Wat is het toch altijd een stuk makkelijker om verstandige dingen te zeggen dan verstandige dingen te doen.
Flatten the curve! roept het hele internet al dagen, want we hebben allemaal inmiddels wel mee gekregen wat er in Italië gebeurt. Het is overduidelijk dat het afremmen van de pandemie belangrijk is om te zorgen dat de medische zorg niet overbelast raakt. Al gaan we het allemaal toch wel krijgen, laten we het in elk geval niet allemaal tegelijk krijgen. Verstandig.
Maar ik had plannen.
Er is dat artikel dat ik vreselijk graag wil schrijven en waar ik onderzoek voor moet doen. Ik had tijd gereserveerd, een hotel geboekt, afspraken gemaakt. Sommige artikelen zijn belangrijker dan andere, en dit artikel MOET geschreven. Vind ik. Dus daar moet alles even voor opzij.
En zeg nu zelf, als al die andere mensen thuis blijven, dan is het heerlijk rustig in het openbaar vervoer en kan ik toch makkelijk afstand houden…?
En toen begon het thuisfront voorzichtig te sputteren.
- Zou je wel gaan?
- Natuurlijk joh, geen paniek! Ik doe gewoon voorzichtig.
- Maar is het wel echt nodig?
- Nodig, nodig… ik heb alles net gepland! Ik zit er net zo lekker in. En zeg nu zelf: hoeveel mensen ga ik eigenlijk ontmoeten? Dan nog: ik hou wel afstand.
Het thuisfront zweeg verstandig en ik hield mezelf voor dat ik gewoon uit ging kijken en dat er tenslotte nog helemaal geen reisverboden waren afgekondigd.
Tegelijkertijd stuurde ik een boze tweet dat de regering de scholen niet sloot en hoe onverantwoord dat was.
Tikkeltje tegenstrijdig…
Het thuisfront was bezorgd, maar hield zich in. Maar ja, als je elkaar goed genoeg kent, kan je ongeveer gedachten lezen.
- Luister nou, ik kan echt wel gaan. Ik hoor niet eens bij een risicogroep!
- Je hebt astma.
- Maar een heel klein beetje!
- Je hebt toen longontsteking gehad.
- Dat was maar één keertje.
- Vorig jaar had je nog bronchitis.
- Die was helemaal niet zo erg!
Het ergste van ruzie maken met je geliefde is als je weet dat hij gelijk heeft en jij niet.
En zo werd ik vanmorgen wakker in het besef dat het de hoogste tijd werd om mijn eigen woorden in praktijk te brengen.
Dat dierbare artikel moet wachten. De afspraken moeten afgezegd en het hotel geannuleerd.
Mopperend en zuchtend schik ik mij en blijf thuis.
Ik sluit mij aan bij het legioen der verstandigen en help mee om de pandemie te vertragen, want zeg nu zelf: al zou ik zelf maar een lichte vorm krijgen, stel je voor dat ik anderen besmet die minder geluk hebben?
En dus blijf ik thuis…
Vond je dit artikel goed? Steun Repel via repelsteeltje.backme.org
Voor meer artikelen van Repel, zie deze link.
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg me op Twitter.
.
