Disfunctionele inlichtingendiensten en schuldige politici

Voorafgaand, ik wil niet schrijven over specifieke aanslagen. De reden hiervoor is omdat het de bedoeling is van de psychopaten om zoveel mogelijk media aandacht te genereren voor hun laffe daad. Hoe meer media aandacht hoe meer potentiële labiele personen bereikt worden die mogelijk worden aangezet om hetzelfde te doen. En hoe meer haat er ontstaat naar mensen die er niets mee te maken hebben.

Nagenoeg elke aanslag wordt een paar dagen later gevolgd met: “de inlichtingendiensten wisten ervan of waren gewaarschuwd”

Mijn mening: inlichtingendiensten zijn niet opgewassen tegen de huidige dreigingen en zullen dat ook nooit zijn. De bron van alle ellende wordt niet of nauwelijks aangepakt. De verspreiding van deze gewelddadige ideologie kan vrij zijn gang gaan. En niemand die erkent dat het primair een politiek probleem is waarbij handel zwaarder weegt dan veiligheid.

De media schotelt ons liever onverenigbare stereotypes “good guys vs bad guys” voor waarbij er geen ruimte is voor het faciliteren van een oplossing, want wie zit daar nou op te wachten. Er ligt een prima incentive voor media-outlets om geld te verdienen aan andermans ellende. Politici doen polariserende uitspraken of nemen deze in waarbij de ruimte voor discussie, en dus ook oplossingen, steeds nauwer wordt. Bijkomend voordeel is dat het een stuk makkelijker is om een onmogelijke positie in te nemen of te uiten dan om een probleem gezamenlijk aan te pakken. Hierdoor vervallen onze politici in het oude politieke mantra: “Kleine problemen zijn niet belangrijk genoeg en de grote problemen zijn te complex om op te lossen“. En gebeurt er niets. Al sinds 9/11 niet. En hoe kom ik tot deze conclusie: Zijn we door alle privacy-schendende en vrijheidsbelemmerende maatregelen veiliger dan voor 9/11?

Tenslotte de haarlemmerolie van conflicten: Geld. Geld verdienen aan andermans leed is voor vele personen en bedrijven nooit een bezwaar geweest. En de straffen die men opgelegd krijgt als men überhaupt over een straf kan spreken beperkt zich vaak en enkel tot een boete waarbij er niemand vervolgd wordt. Een van de meest toonaangevende voorbeelden hiervan treffen wij bij een van de grootste banken. Aan het licht gebracht door een klokkenluider en zeker niet door een aan de politieke handboeien gelegde inlichtingen- en veiligheidsdienst.

Mijn overtuiging is dat politici nog schuldiger zijn aan de hedendaagse ellende dan de psychopaten die deze daden uitvoeren.

0 0