Op dezelfde dag dat terrasjes onder strenge voorwaarden weer open mochten en er verontwaardigd gereageerd werd op een polonaise in een Brabants café, op die dag stroomde de Dam vol met demonstranten. Ze droegen borden met ACAB (All Cops Are Bastards) BLM (Black Lives Matter) en Justice for George Floyd. Duizenden mensen dicht op elkaar gepakt, en dat in coronatijd.
Tussen hen in de burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, zonder mondkapje.
Wat moeten we hiervan denken?
Veel demonstranten zullen daar oprecht gestaan hebben, geraakt door het lot van de zwarte George Floyd die stierf onder de knie van een blanke politieman. Tussen hen ongetwijfeld ook mensen die er even oprecht van overtuigd zijn dat Nederland verdacht veel op de VS lijkt en dat mensen met een kleurtje hier gevaar lopen. Maar hoe zijn ze op de gedachte gekomen dat Nederland zo racistisch is?
In Nederland kennen we het verschijnsel ‘naoorlogs verzet’ waarbij we mensen zien die decennia na de Tweede Wereldoorlog vurig strijden tegen vermeende nazi’s en ervan overtuigd zijn dat zij tijdens de oorlog in het echte verzet zouden hebben gezeten.
Zo is er ook een antiracismebeweging die graag naast Martin Luther King gestaan had, maar nu genoegen moet nemen met het imiteren van zijn strijd. Deze groep was ook aanwezig op de Dam.
Net als de leden van het ‘naoorlogs verzet’ vinden de professionele Nederlandse antiracisten het erg spijtig dat Nederland niet bijzonder racistisch is. Al heeft Nederland deelgenomen aan de slavenhandel en is er in de overzeese gebieden slavernij geweest, dat gebeurde buiten het zicht van het grootste deel van de bevolking. We hebben in Nederland nooit rassenwetten gehad en toen de blanke bevolking langzaam meer rechten kreeg, golden die net zo goed voor mensen met een andere afstamming.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er helemaal geen racisten zijn in Nederland. Er zijn racisten, antisemieten en xenofoben, net zoals er onvermijdelijk drugsdealers, inbrekers en zelfs moordenaars zijn. Deze mensen worden door de meeste Nederlanders met de nek aangekeken en als ze hun akelige overtuigingen omzetten in daden, zijn ze strafbaar.
Dit maakt dat onze maatschappij niet volmaakt is, maar over het algemeen tamelijk leefbaar. Alleen is een tamelijk leefbare maatschappij voor antiracisten niet erg uitdagend.
En dus plakken deze antiracisten Amerikaanse problemen op de Nederlandse maatschappij.
- Blackface was in de VS een bijzonder vernederende gewoonte die vooral diende om de zwarte bevolking belachelijk te maken en dus moet Zwarte Piet gelijk gesteld worden aan Blackface.
- Racisme was in de VS de alledaagse werkelijkheid – en na de successen van de burgerrechtenbeweging een donkere onderstroom – en dus bedacht Gloria Wekker het ‘cultureel archief’: onze eigen racistische onderstroom.
- Politiegeweld tegen zwarten is in de VS een probleem en dus moet het in Nederland ook een probleem zijn.
Veel van de demonstranten op de Dam stonden daar dan ook niet zozeer voor George Floyd en tegen het Amerikaanse politiegeweld, ze stonden daar voor zichzelf. Ze stonden daar als dappere strijders tegen het racisme in Nederland.
Dit gold in elk geval voor Femke Halsema, die daar niet stond als neutrale gezagsdrager, maar als demonstrant.
Bij Op1 beweerde de burgemeester dat ze slechts de vrijheid van demonstratie wilde waarborgen. Het maakte haar niet uit, zei ze, waarvoor mensen demonstreren. Het ging om een grondrecht.
Deze woorden zijn niet geloofwaardig.
Als het Halsema niet uitmaakte waarvoor gedemonstreerd werd, waarom stond zij dan zelf op de Dam? En vooral: waarom droeg zij een button met het getal 1873?
Dit getal heeft een betekenis: Tijdens Keti Koti lopen veel mensen met een zwarte button met ‘1873’ in witte cijfers. Zij willen hiermee zeggen dat de slavernij weliswaar formeel werd afgeschaft in 1863, maar dat de vroegere slaven nog tien jaar lang verplicht werden om op de plantages te blijven werken. Dus eigenlijk waren ze pas echt vrij in 1873.
Halsema stond daar als demonstrant, en haar button was een statement over de slavernij in Suriname. De burgemeester van Amsterdam stond daar een meisjesdroom waar te maken door als een hedendaagse Rosa Parks dapper actie te voeren tegen racisme in Nederland.
Hiermee maakte Femke Halsema drie fouten die de burgemeester van de hoofdstad niet mag maken.
- Ze handhaafde de coronaregels niet terwijl ze de afgelopen weken veel minder ernstige overtredingen zwaar heeft laten bestraffen.
- Ze bleef niet neutraal als gezagsdrager, maar koos partij en maakte het daardoor onmogelijk om alsnog te gaan handhaven.
- Ze droeg bij aan het gevaarlijke narratief van de antiracisten die al jaren hard aan het werk zijn om Nederland tot op het bot te verdelen.
Halsema heeft niets bijgedragen aan de strijd tegen racisme, ze heeft vooral haar eigen ijdelheid en arrogantie tentoon gesteld. IJdelheid omdat ze blijkbaar graag gezien wordt als nobele strijder tegen racisme; arrogantie omdat ze zichzelf boven de regels plaatste die wel voor anderen gelden.
En dan te bedenken dat met een beetje creativiteit prachtige demonstraties mogelijk waren geweest waarbij alle coronaregels geëerbiedigd hadden kunnen worden.
Maar dan had Halsema niet in die zee van mensen kunnen staan. Ze had als neutrale gezagsdrager op de achtergrond moeten blijven en ze had met de organisatoren moeten overleggen hoe de coronaregels wel gehandhaafd hadden kunnen worden.
Femke Halsema heeft bewezen dat ze ongeschikt is om burgemeester van Amsterdam te zijn, maar vermoedelijk zal ze met een standje wegkomen. De linkse gemeenteraad heeft waarschijnlijk liever een burgemeester die ervan droomt om Rosa Parks te zijn dan een burgemeester die beseft wat haar verantwoordelijkheid is.
IJdelheid en arrogantie worden aangezien voor idealisme.
Vond je dit artikel goed? Steun Repel via repelsteeltje.backme.org
Voor meer artikelen van Repel, zie deze link.
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg me op Twitter.
.
