Terwijl zijn moordenaar, Volkert van der Graaf, in alle vrijheid kan doen en laten wat hij wil is Pim Fortuyn vandaag nu al achttien jaar dood. Van het leven beroofd omdat hij een vijand van BV Nederland was. Door de media, politiek en elite net zolang als fascist gepositioneerd dat hij werd afgeschoten. Al wil ik complotgekkies verre van mij houden geloof ik nog steeds niet dat Volkert dit solo heeft uitgevoerd. Zijn minimale straf en het marchanderen met de voorwaardelijke in vrijheidstelling hebben dat beeld alleen maar versterkt.
We zijn achttien jaar verder en wat hebben we geleerd van de dood van Pim? We hebben een fractievoorzitter die al meer dan vijftien jaar dag en nacht beveiligd moet worden. Een andere fractievoorzitter wordt door de media aan een stuk door gekoppeld aan fascisme en het wachten is dus op een nieuwe Volkert, alhoewel de oude Volkert het ook gewoon nog een keer kan doen. De pluriformiteit is alleen maar verder afgenomen in de media. De democratie is verder teruggeschroefd. Het demoniseren van alles wat niet links is gaat nog net zo hard door, zo niet harder.
Het pijnlijke is dus dat we moeten concluderen dat zijn dood werkelijk voor niets was. En dat doet iedere jaar op 6 mei weer pijn. Want was het maar ergens goed voor geweest.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org
