Hoe kan je de bevrijding van een concentratiekamp vieren terwijl je de bevrijders niet uitgenodigd? Poetin was gisteren niet welkom op de Auschwitz-herdenking. Vijfenzeventig jaar geleden werd het vernietigingskamp op 27 januari bevrijd door Russische soldaten, die in gevechten tijdens de verovering op de Duitsers zelf 230 slachtoffers te betreuren hadden. Ze werden toen door de nog een paar duizend aanwezige gevangenen als helden ontvangen. Maar toch mocht de Russische president niet aanwezig zijn omdat Polen en Rusland nog steeds ruzie maken.
Ik kan me omdat soort kinderachtige beslissingen druk maken. Waarom is het nou toch nodig om telkens de Russen te vernederen? Want wat je ook van Poetin vindt, de geschiedenis is onomkeerbaar. Vijfenzeventig jaar na dato iemand op deze manier geopolitiek treiteren, over de rug van de slachtoffers van de holocaust, geeft mij een bijzondere bittere smaak in de mond. Andere landen moeten dan bij Polen aandringen op volwassen gedrag, maar dat gebeurde niet.
Maar wie zitten er wel vooraan bij zo’n herdenking? Hebben die mensen dan wel allemaal zo schoon verleden. Nou, ten eerste zaten de Duitsers, de daders, er wel. Bondspresident Steinmeier kwam herdenken. Dus de bezetters van Polen en de architecten van de holocaust waren wel welkom, de bevrijders van Auschwitz niet. En laten we eens kijken wie wij dan sturen. Onze koning en zijn vrouw en premier Rutte vertegenwoordigde ons land. Van Willem-Alexander weten we dat zijn vader bij de Hitlerjugend zat en later met een Duitse pantserdivisie in Italië vocht. Zijn opa Bernard zat bij de SA en de SS. Van premier Rutte wordt gezegd dat zijn opa, Klaas Dilling, in de oorlog heulde met de Duitsers en de vader van Maxima was een grote speler in de Videla-regime in Argentinië, waar tienduizenden mensen werden kwijtgemaakt. Zo zie je maar. Niet alleen bepalen overwinnaars de geschiedenis, de daders bepalen tegenwoordig blijkbaar het herdenken.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org
