Humor is een lastig iets. Wat voor de een heel grappig is is voor de ander totaal niet leuk. Ik ben zelf een liefhebber van zwarte, harde en cynische humor. Dat is de variant waar de meeste mensen moeite mee hebben, omdat er hier en daar wel eens iemand beledigd kan worden. Zonder het slachtoffer uit te hangen, want dat ben ik in geen geval, word ik dagelijks beledigd. Als je naar mijn DM’s kijkt op instagram, twitter en facebook zou ik onder al dat verbale geweld gebukt door het leven moeten gaan. Maar het doet me werkelijk niets. Als water van een eendenveer glijden de doodsbedreigingen, de ziekteverwensingen, het fatshamen en andere opmerkingen van mij af. Heel soms raakt het me een beetje als ze in een uiterste poging mijn kinderen op de korrel nemen. Maar al snel denk ik dan dat die arme drommels aan de andere kant van van het toetsenbord van gekkigheid niet meer weten wat ze tegen me moeten roepen.
https://www.instagram.com/p/CBEIjzxDqcD/
Wat je in deze tijd van hysterie en overgevoeligheid hoort dat de ene groep wel beledigd en dus onderwerp van spot mag zijn, maar de ander groep juist niet. Dat de ene huidskleur een woord we mag gebruiken, maar de andere huidskleur hetzelfde woord niet. Dat de ene geaardheid beschimpt mag worden, maar de andere niet. Dat daar de ongelijkheid vanaf druipt, die ze zeggen te bestrijden, schijnt niet te deren.
Dat de jongerenburgemeester, net als de gewone burgemeester ongeschikt voor de functie, oproept om de grachtengordel van Amsterdam af te breken, moeten we achteraf als grap zien. In navolging van de beeldenstorm in Engeland vond deze Achraf el Johari het een goed idee om alles dat van de zwarte geschiedenis van de slavernij afstamt te slopen. Toen dat, niet geheel vreemd, ophef veroorzaakte beriep de voormalig fractiemedewerker van DENK zich op humor.
Maar als ik nou eens, laten we zeggen na de zoveelste aanslag in Europa, oproep om alle moskeeën te slopen en dat achteraf een grapje noem staat Achraf te gillen dat ik de gevangenis in moet. Als ik een geintje op twitter maak dat Tofik Dibi een wachtgeldpoot is ben ik voor de rest van mijn leven homofoob. Als ik een mop bak over transseksueel Nikki de Jager moet ik dood en wordt ons youtube-showtje gesloopt. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Moraal van het verhaal: waar de bij de een humor als zwart wordt gezien om mensen te steken is het bij de ander volstrekt geaccepteerd als hij humor gebruikt al schild om zichzelf te verdedigen tegen niet goed gevallen uitspraken. En ook dat is allemaal op op identiteitspolitiek hokjesdenken ingedeeld.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org
