Met veel plezier treed ik eens in de zoveel tijd op in Het Panel van Ongehoord Nederland samen met Henk Westbroek en Arthur van Amerongen. Twee bijzonder erudiete mannen met veel kennis en meningen, maar bovenal humor. Wij zijn een soort trio ironio. De zanger en de columnist zijn van het oude PvdA-stempel, zeg maar toen links nog heel normaal was in denken en doen. Ik, zei de gek, is dan van het wat rechtsere soort maar waar het vooral om gaat in die praatjes is de lol en het ridiculiseren van het maatschappelijk debat. We hadden het van de week over, hoe kan het ook anders, het racismedebat in ons land. Ik maakt de opmerking dat mensen die nog nooit een stukje katoen hebben geplukt of een klap van de zweep hebben gehad nu om het hardste gillen dat ik fout ben omdat hun voorouders mogelijk slaven waren. Dat allerlei donkere mensen hier multimiljonair zijn geworden, maar nu in commissies zitten om te vertellen hoe erg racistisch ons land is. En dat je als donker persoon geen kansen krijgt. Dat vind ik nogal ironisch.
Enfin. Gisteravond liep opeens met Instagram vol met opmerkingen. Dus ik keek vanmorgen eens wat er aan de hand was. Allerlei donkere mensen maakte mij scheldend duidelijk dat ik kapot moet. Dat ik een smerige racist ben. En dat als ze me op straat tegen zouden komen in elkaar gaan slaan. Een normale doordeweekse dag dus. Wat bleek nou, iemand had ons gesprek van 49 minuten verknipt tot een klein minuutje zodat het lijkt dat we allemaal verschrikkelijke dingen zeggen. Een oproep om het te “defunden” (hoe dan?) en kreeg ik een bericht dat mijn vriendin en mijn 12-jarige dochter met de zweep zullen krijgen. Zoveel agressie en kwaadheid omdat ik uitleg dat mensen die het nu over slavernij hebben het zelf niet hebben meegemaakt. Bedreiging aan mijn kind omdat ik uitleg dat ik de term wit niet prettig vind. En dan eindigen ze al die berichtjes met dat ik eens respect voor ze moet hebben. Respect krijg je niet, die moet je verdienen. En dit is dan het niveau van deze anti-racisten. Zucht.
