hoe het verziekte politieke klimaat in Europa in het algemeen en in de Lage Landen in het bijzonder, in niet geringe mate bijdroeg (en bijdraagt) aan deze faliekante neergang.
Europa opgezadeld met schuldcomplex
Het foute Europese schuldcomplex vanwege het slavernijverleden en de ravage van de Tweede Wereldoorlog speelt daarin een hoofdrol. Nu ik daarover reflecteer, geïnspireerd door de aanstekelijke denkoefeningen van Lukkassen, constateer ik dat het een kapitale fout was om het organiseren van de Europese eenwording uit handen te geven aan de Duitse Bondskanselier, die van nature behept is met schaamte- en schuldgevoelens vanwege het beladen Duitse naziverleden.
Het catastrofale gevolg daarvan was dat ‘moedertje Merkel’, als een soort van boetedoening voor hetgeen haar voorvaderen joodse vluchtelingen hadden aangedaan, de poorten van Europa wagenwijd open zette voor tienduizenden moslims op doortocht, eenmaal ze werd geconfronteerd met de vluchtelingenstroom uit het Midden-Oosten.
De nawerking van dat rampzalige besluit zal zich nog ettelijke decennia laten gevoelen en brengt het gevaar met zich mee dat door ingrijpende demografische wijzigingen onze Westerse cultuur langzaam maar zeker kan worden uitgewist.
In het zog van een behoorlijk aantal legitieme oorlogsvluchtelingen immers, waarvan Mensenrechten ons voorschrijven dat we ze tijdelijk moeten opvangen totdat de situatie in hun thuisland is opgeklaard, arriveerde een nog forser aantal moslims op drift die van de chaos profiteerden om zich hier blijvend te komen vestigen.
Hun oogmerk is even simpel als vastberaden: Het Europese vasteland winnen voor hun geloof, door er op termijn voor te zorgen dat de sharia wordt geïmplementeerd.
Linkse politieke tenoren, bijgestaan door een uitgesproken linkse persmeute tonen zich meesters in het bedotten van de publieke opinie door ons aldoor voor te houden dat het allemaal zo erg niet is als het lijkt en dat alle heisa aangaande ‘botsende beschavingen’ op een sisser zal uitdraaien eens alle immigranten perfect zullen zijn geïntegreerd. Niet dus! Alleen al vanwege het heldere feit dat de meerderheid van hen daartoe niet bereid is.
Rechtse en zogenaamd populistische partijen die het tij willen keren zitten van oudsher in een sukkelstraatje omdat het linkse bastion in de politiek en de media hen isoleren als een soort van lepralijders die in quarantaine moeten worden geplaatst.
Boeken met een maatschappelijk belang
Dat de werken van Lukkassen een maatschappelijk belang dienen is ten overvloede bewezen met het opmerkelijke feit dat ze bijna allemaal tot stand komen dankzij een crowdfunding campagne die keer op keer succesvol afloopt. Lezers zijn spontaan bereid om een duit in het zakje te doen om te vernemen welke ontsnappingsroutes hij uittekent voor deze collectieve gijzeling van het volk door een linkse elite die Europa wil opofferen aan de meest kwalijke gevolgen van het globalisme.
Zijn laatste boek ‘Kerkgangers en Zuilenbouwers’ verscheen zelfs in eigen beheer, allicht omdat de auteur geen concessies wil doen aan het redactionele knipwerk van uitgeverijen die er voor terugdeinzen openheid van zaken te geven en daarmee het risico lopen door de pers te worden doodgezwegen.
Wat is er dan zo bijzonder aan dit boek, zou men geneigd zijn zich af te vragen, dat een mainstream uitgever zich niet wil branden aan de uitgave van dergelijk werk? Ik kan kort wezen: ‘Kerkgangers en Zuilenbouwers’ is een uitgekiend strijdplan én een marsbevel dat geestdrift oproept.
Om weerwerk te bieden aan de verstikkende linkse zuil die iedereen mee in het moeras trekt, zo lijkt Lukkassen te zeggen, is de oprichting van een eigen rechtse zuil urgent en opportuun. Linkse rakkers doen er al tientallen jaren over om zich te organiseren in hechte netwerken van ‘ons kent ons’ zodat, in de mainstream media bijvoorbeeld, keer op keer steeds dezelfde linkse studiogasten worden uitgenodigd door steeds dezelfde linkse presentatoren om de kijkers en luisteraars het vaste linkse discours op te lepelen.
Lukkassen stelt voor om deze vicieuze cirkel te doorbreken met het uitbreiden en verdiepen van een alternatief rechts medialandschap waar andersdenkenden en intellectuele vrijbuiters wel aan de bak komen.
Online platformen zoals Café Weltschmerz (waar ook deze recensent, uw dienaar, al een paar keer als gast mocht aantreden) dienen op termijn de kijkers te genezen van de geestelijke armoede die mainstream media hen dagdagelijks voorschotelen.
Met het aanreiken van een heel pak praktijkgerichte tips helpt Lukkassen gelijkgestemde denkers zichzelf te organiseren. Met denkers worden niet alleen filosofen en opiniemakers bedoeld maar ook doorsnee burgers die gewoon hetzelfde denken maar in een gemengde groep niet voor hun denkbeelden durven uitkomen uit vrees voor sociaal isolement.
Daarmee toont hij zich niet alleen een begenadigd denker maar tevens een doener die niet te bevreesd is om zelf aan de kar te trekken en de daad bij het woord te voegen.
Wat verfrissend en enthousiasmerend is te noemen in tijden waarin doemdenkers zich de gewoonte hebben aangeleerd zich op te sluiten in een praatbarak en daar fel van leer te trekken maar ondertussen toegeven aan de zwakte door te weigeren met open vizier de maatschappij in te trekken en persoonlijk confrontaties aan te gaan.
Zo organiseert Lukkassen met vaste regelmaat café-avonden waarin hij mensen uit alle lagen uit de bevolking met elkaar in contact brengt die alvast één ding met elkaar gemeen hebben: Ze vinden allemaal dat er iets ten gronde moet veranderen om de vloek van de linkse media en de linkse politiek te doorbreken die vindt dat wij het multiculturalisme als nieuwe religie moeten omhelzen en elke kritische noot die wij tijdens het falen van dat project willen maken wil bestraffen als een doodzonde.
Trumpiaanse rots in de branding
Lukkassens wilskracht om iets teweeg te brengen werkt aanstekelijk en hiermee toont hij zich als het ware als een Trumpiaanse rots in de branding. Want was het niet Trump die als eerste ter wereld luidkeels de verraderlijke linkse media ontmaskerde als een instrument van linkse politici die het volk voorgoed willen uitleveren aan het keurslijf van het globalisme, met het neerhalen van alle grenzen als triest hoogtepunt?
Nog steeds wordt Trump dag in dag uit door zijn linkse politieke opponenten en de linkse pers belasterd omdat hij zijn bevolking wil beschermen met een muur op de grens met Mexico langs waar heel wat misdaad wordt geïmporteerd. De Democraten weigeren de muur te bekostigen en noemen hem een regelrechte geldverspilling. De impasse leidde zoals geweten tot een wekenlange shutdown van de overheid die de Amerikaanse belastingbetaler intussen méér geld heeft gekost dan de totale beraamde kostprijs van Trump’s beoogde muur.
Terwijl dit ontegensprekelijk de schuld is van het verzet van de Democraten tegen Trump’s plan slaagt de mainstream media er desondanks in om de perceptie op te hangen dat het integendeel de schuld is van Trump zelf.
Hoe dat kan? Omdat de linkse pers onder één hoedje speelt met de linkse politici. Hoe nefast dit is voor de Amerikaanse samenleving merken we vandaag.
In Europa is men in hetzelfde bedje ziek. Terwijl de linkse Amerikaanse pers de rode loper uitrolt voor Mexicaanse misdaadsyndicaten die de Amerikaanse grens misbruiken als een smokkelroute voor drugs en geweld, met de zegen van de linkse politieke klasse, gebeurt in Europa exact hetzelfde, maar dan met betrekking tot de zwak beveiligde Europese buitengrenzen langs waar de invoer van extreme jihadisten verloopt. Linkse politici hebben dit bewerkstelligd en de linkse pers heeft er zich niet over opgewonden.
Met de Nieuwe Zuil die Lukkassen wil tot stand brengen poogt hij een ommekeer te forceren en iedereen wakker te schudden. Met de publicatie van ‘Kerkgangers en Zuilenbouwers’ heeft hij de eerste steen gelegd van een laatste bolwerk tegen Eurabië. Nu nog de troepen verzamelen!
Het boek ‘Kerkgangers en Zuilenbouwers’ van Dr. Sid lukkassen telt 273 blz.
ISBN 978-90-829442-04
