Tijdens een veel te lange autorit zette ik gistermiddag de radio aan. Ik hoopte op een verslag van de voetbalwedstrijd dat aan de gang was, maar kreeg op radio1 een uitzending van De Perstribune voor mijn kiezen. De interviewsters hadden Haye van der Heyden te gast, de regisseur, acteur en toneelschrijver. Van der Heyden wordt al jaren uitgekakt in het wereldje van theater en televisie omdat hij de verkeerde mening heeft. Nadat hij in de media eens meldde op de PVV te stemmen was het gedaan met zijn carrière. Dat heet discriminatie op politiek gezindheid, maar daar maakt men zich in Nederland, in tegenstelling tot alle andere varianten, nou juist helemaal niet druk om.
Haye is onderdeel van een groep initiatiefnemers die de nieuwe omroep Ongehoord Nederland bij de NPO wil hebben. U begrijpt dat dit “kwaad” dan moet worden bestreden met allerlei suggestieve vragen, termen als onderbuik en populisten en onbegrip. De toon van de dames oversteeg niet een keer die van voorleesmoeder. Ik had niet het gevoel dat ze de antwoorden van Van der Heyden begrepen, maar geloof ook niet dat dat er toe deed. Het was een kruisverhoor met de vaststaande eindconclusie dat de ondervraagde niet deugt. Het dieptepunt was toen een der dames begon over “Marokkaanse jongetjes die geen baan kunnen krijgen”. Ze wilde graag aantonen waarom Van der Heyden niet deugt, maar door haar woordgebruik viel ze zelf door de mand. Jongetjes zijn kinderen, kinderen zijn onschuldig. Alleen zoeken kinderen helemaal geen baan. Volwassen Marokkanen aanspreken als hulpeloze jongetjes is uiterst beledigend. En ze had het zelf niet eens door.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org
